บทที่ 5 ในวันที่ฟ้าสีเทา

เมื่อพี่น้องทั้งสามได้เจอหน้ากันก็ดีใจ และโผเข้ากอดกันด้วย ความดีใจอย่างสุดซึ้ง น้ำตาแห่งความตื้นตันไหลออกมาจากดวง ตาสวยๆของทั้งสาม เป็นความรักที่บริสุทธิ์ และน่ายินดีจริงๆ

“เจ้ไม่กลับบ้านเลยช่วงนี้คิดถึงมากเลยรู้ไหม ต้องคอยถาม ข่าวจากเจ้ จี้เอาว่าเป็นยังไงบ้าง ใจร้ายมากเลยนะป๊ากับม้า คิดถึงวันนี้กลับไปนอนค้างที่บ้านเรานะครับ นะ” เพชรการุณ อ้อนวอนพี่สาว ให้กลับไปค้างที่บ้าน เพราะเธอไม่ได้กลับไปเยี่ยม ที่บ้านหลายสัปดาห์แล้ว ทุกคนที่บ้านก็คิดถึงเธอกันมาก

“ใช่ๆเจ้น่าจะกลับบ้านบ้างนะ รู้ไหมป้ากับม้าบ่นหาทุกวัน ติดต่อก็ไม่ได้เลยนะ ไม่รู้ยุ่งอะไรหนักหนา หาเวลามาอยู่กับ ครอบครัวบ้างไม่ได้เลยหรือยังไง” แพรทับทิมก็อ้อน พร้อมต่อว่า พี่สาวด้วยอีกคน เพราะคิดถึงกันมาก แต่เพราะเรื่องงานเลยต้อง ห่างไกลกัน ไม่ค่อยได้มีเวลามาหากันเหมือนตอนเข้าวงการ ใหม่ๆ ซึ่งในตอนนั้นพลอยไพลินยังไม่ดังเปรี้ยงบ้างเหมือนทุก วันนี้

“ได้ๆๆวันนี้เจ้จะกลับบ้านกับพวกเธอก็ได้ เราสามคนนอนห้อง เดียวกันเลยนะ ให้สมกับที่คิดถึงไปเลย ใครหลับก่อนคนนั้นแพ้ นะ โอเค??” พลอยไพลินบอกน้องๆของเธอด้วยความดีใจ ยิ้ม หน้าบานเมื่อจะได้กลับบ้านไปค้างด้วยกันเหมือนตอนเด็กๆ

“อะแฮ่ม!! ไม่ทราบว่าเอาพี่คนนี้ไว้ไหนซะแล้วล่ะพลอย คุยกันชวนกันแค่สามคน แล้วพี่ชายคนนี้ล่ะ ไม่ชวนบ้างเหรอ พี่ก็อยาก นอนด้วยเหมือนกันนะ จะได้เหมือนตอนเด็กๆไง เล่นด้วยกันทั้ง วัน แถมตอนกลางคืนก็ยังมานอนด้วยกันอีก นึกแล้วก็น่าสนุก เนอะ ว่าไหมเพชร แพร”

เจ้านายแซวทั้งสามด้วยความกวน เพราะเขา จีจี้ และ สามพี่น้องเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก กินนอนด้วยกัน ไป โรงเรียนด้วยกัน เพิ่งจะมาห่างกันตอนที่พลอยไพลินตัดสินใจ เดินหน้าเข้าวงการบันเทิงนี่เอง พวกเขาเลยไม่ค่อยได้ไปไหนมา ไหน หรือเล่นสนุกด้วยกันเท่าไหร่ จะมีก็นานๆครั้ง เช่นวันเกิด หรือวันสําคัญต่างๆค่อยจะได้เจอหน้ากันที มันก็ทำให้ต้องคิดถึง กันเป็นธรรมดาของคนคุ้นเคยกันอยู่แล้ว

“กว่าจะได้เจอนะคะแม่ซุปตาร์คนเก่ง เป็นยังไงบ้างช่วงนี้งาน เยอะเหรอ ไม่ค่อยเห็นมาที่ร้านเลย ดูท่าทางไม่ได้พักผ่อนเลยนะ ดูแลตัวเองด้วย อย่าโหมงานหนัก เดี๋ยวป่วยไม่รู้ด้วยนะ” เจนจิ ราแซะเพื่อนสาวที่ไม่ค่อยไปหา พร้อมแสดงความห่วงใยเพื่อน

