บทที่ 13 คุณหนูผู้สูงศักดิ์

ไม่ทันที่จ้าวกั๊วหรูได้กล่าวใดๆ วันข่ายกลับกล่าวขึ้นอย่างดุดัน เสียก่อน “สถานะของคุณจ้าวคั่วหรู คนอย่างแกคิดว่าเปลื้อง เสื้อผ้าก็ทำกันได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?”

หลี่เซาหรานนิ่งไป พลันเบะปาก “ลุงครับ แหกตาดูให้ดี ผม เป็นผู้ชาย คุณจ้าวกั๋วหรู่เองก็เป็นผู้ชายไม่ใช่หรือไง? เราต่างก็ เป็นลูกผู้ชายกันทั้งนั้น นายจะกลัวอะไร?”

วั่นข่ายโมโหจนใบหูแดงก่ำ “นี่ไม่ใช่ปัญหาของผู้หญิงหรือ ผู้ชาย ที่นี่เป็นห้องทำงาน คุณจ้าวถั่วหรูเป็นตัวแทนขององค์กร ของเรา ท่านต้องมีความระวังอย่างสูง แกเข้าใจไหม

หลี่เชาหรานกล่าวอย่างไม่สะทก ถ้างั้นผมคงไม่อาจเข้าใจได้ ในเมื่อเป็นแบบนั้น ถ้างั้นคุณจะจับผมมาเพื่อนวดให้กับคุณจ้า วกั๋วหรู่ทำไมกัน?”

วันข่ายโมโหจนใบหน้าเหยเก โกรธแค้นจนเส้นเลือดบน ใบหน้าบูดนูน

หากแต่จ้าวกั๋วหรู่กลับหัวเราะเสียงดังลั่น พร้อมกล่าวชมไม่ ขาด “เสี่ยวหลีนี่พูดเก่งดีใช้ได้เลย หากได้รับการฝึกฝนสักหน่อย อนาคตต้องเป็นนักขายที่อัจฉริยะของอสังหาริมทรัพย์ของเรา แน่ๆ”

หลี่เซาหรานนิ่งไปสักพัก พลันคิดในใจมน่าเล่าถึงได้มีอำนาจถึงเพียงนี้ ที่แท้ก็ทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์นี่เอง สังคมสมัยนี้ ผู้ ที่ประกอบอาชีพอสังหาริมทรัพย์ราวกับมีเหมืองเป็นของตนเอง สักวันผมเองก็ท่าอสังหาริมทรัพย์ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย…..

“พอได้แล้ว วันข่าย แกพาพวกเขาออกไปก่อน ผมจะคุยกับ เสี่ยวหลีเป็นการส่วนตัว”

วันชายนิ่งค้างไปชั่วขณะ ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเหลือบสายตาไปที่หลี่เขาหรานด้วยความไม่ไว้วางใจ

จ้าวกั๊วหรู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ทำไม แกกลัวว่าหมอนวดตัว เล็กๆ คนหนึ่งอย่างเสี่ยวหลี่จะทำร้ายผมหรือไง? ฮ่าฮ่า พอได้ แล้ว ออกไปวะ เอวของผม มันช่างทรมานเหลือเกิน”

เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนาย วันขายไม่สามารถขัดคำสั่งได้ พลันเหลือบสายตาไปทางหลี่เซาหราน ก่อนที่จะนำพาการ์ดเดิน ออกไปด้านนอก

เมื่อวันขายออกไปแล้ว หลี่เซาหรานอดที่จะปล่อยเสียงหัวเราะ ออกมาไม่ได้ “คุณจ้าว ผู้ช่วยของคุณของที่น่าสนใจจริงๆ”

จ้าวกั๋วหรูเชื้อเชิญให้หลี่เซาหรานนั่งลง ก่อนที่จะหยิบซิการ์ ออกมา “คนอย่างมั่นขายค่อนข้างแข็งก้าว แต่เขาไม่ใช่คนมีพิษ มีภัยอะไร”

หลี่เซาหรานเองก็ไม่เกรงใจ เขารับการมาไว้ ก่อนที่จะสูบ เข้าไปหนึ่งที่จนแทบสำลัก ใช้ได้ ซิการ์นี่มันแตกต่างออกไปจริงๆ ของดี
“ชอบไหม?” จ้าวกั๊วหรู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม หลี่เซาหรานตั้งใจเบะปาก “ก็พอใช้ได้”

