บทที่ 3 มาเจอกัน

ห้างสรรพสินค้า

กรกันต์ยืนรอเจ้านายของเขาที่ข้างๆ รถเก๋งสปอร์ตสุดหรูคัน งามสีดำ ด้วยท่าทางที่สบายใจ พร้อมเพลงเบาๆ ก่อนจะมอง เห็นเจ้านายเขาเดินมาจากข้างในห้างสรรพสินค้า

ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเจ้านายเขา ที่เดิน

มาพร้อมทั้งอมยิ้มอย่างมีความสุข

“นั่นกระเป๋าใครเหรอครับบอส” กรกันต์ถามกิติคุณด้วยความ สงสัย เมื่อเห็นเขาเดินถือกระเป๋าผู้หญิงมาที่รถ

“ของยัยดารา โรคจิตนั่นแหละ เมื่อกี้สงสัยคงรีบมาก เลยลืม

เอาไว้ที่ร้านอาหารจีนร้านนั้นน่ะ”

“อ๋อ งั้นเหรอครับผมก็นึกว่าจะซื้อไปให้คุณมารตีซะอีก สีสวย น่ารักใช้ได้เลยนะเนี่ย เลือกของได้เข้ากับตัวเองสมกับเป็นดารา ดังจริงๆ นี่ผมยังเสียดายอยู่เลยนะที่ไม่ได้ขอถ่ายรูปกับเธอ ตัว จริงสวยกว่าในทีวีอีก เก็บเอาไปเพ้อได้อีก”

“เหอะ สวยเหรอ ก็งั้นๆ แหละ สวยแต่นิสัยใจคอไม่สวยตา มน่ะสิ ฉันไม่ปลื้มด้วยหรอกนะ เชิญนายเก็บเอาไปเพ้อฝันคน เดียวเถอะ ฉันมีมัดของฉันอยู่แล้วทั้งคนไม่สนเว้ย เอ่อ!! แล้วนี่ นายโทรหาผู้จัดการของดาราสุดที่รักของนายด้วยนะ ถ้าว่างก็ให้เข้าไปเอาที่บริษัท ฉันไม่มีเวลาออกมาข้างนอกอีกแล้ว ไม่มา เอาก็ไม่ต้องเอา จะได้เอาไปทิ้งถังขยะ

กิติคุณพูดด้วยสีหน้า และท่าทางดีใจมีความสุข อมยิ้มพอใจที่ จะได้แกล้งพลอยไพลินให้มาเอากระเป๋าเองที่บริษัทของตน “ผมไม่เห็นบอสดูท่าทางมีความสุขแบบนี้มานานมากแล้วนะ

ครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ แค่คิดว่าจะได้แกล้งก็ดีใจขนาดนี้เลย

เหรอครับเนี่ย ดูไม่เหมือนบอสเลยนะ”

กรกันต์แซวเจ้านายของเขา เมื่อเห็นท่าทีของเจ้านายที่เปลี่ยน ไป หลังจากเจอกับพลอยไพลินดาราในดวงใจของเขา และใครๆ อีกหลายคน

หลายคนคงสงสัยว่าทำไมนักธุรกิจกับดาราชื่อดังทะเลาะ กัน แล้วไม่มีคนเห็นหรือถ่ายรูป นั่นเป็นเพราะพวกเขาอยู่ในห้อง ส่วนตัวที่สั่งจองไว้แล้ว ไม่ได้อยู่ตามโต๊ะธรรมดา จึงสามารถทำ อะไรก็ได้ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นข่าว***)

วันต่อมา จีรภัทร และพลอยไพลินก็เดินทางมาที่บริษัทของกิติ คุณ เพื่อมาเอากระเป๋าของเธอคืน ด้วยท่าทางอารมณ์ดีทั้งคู่ ทั้ง สองคนเดินไปขึ้นลิฟต์ แล้วตรงไปที่ห้องทำงานของกิติคุณอย่าง สบายใจ

“ดูท่าทางเขาจะรวยมากพอๆ กับเราเลยนะคะเนี่ยน้องพลอย ดูสิบริษัทใหญ่โตมโหฬารมาก ห้องทํางานก็ดูดีมีสไตล์มากๆ เจ้ ชักจะชอบผู้ชายคนนี้แล้วล่ะค่ะ อยากได้ อยากกินค่ะ อิอิ”
“เก็บอาการหน่อยค่ะเจจีจี้ เราจะมาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ของเราตรงนี้ไม่ได้เข้าใจไหมคะ ใจเย็นๆ ค่ะ นั่งรอนะคะ พลอย ไม่อยากมีปัญหาอะไรกับเขาอีก เกลียดผู้ชายปากจัดแล้วก็ขี้เก๊ก แบบนี้สุดๆ ” พลอยไพลินทำท่าทางไม่พอใจเมื่อพูดถึงกิติคุณขึ้น มา

