บทที่6 คุณน้าสงสัย

พอกลับไปที่ร้านนวด หลี่เซาหรานก็เคาะประตูแล้วเข้าไปในห้อง ทำงานของซังหงหนุ่ย ยังไม่ทันพูดอะไร อีกฝ่ายก็ยิ้มแย้ม แล้ว เอ่ยชมไม่หยุดปาก

“ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆ นายจะต้องเป็นต้นกล้าของหมอนวด ชั้นดีแน่ ฮ่าๆ”

ซึ่งหงหนุ่ยพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เมื่อครู่ลูกค้าโทรมาแล้ว ชม นายไม่หยุดปากเลย นี่ ลูกค้ายังจ่ายเงินโบนัสนอกเหนือจากนั้น ให้นายอีกหนึ่งพันนะ ตามหลักแล้ว ทางร้านจะต้องหักออกส่วน หนึ่ง แต่ถือว่าเป็นครั้งแรกของนายที่ไปบริการถึงบ้านแล้วก็ได้ รับผลคะแนนแบบนี้แล้ว ทางร้านเลยตัดสินใจ มอบเงินรางวัลให้ นายเต็มทุกเม็ด เพื่อเป็นการให้กำลังใจ

“หนึ่งพัน ?” พอหลี่เชาหรานได้ยินตัวเลขนั้นแล้ว ก็อ้าปาก ตาค้างทันที

คุณน้าช่างกล้าให้จริงๆ…….

“ใช่แล้ว นี่ ฉันโอนไปทางแชทของนายแล้วนะ นายเช็คดู หน่อยแล้วกัน”

หลี่เซาหรานรีบล้วง โทรศัพท์ออกมา ตอนที่กดรับเงิน มือก็สั่น เล็กน้อย น่าเสียดาย สิ่งที่เป็นข้อบกพร่องก็คือ เงินนี้คุณน้าเขา เป็นคนจ่าย ความรู้สึกของความสำเร็จในการหาเงินได้เลยน้อยลง

“เชาหราน ทำให้ดี เชื่อว่านายจะต้องกลายเป็นหมอนวดที่มี ฝีมือแน่ !” ซังหงหนุ่ยพูดพร้อมรอยยิ้ม หลี่เขาหรานฮึกเหิมขึ้นมาทันที และพูดรับประกันอย่างหนัก

แน่นว่า “ผมจะพยายามครับ จะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน !” หลี่เซาหรานดีใจออกนอกหน้า แทบอยากจะจูบซังหงหนุ่ยสักที สองที

ซังหงหรุ่ยพูดให้กำลังใจอีกสองสามประโยค จู่ๆทันใดนั้นการ สนทนาก็พลิกผัน แววตาสั่นไหว พูดพึมพำว่า “ใช่แล้ว เชาหราน เทคนิคการนวดนั่น ไปเรียนมาจากไหนเหรอ ?”

“หม ? ผม…..เมื่อก่อนผมเรียนกับอาจารย์ตาบอดคนหนึ่ง ครับ” หลี่เซาหรานพูดแก้ตัว

“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ของนายจะต้องเก่งมากแน่

ซึ่งหงหยุ่ยยิ้มบางๆ จากนั้นก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้แล้วพูด ว่า “ใช่แล้ว ครั้งต่อไป ให้ฉันดูสิว่านายยังมีเทคนิคพิเศษอย่าง อื่นอีกไหม ฉันจะได้ทำความเข้าใจพื้นฐานการนวดของนายได้ ไม่มีปัญหาใช่ไหม ?”

“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ” หลี่เขาหรานไม่ได้สัมผัสถึงความ หมายแท้จริงที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของซังหงหนุ่ย เลยพูดอย่างดอก ดีใจว่า “พี่หนุ่ย ถ้างั้นคุณว่า……เมื่อไหร่คุณจะสะดวกสอนผมเห รอครับ ?”
“ได้เสมอแหละ ให้ฉันทำความเข้าใจกับความสามารถของ นายก่อนแล้วฉันจะสอนนาย” ซึ่งหงหยยิ้มแย้มแจ่มใส ในใจมี ความสุขราวดอกไม้บาน

วันนี้ยังหงหยไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลยทั้งวัน ในหัวมีแต่ ความรู้สึกวาบหวิวตอนที่หลี่เขาหรานนวดให้เธอ ความรู้สึกนั้น มันงดงามมาก งดงามจนทำให้คนรู้สึกเคลิบเคลิ้มเป็นที่สุด ทีนี้ ก็ได้การแล้ว หลี่เชาหรานยอมรับปากอย่างง่ายดาย อืม ต่อไปจะ ต้องมีโอกาสให้เขานวดให้สักครั้งสองครั้งเป็นแน่………

