บทที่ 7 ใส่ของขวัญวันแต่งงานด้วยตัวเอง

อีกสองสามวัน การแต่งงานของตระกูลหลงกับตระกูล หนานจะเริ่มจัดขึ้นอย่างคึกคัก

หนานหย่าซินนั่งอยู่ในห้องคนเดียว มองออกไปนอก หน้าต่างอย่างฉงนสนเท่ห์

อีกสองวันเธอก็จะต้องแต่งงานกับหลงฉีรุ่ยแล้ว แต่ เธอกลับไม่ดีใจเลยสักนิด เธอดูออกว่าช่วงนี้พี่ชายหลบ หน้าเธอตลอด

เธอทำให้พี่ใหญ่ต้องเสียใจ เขาต้องผิดหวังในตัวเธอ แน่นอน และน้ำตาใสๆ ก็ร่วงลงมา ความเฉยเมยของพี่ ใหญ่ทำให้เธอเสียใจ

ประตูห้องถูกเปิดอย่างเงียบๆ คนที่เดินเข้ามาคือ หนานเฉียนหมิงคือคนที่หนานหย่าซินทำให้เขาหนักใจ

เขาถอนหายใจเบาๆ เดินมาข้างหน้าแล้วกอดหนาน หย่าซินไว้ในอ้อมอก “อย่าร้องไห้ ถ้าร้องไห้อีกก็จะไม่ สวยนะ”

อ้อมกอดที่หายไปนานจู่ๆ ก็กลับมาอีกครั้ง ทำให้ หนานหย่าซินยิ่งร้องไห้เสียใจ “พี่ใหญ่ ขอโทษ…ฉันไม่ ได้ตั้งใจค่ะ…”

“พี่ไม่โทษเธอหรอก เพียงแค่รู้สึกเสียดาย” หนาน เฉียนหมิงยื่นมือ พลางเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอย่างอ่อนโยน “รับปากกับพี่ ไม่ต้องร้องไห้ และเดินออกไป อย่างเจ้าสาวคนสวย ได้ไหม?”

หนานหย่าซินกัดริมฝีปาก เธออยากจะรับปากพี่ใหญ่ แต่เธอไม่แน่ใจ ว่าการแต่งงานภายใต้เงื่อนไขจะมีความ สุขจริงๆ ไหม? เพื่อให้พี่ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วง เธอยังคง พยักหน้า

หนานเฉียนหมิงดึงมือของหนานหย่าซินมานั่งที่เตียง จากนั้นจึงหยิบชุดเครื่องประดับเพชรกล่องสีแดงออก มาจากกระเป๋าเสื้อแล้วมอบให้เธอต่อหน้า “ลองเปิดดู นี่ คือของขวัญวันแต่งงานที่พี่ขอมอบให้เธอ

ชุดเครื่องประดับเพชรกระพริบแสงระยิบระยับ แสง ไฟส่องเพชรสวยงามที่บริสุทธิ์และไร้ที่ติ สะท้อนแสง ไปบนใบหน้าที่เศร้าใจของเธอ ให้ความรู้สึกมีเสน่ห์อีก แบบหนึ่ง

“ชอบไหม?” หนานเฉียนหมิงถามอย่างนุ่มนวล แต่ นัยน์ตากลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

หนานหย่าซินพยักหน้า “พี่ใหญ่ช่วยใส่ให้ฉันได้ไหม คะ?”

หนานเฉียนหมิงโล่งอก พลางลุกขึ้นและนำเครื่อง ประดับเพชรชุดนั้นใส่ไปบนตัวของหนานหย่าซิน

คอที่เรียวสวยของเธอ ติ่งหูเล็กกะทัดรัด และข้อมือ สวยงาม เขาปฏิบัติกับราชินีของเขาอย่างระมัดระวังจนกระทั่งค่อยๆ สวมแหวนวงนั้นไปที่นิ้วที่เรียวยาวของ หนานหย่า น…

หนานหหย่าซินมองเขาอย่างตกตะลึง แหวนวงนี้ไม่ได้ อยู่ในกล่องเครื่องประดับ ทำไมพี่ใหญ่ถึงมอบของแบบ นี้ให้เธอ?

หนานเฉียนหมิงเหมือนจะไม่ได้สังเกตความผิดปกติ ของหนานหย่าซิน เขาจ้องมองหญิงสาวที่กำลังจะไม่ใช่ ของเขา แล้วจึงเผยรอยยิ้มบางๆ “ซินซินของพี่คือคนที่ สวยงามเป็นประกายและน่าประทับใจแบบนี้

แต่น่าเสียดาย ถ้าหากผู้หญิงของเขาตอนนี้ได้ใส่ชุด แต่งงานที่เขามอบให้ก็คงจะดี…

“ขอบคุณพี่ใหญ่นะคะ” เธอกอดหนานเฉียนหมิงเบาๆ นัยน์ตาปรากฏความเศร้าโศก

นับจากวันนี้ต่อไป เธอจะไม่ได้เพลิดเพลินกับความ อ่อนโยนที่พี่ชายมอบให้เธออีกต่อไป ถ้าหากรู้ว่าจุดจบ จะเป็นเช่นนี้ บางทีการพลาดหลงฉีรุ่ยอาจจะเป็นเรื่องดี สําหรับเธอก็ได้

แต่ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว คืนนั้นได้กำหนดจุดเริ่ม ต้นที่ผิดพลาดแล้ว

ข้างนอกประตูของซินซิน หนานจิ่นเฉิงยืนพิงกำแพง พลางมองสองคนนั่งกอดกันกลมอยู่บนเตียงอย่าง เงียบๆ ความรู้สึกซับซ้อนได้แวบผ่านนัยน์ตาดำอย่างฉับพลัน