“มานานหรือยังครับคุณซุปตาร์กางเกงใน แล้วนี่ทานอะไรมา ยัง หิวไหม ผมสั่งอาหารมาเผื่อด้วยนะ ลองชิมดูไหมครับ ร้านนี้ อร่อยติดอันดับเลยนะ จะลองชิมดูหน่อยไหม?? ” กิติคุณถาม พลอยไพลินด้วยท่าทางกวนๆ แล้วโน้มตัวลงไปใกล้ๆ

“ไม่ล่ะค่ะ วันนี้เรามาเอาของที่ลืมไว้ไม่ได้มาทำอย่างอื่น ไหน ล่ะคะกระเป๋าของฉัน รีบเอามา ให้สิคะ ฉันจะได้รีบกลับ เร็วค่ะรีบ ไปเอามาสิคะคุณกิติคุณ”

“นี่ อีกแล้วนะคุณ จะไม่ขอบคุณผมสักหน่อยเหรอ ผม อุตส่าห์ตั้งใจเก็บมาไว้ให้เลยนะเนี่ย น้ำใจล้วนๆ เลยนะคุณ อย่างน้อยๆ คุณก็ควรจะรักษาน้ำใจของผมหน่อยนะครับ ทาน อาหารเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ ผมอุตส่าห์สั่งมาเพื่อ…กรเอากล่อง อาหารจัดใส่จานเร็ว ดูท่าทางคุณซุปตาร์กางเกงในของเราจะหิว แล้ว”

เมื่อพูดกับพลอยไพลินจบกิติคุณก็บอกให้กรจัดอาหารมาให้ แขกทานด้วยกัน โดยอาหารที่เจ้านายเขาสั่งมานั้นเป็นอาหาร คลื่นเพื่อสุขภาพ แคลน้อยเพราะเขาคิดเพื่อดาราสาวไว้แล้วว่าจะ ต้องไม่ทานพวกแคลเยอะอยู่แล้ว
“มาค่ะเจจีจี้ รีบทานแล้วรีบกลับ เดี๋ยวเราต้องไปทำธุระต่อให้ เสร็จ เมื่อวานนี้ก็เลื่อนนัดเขามาแล้วหนึ่ง วันนี้จะเลื่อนอีกไม่ได้ แล้วนะคะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราไม่เป็นมืออาชีพ มาค่ะรีบทาน ดู ท่าทางคงน่าอร่อย” พลอยไพลินพูดแล้วหยิบอาหารเข้าปากแล้ว ค่อยๆ เคี้ยวเบาๆ อย่างมีมารยาท

“อืมมม อร่อยนะคะเนี่ยคุณกิติคุณ ไม่ทราบว่าสั่งมาจากร้าน ไหนคะ วันหลังจะได้สั่งมา ให้น้องพลอยทานบ้าง หน้าตาน่า ทานมาก รสชาติก็ดี ผ่านค่ะ น้องพลอยว่าไงคะ” จีจี้กล่าวขึ้นด้วย ท่าทางรู้สึกดี

“ก็เหมือนทุกร้านที่เราไปกินนั่นแหละเจจีจี้ ไม่มีน้ำตาล ไม่มี รสชาติอะไรเลยนอกจากรสผัก พลอยอิ่มแล้วค่ะ เจจีจี้รีบกินนะคะ จะได้รีบไป” พลอยไพลินเร่งจีจี้ให้รีบทาน พร้อมทำท่าทางไม่ ค่อยพอใจ เหมือนอยากไปจากที่นี่เร็วๆ

“ถ้าวันหลังอยากจะทานเดี่ยวโทรหาผม ให้ผมสั่งให้ก็ได้ครับ ร้านนี้ผมทานเป็นประจำ ทานเยอะๆ เลยนะครับคุณจีจี้ ไม่ต้อง กลัวอ้วนหรอกครับทานเลย หึๆ ขอตัวสักครู่นะครับ แป๊บนึงเดี่ยว ผมไปหยิบกระเป๋ามาให้

กิติคุณพูดจบก็เดินไปโต๊ะทำงานของเขา เพื่อหยิบเอากระเป๋า มาให้พลอยไพลินอย่างใจเย็น และยิ้มไปทางอีกฝ่ายด้วยท่าทา งกวนๆ

“นี่ครับคุณซุปตาร์กางเกงในกระเป๋าของคุณ คราวหน้าคราว หลังก็อย่าลืมไว้ที่ไหนอีกล่ะ เพราะอาจจะไม่เจอคนใจดีแบบผมอีกก็ได้ นี่ถ้าเป็นคนอื่นเก็บได้เขาคงเอาไปขาย หรือไม่ก็จำนำไป แล้วก็ได้นะ นี่ยังโชคดีที่บังเอิญเป็นผม”

“นี่ นายกิติคุณ เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้วนะ ฉันมีชื่อ แล้วก็ ขอบใจมากๆ นะที่อุตส่าห์เก็บกระเป๋ามาไว้ให้ แถมยังเลี้ยงมื้อ เที่ยงฉันอีก ฉันซึ้งใจมากเลยนายรู้ไหม ถ้ามีโอกาสเดี๋ยวฉันจะ เลี้ยงนายคืนละกันนะ ไปล่ะ บายยยย ไปค่ะเจจีจี้ พอได้แล้ว ไป หิวมาจากไหนเนี่ย”

