บทที่ 11 นี่มันคณชายระดับแนวหน้าเลยนะ

บทที่ 11 นี่มันคุณชายระดับแนวหน้าเลยนะ

ได้ยินที่ไปสู้สู้พูด หลิวผิงก็ทำหน้าประหลาดใจ เมื่อก่อนไม่ เคยรู้เลยจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้จะซื่อบื้อขนาดนี้ ใกล้จะตายแล้ว แท้ๆ ยังกล้าพูดอวดดีออกมาอีก

และแน่นอนว่าที่ไปสู้สู้อดทนมาถึงตอนนี้ มันมีสาเหตุ

หวงโหย่วเหวยแฟนของเธอปกติแล้วเป็นพวกชอบคุยโวโอ้อวด วันๆเอาแต่โม้ให้ไป้สู้สู้ฟังว่าตัวเขามีดีมากแค่ไหน แม้แต่เจ้าของ คลับดีโอรายังนับเขาเป็นพวกพ้อง คุณชายหลิวเจอเขาทีไรก็ ต้องเรียกเขาว่าพี่ตลอด ซ้ำยังบอกเธออีกว่าคืนนี้ที่เขามาหาพี่ เสือ เพราะตั้งใจจะมาสั่งให้พี่เสือไปทำเรื่องบางอย่าง

และผู้หญิงชื่อป้ออย่างไปสู้สู้ก็เชื่อเขาหมด เธอคงคิดไม่ถึงล่ะสิ ว่า แฟนของเธอกับพี่เสือลูกน้องของหลิวผิง จะมีตำแหน่งพอๆ กัน

“ได้ ในเมื่อคุณคิดว่าแฟนของคุณเก่งขนาดนั้น ผมก็จะรอ ให้เขามา ถึงตอนนั้น คุณก็จะได้เห็นกับตาว่าเขาต้องคุกเข่า อ้อนวอนผมยังไงบ้าง” หลิวผิงพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไป ด้วยความถากถาง
ไปู่สู้สู้หน้าบูดบึ้ง ส่งเสียงขึ้นจมูกออกมาว่า “ใครจะคุกเข่า อ้อนวอนใคร มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ”

พูดจบก็ล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ เพื่อ เร่งให้แฟนของเธอรีบตามมาไวๆ

ผ่านไปประมาณห้านาที ก็มีผู้ชายหน้าตาพอมีความรุ้ง ปลาปลา ในชุดสูทรองเท้าหนังมันวาวปรากฏตัวที่คลับดีโอรา จากนั้นก็วิ่ง เข้าตรงเข้ามาหาไปสั

และผู้ชายคนนี้ก็คือแฟนหนุ่มของไปสู้สู้ หวงโหย่วเหวย

ทันทีที่หวงโหย่วเหวยเดินเข้ามา ไปสู้สู้ก็รีบวิ่งไปหาเขา จาก นั้นก็เอ่ยปากฟ้องอย่างไม่หยุดไม่หย่อนว่า “ที่รักมีคนรังแกฉัน รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตายเลยนะ

หวงโหย่วเหวยฟังเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ จ้องมองหลิวผิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตาไม่กะพริบ

คนที่เขาต้องการเจอคืนนี้คือพี่เสือ ด้วยหวังว่าจะสามารถติดต่อ หลิวผิงผ่านทางพี่เสือได้ หลังจากนั้นก็ว่าจะขอติดตามหลิวผิง

ไปสู้สู้ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของหวงโหย่วเหวยแปลกไป เดินสะบัดดูดเข้าไปหาลู่เสียงหยางกับหลิวผิงอย่าง อ จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าอกของพวกเขาทีละคน พูดออกมาอย่าง ลำพองตัวว่า “แฟนฉันมาแล้ว ถ้าพวกนายไม่อยากตายอย่าง อนาถ ก็รีบคุกเข่าลงซะ คืนนี้ฉันจะถือว่าโปรดสัตว์ก็แล้วกัน แต่ ว่าจำนวนจำกัดนะ พวกนายคงต้องแย่งกันเอาล่ะ”

