บทที่11 ผู้ส่งเสริม

หลี่เขาหรานกลับหลังหันกลับมา ซึ่งหงหนุ่ยเต็มไปด้วยความ สดใส รอยยิ้มไม่หุบ

“เขาหราน ทําดีมาก!

“อืม? คุณตัน?” หลี่เชาหรานพบว่าไม่เห็นเงาร่างของต้นห ชวน ในใจเธอดี้ า ลดราคาอย่างล้นหลาม

ซังหงหนุ่ยอธิบาย “คุณตันยังมีธุระอื่นที่ต้องไปทำ คุณวางใจ ได้ เมื่อสักครู่คุณตันได้สั่งเสียเอาไว้แล้ว ขอเพียงแค่คุณทำเรื่อง นี้สำเร็จตำแหน่งหัวหน้าทีมจะเป็นของคุณแต่โดยผู้เดียว!”

ซังหงหรุ่ยตื่นเต้นดีใจ ผู้จัดการจะประกาศให้หลี่เซาหรานเป็น หัวหน้าทีมอย่างเป็นทางการ สิ่งที่ทำให้เพื่อนร่วมงานที่ใสซื่อ รู้สึกยินดีปรีดาจากใจจริง ในเวลานี้เพื่อนร่วมงานหลายคนที่ดู หมิ่นเขาเมื่อสักครู่นี้ ได้หายตัวไปอย่างเงียบเชียบโดยไม่มี ขลุ่ย

หลี่เชาหรานมาทํางานที่ร้านนวดไม่กี่วันก็ได้เลื่อนตำแหน่ง เป็นหัวหน้าเสียแล้ว รับรองว่าเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกอย่าง แน่นอน แม้ว่าจะสู้ผู้จัดการไม่ได้ แต่เรื่องนี้ ก็สร้างคำวิพากษ์ วิจารณ์ในกลุ่มคนไปต่างๆ นานา นับวันหลี่เซาหรานได้ดิบได้ดี ขึ้นทุกวัน อนาคตเขาต้องไปไกลกว่าพี่หนุ่ยแน่

เมื่อสนุกกันมากพอแล้ว ซึ่งหงหนุ่ยจึงสั่งให้ทุกคนกลับไปทํางานของตัวเอง ก่อนที่จะนำพาหลี่เซาหรานไปที่ห้องทำงานที่ อยู่ชั้นบนสุด

หมอนวดทั่วไปโดยปกติหากไม่มีงานก็จะนั่งพักที่ห้องพักรวม แต่หัวหน้าทีมนั้นต่างออกไป พวกเขาจะมีห้องทำงานเป็นของตัว เอง แม้ว่าพื้นที่จะไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอะไร แต่ก็เพียงพอแล้วที่ จะสร้างความพึงพอใจให้กับหลี่เซาหราน

ซึ่งหงหยเรียกแม่บ้านเข้ามาเก็บกวาด พลันกล่าว “ต่อจากนี้ เธอทำงานที่นี่แหละ ส่วนเรื่องสมาชิกของลูกทีมนาย จะฉันจะเป็น ผู้คัดสรรให้กับนาย หรือนายจะเลือกเอง?”

“พี่หนุ่ย การที่ฉันได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นหัวหน้าทีมก็เพราะ ความเอ็นดูของพี่ทั้งนั้น ฉันแล้วแต่พี่เลย” หลี่เซาหรานส่งยิ้ม อย่างว่าง่าย

ซังหงหรียนึกชื่นชมในใจ นายหมอนี่ใช้ได้เลย

“โอเค ฉันจะจัดการให้ในภายหลัง” ทันใดนั้นหัวข้อขอบท สนทนาเกิดความเปลี่ยนแปลง ซังหงหนุ่ยเอ่ยเสียงแผ่ว “เชาหรา น เมื่อสักครู่นี้นายมั่นใจแน่หรือว่าจะจัดการลูกค้าคนนั้นได้อยู่ หมัด?”

หลี่เขาหรานกล่าวอย่างไม่เข้าใจ “มีอะไรหรือพี่หนุ่ย ทำไมถึง ได้ถามแบบนี้ล่ะ?”