จ้าวกั๊วหรูหัวเราะออกมาเสียงดัง นี่เป็นการชั้นเลิศ ไม่ใช่ว่ามี เงินแล้วจะหาซื้อกันได้ นักธุรกิจใหญ่อย่างจ้าวกั๊วหรู่ชอบทางนี้ นัก เพื่อการชั้นเลิศนี้ เขายังตั้งใจสั่งคนของเขาไปเจรจากับทาง โรงงานผลิต ทุกปีทางโรงงานจะส่งมาให้กับเขาล็อตหนึ่ง หาก แต่ของดีแบบนี้ กลับกลายเป็นพอใช้ได้สำหรับนายหมอน

ในขณะที่ส่งเสียงหัวเราะนั้น ประตูห้องก็ถูกผลักออก หญิงสาว ที่รุ่นราวคราวเดียวกับหลี่เขาหรานเดินเข้ามา

เธออยู่ในชุดกระโปรงสีขาว เดินเข้ามาด้วยท่าสง่า เชื่องช้า เมื่อเธอเข้ามา หลี่เซาหรานก็ราวกับถูกสายลมในฤดูใบไม้ผลิพัด ผ่าน

ที่นี่เป็นห้องทํางานของท่านประธานแห่งบริษัทหยหวาง สถาน ที่สูงส่งแบบนี้ มีใครบ้างที่จะกล้าผลักประตูเข้ามาโดยพลการ

“คุณปู่” หญิงสาวตะโกนเสียงดังพร้อมฉีกยิ้มหวาน

จ้าวกั๋วหรูมีสีหน้าอ่อนโยนเมื่อเห็นการปรากฏตัวของหลาน สาว ความสูงส่งของเขาหายไปสิ้น สายตาประกายวับวาว พลัน กล่าวอย่างดีอกดีใจ “ทำไมแกถึงมาที่นี่ได้?”

จ้าวหย่าหรูคิดว่าหลี่เซาหรานเป็นลูกน้องของคุณปู่ของเธอ จึง ไม่คิดที่จะแยแสเขาแม้แต่น้อย พลันโผเข้ากอดแขนคุณปู่เอาไว้ แน่น พร้อมกล่าวอย่างออดอ้อน “ก็หนูคิดถึงคุณนี่นา”
ประโยคคิดถึงของเธอ จ้าวถั่วหรูดีอกดีใจอย่างมีความสุข แต่ เมื่อหัวเราะอย่างมีความสุขนั้น เอวของเขาก็พลันเกิดความเจ็บ ปวดทรมาน ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็กลายเป็นสีหน้าที่บูดบึง

จ้าวหย่าหรูกล่าวถามอย่างห่วงใย “คุณปู่ ปวดเอวอีกแล้ว หรือ?”

“ใช่ นี่ไง พี่หลันซิงของแกแนะนำหมอนวดมาช่วยเหลือปู” จ้า วถั่วหรูกล่าว “เขามีชื่อว่าหลี่เขาหราน เป็นหมอนวดของศูนย์การ นวดสื่อ เห็นพี่หลันชิงของแกบอกว่า มีเก่งมากเลย……

จ้าวหย่าหรูพิจารณาหลี่เซาหราน ก่อนกล่าว “เลื่อ? หนูรู้จักที่ นี่เป็นแค่ร้านธรรมดานี่นา คุณปู่ หากท่านอยากจะนวด หนูจะพา ท่านไปเมืองหลวง หนูรู้จักร้านนวดที่ดีที่สุดของประเทศ ที่

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ จ้าวหย่าหรูระแวดระวัง เพียงแต่เธอหลบ ซ่อนสายตาที่เหยียดหยามหลี่เขาหรานเอาไว้ไม่อยู่ ทำให้หลี่เซา หรานไม่พึงพอใจ ความรู้สึกดีที่เขามีต่อเธอ ในแวบแรกที่ได้พบ เจอ มลายหายไปสิ้น

เมื่อหลานสาวของเขากล่าวจนจบ จ้าวกั๋วหรูถึงได้กล่าวด้วย รอยยิ้ม “ร้านนวดของแกเป็นร้านนวดทั่วไป พี่หลันซิงของแก บอกว่า วิชาการนวดของเสี่ยวหลี่ สามารถรักษาได้”

“มันมีอะไรน่าสนใจงั้นหรือ?” จ้าวหย่าหรูยังคงไม่สบอารมณ์ หลี่เชาหรานไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ จึงฝืนขัดขึ้นเสีย ก่อน “คุณจ้าว เราอย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย ผมต้องกลับไปอยู่เวรที่ร้านอีก”

“ได้เลย” จ้าวกั๊วหรู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ต้องรบกวนเธอแล้ว เสี่ยวหลี่ หากคุณรักษาโรคปวดเอวของผมที่ติดตัวมานานได้ ผม จะตอบแทนคุณอย่างงาม

