บทที่ 7 ครั้งที่สอง

“คุณนายอยู่ในห้องนอน น่าจะหลับไปแล้วค่ะ” หลินหลันหลัน ตอบคําถามทันที

โอวจื่อเหย่แค่นเสียงเย็น ผู้หญิงคนนี้ ใจใหญ่ใช่เล่น ไม่เจอ กันหนึ่งปี ในที่สุดก็จะได้เห็นสามีของตัวเองแล้ว แต่กลับยัง สามารถนอนหลับได้อีกหรือ

“เธออยู่ห้องไหน”

ขึ้นบันไดไป นับจากฝั่งซ้าย ห้องที่สองค่ะ” หลินหลันหลันไม่ กล้าหรอแม้แต่น้อย

โอวจื่อเหย่เดินตรงขึ้นบันไดไป และหยุดฝีเท้าลงกะทันหัน

ถ้าหากว่าเธอยังไม่หลับล่ะ หรือไม่ก็ ถ้าหากว่าเขาเสียงดังจน ปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาล่ะ

ถ้าหากว่าเธอเห็นใบหน้าค่าตาจริงๆของตัวเอง อย่างนั้น ความคิดที่เขาจะหยั่งเชิงถึงแผนการของเธอจะไม่ล้มเหลวหรือ

ไม่ได้

“เธอไปสับสวิตซ์ไฟในบ้านซิ” โอวจื่อเหยออกคำสั่ง หลินหลันหลันชะงัก “สับสวิตช์ไฟหรือคะ”

ให้เธอไป เธอก็ไปสิ!”
“ค่ะ!” หลินหลันหลันวิ่งไปสับสวิตช์ไฟอย่างรวดเร็ว ผ่านไปครู่ หนึ่ง คฤหาสน์ก็ตกอยู่ในความมืดทันที ความมืดนี้ ยื่นมือออกไป ก็มองไม่เห็นนิ้วทั้งห้า

โอวจื่อเหยถึงได้วางใจ เดินขึ้นไปชั้นบน ผลักประตูห้องเข้าไป เบาๆ ถึงเสี่ยวมั่นหลับไปแล้วจริงๆ

ต่อจากนั้น จากแสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาจากด้านนอก ก็ ทำให้เขาสามารถมองเห็นเงาร่างที่ขยับขึ้นลงอยู่บนเตียงอย่าง เลือนลาง เป็นจังหวะมาก

เขาเดินไปข้างเตียงอย่างแผ่วเบา ดวงตาถึงเสี่ยวมั่นปิดแน่น สนิท กำลังหลับลึก แสงจันทร์สาดส่องลงบนใบหน้าของเธอเล็ก น้อย

ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า ใบหน้าเล็กที่ไม่ได้แต่งแต้มแป้งฝุ่น และแทบจะมองเห็นไม่ชัดเจนนี้ ยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกรักระคน สงสารอยู่ดี

นิ้วของโอวจื้อเหยได้ผ่านแก้มของเธอเบามือ คล้ายกับรู้สึกคัน

ถงเสี่ยวมั่นครางเสียงหนึ่ง และพลิกตัว

ไม่รู้ว่าทำไม เสียงคราวแผ่วเบานี้ทำให้โอวจื่อเหย่รู้สึกพรุ่ง พล่านขึ้นมา ต้องการเธอในตอนนี้กะทันหัน

การลิ้มรสความสุขสมแสนหวานครั้งแรกของหนุ่มสาวเมื่อคืน วานนี้ เป็นธรรมชาติที่เมื่อเริ่มแล้วก็หยุดไม่อยู่ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อ คืนวานเขายังสุขไม่เต็มที่ เพราะว่าถึงเสี่ยวมั่นนั้นหมดสติไปนาน แล้ว
เขาเลิกผ้าห่มออก กดทับลงไปบนร่างของเธอ

จนกระทั่งตอนนี้ ถงเสี่ยวมั่นเพิ่งจะรู้ว่ามีคนมา ตอนที่เธอเตรียมร้องตะโกนนะ ริมฝีปากก็ถูกปิดอย่าง เผด็จการ

พยายามดิ้นรนอยู่ชั่วครู่ ทั้งมือและเท้าล้วนถูกจองจำเอาไว้ หมดแล้ว ได้ยินเพียงแค่เสียงแควก ชุดนอนของเธอถูกฉีกขาด เสียแล้ว

จูบของโอวจื่อเหย่ดูดดื่ม ทำให้เธอเกือบจะหายใจไม่ทัน

สามารถเข้าประตูบ้านหลังนี้ได้ นอกจากสามีของตัวเอง ก็ไม่มี คนอื่นแล้ว หลังจากที่ลงเสี่ยวมั่นต่อต้านอยู่สักพัก ก็ไม่ได้ขัดขืน ต่ออีก

