ตอนที่ 2 ทําให้เธอพอใจ

เขาจงใจเน้นคําว่า”คนพิการ” เสียงทุ้ม เพิ่มความหมายที่ยั่วยุ เล็กน้อย

ผู้ชายจงใจใกล้ชิดเธอ ออร่าความหนาวเย็นยิ่งอยู่ยิ่งเข้ม

นอนน่อนขยับออกข้างอย่างไม่ขึ้น หลังจากการสงสัยระยะ สั้นๆ เธอเชื่อคําพูดของเขา

เพราะยังไง บ้านพักตากอากาศของเฉินถึงเซียว คนธรรมดา เข้ามาไม่ได้

“เขาคือลูกพี่ลูกน้องเธอ กรุณาอย่าพูดอย่างนั้นกับเขา”ขนาด ลูกพี่ลูกน้องตัวเองยังพูดแบบนี้ คิดว่าปกติเฉินถึงเซียวไม่ค่อย สบายดี

ภายในใจลึกๆของมนอนน่อนเกิดความสงสารอย่างหนึ่ง

ถึงแม้ตระกูลเฉินจะเป็นไฮโซระดับสูง ทำให้รู้สถานการณ์ของ เฉินถึงเซียว สองสามปีมานี้เขาคงอยู่อย่างลำบากมาก

ดวงตาดำของเฉินถึงเซียวมีความตกใจ เขาไม่คาดว่าผู้หญิงที่ ขี้เหร่จะพูดแบบนี้ได้

เขาอดไม่ได้ที่จะสำรวจเธอใหม่

ผมที่ยุ่งเหยิง แว่นกรอบ และเสื้อไหมพรมแขนยาวที่เชย หน้าม้าบนหน้าผากหนาจนจะปิดตาได้แล้ว บนใบหน้าที่หมองคล้ำ จุดด่างเล็กๆ สองสามเม็ด มองอีกกี่ครั้งก็รู้สึกเอียน

ไม่ต้องสงสัยเลย ผู้หญิงที่ขี้เหร่คนนี้ไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวที่งดงาม ดั่งบุปผาในข่าวลือนั้น

แต่คนของตระกูลเฉินไม่แคร์ว่าผู้หญิงที่จะแต่งกับเขาขี้เหร่ หรือสวย ขอแค่เป็นผู้หญิงที่มีลูกสืบสกุลได้ก็พอแล้ว ถึงจะ เปลี่ยนคน พวกเขาก็ไม่สนใจ

ในตาของเฉินถึงเซียวมีความคิดแบบผ่าน เขายื่นมือผลัก นอนนอนลงบนเตียง ในน้ำเสียงมีความดูถูกและเจตนาร้าย อย่างไม่ปกปิด “ในนี้ไม่มีคนอื่น เธอไม่ต้องทำเป็นเสแสร้ง เธอ หน้าตาแบบนี้คงจะบริสุทธิ์สินะ ฉันจะถือว่าทำความดี ทำให้เธอ พอใจเอง”

พูดจบ เขาเอื้อมมือเข้าหาเธอตรงๆเลย

ความรู้สึกละเอียดอ่อนมาก พอแตะแล้วจะติดใจเล็กน้อย

“เพี้ยะ!”

มู่นอนน่อนใช้แรงทั้งหมด ตบลงบนหน้าเขา”อย่าคิดว่าคนอื่น จะสกปรกเหมือนเธอ ก่อนที่ลูกพี่ลูกน้องเธอจะมา เธอรีบไป ฉัน จะทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ถึงแม้เธอจะพยายามสงบสติอารมณ์แล้ว แต่การสั่นของมือ ทรยศเธอ

เธอเคยคิดระหว่างทางว่าเฉินถึงเซียวจะน่าเกลียดขนาดไหน แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าจะพบเจอกับเรื่องแบบนี้
เงินถึงเซียวทำหน้าบูดบึง ในตัวปล่อยความรู้สึกหนาวเข้า กระดูกออกมา ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำฉัน

เพราะดิ้น แว่นของเธอเลยหล่นลงมา เผยดวงตาที่ใสสะอาด อย่างไม่น่าเชื่อ ขนตาที่สั่นไหวแสดงออกถึงความตื่นเต้นและ ความกลัวของเจ้าของ

เฉินถึงเซียวชะงัก ไม่รู้ว่าทำไมถึงใจอ่อน

เขายืดตัวขึ้น จัดเสื้อเล็กน้อย มองเธออย่างเย็นชา เธอรอคน พิการนั้นต่อไปเถอะ”

ปัง!

จนประตูปิดลง ประสาทที่ตึงเครียดของนอนน่อนค่อยๆผ่อน คลายลงมา

นอกประตู

มีบอดี้การ์ดเห็นรอยแดงบนหน้าเฉินถึงเซียว ตะลึงเล็กน้อย แล้วพูดว่า”คุณชาย หน้าของคุณ………

เฉินถึงเซียวจับหน้าของตัวเอง พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า”ชน โดนประตู”

ประตูอะไรถึงชนออกมาได้รอยมือ5นิ้วได้? แต่บอดี้การ์ดไม่กล้าถามมาก ได้แต่ส่งเอกสารฉบับหนึ่งให้” คือข้อมูลส่วนตัวของคุณหญิง”