ตอนที่ 2 จากไปทันที

ตอนที่ 2 จากไปทันที

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ฉินเหมียนมาถึงหน้าประตูใหญ่ตระ

ในบ้านพักตากอากาศที่ใหญ่โต แสงไฟสว่างไสวไปทั่ว ราวกับกําลังรอคอยใครบางคนอยู่

เธอก้าวเข้าประตูใหญ่ เป็นถนนขั้นบันไดหิน คนรับใช้ คนหนึ่งยืนรอเธออยู่หน้าประตู

เมื่อเห็นฉินเหยียนปรากฏตัวขึ้น ป่าคนนั้นประหลาดใจ ก่อนเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังและดู หมิ่น ราวกับหากมองมากกว่านี้อีกนิดเดียวตนก็จะได้ติด เชื้อโรคจากเธออย่างไรอย่างนั้น

ฉินเหมียนรู้ดี ว่านี่ก็เป็นเพียงอีกคนหนึ่งที่ดูหมิ่นเธอและ แม่ของเธอเท่านั้น

เธอเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่สนใจป้าคนนั้น ป้าเอ่ยขึ้น อย่างไม่พอใจ”นี่คุณหนูใหญ่ ทำไมทำอะไรชักช้าขนาด นั้นล่ะคะ คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงรอจนจะรอไม่ไหวอยู่ แล้ว….
ฉินเหยียนหยุดฝีเท้าลง จ้องมองแม่นุ่มคนนั้นอย่างดุดัน แม่นมคนนั้นกลืนน้ำไหลไปอีกหนึ่ง ทว่ายังคงปากแข็ง”ยัง ไม่ให้คนอื่นเขาว่าอีก คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงคะ ฉินเหมีย นกลับมาแล้วค่ะ”

สิ้นคำ แม่นมคนนั้นก็เดินเข้าห้องครัวไป

จากกำแพงหนาที่คั้นไว้ ฉินเหมียนสามารถได้ยินคำพูด นินทาว่าร้ายจากคนเหล่านั้น

ในห้องรับแขก เมิ่งจงเหลียนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้า เบื่อหน่าย ทว่าเมื่อเขากวาดสายตามาเห็นฉินเหมียน ก็ เปลี่ยนเป็นใบหน้าใจดีและสนิทสนมทันที

“เป็นไงบ้าง สำเร็จไหม เธอกับน้องราบรื่นดีไหม หวี โย่วถิงจับอะไรได้หรือเปล่า”

“ไม่ได้ แผนของพวกคุณรัดกุมขนาดนั้น เขาจะจับได้ อย่างไร”

ฉินเหยียนขำหัวเราะเยาะ ความขมขื่นเต็มไปทั้งใจ

ยังแอบคิดว่าพ่อคนนี้จะเป็นห่วงลูกสาวของตน บ้าง….แต่เธอคิดผิด ไม่ควรคาดหวังอะไรมากเกินเลย
“งั้นก็ต งั้นก็ดี…..เสี่ยวเหมียน เธอก็เหนื่อยแล้ว ไปพัก ก่อนเถอะ…

เมื่อแผนการสำเร็จ เมิ่งจงเหลียนก็วางใจไปครึ่งแล้ว แต่ ฉินเหยียนและแม่ของเธอ คงจะอยู่ในเมืองAต่อไปไม่ได้ แล้ว

คิดได้ดังนั้น เมิ่งจงเหลียนเป็นประกายเล็กน้อย กระแอม ไอขึ้นทีหนึ่ง ก่อนเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง คุณผู้หญิง สวยสง่าผู้หนึ่งย่างกายลงมาจากบันได

เธอจ้องมองฉินเหมียน ใบหน้าไร้ความเมตตา ท่วงท่า หยิ่งยโส ทว่าวินาทีต่อมา กลับหันไปหาต่อว่าเมิ่งจง เหลียนด้วยความออดอ้อน

“คุณคะคุณลืมไปแล้วหรือ แม่ของเสี่ยวเหมียนยังรออยู่ ที่โรงพยาบาลนะ จะพักผ่อนอย่างสบายใจได้อย่างไร มา เสี่ยวเหมียน นี่คือเงินสดแสนหนึ่ง ค่าการผ่าตัดรอบแรก คงพอแล้วล่ะ เธอรีบไปดูแลแม่ของเธอที่โรงพยาบาล เถอะ

จากการปรากฏตัวขึ้นของคุณผู้หญิงแสนสวยหลี่ซิ่วเจิน ถุงกระดาษคราฟท์หนาๆถุงหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้าฉินเห มียน

หากฉินเหมียนกลับไม่ได้รับ ตอนนั้นเราตกลงกันไว้ว่าค่ารักษาทั้งหมดของแม่ เงินแสนหนึ่ง หมายความว่าไง”

“เสี่ยวเหยียน เด็กคนนี้จริงๆเลย เข้าใจผิดอีกแล้ว พ่อ ของเธอหมายความว่า ต่อไปเราจะเจรจากับทางโรง พยาบาล เรื่องค่ารักษาพยาบาลของแม่เธอไม่ต้องเป็น ห่วง เฮ้อ คงต้องโทษที่ฉันคิดช้า ตอนนั้นไม่ได้อธิบายให้ เธอเข้าใจ”

หลี่ซิ่วเจินกุมมือฉินเหมียนเบาๆแทนการขอโทษ ทว่าบน ใบหน้าที่ดูแสนอ่อนโยนนั้น คำพูดของเธอมีความหมาย แฝง เมื่อเห็นสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ฉินเหยียนรู้ สึกใจคอไม่ดีเลย

“เพียงแต่…..”หลี่ซิ่วเจินทำหน้าลำบากใจขึ้น ฉินเหมียนก ระตุกในใจ”เพียงแต่อะไร

“แต่แผนการเพิ่งสำเร็จ หากเธอกับแม่ของเธอยังอยู่ ที่นี่ มันก็อาจจะเกิดปัญหาขึ้นได้….แน่นอน การรักษา พยาบาลของเมือง Aก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย เราก็อยากหา โรงพยาบาลที่ดีกว่าให้พวกเธอ……

“ไม่จําเป็น หลังการผ่าตัดรอบแรกผ่านไปด้วยดี ฉันจะ พาแม่จากไปเอง”

ฉินเหมียนไม่อยากฟังอีกต่อไปแล้ว พูดขัดเธอขึ้นทันที
“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าเสี่ยวเหมียนเป็นเด็กดี แต่…..เรามี คำขอร้องเล็กๆข้อหนึ่ง เพื่อเป็นผลดีต่อทุกคน หลังจากที่ เธอกับแม่จากไปแล้ว ก็อย่ากลับมาอีก ได้ไหม”

แม้จะเป็นการถาม แต่ท่าทางของเมิงจงเหลียนและหลี่ ซิ่วเงินกลับเป็นท่าทีที่ต้องทำตามเท่านั้น ฉินเหยียนไม่รู้ ว่าหัวใจที่ตายไปแล้วของเธอถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าจน เลือดไหลกลายเป็นรูโปแล้ว

เธอกดความเจ็บปวดในใจเอาไว้ ความเกรี้ยวโกรธใน ใจสลายกลายเป็นลมหายใจเบาๆพ่นออกมา เสียงต่ำแต่ หนักแน่น ได้ ฉันตกลง ”

สิ้นเสียงของเธอ เมิ่งจงเหลียนและหลี่ซิ่วเจินต่างส่ง สายตามองกัน เป็นการประกาศศักดาของผู้ชนะ