บทที่1 น้าสาวบุญธรรม

ชุดนอนสายเดี่ยวของเฉินเสี่ยวเฉียนนั้นทั้งสั้นและบางมาก ตรง อกมีเนินเขาอวบอิ่มคู่หนึ่งเด่นเป็นสง่า ตอนเดินขยับขึ้นลงตาม จังหวะ ช่างสะดุดตา เรียวขาด้านล่างกระโปรง เรียวยาวและขาว เนียน นุ่มนวลและเงางาม ของดีระดับนี้ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนเห็น แล้วก็ต้องเกิดความคิดชั่วร้ายขึ้นมาทั้งนั้น

หลี่เซาหรานที่กำลังทำความสะอาดอยู่พอหันไปมอง ก็เห็นจุด สีแดงสองจุดที่อยู่บนยอดของเนินภายใต้ชุดนอน ใจกระตุกวูบ แล้วรีบเบนสายตาหนีอย่างรวดเร็วราวกับถูกไฟช็อต

“เซาหราน ขยันจังเลยนะ” เฉินเสี่ยวเฉียนพูดพร้อมรอยยิ้ม สายตาของหลี่เขาหรานสั่นระริก ท่าทางที่อยากมองแต่ไม่ กล้ามองนั้นช่างดูน่าขบขัน พูดจาติดๆขัดๆว่า “อืม ปัดกวาดสัก หน่อย……

“ทำไม คิดว่าถ้าไม่ขยัน คุณน้าจะไม่ให้นายอยู่ที่นี่เหรอ ?” เฉินเสี่ยวเฉียนพูดจาหยอกล้อ พอพูดจบก็หมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำ ไป

บั้นท้ายสีชมพูซ่อนอยู่ภายในชุดนอน ขยับเขยื้อนเป็นจังหวะ ตามการก้าวเดินของเฉินเสี่ยวเฉียน ผ่านทางชุดนอน หลี่เซาหรา นดูเหมือนจะได้เห็นบั้นท้ายอันกลมกลึงอยู่รางๆ

“ใช่แล้วเขาหราน” พอเข้าไปในห้องน้ำ เฉินเสี่ยวเฉียนก็เอ่ยเรียกขึ้น “วันนี้นายพยายามอย่าออกไปข้างนอกนะ ฉันวานเพื่อน ให้ช่วยหางานให้นาย ไม่แน่ว่าวันนี้อาจจะมีข่าวคราวก็ได้

หลี่เซาหรานซะงักไปครู่หนึ่ง ถือไม้กวาดแล้วเดินไปหน้าประตู ห้องน้ำแล้วพูดว่า “ไม่ต้องหรอกครับคุณน้า ผม…….เพื่อนผมช่วย หางานให้ผมแล้วครับ”

“งั้นเหรอ ?”

เฉินเสี่ยวเฉียนรู้สึกประหลาดใจและดีใจเล็กน้อย หันกลับไป มองหลี่เซาหราน เห็นแววตาเขาก้มต่ำ ก็ถึงกับชะงัก อีกฝ่ายเลย รีบถอนสายตาออกจากบั้นท้ายของเธอทันที แล้วแสร้งทำเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“งานอะไรเหรอ ?” เฉินเสี่ยวเฉียนหันกลับไปล้างหน้าต่อ พร้อมกับถามขึ้น

หลี่เชาหรานเลยเผลอเบนสายตากลับไปมองอีกครั้ง ใน ห้องน้ำมีแสงสว่างเพียงพอ เลยทำให้ชุดนอนยิ่งดูโปร่งและมอง ทะลุได้ยิ่งกว่าเดิม บั้นท้ายงอนงามสีชมพู ถูกห่อหุ้มด้วยกางเกง ในสีฟ้าอ่อน ราวกับลูกพืชที่กัดแล้วจะมีน้ำหวานออกมามากมาย ดูหอมหวานและมีเสน่ห์

“เอ่อ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่พนักงานขายของหน้าร้าน เท่านั้นเองครับ หลี่เซาหรานพูดอ้างเรื่อยเปื่อย เขาไม่กล้าบอก คุณน้า ว่าที่จริงแล้ว เขาจะไปทำงานที่ร้านนวดแห่งหนึ่ง

เฉินเสี่ยวเฉียนเช็ดหน้า บีบยาสีฟัน แล้วพูดว่า “ก็ได้ ถ้างั้นก็ ทำไปก่อน ต่อไปถ้ามีโอกาส ก็ค่อยหางานดีๆทำ”
“ผมเองก็คิดแบบนั้นครับ

