บทที่ 12 ได้รับจดหมายเทียบเชิญ

บทที่ 12 ได้รับจดหมายเทียบเชิญ

ต่อมา เมื่อจัดการเรื่องราวจนเสร็จ ลู่เลี้ยงหยางก็ไม่มีอารมณ์ อยู่ที่นี่ต่อแล้ว หลังจากบอกให้ทุกคนกลับไป ตัวเองก็อยู่พูดคุย กับหลิวผิงสักพัก จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

ตอนเขากลับมาถึง หลิวจิ้งกับเยสวนก็ยังไม่กลับ เขาจึงนอน หลับไปคนเดียว

เช้าวันต่อมา เขาก็ไปทำงานที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป

เพิ่งนั่งลงยังไม่ทันไร ซุนเซียงเซียงก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ท่านประธาน ข้างนอกมีคนชื่อเย่หยุนเทาอยากพบคุณค่ะ”

“มาพบผมทำไม? เขาได้บอกไหม?” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยถาม

“ไม่ได้บอกไว้ค่ะ แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงมาเพราะเรื่องโควตาเข้า ร่วมเวทีการอภิปรายทางธุรกิจที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ปของเราเป็นเจ้า ภาพ” ซุนเซียงเซียงพูดขึ้น

“อืม บอกให้เขากลับไปเถอะ แล้วก็ฝากบอกเขาด้วยว่า ห้ามคน ของตระกูลเย่ก้าวเท้าเข้ามาในบริษัทของเราแม้แต่ก้าวเดียว แต่ เว้นเสวนไว้คนหนึ่ง ถ้าจะมาก็ให้เยสวนมาคุยบริษัทด้วยตัวเอง” ลู่เสี้ยงหยางออกคำสั่งเรียบๆ

“ค่ะ ท่านประธาน” ซุนเซียงเซียงขานรับ จากนั้นก็รีบเดินออกไป อย่างรวดเร็ว

ไม่นานหลังจากนั้น เย่หยุนเทาก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยนิ้วปีกโยนออกนอกบริษัท จากนั้นก็นำคำพูดของลู่เสี้ ยงหยางมาบอกกับเขาด้วยท่าทางนิ่งๆ

เย่หยุนเทานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปไม่ต้องการ พบใคร นอกจากเย่สวน อย่างนั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

แม้รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ แต่กระนั้นสิ่งแรกที่เย่หยุนเทาทำก็คือ นำเอาข่าวคราวนี้กลับไปบอกคนในตระกูลด้วยอาการกระหืดกระ

หอบ

ตระกูลเย่กรุ๊ปบริษัทสาขาใหญ่ของตระกูลเย่

ภายในห้องประชุม

สายตาของทุกคนต่างจดจ้องมาที่เย่สวนจนแทบทะลุ ถือสิทธิ์ อะไร ทำไมประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปถึงอยากเจอแค่เธอคนเดียว

เย่ซวงจ้องเย่สวนเขม็ง ใบหน้าแสดงความไม่พอใจออกมา เธอ เป็นลูกสาวของเย่เจิ้งซาน ในตระกูลมีแค่เย่สวนที่หน้าตาดีกว่า เธอ การศึกษาก็สูงกว่าเธอ เพราะฉะนั้นเธอเลยรู้สึกเป็นรองอยู่ ตลอด

เสวน ในเมื่อท่านประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอยากพบแก งั้น แกก็ไปเถอะ” ในที่สุดท่านย่าก็เอ่ยพูดออกมา

เย่สวนมีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เธอไม่เชื่อที่เย่หยุนเทาพูด ว่าประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอยากพบเธอจริงๆ คิดแค่ว่าเย่หยุน เทาถูกหยูเม่ยหยินกรุ๊ปปฏิเสธไม่ต้อนรับ เลยรู้สึกไม่พอใจ จึง แต่งเรื่องขึ้นมา เพื่อให้เธอไปขายหน้าที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ปด้วยอีก คน

ทำไม ไม่อยากไปเหรอ?” เมื่อเห็นว่าเย่สวนลีลาไม่ตอบรับสัก “ ที ท่านย่าจึงเพิ่มความเข้มในน้ำเสียง

“ได้ค่ะคุณย่า ฉันจะไป” เย่สวนผืนพยักหน้าตอบรับออกไป

“อืม เวลามีไม่มากนัก รีบไปเถอะ โควตา มันสำคัญกับพวกเรา ตระกูลเย่มาก” คุณย่าพูดเร่งรัดอย่างอดรนทนรอไม่ไหว
เมื่อเย่สวนออกไปจากห้องประชุมแล้ว เซวงก็เรียกเหยุนเทา ให้ออกมาจากห้องประชุมเพื่อปรึกษากัน

“หยุนเทา ไม่คิดว่าเรื่องนี้มันแปลกๆไปหน่อยเหรอ? ถ้าเปสวน ทําเรื่องนี้สําเร็จจริงๆ ในอนาคตเธอต้องได้เลื่อนตำแหน่งใน บริษัทแน่ๆ แล้วถ้าหากมันสั่นคลอนตำแหน่งของนายจะทำยัง ไง?”

