บทที่ 10 จิตใจแห่งการต่อสู้อันอีกเหม

“ฉันไม่ถือสา ถ้าคุณจะประกาศบนอินเทอร์เน็ต แต่ว่านะ คนส่วนมากจะนึกว่าว่าที่ภรรยาของคุณไม่รักคุณ แต่รักผม ผู้ หญิงแบบนี้เรียกว่า สำส่อน!”

หลี่จุนฮ่าวคุยโทรศัพท์กับห่าวเจียเฟิงเสร็จก็เดินไปห้อง ประชุมด้วยจิตใจแห่งการต่อสู้อันฮึกเหิม

ห่าวเจียเฟิงโมโหจนอัปยศอดสู ตบลู่เหม่ยหลินหลายครั้ง ติดต่อกัน “นางโง่ ไม่ได้บอกให้เธอแอบถ่ายรูปเขาสักหลาย รูปตอนเช้าหรอกเหรอ หลักฐานมัดตัวแน่น ดูสิว่าเขายังจะ เอาอะไรมาสู้กับพวกเรา!

ลู่เหม่ยหลินถูกตีจนเจ็บปวด น้ำตาคลอเต็มหน่วย “เฟิง ฉันก็อยากทํานะ แต่ว่าตอนที่ฉันตื่นขึ้นมา เขาก็จากไปแล้ว ทำให้ฉันไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย คุณก็รู้ ผู้อื่นปรนนิบัติ คณเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้ ยังต้องไปปรนนิบัติเขาอีก จะเอา กําลังมาจากไหนมากมาย เผลอหลับไปก็เป็นเรื่องธรรมดา”

ลู่เหม่ยหลินพลางพูด พลางกอดเขา พยายามที่จะใช้แผน สาวงาม ทุกครั้งที่ภารกิจล้มเหลวเธอมักจะใช้ไม้นี้ ทุกครั้ง ห่าวเจียเฟิงล้วนทนไม่ไหวผลักเธอลงแล้วกินจนเต็มอิ่มลูบ จนพอใจ หลังจากเสร็จกิจค่อยบอกเธอให้ดำเนินการครั้งต่อ ไป แต่ว่าครั้งนี้….…..

ห่าวเจียเฟิงผลักเธอออกอย่างเย็นชา ลู่เหม่ยหลินที่ ไม่ทันตั้งตัวล้มไปด้านข้าง แต่เธอกลับไม่ได้ท้อแท้เพราะงกลับกขินมาแล้วออกความเห็น “เอาอย่างนี้ไหม พวก เราไปจับคนในครอบครัวของหลี่จุนฮ่าวมาข่มขู่เขา เป็น อย่างไร”

ในเวลาเดียวกัน เกาหงฉวนส่งข่าวสารให้ห่าวเจียเฟิง “พี่ ใหญ่ พบว่าในบ้านพักตากอากาศของหลี่จุนฮ่าวมีผู้หญิงคน หนึ่ง”

ห่าวเจียเฟิงตกตะลึง หลี่จุนฮ่าวชื่นชอบการแอบซ่อนผู้ หญิง แต่กลับไม่เคยเห็นเขาพาผู้หญิงคนไหนกลับบ้านพัก ตากอากาศ ถ้าอย่างนั้นหมายความว่าผู้หญิงนี่มีความหมาย ไม่ธรรมดาสําหรับเขาเหรอ”

“เอาตัวเธอกลับมาให้ฉัน!” ห่าวเจียเฟิงหัวเราะอย่างโหด เหี้ยม หลี่จุนฮ่าว ฉันยังไม่ได้ยึดตระกูลหลี่ของนายเลย นายกลับแบ่งหุ้นส่วนที่ร่วมมือกันหลายปีของฉันไป ครั้งนี้ ฉันจะให้นายยอมแพ้อย่างเฌอฟัง!

