ตอนที่ 12 จงใจกลั่นแกล้ง

ตอนที่ 12 จงใจกลั่นแกล้ง

หวีเจียวเจียวชะงักไป ทว่าขาของเธอเร็วกว่าความคิด ของเธอ “ป้ง”ประตูไม้ถูกคุณหนูตระกูลหวีเตะเข้าอย่าง แรงอีกที

“ใคร ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ”

ฉินเหมียนมองไม้สลักที่อยู่บนพื้น ไม้พะยูงชั้นยอดส่ง กลิ่นหอมของไม้ออกมา ปนเข้ากับความสับสนวุ่นวายใน ใจเธอ ปกคลุมไปทั่วห้องที่ถูกเปิดเผยนี้

การแอบฟังแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรเอาออกมา ทว่ากลับ บังเอิญเหลือเกิน ที่สถานะของเธอตอนนี้ก็คือบุคคลหลัก ในหัวข้อที่เขาคุยกันเมื่อสักครู่นี้ หากถูกจับได้ขึ้นมา ช่าง เป็นเรื่องที่น่าอายเหลือเกิน

ถึงว่าแม้สามารถทำให้เมิ่งเวยหยูนเสียหน้าเป็นสิ่งที่เธอ ปรารถนาที่สุด แต่เมื่อนึกถึงผลที่ตามมาจากการทำงาน ครั้งนี้พลาด มันอันตรายถึงชีวิตของแม่และเพื่อนรักของ เธอ เธอจึงจำต้องแสร้างแสดงต่อไปให้ถึงที่สุด

หวีเจียวเจียวยังคงจ้องมองประตูที่ปิดสนิท บานนั้น พูด เยือกเย็น”ไม่ออกมาใช่ไหม ดี ฉันจะคอยดูสิ วันนี้เธอจะ หลบไปได้กี่น้ำ แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะ อย่าลืมว่านี่คือบ้านของใคร

เธอไม่เชื่อหรอก ว่าเธอจะหาคนนอกคนหนึ่งที่หลบอยู่ ในบ้านของตนไม่ได้

“พอแล้ว”หวีโย่วถิงอุ้มน้องสาวผู้ไม่ยอมรามือขึ้น ก่อนจะ เดินตรงไปยังลิฟท์”ฉันบอกแล้ว วันนี้วันเกิดคุณย่า ห้าม ก่อเรื่อง

“พี่ มีคนแอบฟังเราคุยกัน และสิ่งที่พูดก็เป็นเรื่องไม่ดี ของคนรักของพี่นะ พี่ไม่กลัวจะเสื่อมเสียชื่อเสียงของยัย คุณหนูตระกูลเมิ่งเหนือ

หวีเจียวเจียวไม่มีอารมณ์สนใจเรื่องชื่อเสียงอะไรของ เมิ่งเวยหยูนอยู่แล้ว แต่ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพื่อให้พี่ชาย ใหญ่คนนี้จัดการแทนเธอ

เธอเตะขาไปมาอยู่กลางอากาศ ดิ้นรนเต็มที่ให้หวี โย่วถิงวางเธอลง ทว่าหวีโย่วถิงกลับไม่สนใจมองข้ามการ ดิ้นรนของเธอไปเลย สาวเท้ายาวเข้าไปในลีฟท์

ตอนที่ป่าหวังวิ่งขึ้นมาบนตึก หวีเจียวเจียวกำลังทำลาย ข้าวของอยู่ในห้องของเธอ หวีโย่วถิงยืนกอดอกอยู่ข้าง ประตู หลบหลีกของเล่นต่างๆที่ปาเข้ามา

“งานเลี้ยงวันเกิดอะไร ฉันไม่อยากไปหรอก ไม่แน่คุณย่าไม่เห็นฉันไปร่วมงานยังจะยิ้มหน้าบานกว่าอีก”

“เจียวเจียว ให้เวลาเธอสามนาที ไม่งั้นไม่รอนะ”

หวีโย่วถิงพูดจบหันไปพยักหน้าเล็กน้อยให้ป่าหวัง“ป่า หวัง ลำบากหน่อยนะครับ”

ป่าหวังสีหน้าลำบากใจ”คุณชายใหญ่ เกิดคุณหนูรอง

“หากเธอไม่ยอมให้ความร่วมมือดีๆ ฉันจะระงับบัตร เครดิตทั้งหมดของเธอ ทั้งหมด”พูดจบ หวีโย่วถิงก็เดิน จากไปโดยไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ

กราบน้องสาวคนนี้ของเขา การตัดแหล่งเงินคือวิธีที่ ตรงไปตรงมาและใช้ได้ผลมากที่สุด เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ง่าย มากสำหรับเขา

ทว่าหวีเจียวเจียวที่อยู่เบื้องหลังเขากลับก่นด่าไม่ หยุด”หวีโย่วถิง ไอ้คนโง่ คนบ้า คนใจร้าย