จ้าวหย่าหรูสังเกตเห็นในขณะที่ของเธอกล่าวคำว่า

“ตอบแทน นายหมอนวดคนนี้สายตาวับวาวอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่าฮ่า หน้าเงิน!” จ้าวหย่าหรูส่งสายตาดูหมิ่นไปทางหลี่เซา หรานอย่างไม่คิดปกปิดพลันกว่าอย่างเสียดแทง

ความหมายของหลี่เขาหรานที่เข้าใจต่อคำว่า “ตอบแทน” นั้นเป็นเงินจริงๆ นั่นแหละ ช่วยไม่ได้ เขาจำเป็นที่จะต้อง “หน้า เงิน” ไม่เช่นนั้นจะมีเงินไปรักษามารดาของเขาได้อย่างไรกัน?

“ผมขอลองดูก่อนว่าช่วยคุณได้ไหม” หลี่เซาหรานไม่แยแส สายตาที่ไม่เป็นมิตรของจ้าวหย่าหรู พลันกล่าวพร้อมลุกขึ้นยืน “คุณเปิดเสื้อขึ้นฟุบลงตรงนี้ ผมขอดูอาการคุณก่อน

โซฟาไม่ได้กว้างมากนัก หากจ้าวกั๊วหรู่ฟุบลงละก็ หลานสาว ของเขาจำเป็นที่จะต้องลุกออกจากที่นั่ง แต่เธอกลับเกาะลำแขน ของคุณปู่ของเธอเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย แถมยังกล่าวอย่าง เสียดแทง “คุณปู่ คําพูดของคนหน้าเงินแบบนี้ท่านเชื่อได้ยังไง? หนูว่าเขาดูเด็กกว่าหนูด้วย อย่างเขาเนี่ยนะ ที่จะแก้ไขปัญหา ปวดเอวของท่านได้? เหอะ หนูวั่นขายะ เขามาเพื่อเงินเห็นๆ เลย”

จ้าวกั่วหรูรู้สึกประหม่า พลันส่งสายตาขอโทษไปให้กับหลี่เซาหวาน ก่อนที่จะเตือนให้หลานสาวของเธอระวังคำพูด ยังไงซะ เขาก็เป็นคนที่หลันซิงลองมาแล้วด้วยตัวเอง ไม่แน่อาจจะใช้ได้ จริงๆ

จ้าวหย่าหรูยังคงไม่ยอมหยุดอยู่เท่านั้น พลันดูหมิ่นหลี่เซาหรา นอยู่อย่างนั้น ทำให้หลี่เซาหรานไม่สบอารมณ์นัก จึงปริปาก “นี่ คุณหนูจ้าว ผมเป็นหมอนวด การที่ผมมานวดให้กับคุณปู่ของคุณ ผมก็ต้องเก็บเงินอยู่แล้ว ยังไงซะเขาก็เป็นของคู่ของคุณ ไม่ใช่ คุณปู่ของผม แล้วอีกอย่าง หากคุณคิดว่าผมใช้ไม่ได้ ผมก็แค่ไป จากที่นี่ คุณไม่ต้องดูหมิ่นเหยียดหยามคนอื่นแบบนี้หรอก ผมไม่ ได้คิดค้างอะไรพวกคุณ

ยังไงซะเขาก็ต้องเอาคืนบ้าง เขาไม่จำเป็นที่จะต้องทนคำ เหยียดหยามของผู้หญิงคนหนึ่ง หลี่เขาหรานนิยายแข็งกระด้าง จบคำเขาลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากที่นี่

จ้าวกั๋วหรูรีบลุกขึ้นรั้งเอาไว้ หากแต่เพราะการเคลื่อนไหวที่รีบ ร้อนเกินไป ทําให้เอวของเขาเจ็บปวดทรมาน “โอ๊ย” จนต้องร้อง เสียงหลงอย่างเจ็บปวด

หลี่เซาหรานใจอ่อน เขาไม่สามารถทนดูอยู่ได้ พลันถอน หายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่ทันได้กล่าวใดๆ จ้าวหย่าหรูก็กล่าว อย่างเอาแต่ใจเช่นเดิม “เหอะ ฉันรู้แล้วว่านายอยากหรอกเงิน ของฉัน ฉันจะบอกอะไรให้วันนี้ขอแค่ฉันอยู่ตรงนี้ แกอย่าคิด ว่าจะหลอกเงินของฉันไปได้!

หลี่เขาหรานใบหน้าเขียวปัด