ลู่เสี้ยงหยางขำขันกับคำพูดของเธอ เขามองไป์สู้สู้อยู่หลาย ครั้ง ผู้หญิงคนนี้ถึงจะดูซื่อบื้อไปหน่อย แต่หน้าตากลับสะสวย รูปร่างก็ดี ยิ่งท่อนบนใส่เสื้อรัดๆ กับท่อนล่างใส่กระโปรงสั้นจึ ดริด ก็ยิ่งดูเซ็กซี่เป็นอย่างมาก

ถ้าได้จัดผู้หญิงแบบนี้หลายๆท่าบนเตียง คงเบิกบานใจน่าดู

ตรงกันข้ามกับหลิวผิงที่แสยะยิ้มออกมาอย่างโกรธๆ เป็นแค่ตัว ตลกโง่ๆ ยังกล้าที่จะมาพูดจาถือดีแบบนี้ออกมาต่อหน้าเขาอีกนะ

ตุ๊บ!

หวงโหย่วเหวยมีสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ราวกับเห็นผีกลางวัน แสกๆ ร่างกายเหมือนมีก้อนตะกั่วหนักๆมาถ่วงเอาไว้ จนไม่

สามารถยืนต่อไปได้ แข้งขาอ่อนแรงจนต้องทรุดนั่งลงกับพื้น ไปสู้สู้นี่โง่เง่าเสียจริง กล้าพูดถ้อยคำเหมือนรนหาที่ตายอย่างนั้นกับหลิวผิงได้ยังไง

“เอ๋….ที่รัก เป็นอะไรไป? ทำไมลงไปนั่งบนพื้นล่ะ? รีบเรียกคน มาเก็บไอ้พวกสวะนี้เร็วๆสิ!” ไป์สู้สู้หันหน้ามาเร่งเร้าหวงโหย่ว เหวย

พริบ!

หวงโหย่วเหวยลุกขึ้นจากพื้นด้วยความเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมา ก่อน เดินไม่กี่ก้าวเข้ามาหา ไปสู้สู้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาฟาดเข้า ที่ใบหน้าของเธอ

เจี๊ยะ!

เสียงตบดังฟังชัดสะท้อนไปทั่วคลับดีโอรา

ไป์สู้สู้ร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ใช้มือกุมหน้าเอาไว้ แวว ตาเปลี่ยนเป็นดุดัน “หวงโหย่วเหวย บ้าไปแล้วหรือไง คุณตบ ผิดคนนะ มาตบฉันทำไม? รีบเรียกคนมาจัดการพวกมันให้ตาย

เจี๊ยะ!

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็โดนตบอีกรอบ
“ให้ตาย นังดอกทอง แกมันโง่ ฉันตั้งใจตบแกนี่แหละ แกรู้ ไหมว่าคนที่แกเพิ่งพูดจาหยาบคายใส่เมื่อกี้เป็นใคร? คุณชาย หลิวยังไงล่ะนังโง่!” หวงโหย่วเหวยตะคอกใส่ไปสู้สู้เสียงแหบ เสียงแห้ง

ไปัส มีนงง พูดอย่างน้อยใจว่า “คุณชายหลิวแล้วยังไง? ปกติ คุณคุยโวตลอด ว่าคุณชายหลิวเจอคุณทีไรก็เรียกคุณว่าพี่ตลอด น่ะ?”

ก!

เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกมาหวงโหย่วเหวยก็รู้สึกราวกับถูกค้อน ทุบลงกลางใจเต็มๆ มันรุนแรงจนแทบกระอักเลือดออกมา

“ไร้สาระ แกมันโคตรโง่เง่า พูดเป็นแต่เรื่องไร้สาระหรือไง ถ้า ยังกล้า นคําพูดขยะออกมาอีก ฉันจะพาแกไปขายช่อง” หวง โหย่วเหวยตะคอกพร้อมกับตวัดฝ่ามือตบหน้าไปสู้สู้ไม่หยุด

หลังจากที่โดนตบหลายครั้ง ในที่สุดไปสู้สู้ก็ตาสว่าง ว่าแฟน หนุ่มของเธอเป็นแค่กองขี้หมาเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณชายหลิว คำ พูดที่เคยพูดมาก่อนหน้าก็เป็นแค่คำโกหกทั้งเพ

เมื่อคิดได้ดังนี้ ร่างกายสะโอดสะองของไป๋รู้สู้ก็สั่นเทิ้มขึ้นมา ในใจเริ่มรู้สึกหวาดกลัว

ถ้าหลิวผิงน่ากลัวขนาดนั้น แล้วทำไมตอนเขาเจอลู่เสี้ยงหยาง ต้องก้มหัวให้ด้วยล่ะ?

แปลว่าลู่เสี้ยงหยางก็ต้องน่ากลัวมากกว่าน่ะสิ!

“ให้ตาย เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ไปสู้สู้ตะโกนก้องอยู่ในใจ เลี้ยงหยางไม่ใช่ลูกเขยที่ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องของตระกูลเย่ หรอกเหรอ? ไม่ใช่พวกลูกแหง่ที่ใครๆต่างก็บีบรังแกยังไงก็ได้ อย่างที่เขาว่ากันเหรอ? ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้

ในระหว่างที่ไป๋สู้สู้กำลังหวาดผวา หวงโหย่วเหวยก็เดินเข้าไป หาหลิวผิงด้วยท่าทางกลัวๆเหมือนจะราด จากนั้นก็คุกเข่าลง เขกหัวลงกับพื้นอ้อนวอนว่า “คุณชายหลิว ที่ไปสู้สู้พูดมาเมื่อกี้ เป็นเรื่องที่นังโง่นี่แต่งขึ้นมาเองทั้งนั้นนะครับ ผมไม่เคยพูดแบบ นั้น อยู่ต่อหน้าคุณคนอย่างผมก็เป็นได้แค่เศษขยะ ผมหวังว่าคน ใหญ่คนโตอย่างคุณคงไม่ถือสาเอาความกับคนอย่างผมหรอกนะ ครับ”

หลิวผิงแสยะยิ้มออกมา จากนั้นก็ถีบเข้าที่ตัวของหวงโหย่ วเหวย หันไปมองลู่เสี้ยงหยางอย่างนอบน้อมแล้วพูดขึ้นมา ว่า “คนที่ผู้หญิงของแกพูดจาไม่ดีด้วยก็คือคุณชาย แกมา อ้อนวอนฉันแล้วจะได้ประโยชน์อะไร?”
เมื่อคำว่าคุณชายลู่ดังเข้ามาในหูของหวงโหย่วเหวย ก็ราวกับมี เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นมา สังคมของเขากว้างกว่าไปสู้สู้เป็นไหนๆ ยัง ไงก็ต้องรู้อยู่แล้วว่ามันหมายความว่าอะไร

กลัวก็แต่ว่าถ้าคุณชายตระกูลลู่พูดอะไรออกมาสักคำ เขาก็คง หายไปจากโลกใบนี้อย่างไร้ซุ้มเสียงเสียแล้วล่ะมั้ง?

ความเยือกเย็นอันแสนน่ากลัวทะลุทะลวงเข้ามาตั้งแต่ปลายเท้า จรดหัวของหวงโหย่วเหวย

ไม่รีรอ หวงโหย่วเหวยรีบหันไปคุกเข่าลงตรงหน้าลู่เสียงหยาง จากนั้นก็เขกหัวลงกับพื้นอย่างแรง “คุณชายลู่ไว้ชีวิตผมด้วย เรื่องที่ไป๋สู้สู้พูดจาหยาบคายกับคุณ ผมจะลงโทษเธอเอง”

