ตอนที่6 พาฉันออกไปให้ไว

นอนน่อนมองเซียวเหอตรงๆ สายตาเย็นชา “ขอโทษ? เป็นไป ไม่ได้”

ในความรู้สึกของเซียวเหอ ลูกสาวคนเล็กนี้ตอนสมัยเด็ก สวยฉลาดจริงๆ แต่ยิ่งโตยิ่งขี้เหร่ยิ่งโง่ ยังคงเป็นครั้งแรกที่เห็น นอนน่อนแสดงสายตาที่แหลมคมแบบนี้ ไม่คิดว่าเธอจะถูก สายตานี้ทำให้เย็นไปทั้งตัว

เธอกลืนน้ำลาย หันหน้าพูดเสียงเบากับมหวั่น หวั่น วันนี้

พวกเราพอก่อน ถ้าเกิดบีบบังคับหล่อนจน…..” ถึงแม้มู่หวั่นจะไม่ยอม แต่ก็ได้แต่นั่งเถอะ

ถ้าเกิดก่อนนอนประสาทเสียขึ้นมาจริงๆทำเรื่องนอกกรอบ ตระกูลเฉิน โกรธแล้วเอาตระกูลมู่เข้ามาเกี่ยว เธอยังจะใช้ชีวิต คุณหนูผู้สูงส่งได้อย่างไรกัน?

ก่อนนอนเร็วพวกเขาช็อคกับคำพูดตนเอง จึงหันหลังไปเก็บ

ของตัวเองที่ห้องชั้นบน

เธอใช้ชีวิตที่ตระกูลมู่มา20ปี ของน้อยเหมือนกับคนมาอาศัย บ้านคนอื่น

ตอนถือกระเป๋าสัมภาระลงมาชั้นล่าง ในห้องโถงไม่มีสักคน มู่นอนน่อนครุ่นคิดอยู่กับที่สักครู่ แล้วอ้อมไปประตูหลังออกจากบ้านพักตากอากาศของตระกูลมู่

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเงินถึงเขียวทำไมถึงสนใจเธอ แต่เธอรู้ ออกห่างจากเขาหน่อยดีที่สุด

เฉินถึงเซียวรออยู่หน้าบ้านพักตากอากาศตระกูลมู่นานแล้ว ก็ ไม่เห็นน่อนนอนออกมา สีหน้าดูไม่ดีขึ้นมา

นึกถึงข้อมูลที่ได้จากเอกสารที่เห็นเมื่อวาน เขาขมวดคิ้วสวย ผู้ หญิงขี้เหร่คนนั้นไม่ใช่ว่าถูกคนของตระกูลมู่รังแกนะ?

ความคิดนี้โผล่ออกมา เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมาจับแก้มตัวเองที่ ถูกหล่อนตบ หีเบาๆ หล่อนไม่เหมือนคนที่จะถูกรังแกง่ายๆนะ

“คุณ เธอจะเข้ามานั่งหน่อยไหม?”

เสียงอ่อนช้อยของผู้หญิงส่งมา เฉินถึงเซียวหันหน้าไปทาง

นอกหน้าต่าง ก็เห็นผู้หญิงที่หน้าตางดงามยืมสง่าอยู่ข้างรถ

ตอนมหวั่นเห็นหน้าตรงของเขา อดไม่ได้ที่จะตะลึง

ก่อนหน้านี้เธออยู่ชั้นบนเห็นนอนนอนกับผู้ชายคนหนึ่งกัน แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาดีขนาดนี้มีออร่าขนาดนี้

ผู้ชายที่โดดเด่นแบบนี้จะชอบมู่บ่อนนอนที่เชยๆทั้งโง่ทั้งขี้เหร่ นั้นได้ไง?

ดูแล้ว ความคิดที่เธอตัดสินใจออกมาลองดูสักหน่อยก็ไม่เลว ความคิดแค่นั้นของหล่อน หลอกตาเฉินถึงเซียวไม่ได้อยู่แล้ว
เขายิ้มเยาะ”เธอคือใคร?”

“ฉันคือพี่สาวของน่อนนอน ฉันชื่อ หวั่น “เธอไม่แคร์การเงิน เฉยของเฉินถึงเซียวสักนิด

มู่หวั่น ?

