บทที่ 4 เธอถูกใส่ร้าย
สายตาของกุหลาบหลบหลีกแล้วแอบมองเหมันต์ อย่างรวดเร็ว
เห็นว่าเขาไม่ได้สนใจก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันที :
“ก็ดีค่ะ พี่เฮเลนชิมแกงเนื้อกระต่ายดูสิคะ สด มากเลย
เธอยังพูดไม่จบ ก็เห็นเหมันต์แย้งแกงในมือของเฮ เลนมาพร้อมกับขมวดคิ้วมุ่น
กุหลาบอึ้ง เปลี่ยนมาเป็นสีหน้าที่คล้ายกับถูกรังแก เป็นอะไรคะพี่เหมันต์? ”
“ เฮเลนไม่ทานเนื้กระต่าย ต่อไปที่บ้านอย่าทำเนื้อ
กระต่ายอีกนะ ”
กุหลาบหยิบฝ่ามือของตัวเองอย่างแรง แต่บน ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มอยู่ : “ ค่ะ ฉันจำไว้ ”
เฮเลนกลับแย้งถ้วยแกงนั้นกลับมา ยิ้มแห้งๆ “ ติด คุกมาสามปี
จะไปมีนิสัยเอาแต่ใจได้ยังไงกัน เหมันต์ อย่าพูดว่า นี่เป็นแค่แกงเนื้อกระต่ายเลย แม้ว่าจะเป็นแกงขี้เหนียว ฉันก็ดื่มลงไปได้ ”
ว่าแล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นดื่มเข้าไปทั้งหมดภายใต้ สายตาของเขา
เธอเกิดปีกระต่าย ดังนั้นเธอเลยไม่แตะต้องเนื้อ กระต่ายมาโดยตลอด
แต่เวลาหลายปีที่อยู่ที่คุก อย่าพูดว่าเนื้อเลย
แม้ว่าจะเป็นแป้งที่ดิบๆเธอก็สามารถทานเข้าไปได้ โดยไม่พูดอะไร
สิ่งมากมาย ค่อยๆเปลี่ยนไปเมื่อตอนที่อยู่ในคุกใน เวลาสามปีนั้น
เฮเลนมองเหมันต์เหมือนกับอยากจะพูดอะไร
จริงๆแล้วเธออยากถามเหมันต์ว่า สามปีมานั้น ทำไมเขาถึงไม่มาเยี่ยมเธอ
หากเขายอมมาเยี่ยมเธอ
หัวหน้าเรือนจำพวกนั้นก็อาจจะดีกับเธอบ้างก็ได้ เพื่อให้เกียรติเขา
และอาจจะไม่ทรมานเธออย่างกับว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น
มือและขาของเธอเคยหักมาก่อน เวลาที่รักษา บาดแผลทุกข์ทรมานมาก
เรื่องพวกนี้เขาไม่รู้สักนิด แม้จะรู้เขาก็จะไม่ทำ
อะไรมั้ง
เธอหัวเราะในใจอย่างขมขื่น เหมันต์มองเฮเลน
ในสายตาของเขา
มีความรู้สึกบางอย่างอยู่ ทำให้คนมองมองไม่ออก
“ เฮเลน ” เขาเอ่ย “ สามปีก่อนคุณก็เรียน (( ”
ออกแบบมา
วันพรุ่งนี้หรือว่าวันมะรืนคุณไปทำงานที่บริษัท
ออกแบบนะ
ทำงานอยู่ภายใต้มือของกุหลาบเลยละกัน เธอ กำลังขาดผู้ช่วยอยู่พอดีเลย
เป็นผู้ช่วยให้กับกุหลาบ
เฮเลนจับถ้วยแน่น ความสามารถของเธอ อยู่สูง
กว่ากุหลาบมากนัก แต่ตอนนี้
เขากลับให้เธอไปเป็นผู้ช่วยของกุหลาบแล้วซ่อน ความสามารถของเธอไว้?
