บทที่4ถูกผู้หญิงคนหนึ่งพากลับบ้าน

เจียงสื่อสื่อตะลึงทันที เธอยังไม่ทันได้ตอบเลย หลี่เพิ่งที่อยู่ข้างๆก็ พยายามส่งสายตาสะกิดเธอ

ใครๆก็สามารถมองออกว่า คุณชายน้อยชอบเจียงสื่อสื่อเป็น

อย่างยิ่ง

ถ้าหากว่าเจียง อสื่อสามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา นั้นก็ ยิ่งดีมากทีเดียว

เจียงซื้อสื่อรู้สึกจนปัญญา ได้แต่อุ้มเขาขึ้นมาอีกครั้ง

เจ้าตัวน้อยดูเหมือนจะดีใจมาก มือทั้งสองกอดแน่นกว่าอีก ดวงตาคู่หนึ่งดูจะสว่างกว่าเดิม

เจียงซื้อสื่อเห็นแล้วก็ยิ่งชอบ อุ้มเขาไว้แล้วเดินออกไปข้าง

นอก

พอมาถึงข้างนอก เธอจึงยิ้มกับเจ้าตัวน้อยแล้วกล่าวคำ ขอบคุณ”ที่รักคะ เมื่อกี้ขอบคุณคุณมาช่วยนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นเพียงผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนึงเท่านั้น เอง ข้างๆคุณพ่อผมก็มีผู้หญิงแบบนี้เยอะมาก ผมได้ยินจนคุ้น เคยแล้ว”

เสียงของหนุ่มน้อยนั้นทั้งอ่อนหวานทั้งหญิง

ทําตัวคล้ายกับผู้ใหญ่
เจียงสื่อสื่อฟังแล้วรู้สึกตลกมาก”คุณแค่กี่ขวบเอง ก็คุ้นเคย แล้วหรือ?”

หนุ่มน้อยถอนหายใจออกมา แล้วพูดอย่างจริงจัง” ใครให้พ่อ ของผมนั้นหน้าตาหล่อ จนผู้หญิงพวกนั้นชอบกอดตัวอยู่ข้างๆเขา น่ารำคาญจริงๆเลย แต่ว่าคุณป้าคุณแตกต่างจากพวกเธอมาก คุณทั้งสวยทั้งอ่อนโยน ผมขอบคุณมาก ดังนั้นผมจึงคิดจะเลี้ยง

พอเจียงซื้อสื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็เกือบจะล้มลงไปบนพื้นเธอยัง สงสัยอยู่ว่าตนเองนั้นหูฝาดไปหรือเปล่า

เลี้ยงหรอ?

เธอถูกเด็กสี่ห้าขวบบอกว่าจะเลี้ยงเธอ

เจียงสื่อสื่อรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดอยู่ในใจว่า คุณคิด จะเลี้ยงฉัน แต่คุณรู้หรือไม่คำว่า “เลี้ยงมันแปลว่าอะไร แต่เธอก็ ไม่ได้คิดมากนัก เพียงแค่อุ้มเขาลงไป จากนั้นก็คิดจะกลับมา ทํางานต่อ

แต่หนุ่มน้อยกลับมองเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาด หวัง”คุณไม่ได้พูดนั้นก็หมายความว่าคุณยอมใช่ไหมครับ?”

เจียงสื่อสื่อตอบกลับว่า “ใช่ไง ฉันยอมแล้ว”

“จริงหรือ? สุดยอดเลย นั้นเดี๋ยวคุณก็กลับบ้านกับฉันด้วยกัน”

หนุ่มน้อยหงายมุมปากขึ้นมาอย่างดีใจ รอยยิ้มของเขานั้น ทำให้ใบหน้าที่เล็กจิ๋วกลายเป็นแดง ซึ่งน่ารักมาก
ทำให้คนอยากจะจูบสักที

แต่เจียง ออกทนความอยากลงไปได้ แล้วพูดอย่าง

หัวเราะ”กลับบ้านหรอ? ไม่ต้องก็ได้นะ?” หนุ่มน้อยทำหน้าอย่างจริงจัง” ในเมื่อที่คุณรับปากว่ายอมให้ ผมเลี้ยงคุณแล้ว หรือว่าคุณจะเปลี่ยนใจหรอ? พ่อผมบอกว่า คน

ที่โกหกนั้นจมูกจะยาวขึ้นนะ”

เมื่อได้ฟังที่เขาพูดแล้วเจียงซื้อสื่อจึงจะรู้ว่า เจ้าตัวน้อยนี้ตั้งใจ จริงๆ ไม่ได้พูดเล่น”

แต่นี่มันช่างแปลกไปหรือเปล่า?

