บทที่12 เผด็จศึก

ฉาดนี้ตบได้แรงกว่าที่ลู่เหม่ยหลินตบ จนมือของหลินซืออี้ เจ็บแปลบขึ้นมา

“นังตัวดี แกกล้าตบฉันเหรอ?” ลู่เหม่ยหลินตะคอกพลาง ลูบหน้าไปด้วย

“เธอกล้าตบฉัน แล้วทําไมฉันจะไม่กล้าตบเธอ?” หลินซี ออี้ยิ้มอ่อน ดูแล้วมีเสน่ห์จนห่าวเจียเฟิงกลืนน้ำลายไม่หยุด

ลู่เหม่ยหลินโกรธจนจะดิ่งไปตบอีกซักฉาด แต่กลับถูก หลินซืออี้จับข้อมือของเธอแล้วสะบัดไปอีกทาง ในสมัย เรียนนั้น เธอเป็นถึงนักกีฬาตัวยง แถมแรงยังเยอะกว่าผู้ หญิงทั่วไปอีกด้วย

ลู่เหม่ยหลินถูกเหวี่ยงลงไปกองอยู่ที่พื้น เธอโอดครวญ “ที่รักค่ะ ฉันเจ็บจังเลย”

หลินซืออี้มองไปทางห่าวเจียเฟิงอย่างเย็นชา “ผู้หญิงที่ ไม่มีใครสั่งใครสอนคนนี้เป็นเมียคุณเหรอ รสนิยมคุณห่วย ได้ขนาดนี้เลยเหรอ”

สุดยอด ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาปลื้มได้มากๆ

หลายปีที่ผ่านมา เขาพยายามตามหาผู้หญิงที่เหมือน กับเธอ ผู้หญิงที่เขาเลี้ยงดูพวกนั้นก็เป็นเหมือนแค่แจกัน ดอกไม้ สวยแต่รูปจูบไม่หอม!
ห่าวเจียเฟิงไม่ได้เข้าไปประคองลู่เหม่ยหลินแต่อย่างใด เพียงแค่ยื่นมือดึงให้เธอยืนขึ้นแล้วลากไปอีกทาง

“ที่รักกก” ลู่เหม่ยหลินมองไปทางเขาน้ำตาไหลพราก แต่ สายตาเขากลับจับจ้องอยู่ที่หลินซืออี้

หลินซืออี้จ้องกลับอย่างเย็นชา

“ถ้าอย่างงั้น ผมก็จะอัพเกรดรสนิยมซะตั้งแต่ตอนนี้” ห่า วเจียเฟิงพูดพลางโอบเธอเข้ามาใกล้ และดมผมเธอด้วย ความหิ่นกระหาย “คนดี ให้ผมได้ดูแลคุณนะ ผมจะทำให้ คุณมีความสุขเหมือนขึ้นสวรรค์เลย

เขามันน่าขยะแขยง หลินซืออี้คิดว่าหลี่จุนฮ่าวหนักแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่หนักกว่า ณ จุดนี้เหมือนยิ่งได้เปิด โลกกว้างขึ้น คราวหลังคงต้องลากเพื่อนสาววายสองคนให้ ออกมาเรียนรู้ ว่าอะไรที่เรียกว่าสังคม ไม่ควรขลุกอยู่แต่ใน หอพักแล้วเก่งแต่ปากพูด

หลินซืออี้ยังคงแน่นิ่งเหมือนเดิม “คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉัน กำลังเจอกับหมูตัวผู้ที่อื่นๆ แล้วพอเจอตัวเมียแวบแรกก็จะ รีบขึ้นคร่อมเพื่อระบายความใคร่ แบบนี้รสนิยมจะยิ่งแย่ลง ไปอีกนะ!”

