บทที่ 3 หลอกล่อ

มีความสุขกันไงสาวน้อย” อัศวินไม่พูดเปล่าแต่มือ เขากำลังขย้ำหน้าอกของหญิงสาวไปด้วย มันทำให้เธอ กัดฟันข่มความต้องการของตัวเองที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย จากความฝัน

“อือ ไม่ ออกไปนะคนฉวยโอกาส” กรรณิกาพยายาม ผลักไสเขาแต่มันก็ไม่เป็นผล เมื่อเสือร้ายอย่างอัศวินเข้า ขย้ำเหยื่อแล้วเขาต้องได้กิน ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ ไปตามขอบกางเกงชั้นใน ปากหนาก้มลงประกบปากบาง ไม่ให้ปฏิเสธความต้องการของตัวเอง

เห็นอยู่ว่าเธออยากแค่ไหน

“อยากขนาดนี้ยังปฏิเสธ” ปากที่ละออกจากความหวาน ไล่ลงไปตามกกหูสวยขบเม้มเบาๆ พร้อมกับกระซิบเสียง พร่า ร่างบางตัวบิดเร่า ๆ สองขาหนีบเข้าหากันเมื่อโดนรุก ล้ำพร้อมกับมือที่พยายามดันไหล่หนาของเขาออกแต่ก็ ไม่เป็นผล ขาแกร่งแทรกไปตรงหว่างขาเล็กดันให้ขาทั้ง สองข้างของเธอแยกออกจากกัน มือร้ายกาจของเขาก็ขยี้ จุดความเป็นสาวที่ไวต่อสัมผัส

“อ๊า ไม่ อย่าทำอย่านั่น ไม่” เสียงครางแหบพร่าดังขึ้น พร้อมกับเสียงปฏิเสธที่แทบจะไม่ได้ยินเพราะความ วาบหวามเข้าครอบงำ
ตอนนี้เธอไม่ได้ฝันมันคือความจริงที่เกิดขึ้นในครั้งแรก ของวัยสาว กับคนที่พึ่งจะได้พบหน้าและคุยกันเพียงแค่ ไม่กี่คํา คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่พี่ชายเธอไว้ใจฝากเธอ ไว้กับเขา แต่เขากับฉวยโอกาสกับเธออย่างหน้าไม่อาย

“หยุดนะ ฉันเป็นน้องสาวเพื่อนคุณนะ ปล่อย ได้โปรด” ก่อนที่อารมณ์ของเธอจะควบคุมไม่อยู่กรรณิกาพยายาม พูดอีกครั้ง เพื่อให้เขายอมปล่อยและมันก็ได้ผลเมื่อมือที่ กำลังปลดตะขอบราของเธอชะงัก

“แน่ใจนะว่าจะให้ปล่อย” อัศวินถามร่างบางเพื่อความ แน่ใจ ตอนนี้เขารู้ดีว่าเธอทรมานแค่ไหนเขาเองก็เช่นกัน มืออีกข้างยังไม่ยอมออกตรงนั้นของหญิงสาวและแอบ สะกิดมันเบาๆ เพื่อย้ำในสิ่งที่เขาถาม

“แน่…..ใจ” เสียงหวานตอบสั่นเครือ

“แต่ผมไม่ให้” พูดจบคนร้ายกาจก็จัดการปิดปากสวยที่ กำลังอ้าปากขึ้นปฏิเสธตนอีกครั้ง ถ้าวันนี้สิ่งที่กำลังทำไม่ ระเบิดออกมา ไม่ได้รับการปลดปล่อย เขาคงตายแน่

เชือก

ร่างบางแอ่นตัวขึ้นเมื่อรับรู้ว่ามีบางสิ่งรุกล้ำเข้ามาใน ร่างกายเธอ ปากหนาไซร้ซอกคอหอมกรุ่นขบเม้มเบาๆปลดสั่งกีดขวางออกจากร่างบาง คูบไล้ลงไปตามที่ใจ ปรารถนาจนถึงทรวงอกสวยที่เขาเห็นชัดกับตาแล้วว่ามัน สวยงามแค่ไหน

“อ๊า อย่า” ถึงร่างกายจะไม่ต่อต้านแต่จิตใจของเธอยัง ต่อต้านเขาเต็มที่ ชายหนุ่มชะงักนิดหน่อยก่อนจะทำต่อ

“ก็ได้ แต่คุณต้องช่วยผม” เขายอมปล่อยเธอไปแต่ต้อง

ได้รับการปลดปล่อย

“คนหน้าไม่อาย”

“ดีกว่าคนที่นอนเพ้อฝัน” คำพูดของร่างใหญ่ทำให้เธอ อ้าปากค้างแต่ก็มีเวลาไม่ให้คิดนานเมื่อเขาเคลื่อนตัวลง ไปตามร่างกายของเธอ ลงไปถึงหน้าท้องแบนราบไร้ไข มันส่วนเกินที่ตอนนี้มันหดเกร็งรับสัมผัสจากเขา

ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจมาก ความช่ำชองของเขาหลอกล่อ ให้เธอมัวเมาไปกับมัน จากที่ได้แต่ดูคลิปแล้วแต่งนิยาย ตอนนี้เธอกำลังปฏิบัติซะเองมันไม่เหมือนที่คิดไว้เพราะ เธอไม่คิดว่าความจริงมันจะทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ถึงขนาดนี้

“แต่คุณบอกว่าจะปล่อยฉัน”

“ใช่ แต่เราต้องเสร็จ” คำว่า “เสร็จ” ทำให้ร่างบางต้องสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อความอุ่นชื้นฉกชิงเข้าที่ความอ่อน ไหวของเธอ อัศวินไม่คิดรังเกียจร่างบางนี้เลยด้วยซ้ำ ถึง แม้จะรู้ว่าเธอผ่านมือชายมาแล้วก็ตาม แต่ร่างกายของ เขามันเรียกร้องอยากจะชิมความหวานจากร่างกายเธอ ทุกซอกทุกมุม

“อ๊า ออกไป อ๊า” ทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุมเพราะลิ้น ร้ายกาจของเขาได้ทำการจาบจ้วงเข้ามาในร่างกายเธอ มันพลิ้วไหวไปมา หลอกล่อให้เธอเข้าหามันอย่างร้ายกาจ จนหลงลืมสิ่งที่ตัวเองบอกว่าจะไม่เผลอไผล

มือหนึ่งขย้ำกลุ่มผมหนาให้แนบชิดขึ้น อีกมือก็ขอก ตัวเองเพื่อระบายความเสียวซ่านหลับตาพริ้มคิดว่าตอนนี้ คือความฝัน

“ไม่ไหว”

“เราต้องไปพร้อมกันสาวน้อย” คนที่คิดว่าตัวเองต้องไม่ เสียงเปรียบรีบผละออกจากร่างบาง ถอดเสื้อผ้าออกจน หมดแล้วรีบลงมาทาบทับ จากความตั้งใจแรกว่าจะไม่ฝืน ใจเธอ ตอนนี้เขากำลังจะเปลี่ยนใจเมื่อความแข็งแกร่ง ของเขาสัมผัสเข้ากับความอ่อนนุ่มของเธอ เธอช่าง เร่าร้อนและเรียกร้องอย่างไม่รู้ตัว บางครั้งก็ไร้เดียงสาจน เขาคิดว่าเธอไม่เคย

“ไม่” เมื่อรู้ตัวว่ามีอะไรแข็งๆ ใหญ่โตมาสัมผัสกรรณิการู้สึกตัวอีกครั้งและผลักเขาออกด้วยแรงอันน้อย

นิด

“ไม่อะไร” แต่คนหน้ามึนกลับไม่ฟังเสียงนั่น เขาเพียงแค่ ถามแต่ไม่ได้ต้องการคำตอบก้มลงไปหาสิ่งที่มันล่อตาล่อ ใจดูดดึงมันอย่างเมามัน

“คุณสัญญาแล้ว อ๊า” ถึงแม้จะทรมานแค่ไหนแต่เธอก็ยัง สำนึกได้ว่าไม่ควรทำเช่นนี้

“โอเค สัญญา อืม แต่คุณห้ามขัดขืนไม่งั้นผมไม่รับ ประกัน”

“คุณจะทำอะไร”

“เงียบ ครางอย่างเดียว” เมื่อโดนเอ็ดร่างบางก็ปิดปาก เงียบให้เขาจับตัวเองขึ้นมานั่งบนตักแกร่งหน้าตาเฉย สองขารัดไว้ที่เอวสอบ ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เสียดสีกันไปมาทำให้เธอร้อนรุ่มขึ้นไปอีก นี่มันพระเอก ของเธอชัดๆ

“เปลี่ยนใจรึไง” เมื่อเห็นสายตาของสาวเจ้าอัศวินถึงกับ อยากเข้าไปในกายเธอตอนนี้ ก็เธอเล่นมองเขาเหมือนจะ กลืนกินเสียอย่างนั้น

“ไม่”
“งั้นก็คราง”

“คนบ้า คนทุเรศ” กรรณิกาก่นด่าคนที่บอกให้เธอคราง เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุด พี่ชายเธอไว้ใจเขาได้ยังไง

คนที่ตอนนี้กำลังจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่จับ คนที่นั่งอยู่บนตักขยับโยกเบาๆ จับขาเธอให้รัดเอวสอบ มากขึ้น

“อ๊า” เหมือนยังไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อมือที่จับอยู่เอวบาง ขยับให้เธอโยกขึ้นลง สองมือก็คล้องเข้าที่คอแกร่ง

“คุณ” ถึงแม้จะไม่ได้เข้าไปเติมเต็มแต่อัศวินคิดว่ามัน ช่างวิเศษ เธอทำให้เขามีความสุขไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่าน สักวันเขาต้องได้เข้าไปในร่างเธอโดยที่เธอเต็มใจ

ถึงตอนนี้เขาจะสามารถหลอกล่อเธอได้ แต่ยังก่อนมัน ยังไม่ใช่ตอนนี้แต่มันต้องเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน แม่กวาง น้อยของเขา

