บทที่ 1 พบเจอ

“คนของคุณชบามาแล้วครับ

“เข้ามาได้” ร่างสูงใหญ่นั่งเอนกายอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ ในคอนโดใจกลางเมืองเชียงใหม่ วันนี้เป็นอีกวันที่ชาย หนุ่มรู้สึกเบื่อหน่าย การปลดปล่อยหรือหาที่ระบายเป็น ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับผู้ชาย

ร่างเย้ายวนเดินตรงเข้ามาในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา หญิงสาวตื่นเต้นมากหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเจ๊ชบา

เธอไม่คิดว่าตัวเองจะได้บริการเขาถึงที่ ชายหนุ่มหน้าตา หล่อเหล่าอยู่ในชุดคุมอาบน้ำคอเสื้อแหวกลึกลงไปให้ เห็นอกแกร่งที่มีไรขนบาง ๆ มองแล้วมันเซ็กซี่มากใน ความคิดของผู้หญิงหลายคน

“จะดื่มอะไรก่อนไหมคะ” เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจจะ ลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวจึงเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกร้องความ สนใจ

“ไม่ต้อง จัดการเลย” พูดจบเจ้าของร่างแกร่งก็สะบัดเสื้อ คลุมออกจากร่างกายเผยให้เห็นความสมบูรณ์แบบ ที่ผู้ หญิงเห็นแล้วต้องน้ำลายหก
หญิงสาวตาโตเมื่อเห็นอาวุธคู่กายขนาดใหญ่ของเขา ความตกใจแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจ ใครบ้างจะไม่ชอบ

“ตามบัญชาค่ะ” ร่างเย้ายวนนั่งคุกเข่า ปาดลิ้นเลียริม ฝีปาก กลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้เห็นสิ่งนั้นใกล้ๆ มือบาง กอบกุมมันอย่างเบามือ รูดขึ้นลงเป็นจังหวะเพื่อปลุกให้ มันตื่นตัว นี่ขนาดไม่ตื่นยังขนาดนี้ถ้ามันตื่นเต็มที่จะขนาด ไหน

อัศวินหลับตาเอนหลังกับโซฟาปล่อยให้หญิงสาวทำ ตามใจตัวเอง เขาผงกหัวขึ้นมองเมื่อรับรู้ถึงความชุ่มชื่น สัมผัสเข้าที่ส่วนอ่อนไหว

“อืม” เสียงครางออกมาจากปากที่ไม่ว่าง มันคับปากไป หมด

ปลุกเร้าได้ไม่นานร่างกายส่วนนั้นของชายหนุ่มก็ตื่นตัว ลิ้นเล็กๆ ไล้เลียไปตั้งแต่ส่วนหัวจนถึงโคนแต่ก็ไม่ได้ยิน เสียงครางอย่างที่เธอตั้งใจไว้ เธอจัดการมันต่อ เหลือบ มองใบหน้าหล่อเหล่าที่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเธอ

เขาเย็นชาเหมือนที่เคยได้ยินมาไม่มีผิด

“ขึ้นมาขย่ม” อัศวินสั่งเสียงเข้ม ตอนนี้เขาแค่อยากปลดปล่อย แต่ทำไมความรู้สึกที่ได้รับมันยังไม่พอ มัน เหมือนไม่ได้เติมเต็ม แต่มันก็พอแก้ขัดได้

เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเธอ ออกขึ้นคร่อมร่างใหญ่ ในขณะที่ชายหนุ่มจัดการใส่ เครื่องป้องกันเสร็จสับ หญิงสาวจับส่วนปลายถูไถกับร่อง ของตัวเอง ในเมื่อเขาไม่เล้าโลมเธอเลย เธอก็ต้องท่า เอง จะให้เธอออกไปตอนนี้ก็ไม่ใช่ กว่าจะได้ขึ้นเตียงกับ ผู้ชายคนนี้ยากแค่ไหนสาวๆ รู้ดี เมื่อมีโอกาสเธอก็จะไม่ พลาด

