บทที่ 2 อกหัก

ฉันยังจดจําค่ำคืนนั้นในอาทิตย์ที่แล้วได้ดี

“ซืออี้ วันนี้ฉันแต่งงานกับเฟยเฟยแล้ว”

เสียงแหบต่ำของชายหนุ่มลอยเข้ามาในหูของเธอ

เธอเกือบจะถือโทรศัพท์เอาไว้ไม่อยู่

ขอร้องล่ะ พรุ่งนี้เธอยังมีสอบนะ รอเธอสอบเสร็จก่อนค่อย บอกเธอไม่ได้เหรอ

“กลัวจะกระทบกับการสอบของเธอ เลยไม่ได้ชวนเธอมา ด้วย”

คุณยายมันเถอะ พวกคุณแค่กลัวฉันจะไปพังงานแต่งงาน ของพวกคุณใช่ไหมล่ะ

“สวีหลีซิน ฉันผิดที่ไปรักคุณ”

โทรศัพท์ถูกเธอโยนออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้เยื่อใย

หึ ยอดเยี่ยมอะไรกัน คิดไม่ถึงเลยว่าชายหนุ่มที่เธอแอบ หลงรักมา 3 ปีจะแต่งงาน อีกทั้งคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็น คนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้!ทั้งๆที่เขารู้ว่าเธอรักเขา แต่เขาก็ยังเลือกวิธีการที่โหดร้าย เช่นนี้ในการบอกเธอ!

“จะให้คนอื่นได้หลับได้นอนบ้างได้ไหม” รูมเมททั้งหลาย ผลัดกันยื่นศีรษะออกมาเอ่ยเสียดสี

“นอนละเมอดึกดื่นยามค่ำคืนเหรอ”

เธอเปิดประตู ปิดประตูเสียงดังแล้วเดินจากไป

ร้านเหล้า

เธอโยนเงินจำนวนหนึ่งไปที่เคาน์เตอร์แบบสบายๆ พร้อม สั่งบาร์เทนเดอร์ “ชงเหล้าที่แรงที่สุดในโลกมาสิ”

“ได้ครับ กรุณารอสักครู่นะครับคุณผู้หญิง”

5 นาทีผ่านไป

“เหล้าแก้วนี้มีชื่อว่า ‘เหล้าลืมทุกข์’ ชงตามคำขอของ คุณผู้หญิง” บาร์เทนเดอร์ยิ้มเล็กๆ ส่งแก้วเหล้าที่ชงอย่าง พิถีพิถันไปตรงหน้าเธอ “เชิญคุณผู้หญิงลองชิมดู”

ชิมเหรอ

เธอยกแก้วเหล้าขึ้นมา ดื่มทีเดียวหมดแก้ว

เผ็ด!ร้อน!

ขม!

เธอที่นิยมดื่มเหล้าที่มีรสหวานมาตลอดในตอนนี้รู้สึก นําคอร้อนผ่าว ในใจเผ็ดร้อน ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือรสขม สามรสชาติที่เธอเกลียดที่สุดจู่ๆก็มาหาเธอพร้อมๆกัน

ดวงตาพร่างพราวไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ สิ่งของที่เธอ มองเห็นล้วนแล้วแต่ไหวไปไหวมา

ผิดพลาดที่ตรงไหนรึเปล่า เธอเพิ่งจะดื่มลงท้องไปแค่แก้ว เดียวก็เมาแล้วเหรอ

เธอไม่ยอมรับ!

“เอามาอีกแก้วหนึ่ง

บาร์เทนเดอร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะชงเหล้าต่อไป

คนส่วนใหญ่ที่มาร้านเหล้านั้นล้วนเป็นเพราะว่าอารมณ์ ไม่ดี ในเมื่อพวกเขาอยากจะซื้อความเมา ก็ให้พวกเขาเมา อย่างมีความสุขซะ อย่างไรก็มีเงินให้หา จะไปสนใจว่าเขา อายุ 30 ปี 21 ปี หรือ 31 ปี ทำไม

เธอรู้สึกว่าผู้คนและสิ่งของที่อยู่ตรงหน้าโงนเงินไปมายิ่ง กว่าเดิม แต่เธอก็ยังคงตะโกนสั่ง “เอามาอีกแก้วหนึ่งเธอเมาแล้ว

