บทที่5 ให้ฉันไปลองดูเถอะ

ณ ฝูทรงส่วน

ภายในอพาร์ตเมนต์หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่ง เจียงซื้อสื่อกำลังสวม ผ้ากันเปื้อนไว้และกำลังทำอาหารมื้อเย็นอยู่ที่ห้องครัว

ส่วนข้างๆ หนุ่มน้อยถือนมแก้วหนึ่ง เดินไปๆมาๆ และสังเกต สิ่งรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น”นี่ก็คือที่อยู่ของคุณป้า หรอครับ?”

“ใช่ไง ห้องเล็กมาก ไม่ได้หรูหราเท่าบ้านของคุณอยู่แล้ว”

เจียงสื่อสื่อตอบแบบพลั้งปาก พร้อมนำผักที่หั่นแล้วใส่ไว้ใน

จาน

หนุ่มน้อยหงายศีรษะขึ้นมาแล้วถามเธอว่า “ที่บ้านมีแค่คุณป้า

คนเดียวหรอครับ?”

“ใช่ไง”

“คุณป้าไม่มีญาติพี่น้องหรอครับ?”

“มี แต่พวกเขาไม่อยู่ที่นี่ ปกติแล้วฉันจะอยู่คนเดียว”

หนุ่มน้อยเงียบขรึมไปสักครู่ ดูเหมือนจะเป็นห่วงว่าเธอจะ เสียใจ จึงรีบแตะไหล่เธออย่างจริงจัง พร้อมพูดปลอบใจ”ไม่ เป็นไรครับ ทีหลังมีผมอีกคนนึง ก็เป็นสองคนแล้วครับ”

เจียงซื้อสื่อฟังแล้วรู้สึกตลกมาก
เขาทําตัวแก่แรดเกินอายุจริงๆ

ยิ่งดูยิ่งชอบเลย

“พอแล้ว คุณป้าจะเริ่มทำกับข้าวแล้ว ที่นี่มีควันเยอะมาก คุณ ไปนั่งข้างนอกสักพักหนึ่ง อีกไม่นานก็จะทำเสร็จ

“ได้ครับ”

เจ้านี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แล้วเดินออกไปทันที นั่งรออยู่บน

โซฟา

เจียงจื๊อสื่อเริ่มยุ่งแล้ว

เนื่องจากปกติแล้วเธออยากจะประหยัดเงิน ดังนั้นจึงชอบทํ

กับข้าวเอง ฝีมือการทำกับข้าวของเธอนั้นจึงฝึกจนดี ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงกับข้าวสามอย่างและซุปหนึ่งชามก็ทำเสร็จ

แล้ว

มีอาหารทะเล กระดูกซี่โครงหมูและผัก มีทั้งเนื้อสัตว์และผัก สี ดูดีกลิ่นก็หอม แค่มองก็ทำให้คนอยากชิมทันที

แต่เจียง อสื่อยังคงเป็นห่วงเล็กน้อย

เป็นยังไงแล้วคนต่อหน้านี้เป็นตั้งคุณชายน้อยของตระกูลจิ้น ปกติกินแต่อาหารอันโอชะ ไม่ทราบว่าเขาสามารถกินอาหารบ้า นทั่วๆไปพวกนี้ได้หรือเปล่า

เจียงซื้อสื้อตักข้าวให้หนุ่มน้อยหนึ่งชาม พร้อมพูดว่า”คุณลอง กินดูก่อน ถ้าหากว่าไม่น่ากิน ก็บอกกับคุณป้านะ คุณป้าค่อยพาคุณไปกินข้างนอก”

หนุ่มน้อยพยักหน้า จากนั้นหยิบซ้อนขึ้นแล้วมาตักข้าวขึ้นมา

ช้อนหนึ่งแล้วยัดเข้าปาก เคี้ยวอย่างใช้แรง แก้มทั้งสองข้างนั้น จึงปูดขึ้นมา ดูแล้วช่างน่ารักหรือเกิน เจียงสื่อสื่อยิ้มออกมา พอเพิ่งคิดจะนั่งลงมากินด้วยกันก็ได้ยิน

เสียงออดดังขึ้นมาอย่างรีบร้อน

เจียงสื่อสื่อรู้สึกแปลกดี

ปกติแล้วที่บ้านจะไม่มีใครมา จะเป็นใครหรอ?