เขายังเล็กขนาดนี้ ทำไมถึงสามารถพูดคำอย่างคำ ว่า’เลี้ยง’ออกมาได้ล่ะ?

คนในตระกูลจิ้นสั่งสอนเด็กยังไงเนี่ย?

ช่วงเวลาระหว่างที่พูดนั้น พวกเขาก็ได้ลงมาจากดึกแล้ว หน้าประตูที่รถยี่ห้อโรลส์รอยซ์ที่หรูหราคันนึงจอดอยู่

บอดี้การ์ดก้มหน้าขึ้นไปเปิดประตูรถ แต่หนุ่มน้อยยังนอนอยู่ บนร่างกายของเจียงจื้อซื้อ กำลังรอคำตอบจากเธอ

เจียงซื้อสื่อถูกมองจนหนังศีรษะรู้สึกเสียวซ่า จึงรีบพูดว่า”ที่รัก คะ เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีได้ไหม?เพราะคุณป้ายังต้องไป ทำงานอีก คุณกลับบ้านไปกลับเถอะ ส่วนเรื่องที่จะเลี้ยงหรือ เปล่า…..เรื่องนี้เดี๋ยวทีหลังเราค่อยว่ากันอีกทีดีกว่าไหม?”
“ไม่ได้ คุณรับปากกับผมแล้ว เปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว”หนุ่มน้อย พูดอย่างจริงจัง

เจียงสื่อสื่อรู้สึกหัวโตทันที แบะแอบโทษตนเองอยู่ในใจว่า ทําไมไม่คิดก็ค่อยพูดล่ะ

นี่มันต้องทำยังไงดี?

ถ้าไม่ยอมก็ถือเป็นการโกหก แต่ถ้ายอมแล้ว…….ดูสิ นี่เขาแค่ กี่ขวบเอง เธอยังไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก

เมื่อเวลาที่เธอกำลังสับสนอยู่ใน เจ้าตัวน้อยก็อ้าปากพูดอีก ครั้ง”คุณไม่อยากไปที่บ้านผมใช่หรือเปล่าครับ?”

เจียงซื้อสื้อพยักหน้าทันที” ใช่ไง ตระกูลจิ้นเป็นตระกูลแสง รวย ต้องมีกฎระเบียบที่เข้มงวดแน่นอน พวกเราแค่ได้รู้จักกัน ครั้งแรกเอง ถ้าหากว่าฉันไปแล้ว อาจถูกกล่าวหาว่าเป็นคน หลอกลวงด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันถึงไม่ยอมไป

หนุ่มน้อยเอียงศีรษะคิดไปครู่หนึ่ง รู้สึกว่ามันมีเหตุมีผล ดังนั้น จึงพูดว่า”นั้นไม่เป็นไร ไม่ไปบ้านผมก็ได้ ผมจะไปบ้านคุณแทน ครับ”

” “โธ่เอ๋ย……

เจียงซื้อสื่อสำลักน้ำลายตัวเอง ทำไมมันอ้อมกลับมาอีกเนี่ย?

“นี่ก็ไม่ได้ด้วยหรอครับ?

หนุ่มน้อยไม่พอใจแล้ว ขอบตาคู่นึงบวมขึ้นทันที และมองไปทางเจียงสื่อสื่ออย่างน่าสงสาร”คุณป้าไม่ชอบผมใช่หรือเปล่า ครับ?”