ร่างอวบอิ่มส่ายวนไปมาเพื่อให้ตัวเองเกิดอารมณ์ร่วมมื น้ำหล่อเลี้ยง เพื่อที่จะทำให้เธอนำเขาเข้ามาในร่างกาย โดยไม่ต้องเจ็บมาก

“ลงมา” เสียงเข้มสั่ง

“อ๊า ได้ค่ะ” เมื่อได้รับคำสั่งแบบนั้นเธอก็ไม่อยากขัด

“อ๊า” เสียงหวานครางออกมาอย่างเสียวซ่านเมื่อกดตัว ลงไปจนสุดโคนในครั้งเดียว เขาช่างใหญ่โตและเร้าใจทั้ง ที่เขาไม่ได้ทำอะไร

อัศวินไม่รีรออีกต่อไปเขาจับร่างบางยกขึ้นแล้วกระแทก สวนขึ้นไปด้วยอารมณ์ที่ลุกโชน สาวเจ้าร้องออกมาอย่าง ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่มันก็แค่แป๊บเดียวเมื่อเธอปรับตัวได้ก็สวนกลับไม่น้อยหน้า ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุม ปากอย่างพอใจ ผู้หญิงแบบนี้ไม่ต้องสอนก็เป็นงาน เสียง ครางเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง

ร่างเย้ายวนขยับโยกอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเสียงกรีด ร้องปนเสียงครางที่ดังออกมาไม่ขาดสาย ถึงแม้เขาจะ ไม่เตะต้องร่างกายเธอเลย มันก็ทำให้เธอมีความสุขมาก อย่างไม่เคยพบพาน หญิงสาวจัดการบีบเคล้นทรวงอก ของตัวเองเมื่อด้านล่างถูกขยี้แรงๆ

“อ้าย คุณคะ ฉันไม่ไหว อ่า” อัศวินจับร่างบางให้คุกเข่า บนโซฟาเข้าซ้อนด้านหลัง กระหน่ำใส่ร่างบางเต็มที่โดย ไม่ออมแรง เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วห้องด้วยความ สุขสม

เขาร้อนแรงจริงๆ ไม่เสียใจเลยที่เธอรับงานนี้ หญิงสาว คิดในใจ

“อ๊า กรี๊ดดดด” มือแกร่งขยี้จุดอ่อนไหวของหญิงสาว ทำให้ร่างบางสั่นระริก มือกำโซฟาแน่น กรีดร้องออกมา อย่างสุขสม ชายหนุ่มถอนตัวตนออกมา จับใบหน้าหญิง สาวให้หันมา ดึงเครื่องป้องกันออก แล้วจ่อมันที่ปากของ เธอ

“จัดการ” ไม่ต้องพูดมากหญิงสาวทำตามที่เขาสั่ง จัดการอาวุธร้ายของเขาอย่างเมามันดูดกลืนกินน้ำเหนียวหนืดที่ไหลออกมาอย่างตะกละตะกลาม เอวสอบ โยกสวนเบาๆ และแรงขึ้นเมื่อจะถึงจุดหมาย

“อืม” มีเพียงเสียงครางกระหึ่มในลำคอเบาๆ บอกว่า เขาปลดปล่อยแล้ว ปล่อยให้ลิ้นของหญิงสาวเก็บกวาด ทําความสะอาดตามที่เธอพอใจแล้วหยิบเสื้อคลุมขึ้นมา ใส่

“ผู้ชายที่อยู่หน้าห้องจะให้เงินเธอ” พูดจบเขาก็เดินเข้า ห้องนอน หญิงสาวได้แต่มองอย่างเสียดาย เธออยากให้ เขาสนใจบ้างแต่มันก็ไม่ได้ผล