“อืม พอดีช่วงสองสามเดือนนี้งานจะยุ่งนิดหน่อยนะ เพราะเป็น ช่วงเดินสายโปรโมทละคร รับงานเป็นพรีเซนต์เตอร์โฆษณา สินค้า แล้วก็ออกงานโชว์ตัวอีกไม่มีวันหยุดเลย พ้นช่วงนี้ไปก็น่า จะสบายกว่านี้แล้วล่ะ คงมีเวลาไปเที่ยวพักผ่อนบ้าง ไปไหนมา ไหนตามใจได้บ้างอะนะ ช่วงขาขึ้นก็ทนๆไปก่อน ฮ่าๆๆอย่าว่า เพื่อนนะ ถึงไม่ค่อยมีเวลาไปหาที่ร้านแต่เพื่อนก็รักเหมือนเดิม เลยนะ งานเทศกาลหนังก็ยังต้องรบกวนเพื่อนให้ช่วยจัดชุด สวยๆ ให้เหมือนเดิมด้วยนะ ปีนี้ขอสีเรียบหรูนะ ไม่เอาฉูดฉาด ไม่ขาว ก็ไปเลยง่าย ”

พลอยไพลินคุยกับเพื่อนรักของเธออย่างสนิทสนม ด้วยอาการ เมาไวน์นิดๆ และเป็นกันเองไม่ได้ถือตัวว่าตัวเองเป็นดาราสาว ชื่อเสียงโด่งดัง แล้วลืมเพื่อนเหมือนใครหลายๆคน

“เอ่อ!!! ว่าจะถามอยู่พอดีเลย พอดีได้ยินคนวงในเขาเมาท์กัน ว่า มีดีไซเนอร์คนนึงจะไปออกแบบชุดให้เธอไม่ใช่เหรอ เห็นว่า อยากดังเลยจะอาสาไปตัดชุดให้เธอ เพื่อจะใช้เธอเป็นบันได ด้วยนะ เธอ โอเคไหมล่ะพลอย”

“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ เขาติดต่อมาแล้วล่ะ ฉันรับปากเขาแล้ว ด้วยว่ายินดี เรานัดกันวันศุกร์นี้แหละ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันนัดละ ก็ต้องดูก่อนว่าฝีมือจะโอเคไหม ถูกใจฉันไหม ถ้าถูกใจก็จ้าง แต่ ถ้าไม่ถูกใจก็เซย์โนจ้า ฮ่าๆๆๆ พลอยไพลินเป็นคนง่ายๆไม่เรื่อง มากอย่างที่ในข่าวเขาลือกันหรอก เนอะว่าไหม ฮ่าๆๆๆๆ” เธอ พูดพร้อมหัวเราะ

“เดี๋ยวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ดื่มไปหลายแก้วเหมือนจะ อยากระบายออกแล้วหละ แป๊บนึงนะเดี๋ยวมา” ว่าแล้วพลอย ไพลินก็เดินเซออกจากห้องไปพร้อมด้วยอาการมึนๆจากฤทธิ์แอ ลกอฮอร์ในไวน์ที่เธอดื่มเข้าไปหลายแก้ว เธอเดินเซไปจนถึง ห้องน้ำ เข้าไปข้างในทำธุระเสร็จก็เดินเซออกมา แล้วบังเอิญ สวนทางกับกิติคุณพอดี

“เฮ้ย!!! นี่ยัยซุปตาร์กางเกงใน เธอมาทำอะไรที่นี่ เหมือนจะ เมาด้วยนะเนี่ย เป็นอะไรมากหรือเปล่า” เขากล่าวทักทายดาราสาวเมื่อเจอหน้ากันที่หน้าทางเข้าห้องน้ำ

“นี่นายอีกแล้วเหรอ ทำไมไปทางไหนก็เจอแต่นายด้วยเนี่ย แอบตามฉันมาหรือเปล่าเนี่ย ต้องการอะไร อยากถ่ายรูปเหรอ หรือว่าอยากเป็น FC ฉัน เลยตามไปทุกที่ที่ฉันไปอย่างนั้นเหรอ บอกดีๆก็ได้ไม่ต้องแอบหรอกคนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องอายน่า”