เย่หยุนเทาเป็นลูกชายของคุณลุงใหญ่ ถูกวางตัวให้เป็นผู้ สืบทอดตระกูลเยกรุ๊ปในอนาคต เขาไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหน มาสั่นคลอนตาแหน่งของเขาได้หรอก

“หี คนอย่างเย่สวนน่ะนะจะมาสั่นคลอนฉันได้ เธอไม่มีโอกาส นั้นหรอก ครั้งนี้ ประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปก็แค่อยากเจรจากับเธอ ไม่ได้แปลว่าเธอจะทำสำเร็จสักหน่อย และถ้าเธอพลาด เรื่องราว ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะเธอทำมันพัง ถึงตอนนั้นฉันจะบอกคุณย่า ว่าเธอเป็นผู้กระทําความผิดต่อตระกูล แล้วให้คุณย่าลงโทษเธอ หนักๆ”

“ฮ่าๆ เป็นความคิดที่ดีเลย หยุนเทา นายนี่มันเจ้าแผนการจริงๆ ผู้หญิงโง่ๆอย่างเย่สวนน่ะ ถูกนายเล่นงานจนตายก็ไม่มีทางรู้ เรื่องอะไรหรอก” เย่ซวงยิ้มออกมาอย่างสบายใจ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เยสวนก็มาถึงหยูเม่ยหยินกรุ๊ป โดยมีซุนเซี ยงเชียงรอต้อนรับ
ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากเปิดเผยตัวตนออกมาเร็วขนาดนี้ เลยไม่ได้ ออกมาอวดโฉมหน้า

แต่เรื่องที่ทำให้เย่สวนตกตะลึงเป็นอย่างมากก็คือ เธอยัง ไม่ทันได้พูดอะไรกับซุนเซียงเซียง ซุนเซียงเซียงก็เป็นฝ่ายยื่น จดหมายเชิญฉบับหนึ่งมาให้เธอก่อน

และมันก็คือจดหมายเทียบเชิญเข้าร่วมงานอภิปรายทางธุรกิจที่ หยูเม่ยหยินกรุ๊ปเป็นเจ้าภาพนั่นเอง!

“อ่าหัวหน้าซุน นี่มันหมายความว่ายังไงคะ?” เย่สวนถือจดหมาย เทียบเชิญไว้ในมือ รู้สึกหนักอึ้งไปหมด เอ่ยถามออกมาด้วยเสียง สั่นๆ

“ฮ่าๆ ท่านประธานของพวกเราชื่นชมคุณมากๆ ต่อจากนี้คุณก็ ตั้งใจทำให้ดีล่ะ อย่าทำให้ท่านประธานผิดหวังเด็ดขาด” ซุนเซี ยงเซียงพูดยิ้มๆ

เหรอคะ?” เย่สวนรู้สึกตกใจที่ได้รับคำยกยอแบบนี้ ประธานห “ เม่ยหยินกรุ๊ปชื่นชมเธอ นี่มันช่างเป็นเกียรติจากสวรรค์แท้ๆ

“แน่อยู่แล้ว ไม่แน่นะหลังจากนี้ท่านประธานของพวกเราอาจจะ มาพบคุณด้วยตัวเองก็ได้” ซุนเซียงเซียงพูดพร้อมกับอมยิ้ม
ตู้ม!

ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ ในหัวของเสวนก็คล้ายกับมีเสียง ระเบิดดังสะท้อนออกมา จนร่างกายสั่นสะท้าน

จู่ๆก็รู้สึกฮึกเหิมห้าวหาญ กำลังใจในการสู้ก็ยิ่งมีมากกว่าเดิม

ประธานหยูเม่ยหยินกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่คับฟ้าในแวดวงธุรกิจแห่ง เมืองปินเหอใครบ้างจะไม่อยากเจอ?

เยสวนกลับตระกูลด้วยหัวใจที่ระริกระรี้

ณ บริษัทสาขาใหญ่ ภายในห้องประชุมของตระกูลเย่กรุ๊ป

ทุกคนในตระกูลเย่อยู่กันครบ เมื่อเห็นว่าเย่สวนเดินเข้ามา แต่ละคนต่างก็ยึดคอชะโงกหน้ามองมาที่เธอ เพื่อคาดเดาผลลัพธ์ จากสีหน้าของเธอ

ความระริกระรี้และความปีติยินดีบนใบหน้าของเยสวนถูกปกปิด เอาไว้ ในเวลานี้บนใบหน้าของเธอ จึงเหลือแค่ความเรียบนิ่ง

ซึ่งในมุมมองของพวกเย่หยุนเทากลับคิดว่า เสวนคงทำล้ม เหลวมาแน่ๆ
“ฮ่าๆ คุณย่าครับ ดูเหมือนเธอก็ทำไม่สำเร็จเหมือนกันนะ เธอทำ เรื่องดีๆของตระกูลเราพัง ที่ตระกูลเราไม่ได้โควตาเข้าร่วมงาน อภิปรายของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เป็นเพราะเธอทำไม่เต็มที่ คุณย่า ครับ เพื่อความยุติธรรม คุณย่าต้องลงโทษเธอนะครับ” เย่หยุน เทาผลักภาระมาที่เย่สวนอย่างหน้าด้านๆ

“ใช่ค่ะคุณย่า ถ้าเปสวนเก่งกว่าคนอื่นจริงๆ แล้วทำไมถึงจัดการ เรื่องนี้ไม่ได้ล่ะ? ต้องโทษที่เธอทำงานไม่ได้เรื่อง ซ้ำร้ายยัง ทำให้เรื่องมันยิ่งแย่ลงกว่าเดิมอีก”

ท่านย่าหน้าตึง ใบหน้าเผยความผิดหวังออกมาเล็กน้อย

แต่ในตอนนี้เอง เย่สวนก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆท่านย่า ยิ้มออกมา บางๆแล้วพูดว่า “คุณย่าคะ นี่จดหมายเทียบเชิญ คุณย่าเปิดดูสิคะ