“อ๊า เร็วขึ้น” เสียงครางกระหึ่มสั่งเร่งเร้าให้ร่างบางขยับ เร็วขึ้น แรงเสียดสีจากด้านล่างทำให้เขาแทบปริแตก รีบ สวนเอวขึ้น หน้าก็แนบอยู่ที่หน้าอกหน้าใจของหญิงสาว สองร่างช่วยกันขับเคลื่อนให้ความทรมานที่หอมหวานนี้ สิ้นสุดลง
เสียงครางกระหึ่มพร้อมกับเสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับ สองร่างหอบกระเส่าใบหน้าที่ชื้นเหงื่อ ซบลงที่บ่าแกร่ง ถึง แม้จะไม่ได้สอดประสานกันแต่ก็เหมือนเขาเข้ามาข้างใน ตัวเธอจริงๆ

“ปล่อยฉันได้แล้วคนทุเรศ

“…..ก็เห็นว่าเราทำร่วมกันถ้าผมจะทุเรศคุณก็ต้องทุเรศ ด้วย” เสียงเข้มแหบห้าวหัวเราะเบาๆดังขึ้นข้างหูพร้อมกับ วาจา ทําให้กรรณิกาต้องหน้าแดงร่างบางกัดปากตัวเอง แน่นเมื่อคิดว่าเธอคงทําอะไรเขาไม่ได้ จึงคิดจะลุกออก จากเขาแต่มันก็ไม่เป็นผลเพราะเขากอดเธอไว้แน่น

“ปล่อยนะ คุณทำกับผู้หญิงที่เจอกันวันแรกได้ยังไง” ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเจอกับเขามาแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยคุย กับเขาจริงจังเลยสักครั้งและนั่นมันก็นานจนเธอเกือบจํ เพื่อนพี่ชายคนนี้ไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ

“เจอกันแค่แป๊บเดียวผมก็ทําได้”

“ทุเรศ” เมื่อคิดว่าถ้าอยู่แบบนี้นานหน่อยเขาคงอดใจไม่ ไหว อัศวินจึงปล่อยร่างบางให้ลงจากตัวส่วนตัวเขาเองก็ ขยับขึ้นไปพิงหัวเตียงโดยไม่คิดจะปกปิดร่างกายเปลือย เปล่า มองคนที่เข้าห้องน้ำอย่างร้อนรนด้วยสายตานิ่งๆ
คนที่ผละตัวออกได้ก็รีบวิ่งหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ เธอ ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำอยู่นานพอควรเพราะรอให้เขาออก ไปก่อน

นานนับชั่วโมงเมื่อเธอออกมาเธอก็ไม่เห็นเขาจริงๆ กรรณิกาผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ การอยู่ที่นี่ของ เธอคงไม่สงบสุขเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า น้ำตาเธอก็ไหลออกมา ถึงแม้เธอจะเรียนเมืองนอกแต่เธอ ก็ไม่เคยมีแฟน เธอเป็นคนเก็บตัวและโลกส่วนตัวสูงพอ สมควร เพราะงานที่เธอชอบ มันต้องอยู่เงียบๆถึงจะทำได้

ถึงเธอจะมีรูเมทอยู่ด้วยแต่รูเมทของเธอก็เข้าใจดี ค่อย ช่วยเหลือเธอทุกอย่าง ไม่ใช่เธอเป็นคนไม่ทันคนเธอแค่ ไม่อยากยุ่งกับใครก็เท่านั้นเอง แต่ก็มีบ้างที่ออกไปเที่ยว แต่มันก็ไม่บ่อยนัก

ส่วนความฝันของเธอมันก็เป็นเพียงจินตนาการที่มีผล มาจากความคิดของเธอเอง เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องมาทำ อย่างนั้นจริงๆกับผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายที่ไม่ได้รัก

คุณกวางค่ะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ” เสียงเรียกจาก ด้านนอกทำให้เธอได้สติ เช็ดน้ำตาแล้วก็หันไปมองทาง ประตู

“ค่ะ ป้านิ่ม” เธอเช็ดน้ำตาออกลวกๆ สำรวจตัวเอง สุดลมหายใจเข้าลึกๆ

พอทำใจได้ก็รีบลงไปด้านล่าง พอเดินลงมาเท้าเล็กก็ ชะงักเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เธอหลบสายตาเขา ไม่ กล้าสบตาเขาที่จ้องมองมา ตั้งแต่ที่เธอมาถึงเธอยังไม่ เห็นคนในครอบครัวคนอื่นของเขาเลยนอกจากลูกน้อง สองคนและแม่บ้าน

“เชิญค่ะคุณกวาง” เสียงเรียกของป้านิ่มทำให้กรรณิกา ได้สติอีกครั้ง กรรณิกาเดินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับชายหนุ่ม ด้วยหัวใจที่สั่นไหว แม่บ้านตักข้าวให้แต่เธอก็ยังไม่ยอม ลงมือทาน