เจียงสื่อสื่อมองแล้วรู้สึกว่าหัวใจเกือบจะแตกแล้ว

ชอบสิ จะไม่ชอบได้ยังไงล่ะ? หน้าตาขอวเขาทั้งหล่อทั้งน่ารัก พอเขายิ้มขึ้นมาหัวใจของเธอ

ก็ราวกับว่าจะละลายไปด้วย

ดังนั้นหลังจากคิดไปสองวินาที เจียงซื้อสื่อก็ยอมอย่างไม่ค่อย เต็มใจ”ได้ได้ได้ ฉันพอคุณกลับบ้านค่ะ คุณอย่าร้องไห้เลย”

พอพูดเสร็จ เธอก็อุ้มหนุ่มน้อยไว้แล้วขึ้นไปนั่งบนแถวหลังของ รถโดยตรง

ส่วนหนุ่มน้อยนั้นกำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ในอ้อมอกของเจียง

สื้อสื่อ

ณ ห้องทําการประธานใหญ่ของจิ้นกรุ๊ป

จิ้นเฟิงเฉินกำลังนั่งดูรายงานงบการเงินชุดหนึ่งอยู่ข้างหลัง ของ โต๊ะทํางาน

กู้เนี่ยนซึ่งเป็นผู้ช่วยถือถ้วยกาแฟแก้วหนึ่งเดินเข้ามา แล้ววาง บนโต๊ะพร้อมรายงานว่า “ท่านประธานครับ เมื่อกี้นี้บอดี้การ์ด ของคุณชายน้อยโทรมารายงานว่า วันนี้คุณชายน้อยไปก่อความ วุ่ยวายที่บริษัทX.C.”
จิ้นเฟิงเฉินนั่งตัวตรงอยู่ และไม่ได้เงยหน้าขึ้นสักนิด เพียงแค่ ตอบอย่างราบเรียบ “เขาอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะตามใจเขา ขอให้แค่เขาสบายใจก็พอ ถ้าหากว่าบริษัทของคนอื่นนั้นได้รับ ความเสียหายอะไร เราจ่ายเงินให้ก็พอ”

กู้เนี่ยนไอเบาๆออกมาเสียงหนึ่ง”เขาไม่ได้ทำอะไรเสียหาย แต่…….ได้ข่าวว่าเขาถูกผู้หญิงคนหนึ่งพากลับบ้านครับ”

“ผู้หญิง?”

จิ้นเชิงเฉินหงายหน้าขึ้นมาได้ ขมวดคิ้วแล้วถามว่า”ผู้หญิงคน ไหน?”

“เป็นพนักงานหญิงของบริษัทX.C.ครับ ได้ข่าวว่าพอคุณชาย น้อยได้เห็นเธอแล้วก็ชอบมากนอนอยู่ในอ้อมอกของเธอไม่ยอม ลงมา ยังบอกว่าจะเลี้ยงดูเธอด้วยครับ”

กู้เนี่ยนพูดด้วยความเกิบเขินเล็กน้อย

พอจิ้นเชิงเฉินได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็ดำลงมาทันที”ไปเตือน เฟิงเหราว่า ถ้าทีหลังเขายังสอนพวกคำที่แปลกประหลาดให้ เสี่ยวเป่าอีก ฉันก็จะย้ายเข้าไปจัดการธุรกิจที่ทวีปแอฟริกา และ ทั้งชีวิตนี้ไม่ต้องกลับมาแล้ว”

“ครับผม”

กู้เนี่ยนรีบรับคำสั่ง แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า”นั้นต้องสั่งคน ไปรับคุณชายน้อยหรือเปล่าครับ?”

จิ้นเชิงเฉินนวดขมับไว้ด้วยความปวดหัว แล้วพูดว่า”ทุกครั้งที่เขารู้สึกไม่สบายใจ ไม่มีใครสามารถพูดให้เขาเชื่อฟังได้ ฉันไป เองละกัน ขอที่อยู่ด้วย!!

“หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ชื่อว่าผู้ทรงส่วน อยู่เขตเหนือเมืองครับ” กู้เนี่ยนรีบบอกที่อยู่ออกมา

จิ้นเชิงเฉินพยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงหยิบกุญแจรถ ไว้แล้วยืนขึ้นเดินออกไป