เฉินเสี่ยวเฉียนหัวเราะเบาๆ มองดูหลี่เขาหรานผ่านกระจก สายตาของเขามองอย่างชัดเจน เจ้าเด็กที่กำลังมองตรงไหน อยู่ เธอรู้อยู่แก่ใจดี ถ้าพูดกันตามตรงการถูกคนจ้องบั้นท้ายคง ทำให้คนรู้สึกแย่ แต่เธอไม่เพียงไม่ได้รู้สึกแย่ แต่กลับรู้สึกว่ามัน สนุกเป็นอย่างมาก

แล้วใจเธอก็กระตุกวูบที่หนึ่ง เฉินเสี่ยวเฉียนก้าวถอยหลังไป ก้าวหนึ่ง แล้วก็จงใจโน้มตัวลงแล้วแปรงฟัน

ชุดนอนของเธอนั้นสั้นมาก พอโน้มตัวลง กระโปรงก็ถูกดึงให้ สูงขึ้น ฉากวาบหวิวด้านหลังถูกเปิดเผยเต็มที่ ด้านล่างของ กางเกงในสีฟ้าอ่อนนั้นแท้จริงแล้วเป็นลายตาข่าย มองจากด้าน หลังแล้ว ก็สามารถมองเห็นพื้นสีดำที่อยู่ภายในตาข่าย……..

“อุ๊บ ! ”

หลี่เขาหรานคาดไม่ถึงมาก่อน เขาตกใจจนเลือดกําเดาเกือบ จะไหลออกมา

“เป็นอะไรไป ?” เฉินเสี่ยวเฉียนแสร้งถามอย่างคลุมเครือ

“ไม่มีอะไรครับ กับข้าวใกล้จะเสร็จแล้ว” หลี่เชาหรานหน้า ร้อนฉ่า ตอบกลับไปทันทีอย่างรู้สึกผิด และรีบหันหลังเดินจากไป ทันที

เฉินเสี่ยวเฉียนมองดูหลี่เซาหรานที่เดินจากไปผ่านทางกระจก แล้วก็หัวเราะออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เซาหรานคนนี้ ช่างใจเสาะจริงๆ

กก กก ตึกตัก

หลี่เซาหรานแทบใจได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง เต้นเร็วสุด ๆ ……..

ถึงจะบอกว่าเป็นคุณน้ากับหลานชาย แต่แท้จริงแล้วทั้งสองไม่ ได้มีสายเลือดเดียวกัน เฉินเสี่ยวเฉียนเป็นลูกสาวบุญธรรมของ ยายหลี่เขาหราน อีกอย่างอายุของเธอก็มากกว่าหลี่เซาหรานแค่ ไม่กี่ปีเท่านั้น

ปัจจุบันพ่อแม่ของหลี่เซาหรานป่วยหนัก ทางคุณพ่อมีทางบ้าน คอยดูแล หลี่เซาหรานอยากจะหาเงินเพื่อมารักษาคุณแม่ เลย ต้องมาทำงานในเมืองใหญ่อย่างช่วยไม่ได้ คุณน้าเฉินเสี่ยว เฉียนเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ อายุเพียงยี่สิบแปดปีก็ได้เป็น ผู้จัดการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งแล้ว แถมยังซื้อบ้าน อยู่ในตัวเมืองอีกด้วย หลี่เขาหรานอยากจะมาทำงานในเมือง พอเฉินเสี่ยวเฉียนรู้เข้า ก็ไปรับเขามาอยู่ที่บ้านของเธอ

หลี่เชาหรานอยู่ในวัยเลือดลมพลุ่งพล่าน ความต้องการต่อ เพศตรงข้ามนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ เดิมที่รู้สึกว่าการมาอยู่ด้วยกันกับ คุณน้านั้นไม่ค่อยสะดวกนัก แต่เพื่อเป็นการประหยัดค่าเช่าห้อง เขาก็เลยต้องมาอยู่ที่นี่ก่อน

คนสวยอย่างเฉินเสี่ยวเฉียน ถ้าหากหลี่เซาหรานจะบอกว่าไม่ เคยคิดอะไรเกินเลยนั้นคงเป็นเรื่องโกหก เพียงแต่ในเมื่อเรียก เธอว่าคุณน้า เพื่อสิ่งนี้แล้ว เขาก็เลยไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยนัก

“ในเมื่อหางานได้แล้วก็ตั้งใจทำให้ดีล่ะ ถ้ามีปัญหาอะไร บอกน้าได้เสมอเลยนะ” ขณะทานข้าว เฉินเสี่ยวเฉียนก็พูดขึ้นอย่าง อ่อนโยนดุจสายน้ำ

หลี่เขาหรานตอบรับไปคำสองคำ จิตใจเหม่อลอย

โต๊ะทานข้าวติดกับผนัง เฉินเสี่ยวเฉียนนั่งชิดติดกับหลี่เขาหรา น กลิ่นหอมตามธรรมชาติของร่างกายช่างน่าหลงใหล กลิ่นหอม ราวกับมีเวทมนตร์ ทำให้หลี่เซาหรานรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว

“นายไม่เป็นไรใช่ไหมเขาหราน ทำไมถึงหน้าแดงขนาดนั้น ? เฉินเสี่ยวเฉียนเอ่ยถามอย่างห่วงใย วางตะเกียบลง แล้วยกมือที่ ราวกับหยกขึ้น ทาบบนหน้าผากของหลี่เขาหรานเบาๆ “นายไม่ สบายเหรอ ?”

