บทที่ 4 จ้างหนึ่งล้านเพื่อให้เธอเป็นภรรยา

“คุณก็เห็นแล้วว่าผู้หญิงที่ชื่นชอบผมในยามปกตินั้นมีมากเกิน ไป นี่เป็นการสร้างปัญหามากมายให้กับผม ดังนั้นผมจำเป็นต้อง มีภรรยาคนหนึ่งไว้เป็นเกราะป้องกัน ถ้าหากว่าคุณรับปาก ผมจะ คืนให้กับคุณ เป็นอย่างไร

ณัฐณิชาไม่รู้สึกอะไร ต้องรู้ว่าแค่มีข่าวอื้อฉาวกับเขา เธอก็ โดนมามากพอแล้ว ถ้าหากว่าต้องแต่งกับเขาอีก จะไม่เท่ากับว่า ถูกคนส่งระเบิดเวลามา หรือ

ที่สำคัญก็คือ เขาเป็นถึงประธานแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ป อยาก จะแต่งภรรยาคนหนึ่งเพื่อป้องกันหญิงงามนั้นง่ายดายมาก ทำไม จะต้องมาหาเธอด้วยกัน?

เรื่องที่ผิดปกติจะต้องมีเงื่อนงำ ณัฐณิชารู้สึกว่าเหตุผลของธรา

เทพนั้นใช้ไม่ได้

“ทำไมต้องเป็นฉัน”

ธราเทพยิ้มเรียบๆ “เพราะว่าคุณมีท่าทางไม่กลัวตาย เหมาะ สมที่จะเป็นเกราะป้องกันมาก อีกอย่างคุณก็ไม่มีภูมิหลังครอบ ครัว แบบนี้ก็จะมีเรื่องยุ่งยากที่ไม่จำเป็นน้อยลงเยอะมาก คุณ พอใจในคำตอบนี้ไหม

ณัฐณิชารู้สึกว่าครึ่งประโยคแรกไม่ได้ชื่นชมเธอ แต่ว่าครึ่งประโยคหลังก็ถือว่าผ่านไปได้

สําหรับคนแบบธราเทพ แม้ว่าจะเป็นเรื่องการมีความรักหรือ แต่งงาน ล้วนเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์และความสัมพันธ์ที่ซับ อนเข้าใจได้ยาก

บางทีอาจจะเป็นเหมือนกับที่ธราเทพพูด แต่งงานกับผู้หญิงที่ ไม่มีภูมิหลังครอบครัวแบบเธอ จะไม่นำพาเรื่องวุ่นวายมากให้

เขามากที่สุด สำหรับณัฐณิชา ถ้าหากว่าต้องแต่งงานกับเขาจริงๆ ก็มี

ประโยชน์อย่างใหญ่หลวง…

เธอยืดตัวตรงเอ่ยกับธราเทพ “ฉันสามารถใช้ชีวิตเป็นภรรยา ให้คุณได้ แต่นอกจากคุณจะต้องคืนให้ฉันแล้ว ยังต้องรับปาก เงื่อนไขฉันอีกข้อหนึ่งด้วย

“ลองพูดมาสิ” ธราเทพมองเธออย่างสนใจ

“ฉันจําเป็นต้องใช้เงินก้อนหนึ่ง

ตอนแรกที่ล้มเลิกการรักษาแล้วมาตามหาญาติที่ เมือง S ก็ เป็นเพราะว่าโรคนี้มีอัตราการรักษาที่ต่ำ ค่าใช้จ่ายสูง ณัฐณิชา ไม่มีเงินจะจ่ายค่ารักษา จึงทำได้เพียงแค่ตามหาคุณพ่อคุณแม่ผู้ ให้กำเนิดแข่งกับเวลาก่อนที่จะตาย

ในวันนี้เธอมีโอกาสแต่งเข้าตระกูลไฮโซ แน่นอนว่าเรื่องแรก คือ ใช้เงินของเขารักษาอาการป่วยให้กับตัวเอง หลังจากนั้นก็ พยายามยืดชีวิตให้ยาวนานขึ้น เพื่อที่จะช่วงชิงเวลาในการตามหาคุณพ่อคุณแม่ผู้ให้กำเนิดตัวเองมากขึ้นอย่างสุดความ สามารถ

ณัฐณิชากลัวว่าธราเทพจะไม่รับปาก จึงเอ่ยเสริมอีกประโยค ทันทีว่า “คุณวางใจได้ ฉันต้องการไม่มาก แค่หนึ่งล้านก็พอแล้ว สำหรับคุณมันก็เป็นเพียงแค่สิ่งเล็กน้อย เทียบกับประโยชน์ที่ฉัน นำมาให้คุณก็สามารถพูดได้ว่าคุ้มค่ามาก!”