ร่างใหญ่เดินเข้ามาในห้องแล้วอาบน้ำชำระร่างกาย เตรียมตัวกลับไร่

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรียกความสนใจจากอัศวิน

“ว่าไง” อัศวินกรอกเสียงลงไปตามสาย

“ว่างรึเปล่า”

“ว่าง”

“มีเรื่องให้ช่วย
“เรื่องอะไร”

สนามบินเชียงใหม่

“สิงห์เมื่อไหร่น้องนายจะออกมาวะเครื่องลงตั้งนานแล้ว”

เสือ หรืออัศวินถามเพื่อนที่ตอนนี้ชะเง้อคอหาน้องสาวคน

เดียวอยู่นานแล้ว แต่ก็ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะออกมาสักที

“เออวะ หนูกวางอยู่ไหนวะเนี่ย” ว่าแล้วสิงหราชก็หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรหาน้องสาว

“ใช่คนนั้นรึเปล่าครับนายสิงห์” บิ๊กเอ่ยบอกเจ้านายเมื่อ เขาเห็นสาวสวยที่คุ้นตากำลังเดินมาทางนี้ด้วยท่าทาง สง่า

“ใช่ หนูกวางทางนี้” สิงหราชตะโกนเรียกน้องสาวที่ เอาแต่มองซ้ายขวา คงจะมองหาเขาอยู่ เมื่อได้ยินเสียง คุ้นหูเธอจึงหันไปมองแล้วฉีกยิ้มกว้าง รีบลากกระเป๋า เข้าไปหาพี่ชายด้วยความคิดถึง

“พี่สิงห์ คิดถึงจังเลย” ร่างบางปล่อยกระเป๋ากระโดด กอดพี่ชายอย่างแสนคิดถึง ไม่สนใจคนรอบข้าง

ส่วนอัศวินที่มองเห็นน้องสาวเพื่อนตั้งเดินมาก็ตกตะลึง กับความสวยของร่างบาง เธอทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เมื่อวันก่อนสิงหราชโทรมาหาเขาบอกว่ามีเรื่องให้ช่วย ซึ่งเขาเองก็รับปากแต่ไม่คิดว่าเรื่องที่เพื่อนอยากให้ช่วย จะเป็นการฝากน้องสาวไว้กับเขา

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อน แต่ตอนนั้นแม่กวาง น้อยยังเด็กนัก เป็นแค่เด็กสาวที่ผอมแห้งไม่มีอะไรน่า สนใจ

เจอกันแค่ครั้งเดียวตอนงานศพของพ่อแม่เธอ ตอนนั้นก็ ไม่ได้คุยอะไรกันมากนักและมันก็ผ่านมาหลายปีมาแล้ว เธอมาเพียงไม่กี่วัน เพราะต้องรีบกลับไปสอบ ตอนนั้น เขายังแอบตำหนิเธอในใจ ว่างานศพพ่อแม่ตัวเองแท้ๆ แต่ กลับมาเหมือนแค่ให้เสร็จๆเหมือนไม่เสียใจอะไร เพราะ เขาไม่เห็นเธอร้องไห้เลย

แต่ไอ้สิงห์มันบอกว่าน้องมันเสียใจมาก ร้องไห้ก่อนที่ จะมาที่นี่แล้วจนไม่มีน้ำตาเหลือให้ร้องเพราะไม่อยากให้ พ่อแม่มีห่วงจึงไม่ร้องต่อหน้าศพท่านและมันเป็นคนสั่งให้ น้องสาวของมันกลับไปเรียนต่อเองซึ่งเขาเองก็ได้แต่พยัก หน้าเข้าใจ

“เสือ ไอ้เสือเว้ย” เสียงเรียกของเพื่อนทำให้อัศวินได้สติ
“อะไรวะ เรียกซะเสียงดังเลย”

“นายเป็นอะไรฉันเรียกตั้งนานแล้ว”

“มีอะไร”

“ก็นี่ไง ฉันจะแนะนำน้องสาวให้นายรู้จักมัวแต่เหม่อ อะไรอยู่วะ”

“เออ”