เธอเดินไปเปิดประตูอย่างน่าสงสัย

พอเปิดประตูเธอก็เห็นมีคนที่รูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งยืนอยู่หน้า

ประตู

หน้าตาที่หล่อราวกับเทวดา เหมือนงานชิ้นเอกที่มหัศจรรย์ ริมฝีปากที่ทั้งบางทั้งสวยนั้นเม้มแน่นเป็นเส้นตรง หน้าตาประณีต จนไม่สามารถอธิบายได้ ดวงตาของเขาเย็นชาจนลึกเท่ากับทะเล

ชุดสูทหรูหราชุดหนึ่งปกคลุมร่างกายสูงโปร่งของเขาไว้ ดูแล้ว รู้สึกทั้งหล่อทั้งกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา ส่วนขาคู่หนึ่งของเขาที่ ถูกกางเกงยาวปกคลุมอยู่นั้นก็ยาวเรียวเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น บุคลิกภายนอกหรือรูปร่างหน้าตาของเขาล้วนสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเจียงซื้อสื่อที่ได้เห็นผู้ชายที่ยอด เยี่ยมขนาดนี้
จนทําให้เธอมีงงงไปลืมว่าจะต้องทำอะไรต่อ

กว่าจะฟื้นสติมาได้ พอเธอกำลังที่จะถามผู้ชายว่าคือใคร ก็ได้ ยืนข้างหลังมีเสียงปัง ส่งมา เจียงซื้อสื่อรีบหันไปมอง ก็เห็นหนุ่มน้อยกำลังโยนซ้อนทิ้งไว้ บนโต๊ะ และเอ่ยเสียงเฮ้อออกมาอย่างหยิ่ง จากนั้นก็ใช้ขาสั้น

ของตนเองวิ่งเข้าไปในห้อง

ยังล็อคประตูไว้ด้วย!

จิ้นเฟิงเฉิน:

เจียงสื่อสื่อ:

เธอยังสงสัยอยู่ คิดอยู่ในใจว่านี่เขาเป็นไรเนี่ย?

พอเวลาที่เธอยังสงสัยอยู่นั้น ก็ได้ยินผู้ชายต่อหน้านี้ค่อยๆถ้า ปากพูด”สวัสดีครับ ผมชื่อว่าจิ้นเชิงเฉิน เป็นคุณพ่อของเสี่ยวเป่า ครับ”

เจียงซื้อสื่อตะลึงเพราะรู้สึกตื่นตกใจ

เธอก็รู้แล้วว่าคนของตระกูลจิ้นต้องมาแน่นอน แต่คาดไม่ถึง ว่าจิ้นเฟิงเฉินจะมารับเอง

สำหรับคนต่อหน้านี้ เธอก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาก่อน

ได้ข่าวว่า คนๆนี้ทำตัวค้อมแต่โหเหี้ยมมากไม่ไว้หน้าใคร ทั้งนั้น แถมยังเป็นตำนานทางธุรกิจ มีอำนาจบาทใหญ่ มีฐานะที่ สูง ใครเห็นล้วนกลัวทั้งนั้น
น้องชายของเขาชื่อว่าจิ้นเฟิงเหรา หล่อเหลาเหมือนกับเขา และก็มีชื่อเสียงในวงการธุรกิจเช่นกัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนแบบนี้คงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเจียงซื้อสื่อ

หรอก

แต่คาดไม่ถึงว่าวันนี้เขากลับมาบ้านที่กระจอกงอกง่อยของ เธอเองด้วยซ้ำ

เจียง ออพยายามฟื้นสติกลับมา แล้วตอบกลับว่า “สวัสดีค่ะ คุณมารับเสี่ยวเป่ากลับไปใช่หรือเปล่าคะ?”

“ใช่ครับ”จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า แล้วมองไปที่ข้างในพร้อมถาม ว่า”เข้าไปได้ไหมครับ?”

