บทที่16 เขาไปทริปธรกิจแล้ว
“ให้พวกเราไปนอนกับเขาแทนเธอ โอเคมั้ย?” สองสาว พูดขึ้นพร้อมกันเหมือนเตี๊ยมกันมา
ในหัวของหลินซืออี้ผุดภาพที่สองสาวไปขืนใจหลี่จุนฮ่า วทันที หลี่จุนฮ่าวทำหน้าอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ มัน ทำให้เธอสะใจซะจริงๆ
“ได้ ได้สิ…” หลินซืออี้ปรบมือ “ได้ยินมาว่าเขาสามารถมี อะไรกับสาวๆหลายๆคนพร้อมๆกันในหนึ่งคืน พวกเธอสอง คนยิ่งสวยเหมือนนางฟ้าขนาดนี้ เขาน่าจะรักพวกเธอตาย เลย ไม่แน่ถ้าเขาแฮปปี้เขาอาจจะ……..
“อาจจะอะไร” สองสาวถามอย่างสงสัย
“ไม่บอกพวกเธอหรอก อิอิ”
ถ้าเขาแฮปปี้แล้วยกเลิกสัญญากับเธอซะ เธอก็จะได้กลับ ไปเป็นอิสระอีกครั้ง
ห้าๆๆ หลินซืออี้ผู้ใจกว้าง เธอไม่ได้หักหลังเพื่อนหรอกนะ พวกหล่อนยินดีต่างหาก ยอมโดนตบ ยอมโดนตี ส่วนฉันแค่ พายเรือตามน้ำไปก็เท่านั้น
สามสาวแย่งกันพูดจนฟังไม่ได้ศัพท์ ภายหลังเมื่อความ คิดเห็นทั้งหมดลงตัวตามที่ทั้งสามคาดหวัง สามสาวก็ออก ไปเดินช้อปปิ้งด้วยกัน หวีหยุนซีและหลี่จิ้งฉีรอฟ้ามืด แล้วหลินซืออี้ก็จะพาพวกเธอไปนอนกับหลีจุนฮ่าว สองสาวตื่น เต้นเป็นอย่างมาก
เมื่อเห็นคฤหาสน์ของหลี่จุนฮ่าว หลินซืออี้ก็ถามสองสาว อีกครั้ง “พวกเธอแน่ใจแล้วหรอว่าจะสละเรือนร่างและความ บริสุทธิ์ผุดผ่องให้กับหลี่จุนฮ่าวอ่ะ”
สองสาวมองบนให้เธอ “เธอบ้าหรอ มีผู้หญิงตั้งมากมาย บนโลกนี้ที่อยากกินหลี่จุนฮ่าวแต่ไม่มีโอกาสอ่ะ”
หลี่จิ้งฉีต่อ “นั่นสิ ไม่ใช่แค่ฉันนะ ถึงเป็นน้องสาวฉัน ฉันก็ ยอม”
หลินซืออี้หมดคำจะพูด…
“หยุนซี เดี๋ยวเธอรุกบน ฉันจะรุกล่างนะ”
“ฉันรุกล่าง เธอรุกบนสิ
“เธอบน ฉันล่าง”
“เธออ่ะบน ฉันจะล่าง
“พอๆๆ เงียบไปทั้งคู่เลย” หลินซืออี้ปราม
สองสาวรับฟัง และปิดปากเงียบ
หลินซืออี ไปยังคฤหาสน์หรูตรงนั้น “ถ้าอยากจะเข้าไป ก็ ให้เชื่อฟังฉัน”
“โอเค” สองสาวรีบรับคำ หวีหยุนซียิ้ม “เดี๋ยวเราทำมื้อ ดึกแสนอร่อยให้หลี่จุนฮ่าวกัน จากนั้นก็ตกแต่งในบ้านให้ดู อบอุ่นหน่อย แล้วเราสามพี่น้องก็ไปรับใช้เขาพร้อมกัน”
หลินซืออี้รู้สึกว่าหน้าเธอกระตุกไปแป๊หนึ่ง “พวกเธอสอง คนไปรับใช้ก็พอ ฉันขอมองอยู่ห่างๆนะ
หลี่จิ้งฉีสะบัดผมเท่ๆทีหนึ่ง “ก็ได้ เห็นเธอก็รู้ว่าอ่อยผู้ชาย ไม่เป็น เรียนรู้อยู่ข้างๆนะ
หลินซืออี้รู้สึกว่าขาทั้งของข้างสั้นๆ
พอเข้าไปด้านใน สองสาวตะลึงอยู่กับการตกแต่งและ เฟอร์นิเจอร์ที่สวยหรูของด้านใน
“ว้าววว… สมกับเป็นคนรวยจริงๆ” หลี่จิ้งฉีขยี้ตา
“หูวว เครื่องปั้นดินเผาอันนี้ต้องจ่ายเงินเท่าไหร่ถึงจะซื้อ มาได้เนี่ย!” หวีหยุนซีลูบเครื่องปั้นดินเผาสมัยราชวงศ์ชิง น้ำลายไหลออกมาแล้ว
หลินซืออี้มองสองสาวจากอีกมุมด้วยความไม่ค่อยพอใจ นัก “นี่พวกเธออย่าทำตัวเหมือนคนที่มาจากชนบทได้มั้ย?”
สองสาวไม่ได้สนใจเธอเลย พวกหล่อนสนใจที่จะชื่นชมของแพงๆทุกชินภายในคฤหาสน์หรูหลังนีซะมากกว่า
แม่บ้านมู่วิ่งหอบขึ้นไปด้านบน “คุณหลินกลับมาแล้วเหรอ คะ? คุณหลินมีแขกมาด้วยเหรอคะ?”
หลินซืออี้ยิ้มหวานตอบ “ใช่ค่ะ แล้วประธานหลี่จะกลับมา เมื่อไหร่คะ?”
“ดูสิ ฉันนะคนแก่ขี้ลืม ลืมไปเลย คุณชายเขาบอกไว้ว่าเขา ไปทริปธุรกิจที่ออสเตรเลียค่ะ พรุ่งนี้เย็นๆถึงจะกลับมา เขา บอกให้คุณรอเขาอยู่ที่นี่นะคะ”
“เขาไปทำงานต่างประเทศเหรอคะเนี่ย?”
“คุณผิดหวังเหรอคะ?”
เหอะ หน้าตาเธอแสดงออกว่าผิดหวังเหรอ ถ้างั้นก็คงเป็น เพราะเสียดายแทนเพื่อนไร้ประโยชน์สองคนนี้ละมั้ง
หลินซืออี้ยิ้มตอบ “ไม่นะคะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปสั่งคนตระเตรียมมื้อดึกให้พวกคุณทั้งสาม ก่อนนะคะ”
“รบกวนด้วยนะคะ”
มองดูสองสาวที่จับนั่นนิดดูนี่หน่อย หลินซืออี้เลยตัดสินใจ ยังไม่ไปรบกวนความชอบส่วนตัวตามแบบฉบับกุลสตรีของพวกเธอ เธอหาหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่านอย่างจดจ่อแทน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