“เมื่อกี้นี้นายบอกคุณต้นว่านายเป็นน้องชายของฉัน ฉันตกใจ แทบแย่” ซังหงหรียสั่นระริกอย่างหวาดหวั่น เมื่อนึกย้อนกลับไป ยังเหตุการณ์เมื่อสักครู่ก็พลอยชาไปทั้งตัว “นายบอกฉันมาว่านายรู้แล้วแต่ใช่ไหมว่าจะรับมือลูกค้าคนนั้นได้ เลย คิดที่จะลากออกไป”

เซาหรานลอบอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่ตอบรับๆ

นายหมอนเจ้าแผนการนัก เมื่อครู่เขามีความมั่นใจอยู่ แล้ว และเขาเข้าใจเป็นอย่างในร้านแห่งนี้ ต้องความสัมพันธ์ดีพี่หนุ่ย ยังไงซะ เธอเป็นจัดการที่นี่

เมื่อเห็นรอยยิ้มของซังหงหย หลี่เซาหรานเขาตัดสินใจไม่ผิดในการสร้างโอกาสให้ซังหงหนุ่ยครั้งหลังจากยังหงหนุ่ยต้องดูแลเขาเป็นแน่

สิ่งเดียวเพียงพอ คือการจากก่อนของต้นหาชวน หากด้วย ไม่เธออาจชื่นชมเขาได้ เป็นอย่างนั้นจะเป็น ประโยชน์อย่างอนาคตของเขา

เขาเองก็ไม่คาดคิดก่อนว่า ในเดียวกันก็มีคนมาเขาในทันที

ที่มาเขาคือผู้ชาย อยู่ในสูท สวมแว่นกันแดดสีรัศมีเปล่งประกาย

เที่ยงวัน เมื่อชายหนุ่มเข้ามาในร้านได้ตะโกนเสียงดังใน ทันที “ในร้านหมอนวดชื่อหรานใช่ไหม!
ชายหนุ่มเสียงดังก้องกังวาน สีหน้าไร้ปฏิกิริยาใดๆ ทำให้ทุก คน ในที่นี้ต่างก็คิดว่าเขามาเพื่อหาเรื่อง ทันใดนั้นพนักงานใน ร้านบางคนหวั่นวิตกจนตัวนิ่งแข็ง รีบต่อสายหาหลี่เซาหรานใน ทันที

ลูกค้าแบบนี้เป็นจำพวกคนที่เหล่าพนักงานไม่ต้องการที่จะ บริการ เพราะหากพูดผิดไปเพียงแค่หนึ่งประโยค ก็จะสร้างความ ไม่พึงพอใจให้กับลูกค้า ท้ายที่สุดความโชคร้ายนั้นก็จะตกอยู่ที่ พวกเขาเอง

หวังเชิงที่อยู่เวรที่ห้องโถงเห็นเข้า พลันหันขวับไปมอง ไม่ได้ หลบสายตาด้วยความหวั่นเกรงเหมือนกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ตรงกันข้ามเขามุ่งเดินไปที่เขาอย่างกล้าหาญ เขาเป็นคนที่ดู หมิ่นหลี่เชาหราน คนที่พยายามคิดหาวิธีเหยียบย่ำ หลี่เซาหราน เมื่อวันนี้

“สวัสดีครับคุณผู้ชาย คุณมาหาหลีเขาหรานเพื่อใช้บริการ นวด หรือว่า..………

ชายหนุ่มเหลือบมองหวังเชิงด้วยสายตาเหยียดหยาม ก่อน ตอกกลับ “แกคือหลีเขาหราน?

“ผมไม่ใช่ครับ ผมคือ…….

ไม่ทันได้จบประโยคดี ลูกค้าคนดังกล่าวก็ตอกกลับด้วยน้ำ เสียงที่นิ่งแข็ง “ไม่ใช่แกก็อย่าพูดมาก ไปเรียกหลี่เขาหรานออก มาเร็วเข้า! ”

หวังเชิงไร้อาการโกรธแค้นเคืองใจเมื่อถูกลูกค้าเหยียดหยามตรงกันข้ามเขากลับกล่าวอย่างนอบน้อม “ครับ” ด้วยใบหน้าที่ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ตอนนี้หลี่เขาหรานกำลังนั่งรับประทานอาหารอย่างไม่มีความ สุข เพื่อนร่วมงานของเขาเสี่ยวหวั่นโทรหาเขา พลันกล่าวด้วยน้ำ เสียงตื่นตูม “หัวหน้าหลี่ ด้านล่างมีคนมาหา ท่าทางดุดันมาก เลย! ”

“ดุดัน?” หลี่เซาหรานนิ่งไป อย่างใช้ความคิดว่าช่วงนี้เขาล่วง เกินใครเอาไว้บ้าง แต่เมื่อลองคิดทบทวนดูแล้ว ก็มีแค่จางหลง คนเดียวเท่านั้น

หลี่เชาหรานอดนึกขำไม่ได้ นายจางหลงก็ไม่ได้หาเรื่องใส่ตัว ถึงทีหรอกนะ?