พอเลิกงานกลับบ้าน คุณน้างอตัวอยู่บนโซฟา ราวกับกำลัง หวั่นกลัวอยู่เล็กน้อย หลี่เขาหรานรีบเข้าไปแล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้ อะไร ถามคุณน้าว่าเกิดอะไรขึ้น คุณน้าก็อึ้งไม่ยอมพูดออกมา

หลี่เซาหรานเองก็ทำได้แค่ไม่ถามอะไรต่อ แล้วอยู่เป็นเพื่อน คุณน้าเงียบๆ

ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรมาก แต่อุณหภูมิภายในห้องนี้ ก็ ราวกับค่อยๆเพิ่มสูงขึ้น

“เอ๋ ?” จู่ๆเฉินเสี่ยวเฉียนก็จ้องมองเสื้อผ้าของหลี่เขาหราน ใน ใจก็พูดว่า “เสื้อผ้าชุดนี้ของเขาหราน ทำไมมันถึงได้คุ้นตาขนาด นี้นะ ?”

หลี่เขาหรานเห็นคุณน้าจ้องมองเขาด้วยสายตาประหลาด เขา เองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพียงแค่ยิ้มอย่างอ่อนโยน แม้ฉลาด เพียงใดก็ต้องมีพลาดพลั้ง หลี่เชาหรานกังวลแค่เรื่องปิดบัง หน้าตากับเปลี่ยนเสียง แต่กลับลืมเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่……..
“ใช่แล้วคุณน้า ผมพาน้าไปเลี้ยงข้าวดีไหมครับ ? ให้คุณน้า เป็นคนเลือกสถานที่ หลี่เขาหรานยิ้มอย่างได้อกได้ใจ

เฉินเสี่ยวเฉียนซะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะแล้วพูดว่า

“ทำไมเหรอ ดูท่าทาง นายคงหาเงินได้แล้วสินะ ?” “อืม วันนี้ผมได้เงินโบนัสมาหนึ่งพัน” หลี่เซาหรานพูดอย่าง

ภูมิอกภูมิใจ

“โบนัสหนึ่งพัน ?”

เฉินเสี่ยวเฉียนซะงักไปทันที แล้วก็จ้องมองหลี่เซาหรานอย่าง ตั้งใจอีกครั้ง ในใจก็พูดว่า “ไม่หรอกมั้ง จะมีเรื่องบังเอิญขนาด นั้นด้วยเหรอ ?”

พอลองคิดให้ดีๆ หมอนวดคนนั้นบอกว่าปิดหน้าไว้จะได้รู้สึก ลึกลับ จุดนี้ก็ไม่มีอะไร แต่ทำไมเขายังต้องใช้เครื่องเปลี่ยนเสียง ด้วย ? หรือว่า ที่เขาแบบนี้ ก็เพื่อปิดบังอะไร ?

อีกอย่าง ความสูงของหมอนวด รูปร่าง ก็เหมือนกับเขาหรา นมากเหลือเกิน ขนาดเสื้อผ้ายังเหมือนขนาดนี้……..

“แค่ก” เฉินเสี่ยวเฉียนเก็บความคิดเอาไว้ แล้วถามอย่างจงใจ ว่า “ใช่แล้วเชาวราน นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าได้งานอะไร มา”

“หา ?” หลี่เชาหรานชะงักไปทันที แอบด่าตัวเองว่ามัวแต่ได้ใจ เอาเงินที่ได้มาจากคุณน้าหนึ่งพัน มีอะไรน่าอวดกัน มันน่าจริงๆ เลย
แต่สมองก็แล่นอย่างรวดเร็ว เขาเลยทำได้แค่โกหกออกไป พูดว่า “เป็นพนักงานขายของบริษัท อสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่ง ครับ”

“เหรอ……” เฉินเสี่ยวเฉียนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ตอนนี้ อสังหาริมทรัพย์เลี้ยงดีขนาดนี้เลยเหรอ เพิ่งทำงานวันแรก ก็ให้ เงินโบนัสตั้งหนึ่งพันเลย ?”