หรือว่าเขาลืมไปแล้วว่า กุหลาบถูกปารีสรับเข้าไป เรียนได้ยังไง?หากไม่ใช่เธอ……
คล้ายกับว่าเหมันต์มองความไม่เต็มใจของเธอออก ชายหนุ่มเม้มปากเอ่ยว่า :
“ เพราะประวัติของคุณไม่สะอาด เคยติดคุกมา
ให้คุณเข้าไปทำงานที่บริษัทก็ทำให้คนอื่นๆพูด
มากแล้ว
แต่คุณทำงานอยู่ภายใต้มือของกุหลาบ เธอจะ
ดูแลคุณแทนผม
สายตาของเฮเลนแข็งทื่อน้อยๆ
เคยติดคุก ประวัติดำนี้จะอยู่ติดเธอไปตลอดชีวิต แต่เขาเหมือนกับลืมไปแล้วว่า
ประวัติดำนี้เป็นเขาที่จับมีดแล้วขีดลงบนชีวิตของ เธอเองกับมือ
เธอเงียบไปสักพักแล้วหัวเราะออกมาช้าๆ สายตา จ้องเหมันต์นิ่ง
เอ่ยออกมาทีละคำๆว่า : ได้ งั้นครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมเธอแล้ว”
เหมันต์มองเธออย่างสงสัย : “ คุณบอกว่ายอม
อะไรนะ? ”
จู่ๆกุหลาบก็ลุกขึ้นยืน ตัดบทคำถามของเขา เอ่ย พร้อมรอยยิ้มว่า :
พี่เหมันต์วางใจเถอะค่ะ อย่างดีเลยค่ะ
ฉันจะดูแลพี่เฮเลน
หากใครที่กล้ารังแกพี่เฮเลน ฉันจะสั่งสอนเขา อย่างดีแน่! ”
เธอเอ่ยแล้วปล่อยหมัดใส่อากาศ
ท่าทางน่ารักของเธอทำให้เหมันต์ยิ้มให้เธออย่าง
อ่อนโยน
เธอก็เม้มปากแอบยิ้มแก้มแดง
เฮเลนจำได้ ท่าทางแบบนี้ เคยเป็นท่าทางที่เธอ ชอบใช้ตอนที่เธอยังมีอำนาจ
ท่าทางของกุหลาบในวันนี้ เหมือนกับท่าทางที่
เธอเคยชอบทํามาก
เฮเลนมองไปยังเธอ สายตาของกุหลาบก็กำลัง มองอยู่บนร่างของเธอพอดี
สายตาของกุหลาบมีความท้าทาย
หลังจากทานอาหารเย็นแล้ว เหมันต์ก็ไปทํางานที่ ห้องอ่านหนังสือ
กุหลาบกลับแอบลากเฮเลนมายังห้องนอนของเธอ แล้วปิดประตูลงอย่างกว
เธอหันหลังมา จ้องเธอนิ่ง : “ เธอต้องการอะไร? พูดตรงๆเลยละกัน
ฉันไม่ต้องการอะไร ” เฮเลนมองเธอ ก้าวไปข้าง หน้าก้าวหนึ่ง “
กุหลาบ แบบร่างที่เธอถูกวิทยาลัยศิลปะรับเข้าไป
เรียนปีนั้น
เธอไม่ได้บอกเหมันต์ว่าเป็นฉันที่เป็นคนวาดใช้
ไหม? »
สามปีก่อน กุหลาบบอกเฮเลนว่าหากเฮเลนช่วย
เธอ
สอบเข้าไปเรียนที่วิทยาลัยศิลปะที่เธอฝันมานานได้ เธอก็จะช่วยเธอนัดกับเหมันต์
ตอนนั้นเฮเลนรักเหมันต์จนถึงขั้นหลงไหล เพื่อที่ จะให้เขามองเธอครั้งหนึ่ง
เธอได้เอาความสามารถของตัวเองออกมาแลกกับ
เธอ
เธอนึกว่า แม้จะไม่มีการนัดในครั้งนั้น เธอช่วย กุหลาบสอบเข้าไปเรียนที่ปารีสได้
เหมันต์ก็จะดีใจ เพราะเธอกำลังช่วยน้องสาว
ของเขา
แต่หลังจากนั้น เธอกลับรู้ความลับอย่างหนึ่งเข้า ความลับที่ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก
ความลับที่ทําให้เธอพ่ายแพ้
เหมันต์รักและเอ็นดูน้องสาวของเขามากจริงๆแล้ว เป้นน้องสาวที่ไม่มี
สายเลือดเดียวกันกับเขา
ทำไมถึงรักและเอ็นดู
กุหลาบบอกว่าเพราะรักไง นี่เป็นคำพูดของ กุหลาบในตอนนั้นพร้อมกับรอยยิ้ม
ทิ่มแทงจนหัวใจของเฮเลนมีเลือดสดไหลออกมา เฮเลนไม่อยากยอม กุหลาบมีสิทธิ์อะไรมาหลอก
ใช้เธอ?
ในใจของเธออยากแก้แค้น เพื่อไม่ให้กุหลาบได้
เหมันต์มาครอบครอง
เธอก็เลยแต่งงานกับเหมันต์ ดังนั้นเธอเต็มใจที่จะ
เข้าคุกเอง……
แต่ว่าตอนนั้นเธอก็ไร้เดียงสามากเกินไป
ใช้ประวัติดำตลอดชีวิตนี้ที่ล้างไม่สะอาดแก้แค้น
กุหลาบ เธอยอมรับว่าตัวเองโง่มาก แต่เมื่อเธอและเหมันต์ได้จดทะเบียนสมรสแล้วนั้น
กุหลาบก็โกรธแค้นแล้วไม่ใช่หรอ?
เฮเลน นี่สำคัญหรอ?”
