บทที่ 15 แม่สามีใจร้ายใกล้จะถูกเธอทำให้โมโหตายแล้ว

ธราเทพยิ้ม พลางเอ่ยกับณัฐณิชาว่า “คุณชมคุณ ยังไม่รีบ

ขอบคุณคุณปอีก” ณัฐณิชาถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา รีบเอ่ยขอบคุณวาจาชื่นชมของ คุณปู่ และในเวลาเดียวกันก็รู้สึกผ่อนคลายสบายใจ คุณปู่ธรณ์ เทพท่านนี้เป็นกันเองมาก

เธอมองตัวอักษรของนายท่านผู้เฒ่าครู่หนึ่งแล้วเอ่ยชื่นชมว่า “ตัวอักษรของคุณปู่สวยจริงๆค่ะ”

นายท่านผู้เฒ่านึกว่าแม่หนูน้อยเพียงแค่เอ่ยวาจาสวยงามไป อย่างนั้น ถึงอย่างไรตอนนี้เด็กสาววัยรุ่นที่ให้ความสนใจกับการ เขียนพู่กันก็ไม่มาก เขาคิดจะแหย่เธอสักหน่อย จึงเอ่ยว่า “สวย อย่างไร พูดให้ฉันฟังหน่อย?

ณัฐณิชาเห็นว่าคุณปู่เหมือนกำลังทดสอบเธอ จึงเดินไปที่หน้า โต๊ะ อดใจไม่ได้ที่จะวิจารณ์พลังที่ใช้ในการเขียนไปจนถึงลาย เส้นของตัวอักษร โครงสร้างไปจนถึงวิธีการเขียนอย่างมีความ เป็นมืออาชีพรอบหนึ่ง จึงทำให้นายท่านผู้เฒ่าต้องมองเธอใหม่ อย่างเสียมิได้

“ไม่ธรรมดาๆ ณิชาเคยเรียนการเขียนพู่กันมาก่อน?”

ณัฐณิชาส่ายหน้า พลางเอ่ยว่า “เพื่อนบ้านหนูเป็นปรมาจารย์ ในด้านการเขียนพู่กันท่านหนึ่ง หนูมักจะไปเล่นที่บ้านของคุณลุงจึงได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจําค่ะ”

เพื่อนบ้านที่เธอเอ่ยถึงคนนั้นเป็นปรมาจารย์ในด้านการเขียน พู่กันคนหนึ่งจริงๆ เป็นเพราะล่วงเกินคนมา จึงหลบหนีปัญหามา อยู่ในชุมชนแออัด ณัฐณิชาไม่เคยเรียนหนังสือ แต่การปฏิบัติตัว ในสังคมและมารยาทของเธอก็ได้มาจากการชี้นำของคุณลุงท่าน นั้น

ธราเทพเห็นว่าณัฐณิชาทำได้ยอดเยี่ยม ก็รู้สึกประหลาดใจ มาก คิดไม่ถึงว่าเด็กสาวคนนี้จะมีความสามารถไม่น้อย

ทั้งสองคนอ้อยอิ่งอยู่ในห้องหนังสือของคุณได้สิบนาที ลุง หัสดินก็มาแจ้งว่าได้เวลากินข้าวแล้ว ทั้งสองคนถึงได้ลงไปข้าง ล่างพร้อมกับคุณปู่

ทางด้านธีรศาสนติ์ เมื่อกลับไปถึงห้อง นพนันท์ผู้เป็นภรรยา เดินตรงเข้ามาหาเขา พลางเอ่ยขึ้นด้วยนัยน์ตาแดงระเรื่อว่า “สามี คุณต้องตัดสินให้ฉันนะคะ!

“ทำไมหรือ”

“แม่เด็กที่เทพพากลับมาด้วยคนนั้น ไร้มารยาทจริงๆ! เธอ รังแกฉัน บอกว่าฉันไม่ใช่ภรรยาคนแรกของคุณ บอกว่าบนร่าง ของฉันมีกลิ่นเปรี้ยวฉุน! บอกว่าฉันเข้าครอบครองบ้านของผู้อื่น โดยพลการ!”

“หือ? มีคนกล้าเอ่ยพูดกับคุณแบบนี้ด้วยหรือ” ธีรศาสนติ์ใช้ ชีวิตร่วมกับนพนันท์มาสิบกว่าปีแล้ว จะไม่เข้าใจนิสัยเธอได้ อย่างไรกัน จึงนึกว่าเธอกำลังพูดเกินจริงอีก
“เธอพูดแบบนี้จริงๆนะคะ คุณว่าตอนนี้เธอกล้ากำเริบเสืบสาน ขนาดนี้ หลังจากนี้จะยังเห็นฉันอยู่ในสายตาอีกหรือคะ”

“ผมเห็นว่าเธอก็ไม่เลว น่าจะไม่ใช่คนประเภทที่คุณพูดถึง หรอก” นพนันท์ที่ได้ยินก็โมโหยิ่งกว่าเดิม จึงเอ่ยว่า “คุณไม่เชื่อฉัน

หรือคะ เธอเคยมีคดีลักเล็กขโมยน้อยมาก่อน คนประเภทนี้เชื่อ

ถือไม่ได้!!