เมาซะจนอยากจะหัวเราะเล็กน้อย

ที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการดื่มจนเมา

ตอนนี้มีคนนั่งข้างๆเธอ เสียงที่แหบต่ำ ทั้งเซ็กซี่ดังขึ้น “คุณผู้หญิง ไปเที่ยวเล่นกันไหม”

“ไป คืนวันนี้ฉันจะเที่ยวเล่นให้บ้าไปเลย!” เธอมองบุคคล ที่อยู่ตรงหน้าเธอผ่านม่านหมอกแห่งความมึนเมา หัวเราะ ด้วยเสียงที่ทำให้ดอกไม้ผลิบาน “พ่อหนุ่มหล่อ ไปเที่ยวเล่น ที่ไหนล่ะ

บุคคลตรงหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัย “ไปกับผมก็พอ

“ได้” เธอวางมือบนบ่าของเขาอย่างสดชื่น ทำไมเธอต้อง ปกป้องต้นไม้ต้นหนึ่งอย่างสุดชีวิต ทำไมเธอต้องมาปวดหัว กับสิ่งที่พูดไม่ได้แต่ทำให้คนปวดหัวได้อย่างเรื่องราวอันน่ เศร้าเหล่านี้ทั้งวัน

ชายหนุ่มโอบเอวของหญิงสาว รอยยิ้มกว้างผลิบานออก อยู่บริเวณมุมปาก

เธอก้าวขึ้นรถอย่างมึนงง

ข้างๆเธอมีชายหนุ่มที่มีอาการเมาคล้ายกับเธอนั่งอยู่
“ภารกิจของคุณก็คือเล่นกับเขาอย่างสนุกสนาน ดูส เขา หล่อขนาดไหน อีกทั้งยังเป็นแค่เด็กผู้ชายด้วย คุณได้กำไร ครั้งใหญ่เลยนะ”

เสียงแหบต่ำของชายหนุ่มดังอยู่ข้างๆหูเธอ

แสงไฟในรถถูกปรับให้อยู่ในระดับที่อบอุ่น ส่องแสงให้ ภายในใจของผู้คนรู้สึกอุ่นใจมาก

“อืม!” เธอมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างอย่างมึนเมา หัวเราะราวกับพวกบ้าผู้ชายอย่างไรอย่างนั้น “ยังดีที่เป็น หนุ่มหล่อ ไม่ขาดทุน

ใช่ เธอเมาแล้ว ไม่อย่างนั้นตีให้ตายคำพูดพวกนี้ก็ไม่มีวัน หลุดออกจากปากเธอ

ชายหนุ่มเบื้องหน้าโน้มตัวลงด้วยความรวดเร็ว แล้วจูบเธอ อย่างรุนแรง!

ชายหนุ่มที่ขับรถส่งเสียงร้องตะโกนออกมาอย่าง สนุกสนาน

“อื้อ——”

ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น

ชายหนุ่มมองไปยังบุคคลทั้งสองที่นั่งอยู่ด้านหลังผ่าน กระจก เผยรอยยิ้มพออกพอใจ
รถยนต์หยุดจอดบริเวณมุมหนึ่งที่ห่างไกลผู้คน รม ฝีปากของชายหนุ่มสุดเซ็กซี่ยกขึ้นโค้งเป็นรอยยิ้ม “ที่รัก เพลิดเพลินกับครั้งแรกของคุณอย่างมีความสุขเถอะ”

เขารู้ว่าโดนเพื่อนสนิทสมควรตายคนนั้นวางยา ระหว่าง พวกเขามีการเดิมพันคนละ 10 ล้าน ถ้าหากว่าวันนี้เขาเสีย ตัวแล้วล่ะก็ 10 ล้านนั้นก็จะเป็นของเพื่อนเขาไป ไม่คิดเลย ว่า เขาจะแพ้แล้ว

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกลิ่นหอมเย็นและร่างกายอันอ่อน นุ่ม เขารู้สึกเหนื่อย และไม่คิดที่จะต่อต้านอีกแล้ว