พูดจบพลอยไพลินก็เดินเซไปซบที่อกของกิติคุณทันทีด้วย ความมึนเมา พร้อมกับทำท่าเหมือนจะล้ม และทันใดนั้นเองเธอก็ อ้วกออกมาราดเสื้อของเขา จนเต็มไปหมด เลอะโดนทั้งเสื้อข้าง ในข้างนอก เขาจึงประคองเธอไปเข้าห้องน้ำอีกครั้ง ด้วยความ ทุลักทุเล (แต่เป็นห้องน้ำผู้ชายนะ)

“ยัยบ้าเอ๊ย เจอเธอทีไรซวยทุกทีเลยน่า กินอะไรมากมาย กิน แล้วมาลำบากให้คนอื่นแบบนี้ แล้วนี่นะเสื้อตัวนี้เพิ่งใส่แค่ครั้งนี้ ครั้งแรก และครั้งเดียวเอง โถ่…ยังเหลือเยอะไหมคุณ เอาออกมา ให้หมดเลยนะ จะได้ไม่ไปพ่นใส่คนอื่นอีก เร็วๆเข้า เสร็จแล้ว เดี๋ยวผมโทรหาผู้จัดการฯ ให้ เขาจะได้มารับกลับบ้าน ไวๆ”

เขายืนเฝ้าเธอที่หน้าประตูห้องน้ำพร้อมทั้งลูบหลังให้ด้วย สีหน้าสะอิดสะเอียนในกลิ่นคาวอ้วกของดาราสาว พร้อมกับบ่น พึมนําด้วยความไม่พอใจ และรำคาญ

จากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็ออกมาจากห้องน้ำ โดยกิติคุณประคอง ร่างของดาราสาวออกมา พร้อมกับถือเสื้อสูทของเขาไว้ที่มืออีก ช้าง

ในขณะที่ทั้งคู่เดินออกมานั้น ก็เจอกับกฤษณพงษ์ตรงทางเข้าห้องน้ำพอดี เขาเห็นว่าพลอยไพลินออกมาจากข้างในห้องทาน อาหารนานแล้วไม่กลับเข้าไปสักที ก็เลยออกมาตาม และยืนรอ อยู่หน้าห้องน้ำ เมื่อเขาเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปแย่งตัวดาราสาวจาก อีกฝ่ายทันที

เขาวางตัวของดาราสาวลงตรงเก้าอี้ เสร็จแล้วก็หันมาแล้ว ต่อยเข้าไปที่หน้าของกิติคุณทันที ด้วยความโกรธโดยไม่ทันได้ ถามอะไรเลย

“นี่มันอะไรกันอีกล่ะเนี่ย” กิติคุณร้องอุทานขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นกฤษณพงษ์ต่อยหน้าตนอย่างแรง โดยที่ไม่ทันตั้งตัวจน เซไปด้านหลัง

“คุณคิดจะทําอะไรของคุณน่ะ ฮ่าาาา จะฉุดผู้หญิงที่เมาไม่มี ทางสู้อย่างนั้นเหรอ เลวววว” กฤษณพงษ์ชกเข้าที่ใบหน้าของกิติ คุณอย่างแรงด้วยความโมโหที่เห็นอีกฝ่ายกำลังพาพลอยไพลิน ออกมาจากห้องน้ำ ในความคิดเป็นห่วงคงกลัวว่ากิติคุณจะพา ไปทํามิดีมิร้ายอะไรแน่นอน ด้วยความร้อนใจ และโกรธจัดจึงไม่ ได้ถามก่อน

“ผมช่วยยัยบ้านไว้นะ จะมาชกผมทำไมครับเนี่ย ขอบคุณสัก คำก็ไม่มีแถมยังต้องมาเจ็บตัวอีกงั้นเหรอเนี่ย บ้าชะมัด ซวยอะไร ขนาดนี้วะ โดนอ้วกไม่พอยังจะมาโดนต่อยอีก เอาเข้าไปชีวิต” กิ ติคุณโวยวายด้วยความเจ็บปวด และโมโห ในขณะที่เขาทั้งสอง คนกำลังทะเลาะกันอยู่นั้นเจนจิราพร้อมกับแพรทับทิม และเพชร การุณก็ออกมาเจอพอดี จึงรีบเข้ามาห้ามทั้งสองคน เมื่อทั้งสาม เห็นเหตุการณ์ก็ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก
เพชรรีบเข้าไปถึงตัวกฤษณพงษ์ออกมาทันที เขาได้แต่มอง หน้าสองหนุ่มทั้งคู่ด้วยความงงสงสัย และเพชรการุณก็ได้ถามขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นครับ ผู้ชายคนนี้ทำอะไรเจ้พลอยเหรอครับเฮีย