“หือ? มีเรื่องนี้ด้วยหรือ

“ใช่สิคะ คุณดูสิ!” นพนันท์เปิดข่าวให้ธีรศาสน นั่นก็คือ เรื่องที่ณัฐณิชายอมรับกับนักข่าวด้วยตัวเองว่า เพื่อช่วยรักษา อาการป่วยให้กับคุณย่า ตัวเองจึงไปขโมยทรัพย์สินของคนอื่น

ธีรศาสนติดูจบแล้วก็ยิ้มน้อยๆ “ดูท่าจะเป็นแม่หนูที่กล้าทำ กล้ารับ มีความรู้สึกผูกพันลึกซึ้งต่อผู้อื่นคนหนึ่ง เอาเถอะ เรื่องที่ ลักเล็กขโมยน้อยนั่น คนนอกจะมองอย่างไรก็เป็นเรื่องของ คนนอก ในเมื่อเธอแต่งงานกับเทพแล้ว หลังจากนี้ก็เป็นคนใน ครอบครัวเดียวกัน เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็อย่านำมาเอ่ยต่อหน้าอีก เลย”

คิ้วของนพนันท์ขมวดเป็นปม ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะโทสะและ ความไม่ยินยอม

คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า คนที่เข้มงวดอย่างธีรศาสนจะมีช่วง เวลาที่ใจกว้างขนาดนี้ด้วย!
ณัฐณิชาคนนั้นเป็นปีศาจสาวจริงๆ

ตอนนี้เองที่นพนันท์เห็นณัฐณิชาประคองคุณปู่เดินลงมาข้าง ล่าง ท่าทางเหมือนกับลูกสะใภ้ที่ดีคนหนึ่ง ก็โมโหจนตาโปนออก มา แต่ติดที่มีธีรศาสน จึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา

อาหารมื้อนี้ ณัฐณิชากินอย่างมีความสุข

เดิมเธอก็มีนิสัยร่าเริง คุณปู่ชอบเธอ เธอก็พูดคุยกับคุณปู่เยอะ

หน่อย

คุณพ่อธีรศาสน ค่อนข้างจริงจัง เธอจึงตอบคำถามของคุณ พ่อธีรศาสนติด้วยท่าทางเรียบร้อย

สำหรับนพนันท์ ณัฐณิชาก็ปฏิบัติต่อเธออย่างใกล้ชิดสนิท สนมและมีมารยาท ใครก็คิดไม่ถึงว่า ก่อนกินข้าว เธอยังเถียง กับแม่สามีตัวเองอยู่เลย

นภสรณ์โมโหจนจิ้มข้าวสวยในชาม ตกตะลึงที่ไร้ซึ่ง

ชงหนทาง

ในการจัดการณัฐณิชา

นพนันท์มองณัฐณิชาหยอกล้อจนนายท่านผู้เฒ่าหัวเราะเบิก บาน และมองลูกสาวที่ไม่ได้ความของตนเองแล้วก็รู้สึกปวดหัว ขึ้นมา

ลูกสาวของตัวเองไม่ได้ทำให้ณัฐณิชาดูแย่ก็ช่างเถอะ กระทั่ง คำพูดที่ทำให้คุณปู่ยินดีก็พูดไม่เป็น เทียบกับตัวเองในปีนั้นไม่ ได้เลยแม้แต่ครึ่งเดียว สรุปได้ว่าสองแม่ลูกนพนันท์กินข้าวมื้อนี้ ด้วยจิตใจที่ย่ำแย่อย่างสุดขีด
หลังจากมื้ออาหาร ธีรศาสนก็แยกกลับไปที่ห้องหนังสือของ ตัวเอง ส่วนนายท่านผู้เฒ่าก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกพูดคุยกับณัฐณิ ชาและธราเทพต่อ

นพนันทอดไม่ได้จริงๆ จึงเรียกลูกสาวไปแนะนำอยู่อีกด้าน หนิ่งเงียบๆ

รอจนนพนันท์เอ่ยจบแล้ว นัยน์ตาของนภสรณ์ที่มีประกาย ประหลาดพาดผ่าน กัดริมฝีปากพยักหน้าแล้วกลับไปยังห้อง รับแขก