ตอนที่ 5 ใบรับรอง

ตอนที่ 5 ใบรับรอง

ก่อนออกไป เจียงลู่ยังทิ้งบอบม์ไว้ด้วย ผ่านไปนานแล้ว หลีโน่ก็ยังรักษาท่าทางนี้ จะอ้วกก็ยังลืม : “มีแล้ว? เธอคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก? ครั้งเดียวก็ติด

เลย? ”

ข้างในใจก็นับวันเวลา ประจำเดือนก็ยังไม่มา

ยังคงรู้สึกงุนงง สับสน สีหน้าของหลีโน่ซีดขาว หมุนตัว ไปอย่างอึ้งๆงงๆ สายตาโกรธเคืองสีฟ้านั่นมองเข้าไปโดย ไม่เตือนอะไร ปกคลุมไปด้วยความหม่นหมอง

สถานภาพสะท้อนกลับ เธอถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว:

เป็นเขา?

“ของฉัน? “เสียงยกขึ้นสูง แปลกจริง!

พยักหน้า เธอส่ายหัวแรงๆอีกครั้ง: “ไม่! ฉันไม่ได้

ท้อง!

ในขณะเดียวกัน หลีโน่ก็กัดปากตัวเองอย่างโกรธๆ โง่! อยากจะเก็บไว้เป็นความลับแต่ถูกเปิดเผยออกมาปังปกปิด ยิ่งเห็นชัด!

แปปนึง เธอก็ถูกเฟิงนีโม่ลากไปที่สูตินารี รอเธอเอา ใบตรวจออกมา ท่าทางของเธอก็บอกไปหมดทุกอย่าง แล้ว:

สามสัปดาห์?

“ไปเอาใบรับรองกับผม! “สีหน้าอึมครึมไป คำพูดของ เฟิงหีโม่ไม่สามารถปฏิเสธได้

“ไม่! ไม่ถึงหนึ่งเดือน….”นี่มันเป็นความเข้าใจผิด ทำไม มันผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก? ในตอนนี้ หลีโน่ถูกเรื่องท้องปลุกให้ ตื่นขึ้นมาทันที

“ถ้าคุณกล้าแตะต้องลูกผมล่ะก็ ผมจะฝังคุณไป ด้วยแน่! ตอนนี้ไปเอาใบรับรองกับผม หรือจะให้ผม จัดการ?

ท่าทางโกรธๆนั่นแทงเข้ากระดูก หลีโน่เม้มปากแน่นๆ อารมณ์ตอนนี้คือ:

วันนึงถูกผู้ชายสองคนมาคุกคาม? เธอโชคดีจริงๆ? ตอนนี้ เสียงของแม่ที่อึ้งไปก็พูดออกมาว่า : “แกท้องเหรอ? *

ดังนั้น ภายใต้การบีบบังคับของทั้งสองคน หลีโน่ก็เอา เรื่องราวชีวิตวุ่นๆของตัวเองจัดการให้เสร็จ

กว่าจะได้ใบสีแดงนั่นมา เธองุนงงไปหมด เธอเพิ่งรู้ว่า ผู้ชายที่มาเอาใบรับรองกับเธอชื่อว่าเฟิงหีโม

ชื่อคุ้นๆนั่น ทำไมเหมือนว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน?

เดินไปได้สักพัก เธอก็ร้องออกมาเสียงแหลม: “เฟิง…. เฟิงหีโม่? “

เขาคงไม่ใช่หัวหน้าหนึ่งในสี่ของคนที่มีอิทธิพลในเมือง ชิงเฉิงหรอกนะ เรื่องเล่านั้นช่างลึกลับแปลกประหลาด, ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง, ผิดปกติสุดๆ เคยเอาปลาไหลใส่ เข้าไปในร่างกายผู้หญิง เกือบจะทำดาราสาวสวยคนนั้น ที่เรียกว่า”ทำให้ผู้หลง”ตายซะแล้ว และยังพาดหัวข่าวถึง ผู้ชายคนนั้นอีกด้วย?

รูปร่างเหมือนนายแบบ ใบหน้าแบบลูกครึ่ง ท่าทาง หยิ่งๆเชิดๆ ดูดีไร้ที่ติ ท่วงท่าเยื้องย่างกรีดกราย แสดงออกมาอย่างตรงไปตรงมา นาฬิการะดับไฮเอน รถRolls-Royceหลายสิบล้าน….

ทุกอย่างนั้นเหมือนคล้ายกับว่าเป็นเรื่องเล่า!
หัวใจผิดหวัง!

พอหมุนตัวไป เฟิงหีโม่ก็มองเธอด้วยสายตาบางๆ : “มี อะไร? *

ตอนนั้นเองถึงเห็นว่าทั้งสองยังไม่เดินออกจากห้องทำ บัตรนั่น สายตาหลายสิบคู่รอบๆนั้นต่างมองมาที่เธอ ส่าย หัว ทันใดนั้นหลีโน่ก็หน้าแดง

เธอดูขาวสะอาดอยู่แล้ว วันนี้สวมชุดกระโปรงยาว สวยงาม ผมยาวนั่นปล่อยสยาย แก้มแดงอ่อนๆ ท่าทา งอายๆ ท่าทางอ่อนโยนสวยงามของเธอและลมหายใจ บริสุทธิ์ๆนั่น สวยงามมาก

“ไปเถอะ!

ตอนที่จะเปิดปากพูด เสียงของเฟิงหีโม่ซอฟท์ลงไปนิด ก้าวเดินก็ช้าขึ้น

ระหว่างทาง ในใจของหลีโน่กลับปั่นป่วนไปมา: ทำไง ดี? ทำไงดี? เธอคงไม่ซวยขนาดนี้นะ?

ขึ้นรถไป คิ้วของหลีโน่ก็เกือบจะมีเหงื่อไหลออกมา!

รถเคลื่อนไปช้าๆเฟิงหีโม่พูดออกมาว่า: “คุณจะมองผมไปถึงไหน? มีอะไรก็พูด!”

เธออึ้งไป ความสงสัยนั้นอยู่ที่ปากนั้น ขับเลี้ยวไปได้ครึ่ง ทางกิ : “คือ….สุขสันต์วันแต่งงาน! “

พูดออกไปอย่างงงๆ ในใจของหลีโน่ก็เหยียดหยามตัว เอง ขณะเดียวกันเฟิงหีโม่ก็หันไปมองเธออยู่สองวินาที