“นี่กรรณิกาหรือกวางน้องสาวฉัน ต่อไปฉันต้องฝากนาย ดูแลด้วย” อัศวินพยักหน้าให้สาวสวยตรงหน้า ส่วนคนที่ ถูกแนะนำก็ต้องขมวดคิ้ว

“ดูแลอะไรกันคะพี่สิงห์

“เอ่อ…พี่มีเรื่องจะบอกกวาง คือพี่ต้องไปทำงานที่ต่าง ประเทศสักพักพี่เลยจะฝากเราไว้กับไอ้เสือ” กรรณิกาอ้า ปากค้างกับสิ่งที่พี่ชายพูด หันไปมองหน้าคนที่พี่ชายบอก ว่าจะฝากเธอไว้กับเขา ก็ได้รับสายตาเรียบนิ่งกลับมาพี่ สิงห์คิดยังไงถึงจะฝากเธอไว้กับผู้ชายคนนี้

“พี่สิงห์ แต่ กวาง”
“ไม่มีแต่กวาง แล้วไม่ต้องบอกว่าอยู่คนเดียวได้ พี่ไม่มี ทางปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเด็ดขาด” ก่อนที่หญิงสาวจะ ได้อ้าปากพูดก็ถูกขัดขึ้นซะก่อนเธอจึงได้แต่ทำหน้างอ

“แล้วพี่สิงห์ จะไปเมื่อไหร่คะ”

“วันนี้ ตอนนี้” สิ่งที่พี่ชายบอกทำให้เธออ้าปากค้างอีก รอบ ทำไมถึงไม่บอกเธอล่วงหน้า

“ทำไมมันกะทันหันแบบนี้ละคะ นี่กว้างพึ่งจะกลับมาเรา ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยนะ” กรรณิกางอแงใส่พี่ชาย

“พี่มีงานสำคัญจริงๆ กวาง พี่ขอโทษด้วย เอาเป็นว่า พี่ต้องให้เราอยู่กับเพื่อนพี่ก่อน นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว” สิงหราชพูดพร้อมกับยกข้อมือดูนาฬิกามันถึงเวลาที่เขา จะขึ้นเครื่องแล้ว

“พี่สิงห์”

“เอาละ เอาเป็นว่าไอ้เสือฉันฝากน้องฉันด้วย และไม่ ต้องติดต่อพี่ไปนะกว้างถ้าว่างพี่จะติดต่อมาเอง” สิงหราช จำเป็นต้องทำอย่างนี้ ซึ่งเขาเองก็บอกรายละเอียดให้น้อง สาวรู้ไม่ได้

“พี่สิงห์”
“มาให้พี่กอดหน่อย พี่รักเรานะ รักมากด้วย อยู่ที่นี่อยู่กับ เพื่อน รอพี่กลับมานะกวาง” สิงหราชดึงน้องสาวเข้ามาก อดลูบหัวเธอเบาๆ เพื่อปลอบประโลม เขารู้ดีว่าน้องสาว ตัวเองรู้สึกแย่แค่ไหนที่เขาจะต้องไปกะทันหันแบบนี้ทั้งที่ เธอพึ่งจะกลับมา

“ก็ได้ค่ะ กวางจะรอพี่อยู่ที่นี่ สัญญานะคะว่าจะติดต่อ กวางบ่อยๆ” กรรณิกากอดตอบพี่ชายเธอร้องไห้ออกมา เบาๆ ไม่คิดว่าในขนาดนี่ตัวเองกลับมาจากเมืองนอกพี่ ชายที่เธอเหลืออยู่เพียงคนเดียวต้องจากเธอไปที่อื่นทั้งที่ ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้

“พี่สิงห์จะไปนานแค่ไหนคะ” ลางสังหรณ์บอกเธอว่าพี่ ชายเธอจะไม่ได้ไปแค่สองสามวัน

“พี่…พี่ยังไม่รู้ แต่ถ้างานพี่เสร็จเร็วพี่จะรีบกลับมา”