พลอยไพลินพูดพร้อมกับลุกขึ้น แล้วรีบเดินออกจากห้อง ทำงานของกิติคุณไปแบบไม่หันมามอง ส่วนจีจี้ก็รีบยกแก้วน้ำขึ้น ดื่ม แล้วรีบวางลงบนโต๊ะ แล้วก็รีบวิ่งตามพลอยไพลินไปอย่าง รวดเร็ว

“ว้ายยยย น้องพลอยเป็นอะไรมากไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม ไหนให้เจ้จีจี้ดูซิ” ทันทีที่พลอยไพลินเดินออกมาจากห้องทำงาน ของกิติคุณเธอก็เดินชนกับมารที่อยู่ตรงหน้าห้องเข้าอย่างจัง จน เธอล้มลงกับพื้นแบบไม่เป็นท่า ส่วนอีกคนไม่ล้ม เพราะคว้าประตู ห้องไว้ได้ทัน

“โอ๊ย เดินประสาอะไรเนี่ย ไม่เห็นเหรอว่าคนกำลังเดินมาจาก ข้างใน น่าจะมองเห็นหน่อยนะ ไม่ใช่มัวแต่มองอย่างอื่นอยู่จนไม่ มองทาง โอ๊ยเจ็บจังเลย” พลอยไพลินพูดขึ้นด้วยความโมโห

“อะไรกันน่ะ เธอเดินมาชนฉันเองนะ ฉันเดินมาของฉันดีๆ เห็น แก่ตัว มาโยนความผิดให้คนอื่นหน้าตาเฉย”มารตีพูดสวนกลับ พลอยไพลินอย่างแรง
“ว่าไงนะใครเห็นแก่ตัวงั้นเหรอ เธอต่างหากที่ไม่มองทาง ไม่ งั้นฉันคงไม่ล้มแบบนี้หรอก ใช้ไหมพี่จีจี้”

“ค่ะๆ ใช่ๆ ” จีจี้ตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้

แล้วหลังจากนั้นทั้งสามคนก็เถียงกันไปกันมา ไม่มีข้อสรุป จน เสียงดังเข้าไปถึงในห้องทํางานของกิติคุณ เขาได้ยินเสียงเอะอะ โวยวายมาจากข้างนอกจึงเดินออกมาดูเหตุการณ์ด้วยความ

“หยุดครับหยุด นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย มัตครับเกิดอะไรขึ้น ห้ะ!! คุณซุปตาร์มันเกิดอะไรขึ้น” กิติคุณถามมารตี และพลอย ไพลินอย่างไม่พอใจ พร้อมกดดันให้ทั้งสองพูดอธิบายความจริง

“ช่างเถอะ วันนี้ฉันรีบ ไม่อยากมีเรื่อง แต่ถ้ามีอีกละก็ฉันคิด เต็มแน่นอน ไปค่ะเจจีจี้” พลอยไพลินพูดพร้อมกับชวนให้รีบ ไปจากตรงนั้น

เพราะยังมีธุระสำคัญรออยู่ เธอจึงไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้ สาระอยู่ตรงนี้ แต่จีจี้ไม่ยอม เลยพยายามจะอธิบายให้กิติคุณฟัง แต่ก็โดนพลอยไพลินตัดบทแล้วดึงแขนเดินออกไปด้วยความ โมโห และโกรธจัด

“เราสายมากแล้วนะคะเจจีจี้ เราไม่มีเวลามารบกับใครที่นี่นะ พลอยไม่อยากเป็นข่าวค่ะ รีบไปกันเถอะ ปะ”

จากนั้นทั้งคู่ก็รีบออกไปเพื่อตัดปัญหา เพราะถ้าขืนอยู่ต่อเรื่อง คงไม่จบง่ายๆ แน่ เพราะดูท่าทางผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ธรรมดาที่ จะเล่นด้วยแบบใสๆ ได้ เธอเลยตัดสินใจจบเรื่องด้วยการเดินหนี
“เดี่ยวสิคุณ จะรีบไปไหนเนี่ย กลับมาอธิบายก่อน” กิติคุณ เรียกให้พลอยไพลินกลับมา ด้วยท่าทางงุนงง และสงสัยกับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงได้แต่หันหน้าไปถามแฟนสาวของเขาด้วย ความร้อนใจ

“ว่ายังไงครับมัต ตกลงมันยังไงกันแน่”

“ก็ตามที่เห็นนั่นแหละค่ะ เขาเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนมัต เอง แล้วมาหาว่ามันชนเขาก่อน คนอะไรหน้าไม่อายที่สุด แล้วนี่ เขามาทําอะไรที่นี่คะ เห็นเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณ

มารตีถามกิติคุณด้วยความสงสัย และต้องการคำตอบ แต่ก็ติ คุณก็ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ใส่ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทํางานของเขาทันที

เริ่มมีอาการให้อีกฝ่ายคิดแล้วนะ