หลี่เซาหรานรู้สึกผิด โดยเฉพาะตอนที่มือขาวนุ่มของเฉินเสี่ยว เฉียนสัมผัสโดนตัวเขานั้น ในใจยิ่งรู้สึกราวกับคลื่นถาโถมเข้า ใส่ รีบส่ายหัวแล้วพูดอธิบายว่า “เปล่าครับ แค่รู้สึกค่อนข้างร้อน เท่านั้นเอง”

ร้อน ? โกหก

เฉินเสี่ยวเฉียนยิ้มแต่ไม่พูดไม่จา ในใจก็พูดว่า “ช่วงวัยอย่าง เขาหราน เรื่องแบบนี้ก็ปกติ ใครใช้ให้คุณน้าอย่างฉันงดงามมา แต่ าเนิดเล่า”

พอคิดว่าหลานชายกระสับกระส่ายเพราะตัวเอง ในใจของเฉิน เสี่ยวเฉียนก็รู้สึกหวานละมุน แล้วรู้สึกได้อกได้ใจเล็กน้อย

แคร่ก
พอเหม่อลอย ตะเกียบในมือของเฉินเสี่ยวเฉียนหล่นอย่าง ไม่ทันตั้งตัว เธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจ และก้มลงไปเก็บอย่างเป็น ธรรมชาติ

เธอยังสวมชุดนอนสายเดี่ยวอยู่ พอก้มลงแบบนี้เลยเลยเถิด ไปใหญ่ เพียงครู่เดียว กระโปรงสั้นก็ยกสูงเลยเอวขึ้นมาแล้ว

เอวของคุณน้าขาวเนียนดุจหิมะ กางเกงในสีฟ้าอ่อน และ บั้นท้ายสีชมพูที่นั่งอยู่……..

หลี่เซาหรานมองจนเคลิ้ม

พอเฉินเสี่ยวเฉียนจับ โดนตะเกียบ เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาอัน เร่าร้อนที่อยู่ด้านหลัง

“คุณน้าครับ ผมไปทำงานก่อนนะครับ ทำงานวันแรก จะไป

สายไม่ได้” หลังทานข้าวเสร็จ หลี่เขาหรานก็ยังคงพูดจาติดขัด

อยู่บ้าง และก็ยังไม่กล้ามองหน้าเฉินเสี่ยวเฉียนตรงๆ

“รีบไปเถอะ ระวังตัวด้วยล่ะ”

เฉินเสี่ยวเฉียนเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องนอน ตอบกลับไปคำ หนึ่ง จากนั้นก็ได้ยินเสียงปิดประตูอย่างรวดเร็ว

พอถอดชุดนอนออก รูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเฉินเสี่ยว

เฉียน ก็เหลืออยู่แค่กางเกงในตัวเดียว

กาลเวลาไม่ได้พลากเอาความงดงามของเฉินเสี่ยวเฉียนไป เลย ผิวของเธอในวัยยี่สิบแปดยังคงเนียนนุ่มเงางาม และเต้ง งดั่ง และยังมีเนินอกที่อุดมสมบูรณ์ กลมกลึงอมชมพู เป็นสิ่งที่ดึงดูดจิตใจเป็นที่สุด

พอคิดถึงสายตาอันเร่าร้อนหลานชายแอบมองเธอ เสี่ยวเฉียนอธิบายไม่ถูก

เฉินเสี่ยวเฉียนค่อนข้างเข้มแข็งนั้นยุ่งกับการงานมา ตลอด ไม่เวลาและเรี่ยวแรงหาแฟน นั่นไม่ได้ หมายความว่าเธอไม่ความเคียงกับหมาป่า พอไม่ได้เป็นเวลานาน เรื่องความแห้งนั้นไม่ต้องบอกก็คงกันดี

เพียงแค่คิดถึงสาย

เฉินเสี่ยวเฉียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปหาเสี่ยวหยูน

เพื่อนสนิท

“เสี่ยวหยูน บริการนวดถึงบ้านไหม ?”