“พี่สิงห์บอกกวางได้ไหมว่างานอะไร” กรรณิกาไม่เคย รับรู้เกี่ยวกับงานที่พี่ชายทำเพราะเธอไม่ค่อยชอบงาน บริหาร

ความรู้สึกของเธอบอกว่างานของพี่ชายไม่ใช่แค่บริหาร เธอชอบจินตนาการพูดง่ายๆ คือเป็นพวกชอบเพ้อฝัน รัก การอ่านหนังสือเป็นชีวิต ทีแรกเธอคิดว่าอยากมีหนังสือ สักเล่มเป็นของตัวเอง แต่พอมาทำจริงๆ เธอกลับทำมันได้ ดี เธอจึงยึดมันเป็นอาชีพซะเลย
“ทําไมหี แต่ก่อนไม่เห็นสนใจงานพี่เลย”

“กวางแค่อยากรู้”

“ก็ธุรกิจพี่นี่แหละไม่มีอะไรมาก เอาเป็นว่าตอนนี้พี่ต้อง ไปแล้ว ฝากด้วยนะเสือ พี่ไปละนะ พี่รักกวางนะ” พูด เสร็จสิงหราชก็ปล่อยมือจากน้องสาวแล้วก็เดินจากไป พร้อมกับลูกน้องอีกสองคน เหลือไว้เพียงกรรณิกากับ ผู้ชายที่เธอคิดว่าเขาเป็นเพียงคนแปลกหน้า สายตาที่เขา ใช้มองเธอทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยังไงไม่รู้

“ไปเถอะ” อัศวินพูดเสียงเย็นชาชวนน้องสาวเพื่อนกลับ

“เอ่อ…ค่ะ” กรรณิกาที่ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงกับเพื่อนพี่ ชาย จึงเดินตามเขาไปอย่างเงียบๆ ไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้า ของเธอจะเป็นยังไง จะต้องอยู่กับผู้ชายคนนี้นานแค่ไหน

เมื่อทั้งหมดมาถึงรถ ลูกน้องทั้งสองคนของอัศวินก็เปิด ประตูรถให้เจ้านายและหญิงสาวขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่ง ส่วนตัวเองและเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ขึ้นนั่งที่ประจำคนขับ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบเมื่อรถเคลื่อนตัวออกไป

กรรณิกาทำตัวไม่ถูก เธอได้แต่นั่งชิดประตูรถแล้วหันหน้าออกนอกรถมองสำรวจบริเวณรอบๆ ที่รถวิ่งผ่าน โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคมเข้มกำลังจ้องมองเธออยู่ด้วย สายตาที่แปลกๆ ลูกน้องสองคนที่เห็นสายตาของเจ้า นายก็รู้ได้เลยว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่รอดเงื้อมมือเจ้านายเขา แน่นอน คิดแล้วก็รู้สึกสงสารเธอขึ้นมาจับใจ ได้แต่คิดว่า เจ้านายเขาคงเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกับพี่ชายของเธอ บ้างไม่ทำอะไรที่ทำให้ทั้งสองคนต้องผิดใจกัน ลูกน้องทั้ง สองคนได้แต่ภาวนาเท่านั้น

รถวิ่งตรงไปยังไร่ พิทักษ์อัศวิน กรรณิกาเงยหน้าขึ้นมอง ชื่อไร่แล้วก็ทำหน้างง พิทักษ์อัศวินงั้นเหรอ ชื่อแปลกจัง เธอได้แต่คิดอยู่ในใจแล้วก็หันไปมองคนข้างๆ เหมือนรู้ว่า ถูกมอง อัศวินหันหน้ามามองสาวเจ้าเช่นกัน เมื่อโดนจับ ได้ว่าแอบมองกรรณิกาก็รีบหลบสายตาทันที ทำไมรู้สึก ว่าหัวใจเต้นแรงเมื่อสบตากับเขา