หวางสือซานที่ออกมาจากลีฟท์ได้ยินคำพูดที่ไม่งาม เหล่านี้เข้าพอดี แต่ถึงยังไงก็เป็นผู้ช่วยที่ติดตามหวีโย่วถิ งมานานหลายปี ความไม่ตื่นตูมคือสมบัติขั้นพื้นฐานข้อ หนึ่งของผู้ช่วย
“เจ้านายครับ ข้อมูลเกี่ยวกับคุณหนานมู่คนนั้น ผมได้มา แล้วครับ”เขาพูดพลางยื่นไอแพดในมือให้หวีโย่วถิง

หวีโย่วถึงรับไอแพดมา ดูไปด้วย สั่งการไปด้วย ไปชั้น สอง”

หากเขาเดาไม่ผิด คนที่อยู่ในห้องและปิดประตูไม่ยอม ออกมานั้น คงเป็นคู่หมั้นคนนั้นของเขา

ปฏิเสธและหลีกเลี่ยงก่อน จากนั้นแอบฟังไม่ยอมออกมา เมิ่งเวยหยูนในวันนี้ช่างผิดปกติเหลือเกิน

คาดว่าหนานมู่คนนี้คงเป็นจุดลงมือที่ไม่เลวเลย

นักศึกษาแพทย์จากมหาวิทยาลัยเยล เป็นนักศึกษาร่วม มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขาสักด้วย บังเอิญเหลือเกิน บังเอิญจนน่าสงสัย

ประตูลีฟท์เปิดออก“ติ๊ง”ฉินเหยียนที่สวมกระโปรง ตาข่ายสีม่วงปรากฏขึ้นตรงหน้า สีหน้าของเธอลนลาน เหมือนคนที่กระทำความผิดแล้วถูกจับได้คาหนังคาเขา ไม่มีผิด

“ฉัน……….เหมียนกุมกระโปรงของตนไว้แน่น พยายาม คิดหาคำอธิบาย เห็นเพียงหวีโย่วถิงที่เดินยิ้มออกมาจา กลีฟท์ “กำลังตามหาฉันหรือ”
เขาดึงมือฉินเหมียนเข้ามาจูง ใบหน้ารักใคร่อยากกิน อะไรไป

ฉินเหมียนพยักหน้าอย่างอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ เธอไม่ได้อธิบายอะไรสักคำ หวีโย่วถิงก็ได้ให้ข้ออ้าง สวยงามให้เธอรอดตัว มันช่างพอดิบพอดีเสียเหลือเกิน

ทว่าฉันเหมียนกลับไม่รู้ บนโลกใบนี้ ยิ่งเป็นเรื่องที่ บังเอิญก็ยิ่งเงื่อนงำซ่อนอยู่ และเธอได้ตกเข้าไปในหลุม พรางของหวีโย่วถิงโดยไม่รู้ตัวเสียแล้ว

หวีเจียวเจียวลงมาข้างล่างอีกครั้ง บัดนี้ได้แต่งตัว สวยงาม ท่วงท่าสง่า ไม่เห็นคาบของคนขี้เมาอีกต่อไป เธอมองไปยังเมิ่งเวยหยูนที่รายล้อมไปด้วยผู้คน นึก หัวเราะเยาะขึ้นในใจ

ก็แค่เพราะหัวใจดวงหนึ่ง ไม่อย่างนั้น ลำพังตระกูลไฮ โซอย่างตระกูลเมิ่ง ไม่มีสิทธิ์มามีความสัมพันธ์อะไรกับ ตระกูลหวีของพวกเขาด้วยซ้ำ

เมื่อสัมผัสได้ถึงคนบนบันได ฉินเหมียนเงยหน้าขึ้นมอง เล็กน้อย เห็นหวีเจียวเจียวสวมชุดราตรีสีเหลือดวงหน้า เย่อหยิ่งเดินตรงมายังพวกเธอ

เป็นสาวสวยที่มีสิทธิ์โอ้อวดจริงๆ เทียบกับใบหน้าของ หวีโย่วถิงที่ขี้อายหน่อย คุณหนูรองแห่งตระกูลหวีสวยแบบเปิดเผยยิ่งกว่า

“มาแล้ว”หวีโย่วถิงยื่นมือไปยังน้องสาวของตน เตรียม คําอวยพรของเธอให้พร้อม คุณย่ายังรออยู่นะ”

หวีเจียวเจียวมองมือเขาเล็กน้อย ทว่าไม่สนใจ กลับหัน ไปยื่นมือให้ฉันเหมียน”เรื่องคำอวยพรพวกนี้ เทียบกับพี่ที่ เรียนการแพทย์มา ก็ต้องเป็นพี่เมิ่งที่เรียนภาษาศาสตร์มา เก่งกว่าสิ

เธอดึงมือฉินเหมียนมาเองโดยพลการ แววตาเต็มไป ด้วยความจงใจกลั่นแกล้ง”พี่เมิ่ง พี่ว่าฉันควรจะพูดอะไร กับคุณย่าบ้างล่ะ”