ตอนนี้เขามีวิชาอันกล้าแกร่ง ก็แค่จางหลง ไม่เพียงพอที่จะทำ

ให้หลี่เซาหรานใส่ใจ

“ผมจะลงไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อวางสาย หลี่เชาหรานทานไปสองสามคำอย่างเร่งรีบก่อน ที่จะลงไปยันชั้นล่าง

ลูกค้าที่ท่าดุดันที่เสี่ยวหวั่นว่าอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ เคาะโต๊ะ หน้าเคาน์เตอร์ไม่หยุด พลันสอบถามเจ้าหน้าที่สาวถึงบุคคลที่ชื่อ หลี่เขาหราน หากมีคนชื่อนี้ก็รีบไสหัวออก

หวังเพิ่งที่อยู่อีกด้านบนกระซิบกระซาบ “แกว่าหมอนี่มาทำ อะไร แกว่าจะมาเพื่อหาเรื่องไอ้หลี่เซาหรานหรือเปล่า?”
ชายอีกคนฉีกยิ้มแสยะ “ฉันว่าไอ้หมอนี่ไม่ธรรมดาเลย หลี่เซา หรานล่วงเกินเขา ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ เหอะ ใครใช้ให้เมื่อวันนี้ เขาโอหังดีนัก! ”

ทุกคนต่างก็รอดูจุดจบของหลี่เขาหราน

เมื่อหลี่เขาหรานได้เห็นลูกค้าที่ดุดันที่ว่าเขาอดไม่ได้ที่จะนิ่ง คางไป พลันกล่าวด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “คุณผู้ชาย ไม่ทราบ ว่ามีเรื่องอะไรหรือครับ?”

“แกคือหลี่เซาหรานอย่างนั้นหรือ?

“ครับ” หลี่เซาหรานไม่ปฏิเสธ เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยล่วงเกิน ลูกค้าคนนี้มาก่อน

เสี่ยวหวั่นและคนอื่นๆ ต่างลอบกัดเหงื่อแทนหลี่เซาหวาน ขณะ

เดียวกันก็รู้สึกประหลาดใจว่าหลี่เขาหรานไปล่วงเกินลูกค้าคนนี้

ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ลูกค้าพิจารณาหลีเขาหราน ด้วยความไม่พอใจ

ชายหนุ่มเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมกล่าว “ไปเตรียม ตัวให้เรียบร้อย แล้วไปกับผม”

หลี่เชาหรานฉงน กล่าวถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณผู้ชาย สอบถามได้หรือไม่ว่ามันเรื่องอะไรกัน?

“ฟังให้ดี” ลูกค้าหนุ่มทำที่ท่าโอ้อวดขึ้นมาในทันใด พลัน กล่าวอย่างสูงส่ง “ผมชื่อมั่นข่าย เป็นผู้ช่วยของคุณจ้าวกั๊วหรู”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นหวังเชิงตกตะลึงงัน จนลูกตาแทบถลนออก มานอกเบ้า พร้อมแอบคิดในใจ มิน่าเล่าเขาถึงได้ดูไม่ธรรมดา ที่แท้เขาเป็นผู้ช่วยของจ้าวกั๋วหรู่นี่เอง!

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น เหล่าเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบๆ เองก็ตัว นิ่งแข็งไปตามๆ กัน

นอกเสียจากหลี่เขาหราน เขายังคงไม่แสดงอาการใดๆ เพียง กะพริบตาปริบ “ขอโทษด้วยครับ แต่ผมไม่เข้าใจ คุณบอกว่าคุณ เป็น……ผู้ช่วยของ?

วั่นขายสีหน้าเขียวปัด ในเวลาเดียวกันก็เกิดความสงสัยต่อไอ คิวของไอ้หมอนี่ด้วยเช่นเดียวกัน

วั่นข่ายสุดลมหายใจเข้า ก่อนกล่าวทบทวนอีกหน “ผมจะพูด

อีกครั้ง ผมเป็นผู้ช่วยของจ้าวกั๋วหรู!” เมื่อเห็นใบหน้าที่มึนงงของ

หมอนวดตรงหน้า จึงกล่าวเสริม “คุณจ้าวกั๊วหรู คุณรู้จักไหม!?