“นั่นสิครับ ผม……แค่ก ผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ผู้จัดการ บอกว่าผมทําได้ดี ดังนั้นก็เลยให้โบนัสผม

หลี่เชาหรานยิ้มได้ฝันมาก

เฉินเสี่ยวเฉียนตอบอ่อไปค่หนึ่ง ก้มหน้าลงมองมือของหลี่เชา หวาน ทันใดนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา แล้วพูดว่า “เซาหราน มือ ของนายขาวจัง เนียนละเอียดด้วย”

“หา ?” หลี่เซาหรานหน้าแดงทันที พูดเสียงดังว่า “ที่ไหนกัน ครับ มือผมหยาบกร้านจะตาย”

“เนียนละเอียดกว่าผู้หญิงส่วนใหญ่อีก ดูนิ้วของนายสิ หึหึ ไม่

เล่นเปียโน ช่างน่าเสียดายจริงๆ

เฉินเสี่ยวเฉียนมีเหตุจูงใจ แถมยังจงใจดึงมือของหลี่เขาหรา นมาดูอย่างละเอียด

หลี่เชาหรานถูกชมจนหน้าแดง ไหนเลยจะรู้ จู่ๆคำพูดของคุณ น้าก็พลิกผัน แล้วพูดว่า “ใช่แล้ว เซาหราน มือของนายดีขนาดนี้ จะต้องนวดสบายเป็นพิเศษแน่ นายมานวดให้น้าสักทีสองที่สิ
“หา ?!!”

หลี่เซาหรานแตกตื่นทันที

“หาอะไรหา เป็นอะไรไป นายไม่เต็มใจนวดให้น้าเหรอ ? สอง วันมานี้ น้าปวดหลังเมื่อยเอวมาก ขาเองก็เมื่อย แขนก็ไม่สบาย นายช่วยน้านวดสักหน่อยสิ”

เฉินเสี่ยวเฉียนพูดหนักแน่น

ตอนนี้หลี่เซาหรานเลยหัวโตทันที

ก่อนหน้านี้เขานวดให้คุณน้าในฐานะหมอนวด ตอนนี้ถ้าเกิด นวดให้คุณน้าละก็ ถ้าเกิดคุณน้าสัมผัสได้ขึ้นมาเขาจะทำอย่างไร เล่า ? ถ้าหากรู้ เมื่อกี้ส่วนล่างของคุณน้าก็ถูกเขาเห็นไปแล้ว ถ้า หากคุณน้ารู้ว่าคนๆนั้นก็คือเขา สวรรค์จะรู้หรือว่าจะเกิดอะไร ขึ้น ?

“อันหยา คุณน้าขอร้องนายแล้ว ยังไม่ได้อีกเหรอ ?”

เฉินเสี่ยวเฉียนออดอ้อนเสียงอ่อน ดึงมือของหลี่เซาหรานแล้ว เข้าไปในห้องนอน

“คุณน้าครับ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการนวดเลยนะครับ” หลี่เชา หวานพูดอย่างขมขื่น

“ไม่เป็นไร ไม่ได้ถือว่านายเป็นหมอนวดมืออาชีพสักหน่อย แค่ นวดให้ฉันสักสองทีก็พอ”

ขณะพูดเฉินเสี่ยวเฉียนก็ดึงหลี่เซาหรานเข้าไปในห้องนอนแล้วเธอก็นอนลงบนเตียงอย่างเป็นธรรมชาติ พูดพร้อมกับ หัวเราะว่า “มาสิ นวดขาให้น้าก็แล้วกัน”

ครั้งนี้เฉินเสี่ยวเฉียนไม่ได้เปิดเผยเต็มที่แล้ว

ชุดนอนกระโปรงที่เธอสวม ก็ค่อนข้างรัดกุม

แต่รูปร่างของเธอนั้นไร้ที่ติ ผิวกายขาวเนียนดุจหิมะ บั้นท้าย โด่งและหอมนุ่ม ถึงแม้จะถูกชุดนอนปิดไว้ แต่ก็สามารถทำให้หล เขาหรานกระสับกระส่ายได้ และคิดถึงสิ่งไม่ดีไม่งามเข้าอยู่ดี

“คุณน้า ผม……” หลี่เขาหรานกลัวว่าจะถูกเปิดโปง เลยยัง อยากจะปฏิเสธอย่างหัวแข็ง

“เอาน่า ถือว่าน้าขอร้องนายได้ไหม ? รีบมาสิ หลายชายเด็ก ดี” เฉินเสี่ยวเฉียนพูดออดอ้อนไม่หยุด

หลีเบาหวานหมดหนทาง

“เอาเถอะ ฉันไม่ใช้เทคนิคการนวดที่อยู่ในหัวพวกนั้นก็ พอแล้วนี่นา” พอหลีเชาหรานคิดแบบนั้น ก็เลยใจกล้าขึ้นมา นั่ง ลงข้างเตียง ค่อยๆยื่นมือเข้าไป นวดขาข้างหนึ่งของคุณน้าเบาๆ และเริ่มบีบนวดอย่างเก้ๆกังๆ