ดวงตา เหม่ยหลินสว่างวาบ ไปคล้องแขนห่าวเจียเฟิงอ ย่างออดอ้อน “สามี มีวิธีแล้วเหรอ”

“แน่นอน” พูดจบ ห่าวเจียเฟิงก็ส่งข้อความไปให้หลี่จุน ฮ่าว “ผู้หญิงในบ้านพักตากอากาศของคุณรสชาติไม่เลว

หลี่จุนฮ่าวกำลังจะเซ็นสัญญากับกัวซวีเหยา จู่ๆก็ได้รับ ข้อความนี้จึงหยุดปากกา
“ประธานหลี ยังมีอะไรที่สงสัยอีกเหรอ” กัวซวีเหยาถาม

“เรื่องเล็กน้อยน่ะครับ มีคนอิจฉาที่ผมเซ็นสัญญากับ ประธานกัว แต่ทว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล เฮ้อ แบบนี้ จะทำอย่างไรดีล่ะ” หลี่จุนฮาววางปากกาเบาๆ ถอนหายใจ เสียดายอย่างสุดซึ้ง

กัวซวีเหยาตกตะลึง สามารถร่วมมือกับตระกูลหลี่ย่อมได้ ผลกำไรตอบแทนมากกว่าตระกูลห่าวเท่าหนึ่ง เป็นนักธุรกิจ ล้วนเลือกตระกูลหลี่ “แบบนี้ทำอย่างไรถึงจะดี”

หลี่จุนฮ่าวแสดงท่าทางเสียดายอย่างสุดซึ้ง “ไม่มีหนทาง อื่นแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราคงต้องเลือกไปร่วมมือกันในครั้ง หน้าแล้วล่ะครับ”

“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะ แต่ก็ขอให้ทุกอย่าง เรียบร้อยนะครับประธานหลี่”

หลังจากหลินซืออี้เข้าห้องน้ำเสร็จ จู่ๆอาการง่วงนอนก็ หายไปหมด เธอจึงออกไปสูดอากาศที่ระเบียง สูดอากาศ บริสุทธิ์ยามเช้าข้างนอก จู่ๆในตอนนั้นก็มีคนเอาปืนจ่อที่ด้าน หลังของเธอ “อย่าขยับ!”

เอ่อ นี่คือการลักพาตัวให้ตำนานใช่หรือไม่

แม้ว่าจะเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย เรื่องลักพาตัวควรจะเป็น สิ่งที่หลินซืออี้พบได้บ่อยๆ แต่เธอกล้าสาบานกับสวรรค์ นี่ เป็นครั้งแรกที่เธอถูกคนเอาปืนจ่อ ความรู้สึกนี้ตื่นเต้นเร้าใจไม่น้อย

เธอหันกลับมายิ้มมีเสน่ห์ “พ่อหนุ่มหล่อ ให้ฉันใส่เสื้อผ้า ส่องกระจก อาบนําหน่อยได้ไหม”

เกาหงฉวนถูกความสงบนิ่งของเธอทำให้ตกใจอย่างเห็น ได้ชัด ปกติแล้วผู้หญิงที่โดนปืนจ่อน้อยมากที่จะสามารถยิ้ม ออก นอกเสียจากว่าเป็นผู้เก่งกาจ

“เดิน!” เกาหงฉวนไม่กล้าประมาทศัตรู วินาทีถัดไปหลินซี ออี้ถูกเขารัดแน่นไว้ด้านหน้าแล้วลากให้เดิน

“พ่อหนุ่มหล่อ คุณจะลักพาตัวฉัน ฉันก็ไม่มีความเห็นอะไร แต่ว่าก็ต้องให้ฉันใส่เสื้อผ้าบ้างใช่ไหม หรือว่าคุณคิดอะไร กับฉัน”

เกาหงฉวนหน้าร้อนขึ้นมา ไม่เสียแรงที่เป็นชู้รักของหลี่จุน อ้าว พูดออกมาอย่างหาญกล้า คิดแล้วๆเขาเพิ่งอายุ 23 ปี ยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงเลย

“อีกอย่างนะพ่อหนุ่มหล่อ กลิ่นเหงื่อบนตัวคุณแรงอะไร อย่างนี้ กลิ่นรักแร้ก็รุนแรง เกาะติดฉันแบบนี้ ฉันรู้สึกกดดัน มากจริงๆนะ”