เธอเหมือนกับนักธุรกิจที่ชาญฉลาด แต่กลับลืมไปว่าสิ่งที่ขาย นั่นคือตัวเธอเอง

ธราเทพเอ่ย โดยไม่ครุ่นคิดว่า “ถือว่าคุ้มค่าจริงๆ ตกลง” เขากล่าวจบแล้วก็เขียนเช็คมูลค่าหนึ่งล้าน และวางลงตรง หน้าเธอพร้อมกับสร้อยประดับจี้เส้นนั้นทันที

“จะไปจดทะเบียนสมรสเมื่อไร

ณัฐณิชานัยน์ตาเป็นประกาย คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าค่ำคืนที่เสีย ตัวจะกลายเป็นค่ำคืนแห่งการเซอร์ไพรส์ เธอถึงกับได้ค่าใช้จ่าย ในการรักษามาอย่างสบายๆ

“เมื่อไรก็ได้! เอกสารใบรับรองฉันก็เอามาด้วย!” ตอนที่เธอมา ถึง เมือง S ก็เตรียมใจเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่กลับไป ดังนั้นจึงพก เอกสารรับรองต่างๆของตัวเองติดมาด้วย

“ถ้าอย่างนั้นก็ตอนนี้แล้วกัน จดทะเบียนสมรสเสร็จ ผมจะ เรียกประชุมสื่อมวลชน ประกาศความสัมพันธ์ของพวกเรา คุณก็ สามารถทําหน้าที่ขวางสาวงามให้ผมอย่างเป็นทางการได้แล้ว”
“ไม่มีปัญหา!” ณัฐณิชาสวมสร้อยประดับด้วยเข้าที่คอใหม่ อีกครั้งด้วยท่าทางอารมณ์ดี และใส่เข้าไปในเสื้อให้เรียบร้อย ก่อนจะตบเบาๆ หลังจากนั้นก็เก็บเช็คหนึ่งล้านเข้ากระเป๋าเงิน

ทว่าตอนที่ณัฐณิชาเข้าไปนั่งในไม่บัคของธราเทพ คิดว่าตัว เองจะต้องแต่งงานกับชายที่อยู่ข้างๆคนนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าไม่เป็น ความจริงอยู่บ้าง

เช่นนี้ก็ไปแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จักแล้ว?

แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะหล่อเหลาและร่ำรวยมาก แต่นี่มีความแตก ต่างจากงานแต่งงานที่อยู่ในใจเธออยู่มาก เธออยากจะแต่งงาน กับคนที่เธอรัก

แต่เมื่อคิดถึงช่วงเวลาชีวิตที่เหลือไม่ถึงครึ่งปีของตัวเองแล้ว ก็ อย่าคาดหวังเรื่องความรักจะดีกว่า ขอเพียงแค่ได้มีครอบครัวก็ นับว่าโชคดีมากแล้ว

เมื่อถึงหน้าประตูสำนักงานกิจการพลเรือน เสียงโทรศัพท์ของ ณัฐณิชาก็ดังขึ้นกะทันหัน เป็นโทรศัพท์จากคุณหมอที่ทำการ รักษาโรคของเธอ

“คุณรอฉันครู่หนึ่ง ฉันรับโทรศัพท์ก่อน”

เธอเอ่ยกับธราเทพแล้วเดินไปรับสายโทรศัพท์ของคุณหมอที่ รักษาเธออีกด้านหนึ่ง

ห้านาทีหลังจากนั้น เธอก็วางสายโทรศัพท์ด้วยสภาพจิตใจที่ ตื่นเต้น
เพียงแค่รู้สึกว่าชีวิตนั้นราวกับรถไฟเหาะ นี่มันจะตื่นเต้นเกิน ไปแล้ว ชั่วขณะหนึ่งที่อยากจะหัวเราะและอยากจะร้องไห้

เป็นเพราะในโทรศัพท์ คุณหมอที่ทำการรักษาเธอแจ้งเธอด้วย ความละอายใจว่า โรคมะเร็งสมองของเธอนั้นได้รับการวินิจฉัย ผิดไป ดังนั้นจึงสร้างปัญหาให้กับเธอ ทางโรงพยาบาลต้อง ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง

“คุณคุยเสร็จแล้วหรือยัง” เสียงของธราเทพดังมาจากด้าน หลัง

ณัฐณิชาหมุนตัวไปอย่างเชื่องช้า ยิ้มให้กับเขา พลางเอ่ยว่า “เสร็จแล้วๆ คุณเข้าไปรอฉันก่อน ฉันคอแห้งแล้ว จะไปซื้อน้ำตรง ข้ามสักขวด”

ธราเทพขึงตาใส่เธอด้วยความหงุดหงิด “ถ้าอย่างนั้นคุณก็รีบ หน่อย”

เขาหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องโถงดำเนินการของสำนักงาน กิจการพลเรือน ในใจของณัฐณิชาจมเข้าสู่สภาวะการต่อสู้

จี้หยกก็เอากลับคืนมาได้แล้ว เธอไม่ต้องเป็นกังวลว่าธราเทพ จะใช้สิ่งนี้มาข่มขู่เธอ อย่างนั้นสิ่งที่เหลืออยู่ตรงหน้าเธอก็มีเพียง เส้นทางเดียวคือ การหลบหนี