แต่ว่า ความรู้สึกที่ได้จากการสัมผัสผิวหนังนี้ ทำไมถึงไม่

เหมือนกับตาเฒ่าคนหนึ่งกันล่ะ

สมองของเธอก็ไม่ค่อยชัดเจนนัก ขณะที่ถูกโอวจื้อเหรุกเร้า อย่างดุเดือด สมองของเธอก็ว่างเปล่า

โอวจื่อเหย่เหมือนกับสัตว์ป่าดุร้ายที่กินอย่างไรก็ไม่อิ่ม จน กระทั่งพบว่าคนที่อยู่ใต้ร่างไร้ความเคลื่อนไหวแล้ว ถึงเสี่ยวมั่น หมดสติไปอีกครั้งหนึ่ง

น่าเบื่อจริงๆ!
โอวจื่อเหย่แทะเล็มริมฝีปากของลงเสี่ยวมั่นอีกนิดหน่อย ก็ยัง ถอนหายใจอย่างยังไม่หายอยาก

มือของเขาหยิก ใบหน้ารูปไข่ของเธอเบามือ “คุณควรจะออก กำลังกายนะ!”

โอวจื่อเหยไปอาบน้ำในห้องน้ำ พบว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าให้ เปลี่ยน จึงทำได้เพียงแค่สวมเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมมาและเดินออก

ไป

เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหว หลินหลันหลันก็ลุกขึ้นมานั่งบน โซฟาอย่างฉลาด เธออยู่บนโซฟามาตลอด กลัวว่าอีกครู่หนึ่งโอ วอเหยจะมีคําสั่งอะไร

โอวจื่อเหย่ให้เธอเปิดสวิตช์ไฟ เธอก็ไปทันที ภายในห้องก็ กลับคืนสู่ความสว่างอีกครั้ง

เมื่อเห็นใบหน้าที่พึงพอใจของโอวจื้อเหย ในใจหลินหลันหลัน ก็เต็มไปด้วยความอิจฉา “มีแรงดึงดูดทางเพศมากๆจริง!” เธอ พึมพำประโยคหนึ่ง แต่ใบหน้ายังคงเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม

“คุณผู้ชายโอว คุณมีอะไรจะสั่งหรือเปล่าคะ

โอวจื่อเหย่ไม่ได้พูดอะไร กลับนั่งลงบนโซฟา หลินหลันหลัน ยืนอยู่อีกด้านอย่างว่าง่ายในทันที

“เธออยู่ที่นี่มาตลอดเลยหรือ”

“ใช่ค่ะ เป็นพ่อบ้านที่มอบหมายให้ฉันมาปรนนิบัติคุณนายให้ดี”
ทีนี่นอกจากนั้น ยังมีคนที่ไหนมาหรือไม่” สายตาของโอวจื้อ เหยมองตรงไปด้านหน้า นัยน์ตาหรี่ลง สายตาคมปลาบ น้ำเสียง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนแฝงอยู่

“เอ่อ…..เลขาเพิ่งเคยมาที่นี่สองครั้ง ส่วนเวลาอื่นๆก็ไม่มีใคร มาที่นี่แล้วค่ะ”

แม้ว่าถึงเสี่ยวมั่นจะจดทะเบียนสมรสอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ว่า เธอไม่มีความผูกพันกับที่นี่แม้แต่น้อย และไม่คิดอยากจะ ให้คนอื่นรู้เรื่องที่ตัวเองแต่งงาน จึงเป็นธรรมดาที่จะไม่พาใครมา

โอวจื่อเหล่พยักหน้า

“แต่ว่า คุณผู้ชาย มีบางเรื่องที่ไม่รู้ว่าควรจะบอกกับคุณหรือ ไม่” หลินหลันหลันเอ่ยอย่างลังเลอยู่ชั่วครู่

“พูด” โอวจื่อเหย่เอ่ยเสียงเย็น

“ไม่เพียงแต่ไม่มีใครเคยมาที่นี่เท่านั้น แต่แม้กระทั่งคุณนายก็ ไม่ค่อยได้กลับมา คุณนายมักจะดึกดื่นไม่ยอมกลับบ้านบ่อยๆ ในหนึ่งอาทิตย์สามารถกลับมาได้สองวันก็ไม่เลวแล้วค่ะ”

โอวจื่อเหย่คิ้วขมวด

แม้ว่าเฉิงเท้าจะเคยบอกกับเขาว่า บางครั้งถงเสี่ยวมั่นจะไม่ได้ พักอยู่ที่นี่ ถึงในหนึ่งอาทิตย์สามารถกลับมาได้สองวันก็ไม่เลว ร้าย แต่ความถี่ในการอาศัยอยู่ด้านนอกก็สูงเกินไปแล้ว!

“เธอช่วยฉันจับตาดูการเคลื่อนไหวของคุณนายทุกฝีก้าวด้วย มีตรงไหนผิดปกติให้รายงานฉันทันที
“ค่ะ คุณผู้ชาย!”

