บทที่ 8 แมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

“ หือ? ” เฮเลนแปลกใจกับผลตรวจนี้เล็กน้อย กระดูกของเธอแข็งแรงจริงๆ

รับความทรมานที่มนุษย์รับไม่ได้แล้วร่างกายของ เธอยังปกติดีอยู่ เธอยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง

แม้ว่าผลตรวจจะบอกว่า ‘ดี ’ แต่เหมันต์ก็ซื้อยา

บำรุงมกมายให้เฮเลน

หลังจากนั้นทั้งสามคนจึงกลับบ้านไป

ผ่านไปหลายวัน เหมันต์ก็ส่งเฮเลนเข้าไปทำงาน ในบริษัทแฟชั่น

นี่ก็เป็นบริษัทลูกที่เหมันต์สร้างขึ้นมา

ส่วนมากคนในบริษัทต่างก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของ เหมันต์และกุหลาบ บริษัทดอกบาน

สามารถพูดได้ว่าเป็นฟ้าของกุหลาบ

ดังนั้นเวลาที่เฮเลนอยู่ที่ดอกบานมักจะถูกรังแก

บ่อยๆ

วันแรกที่มาทำงานเรื่องที่เฮเลนเคยติดคุกก็ถูกเล่า กันไปมาในระหว่างเพื่อนร่วมงานอย่าง
แปลกประหลาด เฮเลนเดินอยู่ข้างหน้า คนข้าง หลังก็จะว่าเธอต่างๆนาๆ

กุหลาบให้เธอทำงานที่สกปรกและเหนื่อยที่สุดใน

บริษัทนี้

“ เฮเลน จนปัญหาจริงๆนะ ตอนนี้ทุกคนต่างก็พูด ว่าเธอเป็นขี้คุก

มองเห็นเธอต่างก็กลัวกัน และฉันเองก็ไม่สามารถ มอบหมายงานปกติให้เธอได้

ต้องลําบากเธอช่วงหนึ่งแล้วล่ะนะ ”

เฮเลนถือถังน้ำสกปรกไว้ เดินอ้อมกุหลาบไปด้วย สีหน้าไร้ความรู้สึก

ในเมื่อเธอตัดสินใจจะอยู่แล้ว จะไปกลัววิธีเด็กๆ พวกนี้ของกุหลาบไปทำไมกัน

กุหลาบหีเสียงหนึ่ง เดินเข้าไปในห้องทำงานของ ตัวเองด้วยรองเท้าส้นสูง

หัวหน้าออกแบบ เฮเลนมองตัวหนังสือนี้ ใน ดวงตามีความหม่นหมองผ่านวูบไป

เธอเดินไปตรงหน้า ไม่รู้สึกถึงผู้หญิงสองคนที่เดินเข้ามาหาเธอ

คนๆหนึ่งตั้งใจยื่นขามาคล้องขาของเธออย่างตั้งใจ

เฮเลนสะดุด

น้ำสกปรกในถังกระเด็นมาโดนเธอทั่วร่าง ร่างกาย ทั้งร่างไม่นามองเลย

“ อ๊ะ ขอโทษนะ ไม่ได้มองนะคุณไม่เป็นไรนะคะ?

เสียงเสแสร้งดังขึ้นมาข้างๆหูของเธอ

เฮเลนขมวดคิ้ว ลุกขึ้นมาจากพื้น เข่าถลอกมีเลือด ซึมออกมาเป็นวงกว้าง

ผู้หญิงสองคนนนั้นไม่นึกว่าผิวของเธอจะบางอย่าง

นี้ ล้มแล้วเข่าก็ถลอก

แล้วพูดอะไรบางอย่างมากมายแล้วจากไปอย่าง

รวดเร็ว

“ เราทำมากเกินไปหรือเปล่า ดูสิเลือดออกแล้ว

เฮ้อ ”

“ ชิ ทำมากเกินไปอะไร เคยเป็นคนที่เคยติดคุกมา ก่อนแล้วด้วยซ้ำ
สําหรับเธอแล้วเจ็บแค่นี้ไม่นับว่าอะไรหรอก ”

เธออย่าพูดเลย มองแล้วเธอก็น่าสงสารนะ มา ทำงานที่บริษัทตั้งนาน

ฉันก็ไม่เคยเห็นเธอทำเรื่องร้ายแรงอะไรมาก่อน

เวลาธรรมดาก็จะทำงานเงียบๆไปเองโดยไม่พูดไม่ จาอะไร ”

“ รีบเก็บความสงสารของเธอเข้าไปเถอะ ช่างเธอ สิว่าจะน่าสงสารหรือว่าไม่น่าสงสาร

แค่หัวหน้าของเราไม่ชอบเธอ เธออยู่ที่ดอกบานก็ อย่าคิดว่าจะทำงานต่อไปได้นานเลย ”

