บทที่ 5 โดนหลอกแล้ว

สามวันหลังจากนั้น…….

คุณพ่อหลินรีบร้อนดึงหลินซืออี้ให้ลุกจากเตียงนอน “ซืออี้ ทางประธานหลี่นั้นพูดกับแกว่าอย่างไรบ้าง วันนี้บริษัทจะ ประชุมผู้ถือหุ้นพร้อมประกาศอย่างเป็นทางการว่าฉันจะลง จากตำแหน่งแล้ว กี่วันมานี้ก็ไม่เห็นประธานหลี่คนนั้นมีการ เคลื่อนไหวอะไร

หลินซืออี้ตกตะลึง นายปีศาจร้ายนั่นก็ดูเหมือนจะไม่มีข่าว มาหลายวันแล้ว อีกทั้งตัวเธอที่โดนเจ้าปีศาจนั่นทรมานใน คืนนั้น หลายวันมานี้คิดเพียงแต่อยากนอน ข้าวปลาอาหาร ล้วนไม่อยากกิน ทุกคนเห็นเธออารมณ์ไม่ดีก็ไม่กล้าที่จะ เรียกเธอ

หลินซืออี้รีบหยิบสัญญาออกมา อย่างไรก็ตาม เธอตะลึง ค้างไปแล้ว ทั้งๆที่เห็นเขาเซ็นชื่อแท้ๆ ตอนนี้กลับกลายเป็น เพียงความว่างเปล่า

ภายในสมองของเธอ “หึง หิ่ง” ดังขึ้น คิดไม่ถึงเลยว่าเธอ จะโดนเขาทิ้งเป็นครั้งที่สองแล้ว!

“ทำไมเป็นแบบนี้” ขณะนั้นคุณพ่อหลินรับเรื่องราวเหล่านี้ ไม่ไหวเป็นลมไป

ภายในบ้านสับสนวุ่นวาย ทุกคนล้วนรับรู้ถึงสถานการณ์ที่ สัญญาไม่ได้มีการเซ็นชื่อ หลินซืออี้กล้ารับรองเลยว่านี่คือต้นฉบับ ไม่มีใครเข้ามาขโมย สิ่งที่น่าสงสัยมีอยู่ข้อเดียวคือ ปากกาของเขามีปัญหา!

เธอเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ ถือสัญญาบุกไปเยือนตึกสูงของ GT แต่กลับโดยพนักงานรักษาความรักษาความปลอดภัย สกัดเอาไว้

“ขอโทษด้วยครับ คุณผู้หญิง คุณไม่ได้เป็นพนักงานของ บริษัท ไม่สามารถเข้าไปได้ครับ”

“ฉันมาคุยเรื่องสัญญา โอเคไหม”

“ขออนุญาตสอบถามครับ ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงได้นัดล่วง หน้าไหมครับ”

“ไม่มี ฉันต้องการพบหลี่จุนฮาวเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิด อะไรขึ้นมาพวกคุณรับผิดชอบไหวรึเปล่า

“ขอประทานโทษครับ คุณผู้หญิง คุณช่วยแจ้งได้ไหมครับ ว่าเป็นเรื่องอะไร พวกเราจะได้ตรวจสอบง่ายขึ้น เพราะว่า ทุกวันมีลูกค้าที่ต้องการพบท่านประธานแบบคุณมีเยอะมาก ครับ”

“SHIT!”

หลินซืออี้ที่ถูกพวกเขาโจมตีก็อดไม่ได้ที่จะสบกด่า

ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มรูปหล่อที่คุ้นเคยเดินออกมาจากตึกสูงใหญ่ เขาสวมสูทและรองเท้าหนัง มองแล้วบุคลิกไม่ ธรรมดา

สมองเธอทํางานอย่างรวดเร็ว ใช่แล้ว เขาก็คือผู้ชายใน ร้านเหล้าที่พาเธอขึ้นรถในคืนนั้น ต้องขอบคุณเขา เธอกับ หลี่จุนฮ่าวถึงได้มีสถานการณ์นั้นบนรถ และก็ต้องขอบคุณ เขา เธอถึงได้โดนหลี่จุนฮาวทิ้งไว้ที่มุมหนึ่งของกำแพง!