“ลงโทษ นายจะลงโทษยังไง?” ลู่เสี้ยงหยางถามกลัวยิ้ม

“ผมจะทำตามคุณชายลู่ต้องการทุกอย่าง คุณอยากให้ผมทำ อะไรผมก็จะทำอย่างนั้นครับ” หวงโหย่วเหวยผงกหัวหงกๆ

“อ่อ งั้นเหรอ? ทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง?” ลู่เสี้ยงหยาง อมยิ้ม
หวงโหย่วเหวยเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจ แต่กระนั้นก็ยังฝืนใจ พยักหน้า แล้วพูดว่า “ใช่ครับคุณชายลู่”

“งั้นได้” ลู่เลี้ยงหยางชี้มือ พร้อมกับพูดว่า “ก่อนหน้านี้แฟนของ นายรับปากฉันไว้ ว่าจะมาขึ้นเตียงกับฉัน ส่วนท่าไหนบ้างให้ฉัน เป็นคนจัดการเอง เรื่องนี้นายเห็นควรว่ายังไงบ้างล่ะ”

“หา?” หวงโหย่วเหวยมึนงง ไปสู้สู้กล้าเล่นกับผู้ชายคนอื่นถึง ขนาดนี้เลยเหรอ? ดูเหมือนว่าเร็วๆนี้บนหัวของเขาคงมีเขาหงอก ออกมาสินะ

ไม่สิ! เขามันหงอกออกมาแล้วต่างหาก!

“คุณชายลู่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะพาไปสู้สู้ไปอาบน้ำให้สะอาด เอี่ยมอ่อง แล้วหลังจากนั้นผมจะพาไปส่งให้ถึงเตียงคุณเองกับ มือ” หวงโหย่วเหวยกัดฟันพูดรีบๆ

เสียสละแฟนของตัวเอง แลกกับการได้ทำงานกับคุณชายลู่ ก็ ถือว่าคุ้มมากแล้ว!

อีกอย่างเคยได้ผู้หญิงคนเดียวกันกับคุณชายลู่ ช่างเป็นเกียรติ เหลือเกิน!
ทุกคนหมดคำจะพูด กับการที่เขาดูยินดีที่จะถูกสวมเขาเหลือ

เกิน

ไป๋สู้สู้ยืนอึ้งอยู่กับที่เหมือนรูปปั้น เลี้ยงหยางเคยเป็นผู้ชาย ที่เธอเกลียดที่สุด แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะมีวันนี้วันที่เธอต้องไป ปรนนิบัติเขาบนเตียงอย่างนี้

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ” ดวงตาทั้งสองข้างของ ไป๋สู้สู้ว่างเปล่า พูดออกมาพร้อมกับกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น

“หึ คุณชายลู่ให้แกขึ้นเตียงด้วย ก็ถือเป็นเกียรติมากแล้วนี่! คน ทั้งประเทศอีกเท่าไหร่ที่ต่อแถวรอก็ไม่มีโอกาสแบบนี้หรอกนะ! หวงโหย่วเหวยปรายตามองไปสู้สู้ ด้วยสีหน้าดูแคลน

ไปสู้สู้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายสั่นระริก ใบหน้าแดงก่ำ ใช่ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เป็นถึงคุณชายระดับแนวหน้าเลย นะ

ได้เป็นคนรักของเขา คงถือเป็นความโชคดีอีกแบบหนึ่ง
“เอาล่ะ พวกนายกลับไปเตรียมตัวก่อนเถอะไป ส่วนเรื่องในคืน นี้ ฉันหวังว่ามันจะไม่แพร่งพรายออกไปข้างนอก พวกนายคงรู้ดี ว่าควรทำยังไง” ลู่เสี้ยงหยางโบกมือไล่หวงโหย่วเหวยกับไป๋สู้สู้ ให้กลับไป

ทั้งสองคนรีบพยักหน้าหลายครั้งเพื่อเป็นการรับประกัน จากนั้น ก็รีบเดินออกไปด้วยท่า กลัวๆ