ห่าวเจียเฟิงไม่โกรธแต่กลับรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้น เขา ช้อนตัวหลินซืออี้ขึ้นมา “เบบี้ พวกเรามาจัดกันซักยกก่อน แล้วค่อยมาคุยกันต่อนะ”
ห่าวเจียเฟิงรีบปรี่ขึ้นไปข้างบน หลินซืออี้ไม่กล้าขัดขืน หากเธอขัดขืนตอนนี้อาจจะยิ่งเสียเปรียบ เธอต้องหาวิธีอื่น!

ห่าวเจียเฟิงเตะประตูห้องนอนให้เปิดออก แล้วขึ้นคร่อม หลินซือ บนที่นอน

“เบบี้” เขาลูบใบหน้าอันสวยงามของเธอ อุทานที่ได้เห็น ความมหัศจรรย์จากผู้สร้างโลก ที่สามารถสร้างคนคนหนึ่ง ให้สวยงามไร้ที่ติได้ขนาดนี้

ชายมักยอมสยบต่อหญิงงาม แม้ตายก็ถือว่าคุ้มค่า นี่คงจะ เป็นประโยคที่เอาไว้พรรณนาความงามระดับเธอเป็นแน่

ห่าวเจียเฟิงหายใจติดขัด แต่ก็จะไปดูดดื่มริมฝีปากที่อวบ อิ่มของเธอ

“อ๊ะๆๆ…” หลินซืออี้รีบเอามือไปแตะขวางริมฝีปากของเขา เข่าค่อยๆงอเข้ามา ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ท่าทีรวบรัดของคุณ เนี่ย มันทำให้ฉันตกใจนะ

ห่าวเจียเฟิงทนไม่ไหวแล้ว

“อ๊าาาาา… “ หลินซืออี้ร้องเสียงดังตรงเวลากับตอนที่ เธอกระทุ้งเข่าเขาเข้าไปอย่างแรง! เขาร้องอย่างเจ็บปวด “อุ๊บ…โอ้ยย…” แล้วรีบเบี่ยงไปอีกทาง หลินซืออี้รีบลุกขึ้น มาอย่างรวดเร็ว

เชอะ คิดจะกินเธอ คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่ให้ขึ้นใจง่ายๆงั้นเหรอ?

หลินซืออี้ชะล่าใจเกินไป

“สุดยอด!”

ห่าวเจียเฟิงไม่สนใจว่าน้องชายของเขาจะเจ็บและจุกแค่ ไหน เขารีบไปคว้าตัวหลินซืออี้ที่กำลังจะหนีให้ล้มลงไปบน เตียง!

หลินซืออี้ตกใจมาก เธอรีบกลิ้งหลบไปด้านในแต่ก็โดนห่า วเจียเฟิงดึงเสื้อจนกระดุมหลุดไปหลายเม็ด

ได้เลย!!

เธอเอามือขึ้นมาลูบขาอ่อน และยิ้มอย่างยียวน “คุณยัง อยากจะลิ้มรสความเจ็บปวดแบบเมื่อกี้อีกเหรอ?”

ห่าวเจียเฟิงยิ้ม “เธอคิดว่ายังมีโอกาสอีกเหรอ?”

พูดจบ เขาก็รีบจะเผด็จศึกเธอโดยไม่สนอะไรอีกแล้ว!

ใจของเขาเต้นรัวและแรง เหมือนจะทะลุออกมาจากอก ลูก กระเดือกก็กลิ้งไปกลิ้งมาอย่างควบคุมไม่ได้ หลายปีที่ผ่าน มา เขาผ่านผู้หญิงมาก็มากมาย แต่กลับไม่มีคนไหนที่ทำให้ เขาใจเต้นแรงได้แบบนี้

หลินซืออี้ตะลึง!
ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนั้น ประตูได้ถูกถีบออกอย่าง แรง หลี่จุนฮาวกับบอดี้การ์ดอีกสองคนเข้ามาพร้อมปืนในมือ

“ไอ้ห่าวเจียเฟิง!”

หลี่จุนฮ่าวตรงไปที่เตียงแล้วจับห่าวเจียเฟิงไปกระทืบ อย่างไม่ลังเล