“คุณ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!”

หลินซืออี้ถือสัญญาพุ่งตัวไปจับเขา

ชายคนนั้นตกใจเมื่อเห็นเธอ หลังจากนั้นหัวเราะเสียง แหลม “คนสวย จะจู่โจมก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย วางใจ เถอะ ผมเป็นคนพูดคุยง่ายนะ ผมให้ความรัก ทะนุถนอมสาว งามมาโดยตลอด

เขาพูดไปพลาง ลูบมือของหลินซืออี้ไปพลาง หลินซืออี้ สะบัดมือเขาทิ้งอย่างรุนแรง

เธอจ้องไปที่เขา น้ำเสียงแข็งกระด้าง “พูดพล่ามให้มัน น้อยๆหน่อย ฉันต้องการพบหลีจุนฮาว”

สีหน้าเขาเปลี่ยนเล็กน้อย เสียงกดต่ำ “คนสวย เรื่องราว ในคืนนั้นคุณต้องการเงินเท่าไร คุณรีบบอกมาเลยดีกว่า ผม รับผิดชอบเอง”

เงินเหรอ ตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่เงินจะสามารถแก้ปัญหาได้!

“ฉันไม่ต้องการ ฉันต้องการพบหลี่จุนฮ่าว!” หลินซืออี้พูด เสียงกร้าว

“โอ๊ย คนสวย คุณฟังผมพูดก่อน……..

“ฉันไม่ต้องการฟัง ถ้าคุณยังไม่พาฉันไปพบหลี่จุนฮ่าว ฉัน จะบอกทุกคนว่าคุณมองฉัน เสียมารยาทกับฉัน”

สีหน้าของเขาคล้ำลง “ก็ได้ คุณบอกผมมาก่อน คุณมาพบ เขามีเรื่องอะไร คุณรู้หรือไม่ว่าเป็นเพราะเรื่องคราวที่แล้ว เขาไม่พูดกับผมเลยหลายวัน เจอหน้าผมก็ไล่ผมออกจาก ห้องทำงาน ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าคุณยังเป็นเด็กสาว ผมคิดว่า คุณสบายๆ อะไรก็ได้ เหมือนกับผู้หญิงในร้านเหล้าพวกนั้น

“คุณพูดเหลวไหลให้มันน้อยๆหน่อย พาฉันไปพบหลี่จุน อ้าว!”

“ก็ได้” ในที่สุดชายหนุ่มก็พาหลินซืออี้ไปห้องทำงานของ หลี่จุนฮ่าวตามที่เธอต้องการ ชั่ววินาทีที่ประตูห้องทำงาน เปิด เขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

การมาถึงของเธอ ไม่ได้ทำให้หลี่จุนฮ่าวรู้สึกแปลกใจแต่ อย่างใด

หลินซืออี้โยนสัญญาใส่หน้าเขาอย่างโมโห
เขาโยนหนังสือสัญญาทิ้งไป สัพยอกกลับ “คนรักตัวน้อย เป็นอะไรไป อารมณ์ไม่ดีเหรอ”

เธอเดินเข้าไปหาเขา ตอบกลับอย่างโมโห “หลี่จุนฮ่าว นายมันคนขี้โกหก!”

“อ่อ ฉันโกหกอะไรเธอล่ะ

เขาคว้าเอวเธอแล้วออกแรงลาก ทั้งตัวของหลินซืออี้นั่ง อยู่บนขาของเขา

เธอฟาดไปที่อกของเขา จ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง “หลี่ จุนฮ่าว คุณพูดมาสิ ตกลงคุณจะช่วยเหลือตระกูลหลินหรือ ไม่”

เขามองเธออย่างพิจารณา หัวเราะพลางตอบ “ก็ต้องดูที่ การกระทำของคุณ”

“ฉันให้คุณไปหมดแล้ว คุณจะเอาอย่างไรอีก”

