ตอนที่1 ขี้เหร่มาก

มู่นอนนอนนั่งเหม่อลอยอยู่หน้ากระจก โต๊ะเครื่องแป้ง รอช่างแต่ง หน้าเข้ามาแต่งหน้าให้เธอ

ทันใดนั้น ประตูถูกเปิดออกเซียวเหอเดินเข้ามากอย่างเร่งรีบ

เธอเห็นผมที่ยุ่งเหยิงของก่อนนอน บนตัวยังสวมเสื้อไหม พรมแขนยาว พูดต่อว่า”คนของตระกูลเฉินมากันหมดแล้ว ทำไม เธอยังไม่เปลี่ยนชุด?”

นอนน่อนดันแว่นกรอบดำขึ้น เปลือกตาที่หย่อนยานดูเหมือ นมึนๆ “คุณแม่ จะให้ฉันแต่งงานกับว่าที่สามีของพี่สาวจริงๆเห รอ?”

เซียวเหอคิดว่าหล่อนจะเปลี่ยนใจ กระวนกระวายจนหน้า

ขาวซีดแล้ว

คนของตระกูลเฉินรออยู่ด้านนอก มีอะไรผิดพลาดก็ทำลาย ตระกูลมู่ได้!

เธอกระวนกระวายคุกเข่าลงตรงหน้าก่อนนอน นอนน่อน ถือว่าแม่ขอร้อง พี่สาวเธอคู่ควรกับคนที่ดีกว่านี้ เธอช่วยหล่อน หน่อย!”

เดิมทีดวงตาที่ดูไม่มีแววค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา ถึงแม้เชียว เหอจะเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ แต่กลับเอาความเอ็นดู ทั้งหมดให้ลูกชายลูกสาวของภรรยาเก่าของพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว
ดังนั้น เซียวเหอรู้อยู่แล้วว่าที่สามีของพี่สาวทั้งขี้เหร่ทั้งไม่ สามารถมีเซ็กส์ได้ แต่กลับให้นอนนอนแต่งแทนพี่สาว เสียงเร่งของคนใช้ดังมาจากนอกประตู”คุณผู้หญิง คุณหนู

สาม คนของขึ้นมาแล้ว นอนนอนไม่ได้ยื่นมือไปประคองเซียวเหอแค่พูดอย่างเย็น

ชาว่า”ลุกขึ้นเถอะ ฉันจะไปแล้ว”

ครั้งนี้ เธอตายใจแล้วจริงๆ

เปิดประตู เห็นนอกประตูมีบอดี้การ์ดแปลกหน้ายืนอยู่กลุ่ม หนึ่ง นี้คือคนที่มารับเธอจากตระกูลเฉิน

ไม่มีงานแต่ง และไม่มีเจ้าบ่าว วันนี้เธอจะแต่งงานแล้ว

“ไปเถอะ”เธอเดินอยู่ข้างหน้า เดินลงไปก่อน

ตระกูลเฉินคือไฮโซระดับสูงของเมืองเซี่ยงไฮ้ ผู้สืบทอดสาย ตรงเพียงคนเดียวเฉินถึงเซียว กลับทำให้เสียโฉมตอนถูกคนลัก ตัวเมื่อ10กว่าปีที่แล้ว ไม่สามารถมีเซ็กส์ได้

ตั้งแต่นั้นมาเฉินถึงเซียวก็ไม่เคยโผล่หน้าให้ใครเห็น

ข่าวลือเขาอารมณ์โหดเหี้ยม น่าเกลียดน่ากลัว ผู้หญิงทุกคนที่ ถูกส่งเข้าห้องเขาไม่มีใครมีรอดชีวิตออกมาได้

เรื่องที่น่าเศร้าที่สุดคือมีความคิดที่ว่า ถึงแม้เฉินถึงเซียวจะเป็น ปีศาจ เธอก็ไม่แคร์แล้ว
ถึงบ้านพักตากอากาศของเฉินถึงเซียวแล้ว

หลังจากบอดี้การ์ดพาเธอเข้าไปในห้อง ก็ออกไปกันหมด จนท้องฟ้านอกหน้าต่างเริ่มมืด ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้ง ก่อนนอนหันหน้ามา เห็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา เขาปิดประตู เปิดไฟ แสงไฟสว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนนอน ยื่นมือบังอย่างไม่ชิน แล้วเงยหน้ามองไปทางผู้ชาย แค่แวบเดียว เธอก็ตกตะลึงแล้ว ไม่ใช่มีหน้าตาที่ผู้ชายน่าเกลียดน่ากลัว

แต่เพราะเขามีหน้าตาที่หล่อเกินไป

สูทสีมืดห่อหุ้มร่างกายที่สูงและแข็งแรงของเขาไว้ขายาวคู่นั้น ก้าวเท้าใหญ่มาก เดินถึงตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว

โครงหน้าของเขาคมลึกสวยงาม เหมือนกับงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ที่สร้างอย่างประณีต หล่อผิดปกติ แต่ทำให้คนรู้สึกกดดันมาก

เฉินถึงเซียวมองสำรวจก่อนนอนไม่กี่วคิ้วขมวดขึ้น”ขี้เหร่ มาก”

ในน้ำเสียงเรียบนั้น บอกไม่ได้ว่ามีอารมณ์อะไรอีก

นอนน่อนมองกลับอย่างแรง เธอไม่แคร์ที่เขาบอกว่าเธอ ขี้เหร่ แต่แค่มองเขาอย่างระวัง “เธอคือใคร?”
ดวงตาสีด่าของเขาเปล่งรัศมีแหลมคมออกมา น้ำเสียง

ทุ่ม “เธอไม่รู้ว่าตัวเองแต่งกับใคร?”

ตามด้วยเขาเข้ามาใกล้ กลิ่นไอความเย็นพัดเข้ามาทำให้ มู่นอนน่อนตัวสั่น

ออร่าทรงพลังกดดันให้เธอหายใจไม่ออกเล็กน้อย แต่เธอก็ยัง

ยึดหลังให้ตรง “ฉันรู้แน่นอนว่าคนที่ฉันจะแต่งคือ เฉินถึงเชียว!”

เฉินถึงเซียวฟังแล้ว ค่อยๆเก็บดวงตาที่แหลมคม เข้าใจแล้ว เหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงอีกคนที่เชื่อข่าวลือนั้น

แต่งงานกับผู้ชายที่”ทั้งขี้เหร่และไม่มีมนุษยธรรม” สีหน้าของ เธอเรียบเฉยมาก เรียบเฉยจนทำให้เขาเกิดความสนใจเล็กน้อย

เขายกยิ้ม ทำเป็นเอ่ยปากอย่างเจ้าชู้” ที่แท้ก็คือพี่สะใภ้นี่เอง

ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินถึงเซียวชื่อเฉินเจียฉิน คืนในวัน

แต่งงาน คิดว่าเธอก็คงไม่อยากเฝ้าคนพิการ