กุหลาบเก็บความไร้เดียงสาไร้ความชั่วร้ายที่จะเส แสร้งต่อหน้าเหมันต์เข้าไป
เธอยกยิ้มที่ดูถูกออกมา : “ ในสายตาของพี่ชาย
นี่เป็นสิ่งที่ฉันวาด
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าภาพนี้จะเป็นผลงานของเธอ อย่างมากเขาก็แค่ตักเตือนฉันเบาๆ
หลังจากนั้นล่ะ
จะสามารถเปลี่ยนอะไรได้บ้าง?
เธอนึกว่าเขาจะหลงรักเธอเพราะความสามารถ ของเธอหรอ? อย่าทำเรื่องตลกอีกเลย ”
เฮเลนยอมรับ สิ่งที่กุหลาบพูดเป็นความจริง เมื่อครู่ นี้เธอรู้สึกได้แล้วแต่ก็ไม่พูดอะไร
เพราะเหมันต์จะไม่คืนความยุติธรรมให้เธอ พูด หรือว่าไม่พูดผลก็เหมือนกัน
ดังนั้นเธอไม่หวัง
“ เธอน่ะ ทำไมถึงไร้ยางอายขนาดนี้ เพื่อจะได้ แต่งงานกับพี่ชายของฉัน
กลับเอาการติดคุกมาแลกเปลี่ยนกับเขา เฮเลน
เธอรู้ไหม
เพราะการตัดสินใจแบบนี้ของเธอ ฉันกับพี่ชายถึง
ต้องอยู่ในเมือง a ต่อไป
เธอทำลายชีวิตที่สวยงามของเราที่เราได้คิดไว้ เฮเลน
ทุกอย่างนี้เป็นความผิดของเธอทั้งนั้น! ”
“ ความผิดของฉัน? ” เฮเลนกำหมัดแน่น “ กุหลาบ เธออย่าพูดให้ตัวเองดีขนาดนั้น
หากไม่ใช่เธอที่โกหกฉันก่อน หากไม่ใช่การขับรถ ของเธอไม่ผ่านแล้วชนคนตาย
ทุกอย่างในวันนี้จะเกิดขึ้นหรอ?! ”
เธอเกลียดการหลอกใช้ของกุหลาบมากที่สุด!
แต่เธอยิ่งเกลียดความโง่ของตัวเองมากกว่า!
ดังนั้น เฮเลนเธอยอมรับเถอะ ในเวลาที่เธอเกลียด
กุหลาบ
คนที่เธอเกลียดมากที่สุดก็คือการรู้ไม่เท่าถึงการ ของตัวเองในตอนนั้น!
จู่ๆกุหลาบก็จับแขนของเฮเลนไว้อย่างบ้าคลั่ง ใน ดวงตามีน้ำตาซึมออกมา :
เฮเลน ฉันรู้ว่าเธอโทษฉัน ฉันขอโทษเธอ แต่ ขอร้องเธอ
ปล่อยพี่ชายของฉันไปเถอะนะ!เขาไม่รักเธอ
เธอไม่มีสิทธิ์มาทำให้เวลาตลอดชีวิตของเขาเสีย
ไป
ฉันขอร้องเธอ หย่ากับเขาเถอะนะ คืนพี่ชายให้ ฉันดีไหม? ”
เฮเลนหรี่ตามองเธอ “ กุหลาบ ฉันจะไม่หย่า ”
อารมณ์ของกุหลาบเปลี่ยนไปทันที เธอใช้แรง
จับแขนของเฮเลนแน่น
สายตาคล้ายกับมีพิษ เฮเลนเจ็บ เธอขมวดคิ้ว
ดันเธอออก
กุหลาบถอยหลังไป จู่ๆเธอก็ยิ้มออกมาอย่าง
แปลกๆ
แล้วใช้แรงให้ท้ายทอยของตัวเองกระแทกเข้ากับ ขอบประตู จากนั้นก็ตะโกนเสียงดัง
เฮเลนอึ้ง เหมันต์ที่ได้ยินเสียงก็รีบมาทางนี้ทันที กอดกุหลาบที่วิ่งเข้ามาหาเขาไว้
น้ำตาของกุหลาบไหลไม่หยุด “พี่เหมันต์คะ ไม่ โทษพี่สะใภ้นะคะ
เป็นฉันที่ทำให้เธอติดคก เธอใส่อารมณ์กับฉันก็สมควรแล้วค่ะ
เป็นความผิดของฉันทั้งนั้นค่ะ! ”
เฮเลนเบิกตากว้าง เดินเข้าไปใกล้เขาอย่าง อัตโนมัติ “ ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนี้”
* เจี๊ยะ
เหมันต์มองกุหลาบที่ตัวสั่น
แล้วเขาก็ยกมือตบลงไปบนใบหน้าของเฮเลน อย่างโมโหไม่ให้เธอได้อธิบาย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