“NO ก่อนอื่น คุณไม่ใช่เด็กสาว ถัดมา คุณเอาใจผู้ชายไม่ เป็น อีกทั้ง คุณจากไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม หลินซี ออี้ ทั้งสามข้อด้านบนนี้ คุณล้วนแล้วแต่ไม่เหมาะสม คุณพูด สิ ผมจะช่วยคุณอย่างไร”

“คุณ! ”

เขาคว้ามือเล็กของเธอที่โมโห หัวเราะชั่วร้าย “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง พวกเรามาทำกันอีก ครั้งค่อยเซ็นสัญญา ผมจะส่งคนไปถ่วงเวลาก่อนถึงการ ประชุมผู้ถือหุ้น คุณมีความเห็นว่าอย่างไร”

มองไปยังใบหน้าชั่วร้าย เธอควรเชื่อเขาหรือไม่

ในฐานะที่เป็น GT 10 ผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก ถ้าหากว่า ไม่ช่วยตระกูลหลิน จะยังมีใครอีก

หรือว่าเธอจะต้องไปขอร้องตาแก่นั่นจริงๆ

จากสิ่งที่เธอรู้ ตาแก่นั่นมีฐานะทางสังคมมูลค่าเกือบหมื่น ล้าน เพียงแค่เขายินยอม ตระกูลหลินก็มีทางรอด แต่ทว่า เธอต้องนอนกับตาแก่คนหนึ่ง นี่มัน……

เอาเถอะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียแล้ว

หลินซืออี้ดิ้นรนพาตัวเองให้ลุกขึ้นจากขาของเขา “หลี่ จุนฮ่าว อย่านึกว่ามีเพียงแค่คุณคนเดียวที่จะสามารถช่วย ตระกูลหลินได้”

เธอหมุนตัว ควบคุมไม่ให้น้ำตาตัวเองไหลหยด

ตอนที่เธอเปิดประตูจะวิ่งออกไป เขาดึงเธอไว้

เขาสัพยอกพลางมองไปที่เธอ “ทำไม คุณหลินซืออี้มี ความอดทนเล็กน้อยเพียงนี้เองหรอกเหรอ”
“ปล่อยฉัน ในเมื่อคุณไม่ช่วย ก็อย่ามาได้ทีขี่แพะไล่!”

“ใครบอกว่าผมไม่ช่วยแล้ว

เขาเก็บสัญญาบนพื้นขึ้นมา หยิบปากกาหมึกซึมแท่งใหม่ หนึ่งแท่งส่งให้เธอ “คุณสามารถตรวจสอบได้”

หลินซืออี้รับปากกามาตรวจสอบอย่างละเอียด จากนั้นก็ ลองหมึกด้วยตนเองก่อนจะส่งให้เขาอย่างวางใจ

เขาเซ็นชื่อด้วยความรวดเร็ว หลังจากเซ็นชื่อเสร็จ เขา โทรศัพท์ “เฉินเจียยี่ อย่างให้ฉันยกโทษให้ก็รีบไปที่ตระกูล หลิน ก่อนที่จะเริ่มการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งใหญ่ ให้ความ สนับสนุนประธานกรรมการบริษัทคนก่อน พร้อมกับอัดฉีด เงินทุนเข้าไป500ล้านเพื่อให้กิจการของพวกเขาฟื้นคืน กลับมา

หลินซืออี้ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์ ร้ายลึก เธอไม่กล้าวางใจง่ายๆ

เขามองมาที่เธอ หัวเราะชั่วร้าย “ที่รักตัวน้อยๆ ตอนนี้จะมา ปรนนิบัติผมได้หรือยัง”

“ไม่ได้ ฉันต้องรอโทรศัพท์ของคุณพ่อ ขอเพียงแค่คุณพ่อ พูดว่า โอเค แล้ว ฉันถึงจะทำได้”

“คุณเชื่อหรือไม่ว่าถ้าทำให้ผมโกรธแล้วล่ะก็ เพียงแค่ โทรศัพท์เดียว ตระกูลหลินก็จะต้องพลีชีพ”