เสียงพูดคุยกันเบาๆของทั้งสองคนค่อยๆห่างไกล

ออกไป

เฮเลนกลั้นความเจ็บไว้ แล้วค่อยๆลุกขึ้นมา

คนที่เดินผ่านไปมารอบๆต่างก็เพื่อดูเรื่องตลกกัน ทั้งนั้น เธอเม้มปากแน่น

ไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากพวกเขา

เธอเดินกะเผลกไปยังห้องเก็บของเอาผ้าเช็ดหน้ามาหนึ่งผืนแล้วเช็ดน้ำบนร่างออกไป

ร่างทั้งร่างของเธอเปียกไปหมด เธอไม่มีเสื้อผ้า

เปลี่ยน

จึงได้แต่ไปลากลับบ้านที่แผนกบุคคล

แต่ผู้จัดการฝ่ายบุคคลกลับบอกว่าเธอเป็นคนของ

กุหลาบ

ต้องได้รับลายเซ็นของหัวหน้ากุหลาบก่อนจึงจะ อนุญาติให้เธอลางานได้

เฮเลนก็หันหลังไปหากุหลาบ แต่กลับถูกผู้ช่วย ของกุหลาบขวางอยู่นอกประตู

“ หัวหน้ากุหลาบกำลังประชุมอยู่ ไม่อนุญาติให้

ใครเข้าไปทั้งนั้น! ”

เฮเลนหนาวจนร่างสั่น แล้วเธอก็ไปยังห้องพักผ่อน

ในห้องพักผ่อนกลับเปิดแอร์ที่เย็นกว่าปกติ เฮเลน หารีโมตไปทั่วก็หาไม่พบ

เธอทนไม่ไหวแล้วจึงได้แต่เดินออกไปรออยู่ข้างนอก
เดิมทีประชุมที่นึกว่าจะเลิกเร็ว ใครจะไปนึกว่า กุหลาบที่ทำงานอย่างเกียจคร้านนั้น

วันนี้กลับประชุมไปเกือบจะสองชั่วโมง หลังจากที่ เธอประชุมเสร็จแล้ว

เฮเลนก็จามไปหลายสิบครั้งแล้ว

เธอถือใบลางานไปให้กุหลาบเซ็นชื่อด้วยร่างกาย

ที่สั่นเทา

กุหลาบมองเห็นร่างกายที่สกปรกของเธอแล้วก็พูด มากอีกสามสิบกว่านาที

แล้วจึงค่อยเซ็นชื่อสวยๆของตัวเองลงไปอย่างช้าๆ เฮเลนไม่อยากอยู่นานอีกต่อไป

รีบไปส่งให้แผนกบุลคลแล้วก็เรียกรถคันหนึ่ง แล้วกลับบ้านไปทันที

หลังจากที่ถึงบ้านแล้ว สมองของเธอก็ไม่รู้เรื่อง อะไรเลย หนังตาหนักจนจะลืมตาไม่ขึ้น

แม้แต่แรงอาบน้ำก็ไม่มี

เธอลงไปนอนอยู่บนเตียงทันทีดึงมาผ้าห่มมาห่มเพื่อสร้างความอบอุ่นให้ตัวเอง

เมื่อตอนที่เธอสะลึมสะลือก็รู้สึกถึงมือใหญ่คู่หนึ่ง วางลงบนศรีษะของเธอ

น้ำเสียงต่ำทุ่มเป็นกังวล “ เฮเลน คุณตัวร้อน ต้อง ไปโรงพยาบาลนะ ”

ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือออกแล้วจะดึงเธอออกมาจาก ผ้าห่มที่อบอุ่น

อาจจะเป็นเพราะว่าไม่สบาย หัวใจของเธอเลย

ทํางานช้า

เหมืนกับว่าเธอยังคงขังตัวเองอยู่ในความสุขของ ตัวเองเมื่อสามปีก่อน

ได้ยินมีคนบังคับเธอ เธอก็รีบดึงผ้าห่มไว้ เอ่ยอย่า งอ้อนๆว่า : “ ไม่ไป ฉันไม่ไป.………….”

เหมันต์อึ้ง แล้วถอนหายใจ “ เฮเลน……

สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้บังคับเธอ จากนั้นก็ป้อน อะไรบางอย่างเข้าไปในปากของเฮเลน

เฮเลนรู้สึกแค่ว่าขม เธอขมวดคิ้วก็จะอาเจียนออก มา เหมันต์กลับไม่ยอมให้เธอทำอย่างนี้
“ เชื่อฟังนะ ทานยาก็ดีแล้วนะครับ ” ลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ

เธอเห็นใบหน้าของเหมันต์มีความอบอุ่นอย่างที่ไม่ เคยเป็นมาก่อนใต้แสงไฟ

เวลานั้นความรู้สึกของเธอยุ่งเหยิงไปหมด

สติของเธอยังไม่กลับเข้ามา

เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงได้ยื่น มือออกไปหาเขาแล้วดึงเขาลงมานอน

บนเตียงเธอก็พลิกตัวขึ้นมาทับเขาไว้ เหมือน แมลงเม่า เหมือนเทียนไฟ

เหมันต์ คุณรู้หรือไม่ว่าเฮเลนชอบคุณมากแค่ไหน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