นอกหน้าต่าง พระจันทร์แอบหลบหายไปราวกับเขินอาย ค่ำคืนที่เงียบสงบอย่างน่าประหลาด ท้ายที่สุด เขาเหนื่อยล้าจนหลับลึกไปบนตัวของเธอ ทั้งคันรถเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ้อยอิ่งอยู่รอบๆ

รอจนถึงตอนที่เธอตื่นขึ้นมา มีอาการปวดเมื่อยไปทั้งร่าง ศีรษะปวดจนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เธอออกแรงนวดไป บริเวณดวงตาที่ปวดล้า
ความร้อนแรงของแสงแดดส่องกระทบมายังรางของเธอ อีกทั้งเสื้อผ้าที่ยับย่นของเธอก็ถูกโยนทิ้งอยู่บริเวณหนึ่ง อย่างน่าสงสาร

“ให้ตายเถอะ!”

เธอเกือบจะกระโดดขึ้นมาฆ่าคนแล้ว ถ้าไม่ติดร่างกายที่ ปวดเมื่อยนี่แล้วล่ะก็

ลงมือเก็บเสื้อผ้าและสวมอย่างรวดเร็ว โชคดีที่อยู่บริเวณ ห่างไกลชุมชน ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องแสดงหนังให้ดูฟรี ท่ามกลางผู้คนแล้ว!

คุณยายมันเถอะ ผู้ชายคนนั้น

ดวงตาคู่งามของเธอหรี่ลงอย่างรวดเร็ว ค่ำคืนอันสับสน ฉายวนในสมองของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ว่าเธอจะเมา แต่ ตั้งแต่เล็กเธอมีความสามารถในการจดจำที่ทำให้ผู้คนตก ตะลึง สำหรับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ขอเพียงแค่เธอ ยินยอมที่จะนึกถึง เกือบทั้งหมดล้วนแล้วแต่จำได้

ผู้ชายคนนั้น——

สมองฉายภาพองค์ประกอบทั้ง 5 ที่ดูดีราวกับถูกแกะสลัก รอยยิ้มงดงามเหมือนกับดอกป๊อบปี้ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปาก

เธอ หลินซืออี้ ไม่ได้รังแกกันได้ง่ายๆหรอกนะ
ในเมือกล้าที่จะกินเธอทั้งตัวจนไม่เหลืออะไร แล้วทิ้งไวท มุมหนึ่งของกำแพง นาย…..รอก่อนเถอะ!

เมื่อพาร่างกายอันเจ็บปวดกลับไปถึงโรงเรียน เธอเพิ่งจะ ค้นพบว่า ทุกคนล้วนกำลังสอบอยู่!

วันนี้คือวันสอบเข้ามหาวิทยาลัยนินา!

หดหู่!

ล้วนแล้วแต่เป็นเพราะผู้ชายสมควรตายคนนั้นทำแท้ๆ เธอ ล้มลงบนเตียงอย่างเลื่อนลอย จบสิ้นแล้ว จบสิ้นแล้ว เธอ กลับบ้านไปคราวนี้ต้องโดนพ่อแม่ถลกหนังแน่ๆ

ในใจกล่าวทักทายบรรพบุรุษ 8 ชั่วโคตรของชายหนุ่ม เมื่อคืนวานไปรอบหนึ่ง เธอลุกขึ้นมา ไปห้องอาบน้ำ ล้าง ร่างกายที่มีกลิ่นของเขาออกให้หมด

ออกแรงล้างทั่วทั้งร่าง แต่ไม่ว่าจะขัดถูอย่างไรก็ตาม ก็ ล้างกลิ่นเฉพาะตัวของเขาไม่ออก นั่นคือกลิ่นที่มีความ พิเศษมากประเภทหนึ่ง ราวกับว่าเป็นน้ำหอมแบรนด์ชั้นสูง แบรนด์ใดแบรนด์หนึ่ง แต่ในตอนนี้เธอกลับนึกไม่ออกว่าคือ ตัวไหน

มองเห็นรอยฟกช้ำเป็นๆบนร่างกาย ไหนจะร่องรอยอีก มากมาย เธออึดอัดซะจนอยากจะจับเขามาแล้วสับออกเป็น ชิ้นๆ
ขณะที่เธอม้วนผมที่เปียกชน ก้าวออกมาจากห้องอาบนา โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา