บทที่ 5 เขาไม่เชื่อเธอ

บรรยากาศรอบๆเย็นเฉียบทันที เย็นจนทำให้

หายใจไม่ออก

เฮเลนเลียเลือดตรงมุมาก หัวใจที่ตายแล้ว ตอน

นี้ก็ยังคงสั่นไหว

เธอไม่มีน้ำตา แต่มองพวกเขาสองคน ‘พี่น้อง ’

อย่างเย็นชาเท่านั้น

มือที่ยังค้างอยู่กลางอากาศสั่นน้อยๆ เมื่อได้สติ ขึ้นมาก็เห็นสายตาเย็นชาของเธอ

หัวใจของเขาปวดแปลบ

เฮเลน ผม……

“ เหมันต์ ฉันเสียใจที่ชีวิตนี้ได้หลงรักคุณ” เธอ

สายตาเจ็บปวด

ยิ้ม

ใบหน้าของเฮเลนขาวซีด แล้วเธอก็วิ่งออกจาก ห้องนอนของกุหลาบ

เหมันต์ที่อยู่ด้านหลังมองแผ่นหลังของเธออย่าง

กังวล สายตาเคร่งขรึม

แต่กุหลาบที่อยู่ในอ้อมกอดกลับเป็นลมไป เขาเลย อุ้มเธอจากไปอย่างตื่นตระหนก

วินาทีที่ประตูใหญ่ของวิลล่าปิดลงนั้น ร่างกายบอบบางของเฮเลนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

เธอพิงอยู่กับกำแพงแล้วค่อยๆ ลื่นลงไปนั่งลงบน

ความเจ็บของการตบจากเขานั้นยังคงมีผลต่อผิว

ของเธอ

พื้น

คล้ายกับไปถูกเส้นประสาทเข้าเลยทำให้เธอเจ็บ ไปทั่วทั้งร่าง

เธอรู้มาโดยตลอดว่า ในใจของเหมันต์ เธอสู้

กุหลาบไม่ได้

แต่การตบหน้าอย่างไม่ลังเลนี้โหดร้ายมากเกินไป

ความโหดร้ายนี้คล้ายกับมีดนับพันที่แทงและฟัน อยู่ในใจของเธอ

จนแยกไม่ออกว่าส่วนไหนคือเลือดส่วนไหนคือ

เนื้อ

ผ่านไปนาน เธอหลับตาลง เก็บน้ำตาในดวงตาที่ อยากจะไหลออกมาเข้าไป

การตบหน้านี้ ในที่สุดก็ก็ฆ่าความหวังเล็กๆ สดท้ายที่เธอมีต่อเขาไป
เธอลุกขึ้นยืน ใช้น้ำเย็นล้างหน้าอย่างง่ายๆ ปิด ไฟแล้วนอนลงบนเตียง

เธอลืมตาอยู่ในความมืด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอได้ยินเสียงดับ เครื่องยนต์นอกวิลล่า

ตามด้วยเสียงเปิดประตู ปัง ท่ามกลางความมืดนั้น เสียง กลับน่ากลัวมาก

เธอได้ยินเสียงของกุหลาบกำลังพูดอะไรเบาๆ

น้ำเสียงอ่อนหวานยังมีเสียงสะอื้นอยู่ในนั้นด้วย

และชายหนุ่มก็ปลอบใจเธออยู่เป็นระยะ มีแต่ ความอ่อนโยนและความรักใคร่มากมาย

เฮเลนฟังอยู่ตลอดเวลา เสียงหัวเราะของกุหลาบ ดังขึ้นมาจากน้องห้อง

รู้อยู่แล้วว่าพี่เหมันต์ดีกับฉันมากที่สุด งั้นฉันไป

นอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ”

“ ราตรีสวัสดิ์

พี่เหมันต์คะ ฉันจะเอาจูบราตรีสวัสดิ์ค่ะ ” น้ำเสียงอ่อนหวานคล้ายกับพูดเล่น

ชายหนุ่มเงียบไป แล้วก็มีเสียงหัวเราะใสของ กุหลาบดังขึ้นมาทันที

“ฮ่าฮ่า งั้นฉันไปนอนแล้วนะคะ

‘ ฮ่า ฮ่า ‘ นี้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจูบสำเร็จแล้วหัวเราะออกมาอย่าง ทะเล้นหรือว่าเป็นการ

เล่นที่จูบไม่สำเร็จ

เฮเลนกำลังนึกอยู่

แล้วจู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆของห้องที่ตัว เองนอนอยู่ดังขึ้นมา

แสงไฟตรงทางเดินระเบียงส่องเข้ามาในห้องนอน

ที่มืดๆ

ทำให้เงาจากร่างสูงของชายหนุ่มยาวขึ้นมากว่า

เดิมในความมืด

เธอหลับตาลง จึงรู้ว่านี่เป็นห้องนอนของเธอและ เขาไม่ใช่ห้องนอนส่วนตัวของเธอเอง

เธอไม่เข้าใจ การแต่งงานสำหรับเขาแล้วก็เป็นแค่ การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กัน
แต่การกระทําในตอนนีของเขาหมายความว่ายังไง

กัน?

เพื่อทำหน้าที่ของสามีภรรยา นอนเตียงเดียวกัน แต่หัวใจไม่ใช่ดวงเดียวกัน?

เหมันต์มองสำรวจร่างเล็กๆบนเตียง

เห็นว่าเธอนอนหลับสนิทแล้วก็เดินเข้ามาในห้อง อย่างเงียบๆ

เฮเลนได้ยินเสียงเปิดไฟสีนวลบนหัวเตียง จากนั้น ก็มีเสียงเบาๆดังขึ้น

มีความเย็นบางอย่างถูกวางลงบนแก้มที่บวมช้ำ ของเธออย่างระมัดระวัง

เป็นผ้าเช็ดหน้าเปียกผืนหนึ่ง ร่างกายของเธอ

แข็งทื่อทันที

เขารู้สึกได้ถึงร่างกายที่เปลี่ยนไปของเธอ

ไม่นอนหรอ? ”

เธอพยามหลับตาแน่น กัดฟันทนความเย็นที่มา จากบนแก้ม และไม่สนใจเขา

กุหลาบไปทำแผลที่โรงพยาบา ล ยังดีที่แผลไม่กมากนัก ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

เหมันต์ถอนหายใจ “ เฮเลน เรื่องของวันนี้ ผมไม่

โทษคุณ

แต่ว่าคุณต้องสัญญากับผม ต่อไปต้องอยู่กับ กุหลาบดีๆ อย่าสร้างปัญหาอีก

ได้ไหมครับ? ”

หัวใจของเธอปวดหนึบหายใจไม่ออก แล้วเธอก็ ลืมตาขึ้นทันที

มองเข้าไปในดวงตาเย็นชาของเขา

กุหลาบโกหก

เธอพูดออกมาทีละคำ จนเหมือนกับว่าความหวัง สุดท้ายในใจกำลังต่อสู้กัน

เขาเม้มปาก ใช้สายตาที่บอกว่าเธอสร้างปัญหา

มองเธอ

เฮเลนกัดฟันแน่น “ ฉันพูดแล้วว่ากุหลาบโกหก! ฉันไม่ได้ตีเธอ เป็นเธอที่มาดึงฉันก่อน

ฉันผลักเธอออกอย่างไม่ได้ตั้งใจแค่นั้นเอง จากนั้น เธอก็กระแทกกับประตู——
“ พอได้แล้วเฮเลน! กุหลาบเป็นเด็กดีมาตั้งแต่เด็ก แล้ว เธอโกหกไม่เป็น

และทำเรื่องที่คุณบอกแบบนั้นไม่ได้ด้วย ความหมายของเขาก็คือเธอกำลังแก้ต่างให้ตัว

เอง?

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วจับผ้าเช็ดหน้าที่เขา ประคบอยู่บนใบหน้าของเธอออก

แล้วโยนลงบนพื้นดึงผ้าห่มออกก็จะลุกขึ้น

ชายหนุ่มขมวดคิ้วดึงเธอไว้อย่างรวดเร็ว เอ่ยเสียง ต่ำว่า : “ คุณจะไปที่ไหน? ”

มีห้องรับรองห้องอื่นอีกไหมคะ ฉันจะไปนอนที่

นั่น

เฮเลน อยู่นิ่งๆ เราเป็นสามีภรรยากัน นี่เป็นห้อง นอนของเรา

เฮเลนหัวเราะเย็น พูดประชดว่า

คุณไม่รู้สึกว่านอนอยู่กับคนที่ชอบพูดโกหกไม่ น่ากลัวหรอคะ?
เหม็นหนึ่งไป ดวงตาเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย “ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้

กมากแล้ว อย่างสร้างปัญหาอีกเลยนะ คุณ นอนลงอย่างเชื่อฟังนะ

ผมไปเอายามาทาให้คุณ หือ? ”

“ เหมันต์ นี่นับว่าอะไร? คุณไม่รักฉัน คุณ แต่งงานกับฉันเพราะกุหลาบ วันนี้

ฉันเวลาต้องโทษของฉันก็หมดไปแล้ว คุณกลับไม่

ปล่อยฉันไป

คุณบอกฉันว่าเพราะอะไร?

เฮเลนยิ้มอย่างขมขื่น เหมันต์รังเกียจเธอ เธอรู้ โดยเฉพาะตอนที่เขาตบหน้าของเธอนั้น

ความเกลียดในดวงตาของเขา เธอมองออกอย่าง

ชัดเจน

“ เฮเลนเราเป็นสามีภรรยากัน ” เขาไม่ได้ตอบ

คำถามนี้โดยตรง

แต่กลับกัดฟันตอบซ้ำอีกครั้ง คล้ายกับกำลังบอก

ให้เธออะไรบางอย่าง
เขาใช้แรงดึงเธอกลับมา แล้วให้เธอนอนลงบน

เตียง

จากนั้นก็เปิดฝายาออกทาลงบนแก้มของเธอ

เธอหลับตาลง แต่น้ำตายังไงไหลออกมาจากหาง ตา กลิ้งตกลงมาแล้วซึมเข้าไปในหมอน

เธอนึกว่าจะร้องไห้ไม่ได้อีกแล้ว

แต่นึกไม่ถึงว่าน้ำตานี้ยังเข้าไปไม่ถึงในใจจุดที่ เศร้าๆของเธอก็แค่นั้นเอง

เธอไร้ทางเดินแล้ว เธอไร้ครอบครัวและไม่มีคน

ที่รักเธอ

สามีก็เป็นแค่คนที่ไม่ได้รักเธอและเป็นคนแปลก หน้าที่คุ้นเคยก็เท่านั้นเอง

น้ำตาของเธอ คล้ายกับสัตว์ป่าดุร้ายที่กลืนกิน หัวใจของเขา

หัวใจของเขาปวดหนึบจนไม่สามารถหายใจได้

มือของเขาที่วางอยู่บนแก้มของเธอสั่นน้อยๆใน ความมืด “ เฮเลน อย่าร้อง……
แต่น้ำตายังไหลไม่หยุด เขาถอนหายใจเบาๆ ก้ม ลงจูบซับน้ำตาของเธอจนแห้งไป

ริมฝีปากเลื่อนไปมาช้าๆ สุดท้ายก็จบลงบนริม ฝีปากสั่นที่ซีดเบาๆของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