ตอนที่ 9 เขามีหลายบ้าน

เธอคงไม่ใช่ลูกไก่ที่ทำให้ตาเขาเปลี่ยนสีหรอกนะ?

หันไปทางใบหน้าที่เหมือนภาพวาดของเธอมันมีความ คุ้นเคยบางอย่างที่พูดออกมาไม่ได้ ตอนนั้นเองเหมือน ทางลี่เส็งจะเข้าใจ

ยิ้มฝืนๆแล้วก็ทักทายก่อน : “สวัสดี! ผมทางลี่เส็ง เป็นเพื่อนพี่เฟิง ”

“สวัสดี! ฉันชื่อเจี่ยนหลี่โน่!”

ท่าทางของฝ่ายชายดูอบอุ่น หลีโน่ยิ้มออกมา ดีมาดี กับ เธอมักเป็นแบบนี้

“พวกคุณคือ——”มองไปที่ถุงช้อปปิ้งของหลีโน่แล้ว เหมือนทางลี่เส็งจะไม่ค่อยเชื่อ เขามาเดินเล่นกับสาว?

หิมะจะตกหรือเปล่าเนี่ย?

เห็นท่าทางของเขาทั้งสองสนิทกัน หลีโน่เลยพูดออก มาว่า: “กลับบ้านไปกินข้าวไง!

แววตาที่ดูตกอกตกใจของทางลี่เซิ้งแสดงออก มา: “บ้านไหนล่ะ? “กินข้าวด้วย?

นี่ไปถึงไหนแล้วเนี่ย?

ใบหน้าของหลีโน่มี“เครื่องหมายคำถาม”หลีโน่งุนงง: เขายังมีอีกหลายบ้านเหรอ?

“มากเรื่อง! “

เฟิงหีโม่พูดออกไปสองคำแล้วก็ผลักเขาหลบเพื่อเดิน ออกไป ไม่รู้ทำไมคำที่เขาพูดออกมาทำให้ทางลี่เส็งคิด ทําหน้าแสยะไม่พอใจลับหลังเขา ในขณะที่หลีโน่เดิน ตามไปอีกมือก็โบกมือให้ทางสี่เส็ง :

“ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน!

พอเห็นท่าทางที่น่ารักของเธอก็มีความสุขอย่างมาก ทางลี่เส็งที่มองตามพวกเขาจากไป ดวงตาก็มีรอยยิ้ม ซ่อนอยู่

เพราะว่าเจอเฟิงหีโม่ระหว่างทาง หลีโน่เลยไม่ได้กลับ ไปเอาของขวัญที่บ้าน บนรถก็ได้โทรหาแม่เพื่อให้แม่ไม่ ต้องห่วง ที่จริงนึกว่าแค่กินข้าว พอเข้าไปถึงได้เห็นว่าที่ นั่นมีคนเต็มไปหมด

ระหว่างทางไม่สนเขาเลยสักนิด พอตอนเข้าไปเธอก็ จับมือเขาไว้โดยไม่รู้ตัว

พอเขารู้ตัวก็จับกลับไป ทั้งสองกำมือแน่นแล้วก็พา เธอไปที่โซฟา คนแรกที่ลุกขึ้นมาคือผู้หญิงที่ท่าทาง สวยงาม:

“หีโม่กลับมาแล้ว? ทั้งบ้านรออยู่เลย!
ตอนนั้นเองเฟิงหีโม่กลับหันไปอีกด้านหนึ่ง: “คุณ ยาย——”

หญิงชราคนหนึ่งทําเสียงออกมาอย่างไม่พอใจทําให้ ในใจของเธอหม่นลงทันที

แม้จะทำท่าทางอย่างนั้น แต่กลับเห็นหญิงชราคนนั้น หันมาด้วยสีหน้าก็ยิ้มแย้มแจ่มใส: “ย่าห์! พาสาวกลับ มาจริงเหรอ? ”

เหมือนหญิงชราคนนั้นจะได้ของรัก เธอลุกขึ้นด้วย ใบหน้าที่มีความสุขดั่งดอกไม้บาน: “นี่ไม่ได้หลอกกัน ใช่ไหม! ไว ไว มานั่งนี่!”

แม้ว่าจะรู้สึกงงกลับสถานการณ์หน่อยๆ พอหลีโน่มอง ไปรอบๆกลับสังเกตเห็นท่าทางของคนในบ้านนี้ที่มีทั้ง ชอบและดูกังวล

ที่จริงนึกว่าจะมีพิธีรีตองมากกว่านี้ แต่คิดไม่ถึงว่า หญิงชราจะไม่ถามชื่อหรืองานเธอเลย

หลังจากสังเกตหลายๆอย่างเธอก็คิดว่านอกจากคุณ ยายแล้ว เฟิงหีโม่ก็ปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างเย็นชา ในทาง ตรงกันข้าม เขายังสนิทชิดเชื้อกับลุงเขามากกว่าพ่อตัว เอง

เธอยังเห็นอะไรอีกอย่าง บ้านนี้นอกจากตาของชายอาวุโสกับเฟิงหีโม่จะเป็นสีฟ้าดำแล้ว ตาของคนอื่นต่าง เป็นสีดำ นี่ทำให้เขาดูพิเศษกว่าคนอื่นๆที่รุ่นราวคราว เดียวกัน

คืนนั้นเฟิงหีโม่นั่งข้างคุณยายตลอด พูดน้อยมาก ดู ท่าทางเขาแล้วเธอรู้สึกถึงความเหงาที่แข็งแกร่งในตัว เขา! ที่จริงแล้วที่บ้านนี้มีกลุ่มยิบย่อยเล็กๆที่ไม่มีเขา เหมือนเขาโดดเดี่ยว ชั่วพริบตานึงเธอก็รู้สึกสงสารเขา

แปปนึงอาหารเย็นก็จัดเตรียมเสร็จแล้ว ทุกคนต่าง เริ่มใช้ตะเกียบลงมือรับประทาน ส่วนหลีโน่ก็คืบผักแล้ว ใส่ไปในชามของเฟิงหีโม่เหมือนจะให้คืนที่เขาคีบไก่ให้ เธอ