เจ้านาย ทำไมเฮียไปต่อยเขาแบบนั้น

“นั่นน่ะสิคะเฮียเจ้านายไปต่อยเขาทำไม แล้วผู้ชายคนนี้เป็น ใครเหรอคะ” แพรถามเจ้านายด้วยความตกใจ และสงสัย เพราะ ปกติเจ้านายเขาจะสุขุมรอบคอบไม่ทำอะไรที่บุ่มบ่ามใจร้อนแบบ

“เดี๋ยวนะ นี่พวกคุณเป็นใครกันอีกล่ะเนี่ย โอ๊ยยย งงไปหมด แล้ว งั้นเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังนะ คือยัยซุปตาร์โรคจิตเนี่ยอ้วก ใส่ผม ผมก็เลยพาเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ เสร็จแล้วก็พาออกมา กะว่าจะโทรให้ผู้จัดการฯของเธอมารับ แล้วหมอนี่ก็มาต่อยผมเป็ ยะ ไม่ถามสักคํา เจ็บนะเนี่ย โด่วว” กิติคุณอธิบายเรื่องราวให้ ทุกคนฟัง

“อ๋อ อย่างนี้เองหรอคะ ขอบใจมากนะคะที่ช่วยยัยพลอยเอาไว้ ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ แล้วก็ขอโทษแทนเพื่อนเราด้วย ที่ทำคุณเลอะ อีกคนก็ทําคุณเจ็บ ต้องขอโทษ และขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ เดี๋ยวเสื้อคุณเราจะเอาไปส่งร้านซักแห้งให้ เสร็จแล้วค่อยให้เจ้า ตัวต้นเหตุของเรื่องเอาไปคืน แบบนี้โอเคไหมคะคุณณณ” เจนจิ รากล่าวกับกิติคุณอย่างเกรงใจ และรู้สึกผิดพร้อมทำสีหน้าไม่ สบายใจ

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ได้ครับ อะนี่ครับเสื้อผม งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ อ๋อเกือบลืม! ช่วยบอกเธอด้วยว่าผมคือกิติคุณ” พูดจบกิ ติคุณก็เดินจากไป เขากลับไปหาแฟนสาวของเขาในห้องอาหาร แล้วชวนกลับทันที ด้วยความงง และสงสัยแฟนสาวจึงถามขึ้นว่า

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณขา แล้วนี่หน้าคุณ แล้วก็เสื้อคุณด้วยไป โดนอะไรมา เสื้อสูทคุณล่ะหายไปไหน

“พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยนะครับมัด ไว้มีเวลาผมจะอธิบายให้ ฟังนะ ตอนนี้ผมอยากกลับบ้านไปล้างตัวมาก เข้าใจผมนะครับ ไปกันเถอะครับ ปะ” จากนั้นทั้งคู่ก็กลับบ้านทันที

เมื่อไปส่งมารตีเสร็จแล้วกิติคุณก็รีบกลับไปที่บ้านของเขา เขา รีบเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อเข้าห้อง พอเข้าไปในห้องแล้วเขาก็ถอด นาฬิกา เน็คไทด์ และเสื้อผ้าออกจนหมด แล้ววางไว้บนพื้นห้อง

จากนั้นเขาก็เดินเข้าห้องน้ำที่เป็นกระจกใสที่เบลอแค่ส่วน กลางลำตัวเอาไว้ มองเห็นแค่ส่วนไหล่ขึ้นถึงหัว และส่วนขาท่อน

ล่าง

เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำฝักบัว แล้วเดินไปรองน้ำปล่อยให้น้ำ ค่อยๆไหลลงบนเรือนร่างอันได้สัดส่วน และขาวนวลเนียนของ เขา เขาเอื้อมมือไปหยิบสบู่ที่วางอยู่บนชั้นวาง แล้วค่อยๆ ลงบ นอกของเขาเบาๆเพื่อล้างคราบอ้วกออก จากนั้นเขาก็สระผม ขัด ตัวแล้วก็ยืนอาบน้ำต่อไปอย่างสบายใจ…..