ตอนที่ 4 มีแล้ว

ตอนที่ 4 มีแล้ว

คุณแม่เงี่ยนหายใจถี่แล้วก็เป็นลมไป

เพราะความเข้าใจผิดนี้ คุณแม่เงี่ยนไม่พูดกับหลีโน่ ไปสามวัน ความดันสูงและเข้าโรงพยาบาล วันนี้เลย ตั้งใจต้มซุปให้แม่หลีโน่ก็เอาเรื่องนั้นมาพูดอธิบายอย่าง อดทน:

“แม่ เลิกโกรธได้แล้ว! หนูไม่เหลือเยื่อใยกับเขาแล้ว จริงๆ นั่นมันเจอโดยบังเอิญ…ไม่ได้คุยไรกันสักนิด เจียง ลู่เป็นแฟนเขาไปแล้ว แม่เชื่อคำพูดของเธอได้ไง? ต่อ ไปพวกเราอยู่ห่างจากเขาหน่อยดีไหม? หนูรับรองจะไม่ ติดต่ออะไรกับเขาแล้ว! กินสักนิด ร่างกายสำคัญนะ!

ตั้งแต่เล็กจนโต แม่ไม่เคยตีเธอเลย ถือว่านับครั้งได้ที่ จะจัดการกับเธอ แต่สามปีก่อนนี้เป็นเพราะ——จางเยวี่ย เจ๋อ!

จนตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมตอนนั้นเขาต้องจีบเธอ อย่างบ้าคลั่งแล้วก็มาทิ้งเธอ? ความรักของพวกเขาเกริก ก้องไปทั่ว เป็นเรื่องพูดถึงในมหาวิทยาลัย!

เรื่องๆนี้มันคอยรบกวนเธอเสมอมา สามปีไม่เคยลืมได้ในตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเหมือนกับว่าไม่เคยสำคัญ อะไรขนาดนั้น ตอนนี้คิดๆดูก็เหลือแต่”ความเจ็บ” เข้า กระดูก!

“พูดจริงเหรอ?

“หนูสาบาน! “แปปนึง คุณแม่เงี่ยนก็รับชามซุปเข้ามา หลีโน่ก็ยิ้มออกมา

เห็นท่าทางละเหี่ยใจของหลีโน่ ท่าทางของคุณแม่เงี่ย นก็ใจอ่อนขึ้นมาบ้าง: “แม่ไม่เป็นไรแล้ว ไปทำเรื่องออก จากที่นี่เถอะ! ที่นี่แพงมาก จ่ายค่าห้องแต่ละวัน!

“ไม่เป็นไร! งั้นหนูไปถามหมอแล้วค่อยตัดสินใจ

เพิ่งเดินไป ด้านหลังก็มีเสียงที่คุ้นเคยตามมา: “หลีโน่? บังเอิญจริงๆ!

เสียงที่น่าขยะแขยงนั้นทำให้ขนลุกไปทั้งตัว จิตใต้สำนึก ของหลีโน่ก็รีบก้าวเท้าเดินไป แต่กลับถูกเจียงลู่ขวางทาง ไว้:

“ทำไมเห็นฉันก็วิ่งหนีล่ะ? ยังโกรธฉันเหรอ?

หลีโน่หมุนตัว เจียงลู่ก็เดินตาม เธอหมุนกลับแล้วรีบไปขวางทางที่เธอไป:

“หลีโน่ อย่าใจแคบแบบนี้สิ! ฉันเห็นเธอเป็นพี่เป็นน้อง มาเสมอ อย่าให้เรื่องของจางเยวี่ยเจ๋อมากระทบความ สัมพันธ์ของเราสองคนสิ! ”

เธอยังไม่มียางอายอีกเหรอ ?

หลีโน่ขมวดคิ้วแล้วมองเธอด้วยสายตาเย็นชา: “ฉันยุ่ง มาก ไปเล่นละครที่อื่นไป๊!

เธอขยับ เจียงลู่ก็จับแขนไว้ แล้วทำท่าทางน่าสงสาร:

“อย่าโกรธสิ! ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังเธอ! หลีโน่ เชื่อฉัน นะ เยวี่ยเจ๋อไม่ได้แย่แบบที่เธอคิดขนาดนั้น เขาไม่เคย ลืมเธอเลย เขาเป็นคนน่าคบหามาก สองปีนี้ เขาก็ทุกข์ ทรมานมาก ฉันมักจะเห็นเขามอง…”

ท่าทางแบบนี้ ทำไมจู่ๆก็เปลี่ยนขึ้นมา?

“พอแล้ว! ฉัน…”

หลีโน่สะบัดมือออก ยังไม่ทันทำอะไร แต่กลับเห็นเจียงลู่ นั่งไปที่พื้นแล้วก็กุมหน้าท้องไว้: “เจ็บ!นี่อะไรกันเนี่ย? เธอไม่ได้ผลักสักหน่อย?

พอพูดสองคำนั้นจบ เธอก็คิดได้ทันที จริงๆแล้วพอหัน กลับมาก็เผชิญหน้ากับสีหน้าที่ดูแย่และไม่พอใจของจาง เยวี่ยเจ๋อแปปนึง เขาก็เข้าไปอุ้มเจียงลู่ที่พื้น:

“คุณป็นไงบ้าง? ”

“ที่จริง…ฉันไม่ทันระวังเอง! อย่าคิดมากนะ! ฉันไม่ควร ไปทักก่อน….

“ผมพาคุณไปหาหมอ!

เห็นท่าทางปลอมๆของสองคนนั้น ก็กำมือแน่นแล้วมุม ปากของหลีโน่ก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ไหว: “ครั้งหน้าสวมส้น สูงแล้วค่อยแสด!

บ้าไปแล้วหรือไง! แสดงละครทั้งทีทำไม่เนียนเลย?

สายตาดุร้ายของจางเยวี่ยเจ๋อจ้องมาที่หลีโน่แล้วพูด ว่า: “ลู่ลู่เป็นอะไรไป ผมไม่ปล่อยคุณแน่! ”
แล้วความเยือกเย็นนั้นก็แทงเข้าไปในหัว ทันใดนั้นหลี โน่ก็คลื่นไส้: “อ้วก——”

“เธอคงไม่…นั่นใช่ไหม?