เฉินถึงเซียวนึกขึ้นได้ ตระกูลมู่มีลูกสาวสองคน นอกจา หมู่นอนนอน อีกคนก็คือคู่หมั้นที่ราคาถูกของเขา

ใช้สายตาของคนธรรมดาดูงดงามดั่งบุปผาจริงๆ แต่ใน สายตาของเขา คิดไม่ถึงว่าจะรู้สึกหน้าตาที่น่าเกลียดขอ งนอนน่อนจะสบายตามากกว่า

เขาไม่มีความอดทนที่จะคุยกับหล่อนต่อ แต่กล่าวด้วยสีหน้า ไร้อารมณ์”มู่นอนน่อนล่ะ?”

“หล่อน……..หล่อนน่าจะยังเก็บห้องอยู่ในห้อง หล่อนให้ฉันลง มาเรียกเธอเข้าไปนั่ง”มหวั่นไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ไป สาน สัมพันธ์เป็นมิตรกับคนของ ฐานะที่บ้านก็ไม่เลว อีกอย่างหน้าตา ยังหล่อขนาดนี้

เฉินถึงเซียวที่มองทะลุความคิดของหล่อนแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เยาะเย้ย คู่นอนน่อนจะเรียกเขาเข้าไปนั่งได้?

เวลานี้คงจะแอบหนีไปแล้ว!

สายตามากกว่านี้ของเขายังไม่อยากให้หวั่น ลดหน้าต่าง ลง ขับรถออกไปโดยตรงเลย
มหวั่นไม่เคยถูกผู้ชายเป็นแบบนี้มาก่อน วินาทีนั้นโกรธจน หน้าเขียว

นอนน่อนกลับห้องเดี่ยวขนาดเล็กที่ตัวเองเช่าไว้โดยตรง หลังจากขนมหาวิทยาลัย เธอก็อาศัยอยู่ในมหาวิทยาลัย หลัง จากนั้นจบมาฝึกงาน เธอก็เช่าห้องอยู่ข้างนอก

ถ้าไม่ใช่ช่วงนี้เซียวเหอบังคับให้เธอแต่งเข้าตระกูลเฉิน ยัง เธอไว้ในบ้านตลอด เธอไม่อยากเข้าตระกูลมู่เลยสักนิด

ยังไงเฉินถึงเซียวก็ไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้านพักตากอากาศ ก็ไม่ได้ อยากเจอเธอ เธอกลับไม่กลับไปก็ไม่เห็นจะเป็นไร?

หลังจากจัดของเสร็จ ก็ตอนเย็นแล้ว เธอจะออกไปซื้อของ

ที่ที่เธออยู่คือชุมชนแออัดที่ขึ้นชื่อของเมืองเซี่ยงไฮ้ เดินทางไม่

สะดวก คนปะปนกันมั่ว

เพิ่งเลี้ยวเข้าซอยหนึ่ง เธอก็ได้ยินเสียง”ปัง”ดังมาก

เหมือนจะเป็น……..เสียงปืน

เธอเงยหน้า ก็เห็นรถตู้สีขาวที่เหมือนหมาที่เป็นบ้าเข้ามา ควบคุมไม่ได้พุ่งมาทางเธอ

เธอหลบไปข้างๆอย่างหวุดหวิด นาทีที่รถคันนั้นเฉียดตัวเธอ ไปนั้น จู่ๆประตูรถเปิดออก ผู้ชายที่รูปร่างใหญ่กระโดดออกมา

เขากุมหัวกลิ้งมาที่ขาน่อนนอนพอดี
เธอกำลังจะถอยหลัง จู่ๆผู้ชายคนนั้นลุกพรวดพราด ขึ้นมา เอา สิ่งของที่เย็นดันขมับเธอไว้ น้ำเสียงน่าฟังของผู้ชายมีความคุ้น เคย”พาฉันออกไป ให้ไว”

ตอนนอนนอนเงยหน้าเห็นหน้าผู้ชายอย่างชัดเจน จิตใต้สํานึกเรียกอย่างตกใจ”เฉินเจียฉิน!”