เมื่อได้รับป้ายทองนี้แล้วหลินหลันหลันก็ตื่นเต้นมาก คล้ายกับ แสดงให้เห็นว่า เธอไม่ใช่แม่บ้านของที่นี่ แต่รับผิดชอบตรวจ สอบถงเสี่ยวมั่น นี่มีความแตกต่างกันตามเนื้อแท้

เธอยิ่งไม่จําเป็นต้องเห็นถึงเสี่ยวมั่นในสายตา

“นอกจากนี้”

โอวจื่อเหย่หยุดพูดไปแล้วค่อยเอ่ยต่อว่า “ถ้าหากว่าคุณนาย ถามเธอว่า ฉันอายุเท่าไร เธอก็ตอบไปตามตรงว่า 40 กว่าปีได้ ปัญหาอื่นๆ เธอก็รับมือตามสถานการณ์แล้วกัน”

แม้หลินหลันหลันจะไม่รู้ว่าโอวจื้อเหยมีเจตนาอะไร แต่ก็ไม่ได้ ถามอะไรเช่นกัน

“ค่ะ คุณผู้ชาย”

“ครั้งหน้าที่ฉันกลับมา ก็สับสวิตช์ไฟเลย ไม่ต้องให้ฉันเตือน เธออีก”

โอวจื่อเหย่เอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืน “เธอได้เงินเดือนเท่าไร

“เดือนละ 4000 หยวนค่ะ” หลินหลันหลันตอบตามความจริง

แม่บ้านอย่างหลินหลันหลันนั้น คนทั่วไปก็ได้แค่สองพันกว่า แต่เงินเดือนที่ตระกูลโอวให้นั้นค่อนข้างสูงมาโดยตลอด

“นับตั้งแต่เดือนหน้า เงินเดือนของเธอจะเพิ่มขึ้นเป็นแปดพันแล้ว”
หลินหลินหลินยิ้มหน้าบานทันที “ขอบคุณค่ะคุณผู้ชาย!

โอวจื้อเหย่ไม่ได้พูดอะไร เดินตรงออกไปข้างนอก

วันต่อมา

ในที่สุดถึงเสี่ยวมั่นก็ตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงตรง ร่างกายยังคง เจ็บปวดมาก เหมือนกับถูกแยกเป็นแปดส่วน ไม่มีส่วนใดที่ไม่ เจ็บปวด

เธอนอนแผ่อยู่บนเตียงพักใหญ่ ถึงได้ลุกขึ้นมา

เมื่อคืนนี้ สามีของเธอ……..

เขาจะต้องไม่ใช่เฒ่าชราคนหนึ่งอย่างแน่นอน!

พละกำลังนั้น ความอึดนั้น ความรู้สึกที่ได้จากการสัมผัสผิว ถึง เสี่ยวมั่นไม่มีวิธีที่จะนำไปเชื่อมโยงกับตาเฒ่าหัวล้านนั่นได้

บนเตียงยังมีชุดนอนที่ถูกฉีกขาดของเธอ

เมื่อมองไปบนร่างกาย แขนและต้นขาของตัวเองล้วนมีรอย ม่วงอยู่หลายแห่ง บวกกับเมื่อคืนวานซืน ร่างของเธอก็เปิดโรง ย้อมสีได้แล้ว!

“สมัยนี้ ผู้ชายล้วนมีนิสัยอะไรกันเนี่ย! พวกใช้ความรุนแรง! ถงเสี่ยวมั่นรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วก็ไปอาบนํ้า

อาบน้ำเสร็จแล้วก็ออก เธอก็รับรู้ปัญหาหนึ่งขึ้นมากะทันหัน สองวันก่อนหน้านี้และวันนี้แตกต่างกันเพียงแค่ 24 ชั่วโมง
มีเพศสัมพันธ์ในระยะการตกไข่ ล้วนสามารถตั้งครรภ์ได้

ถ้าหากว่าเธอตั้งครรภ์ขึ้นมาในครั้งนี้ อย่างนั้นเด็กคนนี้จะเป็น ของผู้ชายสองวันก่อนหน้านี้ หรือว่าสามีกัน

ถงเสี่ยวมั่นหลับตาลงอย่างทุกข์ทรมาน คราวนี้หวังว่าตัวเอง จะไม่ได้ตั้งครรภ์!

แต่ว่าสุดท้ายแล้วก็เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ อาบน้ำเสร็จแล้ว ถงเสี่ยวมั่นก็ลงไปชั้นล่าง หลินหลันหลันทาน อาหารเช้าแล้ว กำลังนั่งทานผลไม้อยู่บนโซฟา

สําหรับสามีของตัวเอง หลินหลันหลันจะต้องเคยเจออย่าง แน่นอน เธอน่าจะสืบดูสักหน่อย!