“ได้อยู่แล้วค่ะ”เจียงซื้อสื่อรีบเอียงตัวไปข้างๆ

จิ้นเชิงเฉินเดินเข้าไปด้วยก้าวใหญ่ ความสูงของเขาประมาณ หนึ่งร้องแปดสิบกว่าเซน พอยืนอยู่ในห้อง ทำให้เจียงซื้อซื้อยิ่ง รู้สึกว่าบ้านของตนเองคับแคบมาก

แต่จิ้นเฟิงเฉินกลับไม่มีความรู้สึกใดๆ เพียงแค่สังเกตรอบๆ ด้วยจิตใต้สํานึก

แม้ว่าบ้านจะเล็ก แต่ตกแต่งได้อย่างอบอุ่นมาก บนโต๊ะยังมี กับข้าวที่ร้อนๆวางอยู่ ดูแล้วรู้สึกมีความอบอุ่นบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งอธิบายไม่ถูก

จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่ทราบว่าทำไมในใจตัวเองถึงมีความคิดแบบนี้ เกิดขึ้น
ก่อนจะมาที่นี่ เขาได้อ่านประวัติส่วนตัวของเจียงซื้อสื่อแล้ว

จึงค่อนข้างรู้จักความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้

ตอนนั้นเขาก็คิดอยู่ในใจว่า เจียงซื้อสื่อเข้าใกล้เสี่ยวเป่า อาจ มีจุดประสงค์บางอย่างอยู่

เพราะยังไงแล้ว ภายนอกล้วนทราบว่าเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิง เสี่ยวเป่าก็ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิงที่แปลกหน้าเช่นเดียวกัน การที่ เขาจะชอบเธอนั้นหายากจริงๆ น่าจะเป็นเพราะว่าเธอค่อนข้างจะ ตามใจและพูดดีต่อเสี่ยวเป่า

เจียงซื้อสื่อยืนอยู่ข้างหลังของเขา เลยไม่ทราบความคิดในใจ ของเขา

แต่พอเธอเห็นว่าจิ้นเฟิงเฉินสนใจถึงกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะเธอก็

รู้สึกอายนิดหน่อย

“ที่นี่มีแต่กับข้าวธรรมดา คุณชายน้อยอาจจะไม่ถูกใจ”

พอจิ้นเชิงเฉินได้ยินคำพูดนี้ จึงพูดอย่างราบเรียบ”เขาไม่ได้ อ่อนแอขนาดนี้ เขากินได้ทุกอย่างวันนี้ต้องขอบคุณคุณเจียงดูแล เขาแล้ว”

เจียงสื่อสื้อรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ค่ะ เสี่ยวเป่าเป็นเด็กที่เชื่อ

ฟังมาก แต่…….ไม่รู้ว่าทำไมก็เป็นแบบนี้………. “มันไม่เกี่ยวกับคุณเจียง คงเป็นเพราะว่าเขายังโกรธผมอยู่ เรียกเขาออกมาก็ได้แล้ว”
พอพูดเสร็จ จิ้นเฟิงเฉินก็เดินมาถึงหน้าห้องนอน เคาะประตู พร้อมพูดว่า” เสี่ยวเป่า กลับบ้านได้แล้ว ออกมาเลน”

เสี่ยวเป่าไม่เอ่ยสัก

จิ้นเชิงเฉินดูเหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าจะเป็นแบบนี้แล้ว จึง บังคับอารมณ์ลงไปแล้วพูดอีกครั้ง”โกรธฉันมาสามวันแล้ว แกก็ สมควรที่จะพอแล้ว แกไม่ใช่เด็กอายุสามขวบแล้วนะ”

เจียงซื้อสื่อที่ยืนอยู่ข้างหลังพอได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกว่ามาก ส่วนเสี่ยวปายังคงไม่สนใจ

จิ้นเชิงเฉินขมวดคิ้วขึ้นมา น้ำเสียงก็เริ่มเย็นชาขึ้นมา”จิ้นเปีย เฉิน ฉันให้เวลาแกนาทีเดียว แกออกมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่นั้นฉันก็จะ บุกเข้าไป

ในห้องกว่าจะมีเสียงขยับเล็กน้อยแล้ว แต่เขาดูเหมือนยังไม่

อยากจะออกมา

เจียงสื่อสื่อรู้สึกทนไม่ได้

นี่เป็นทั้งคุกคามและข่มขู่ เขาจะยอมออกมาได้ยังไงล่ะ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะอ้าปากเสนอเขาว่า”คุณจิ้น ไม่นั้น……..ให้ ฉันไปลองดูเถอะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