ตอนที่ 14 พ่อของเฉินถึงเซียว

นอนน่อนมองเฉินเจียฉันที่มีกลิ่นไอความหม่นหมองอึมครึมเต็ม ไปหมด ชำเลืองเห็นหลังมือที่เปื้อนเลือดของเขา เบิกตาขว้าง อย่างตกใจ”เธอ……..”

ในกับข้าวของเธอก็ไม่ได้ใส่ของแปลกๆลงไป ทำไมถึงทำให้ เขาคิดไม่ถึงวิ่งออกมาทำร้ายตัวเองกันนะ?

เฉินถึงเซียวไม่ได้สนใจหล่อน กำลังยกขาจะเดิน โทรศัพท์ของ

เขาดังขึ้น

เขาแค่กวาดมองเบอร์แปลกบนหน้าจอ ก็กดวางสายทันที

ตอนนั้น เขาถึงเงยหน้ามองเข้าไปเถอะ” น้ำเสียงของเขาเย็นชาและแฝงไปด้วยความกดดัน และยังมี

ความหม่นหมองบางอย่างอยู่

นอนน่อนรู้ถึงได้ว่าเฉินเจียฉันในตอนนี้น่ากลัวมาก เธอ ค่อยๆเขยิบถอยหลังเข้าไปในห้อง มือหนึ่งจับประตูที่ปิดครึ่งหนึ่ง ลังเลว่าจะปิดประตูให้ผู้ชายคนนี้อยู่ด้านนอกเลยดีไหม

เฉินถึงเซียวไม่ได้สังเกตเห็นความสับสนของหล่อน เพราะว่า

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีก

ครั้งนี้บนหน้าจอไม่ใช่เบอร์แปลก แต่แสดงคำว่าสือเย่สองตัว เขาไม่รอช้าที่จะกดรับสาย และไม่ต้องเสี่ยงนอนน่อนที่อยู่ในนี้ ถามตรงๆ “เขาหาฉันมีเรื่องอะไร?”

สือเยที่อยู่สายนั้น พูดสั้นๆว่า “ให้นายพาลูกสะใภ้ของเขากลับ บ้านกินข้าว คืนนี้”

“เหอะ!”เฉินถึงเซียวยิ้มเยาะเย้ยทีหลังสายของเขา แกไม่ต้อง สนใจ”

สือเย่เข้าใจ”อืม ยังไง เขาก็ไม่ได้ให้เงินเดือนฉัน”

วางสายไป เฉินถึงเซียวเงยหน้าเห็นก่อนนอนยังยืนอยู่ที่ ประตูตั้งนาน

“แอบฟังฉันคุยโทรศัพท์?”

มู่นอนน่อนส่ายหัวรัวๆ”เปล่า” เธอรู้สึกว่าอย่าเพิ่งไปกวนเฉินเจียฉันในตอนนี้จะดีที่สุด

“แล้วยังไม่เข้าไป?”เฉินถึงเซียวพูดจบ เดินเข้าไปหนึ่งก้าว เหล่มองเธอจากที่สูงเสียงคลุมเครือ หรือว่า เธอคิดได้แล้ว ยอม ทิ้งลูกพี่ลูกน้องฉัน อยู่ฉันไป?”

มู่นอนนอนฟังเขาพูดแบบนี้ หันหลังปิดประตูอย่างไม่ลังเล เฉินถึงเซียวถูกปิดประตูใส่อย่างเย็นชา ในตาไม่มีความหวั่น

ไหว

สองวันนี้เขาอยู่ที่นี้ ก็แค่จะหาคนที่ตนเองไล่ตามวันนั้นอยู่ที่นี่ เปล่าเท่านั้นเอง

ในเมื่อคนนั้นจะไม่อยู่ที่นี่ เขาก็ไม่มีความจำเป็นที่จะอยู่ที่มู่นอนน่อนนี้แล้ว

เจ้าสาวคนนี้ มีความฉลาด และจิตใจดี สำหรับตอนนี้ยังไม่ชัด ขวางสิ่งที่เขาทําอยู่ ดังนั้นเขายังไม่สนใจหล่อนก่อนชั่วคราว

ที่ปากซอย เฉินถึงเซียวเห็นสือเยที่รออยู่นั้นตรงนั้นทันที

พอสือเย่เห็นเฉินถึงเซียว ก็สาวเท้ายาวๆเดินเข้ามา บนหน้า แกร่งสังเกตเห็นอย่างเป็นห่วงเล็กน้อย เจ้านาย ร่างกายของคุณ เป็นไงบ้าง?”

เงินถึงเซียวส่ายมือ ผลักมือที่สือเยจะเข้ามาพยุง”ไม่เป็นไร”

สือเย่เปิดประตูรถให้เขา เขานั่งเข้าไป เงยหน้าพิงหลังที่เก้าอี้ น้ำเสียงเรียบฟังไม่ออกว่าอารมณ์ไหน”สือเย่ สองวันนี้เขาโทรหา แกตลอดเหรอ?”

สือเย่รู้ว่าที่เฉินถึงเซียวพูดถึงคือใคร พยักหน้าพูด”คุณเฉินบ อก เจ้านายบล็อกสายของเขา เขาเปลี่ยนเบอร์โทรหาเจ้านาย นายก็ไม่รับ เขาเลยต้องโทรมาหาฉัน”

“อืม”ยังไงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว

“เมื่อกี้ก่อนเจ้านายมา คุณเฉินโทรบอกว่า ถ้านายไม่พาคุณ หญิงกลับไปทานข้าว เขาก็จะโทรหาคุณหญิงเอง”

พ่อที่ดีของเขา จะโทรหามก่อนนอน ผู้หญิงคนนั้น ให้หล่อนไป ทานข้าวตระกูลเฉิน?
อเย่รอตั้งนาน ถึงได้ยินเสียงเรียบของเฉินถึงเซียวตามใจเขา”

นอนน่อนกลับเข้าห้องกินข้าวเสร็จ เตรียมตัวจะล้างจาน ก็ได้ ยินเสียงโทรศัพท์

ที่โทรมาคือเบอร์แปลก

ดังมาสักแปปไม่ได้วาง น่าจะไม่ใช่เบอร์ก่อกวน

“สวัสดีค่ะ ฉันคือนอนน่อน”

“ฉันคือพ่อของเฉินถึงเซียว เฉินชิงเฟิง”