บทที่ 3 ความทรมานในการติดคุก

เฮเลนเปิดน้ำเย็นใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม เธอไม่ได้ ถอดเสื้อผ้าก็ลงไปในอ่างอาบน้ำเลย

ศรีษะของเธอก็ค่อยๆจมลงไปอย่างช้าๆ

น้ำเย็นเฉียบจนเข้าไปถึงกระดูกปิดกั้นเสียงทุก อย่างของโลกภายนอกไว้

น้ำเย็นไหลเข้ามาในหูและจมูกของเธอ เธออ้าปาก กว้างให้น้ำไหลเข้ามาในปากด้วย

เธอให้น้ำเย็นปิดกั้นความรู้สึกทุกอย่างของเธอไว้ กั้นการหายไว้ คล้ายกับทำแบบนี้

หัวใจที่มีบาดแผลมากมายจึงจะถูกน้ำปิดกั้นความ เจ็บปวดไว้ได้

และไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดใดๆ เมื่อสติค่อยๆ อ่อนลงเรื่อยๆนั้น

ประตูห้องน้ำที่ถูกปิดจากข้างในถูกคนถีบเปิดออก

อย่างแรง

วินาทีต่อมาเธอก็ถูกมือใหญ่คู่หนึ่งที่มีแรงดึงขึ้นมา

บนผิวน้ำ

อากาศบริสุทธิ์เข้ามาในร่างของเธออีกครั้ง
ตามด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบจีนจาก ร่างของเขา

ดอกกุหลาบจีน เป็นดอกไม้พันธุ์ที่เฮเลนชอบมาก

ที่สุด

เมื่อก่อนพ่อได้ปลูกดอกกุหลาบจีนไว้ในสวนเต็ม ไปหมดเพื่อให้เธอได้ชม

วันนี้ คนที่รักเธอเข้ากระดูก เธอจะไปตามหา จากที่ไหนกัน

เฮเลน คุณทำอะไร! ” เหมันต์ลากร่างกายเย็น เฉียบของเธออกมาจากใต้น้ำ

นิสัยที่เย็นชามาโดยตลอดของเขานั้นครั้งนี้กลับ ตะคอกออกมาเสียงดัง

เฮเลนอยู่ในอ้อมกอดของเขา มองเขาด้วยสายตา นิ่งๆ เอ่ยเสียงเรียบว่า :

“ เหมันต์ เมื่อก่อน พ่อของฉันเคยเตือนฉันไว้ว่า เหมันต์ไม่ใช่คนที่ฉันจะรักได้

แต่ว่าฉันไม่ฟัง ตอนนี้ ฉันรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว

ฉันอยากบอกพ่อว่า
ต่อไปฉันจะเชื่อฟังพ่อดีๆ แต่ว่าพ่อไม่ได้ยินแล้ว

เธอเสียใจทีหลัง…….. เหมันต์หายใจไม่ออ มือที่ จับเธอไว้สั่นเล็กน้อย

เขากัดฟันแน่น : “ เฮเลน ผมแต่งงานกับคุณแล้ว คุณยังจะต้องการอะไรอีก! ”

ยังจะต้องการอะไรอีก? เธอมอบทุกอย่างให้ กุหลาบไปแล้ว

แลกมากับผลอย่างวันนี้ เธอไม่ได้ถาม พวกคุณ สองพี่น้อง

ยังจะต้องการให้เธอทำยังไง เขากลับถามเธอขึ้น มาก่อนแล้ว?

เฮเลนยกยิ้มมุมปาก : “ เหมันต์ พวกคุณสองคนพี่ น้องยังอยากจะให้ฉันทำยังไง? ”

ร่างกายของเหมันต์แข็งทื่อเล็กน้อย กำลังจะ ปริปากพูดอะไรบางอย่าง

แต่ถูกเสียงของกุหลาบขัดขึ้นมา

“ พี่เหมันต์ พี่เฮเลนคะ พวกพี่เป็นอะไรไปคะ? ”
ไม่รู้ว่ากุหลาบเปิดประตูเข้ามาตอนไหน

ดวงตากลมโตคู่นั้นมองพวกเขาอย่างหวั่นๆและ ระมัดระวัง

เหมันต์กลั้นอารมณ์ หยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่งมาแล้ว

ห่อร่างของเฮเลนไว้อย่างรวดเร็ว เอ่ยกับกุหลาบว่า : “ ไม่มีอะไร เธอลงไปก่อน

เถอะนะ ”

ตอนที่เขาพูดออกมาอีกครั้งนั้น น้ำเสียงของเขา ก็อ่อนลงไปมาก

แตกต่างจากเมื่อครู่นี้ที่เขาตะคอกใส่เธอมาก อย่างกับฟ้ากับเหว

กุหลาบพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แล้วอธิบายว่า :

‘ ฉันขึ้นมาบอกกับพวกพี่ว่าทานข้าวได้แล้วค่ะ เอ่อ ฉันลงไปรออยู่ข้างล่างนะคะ

เดี่ยว ” กุหลาบกำลังจะจากไป เหมันต์กลับ เรียกเธอไว้ :

” กุหลาบ เธอไปเอาเสื้อผ้าสะอาดมาให้พี่สะใภ้ของเธอสวม”
ร่างกายของเฮเลนแข็งทื่อทันที นี่เอง

กุหลาบก็อยู่ที่นี่

บ้านของพวกเขาสามคน น่าหัวเราะจริงๆเลย

กุหลาบพยักหน้าอย่างใจกว้าง พูดว่าค่ะ ก็รีบวิ่ง ออกไปทันที

ผ่านไปไม่นานก็ถือเสื้อผ้าสะอาดมาชุดหนึ่ง

เหมันต์ไม่หวังว่าเฮเลนจะสวมเสื้อผ้าเองอย่างเชื่อ

เขาปิดประตูลงแล้วสวมเสื้อผ้าให้เธอเองกับมือ เหมันต์เป็นคนที่ไร้ความรู้สึกมาก เฮเลนนึกมาโดย ตลอดว่า

ผู้ชายคนนี้นอกจากเรื่องของกุหลาบแล้วที่เขาจะ ให้ความสนใจ

นอกจากนั้นก็จะไม่ทำให้ใจของเขามีคลื่นอะไรขึ้น มาได้เลย

นี่อาจจะเป็นผลมาจากการไม่รักมั้ง “ เหมันต์ ” “ครับ? ”
เธอเม้มริมฝีปาก เอ่ยเสียงเบามากๆว่า : “ เหมันต์ ฉันไม่อยากสวมเสื้อผ้าของกุหลาบ

“ ครับ งั้นคุณรอสักครู่นะ ” เขานิ่งไป

จากนั้นก็หันหลังหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกมา จากตู้ :

(( งั้นก็สวมของผมไปก่อนนะ พรุ่งนี้ ผมไปซื้อ เสื้อผ้าเป็นเพื่อนกับคุณที่ร้าน

ดีไหมครับ? ”

ครั้งนี้ เธอไม่พูดอะไรอีก รับเสื้อผ้ามาสวมอย่าง

เงียบๆ

สายตาของเขาอ่อนแสงลง ลูบผมของเธอเบาๆ :

“เฮเลน ต่อไป เราอยู่ด้วยกันดีๆนะ ผมจะ ดูแลคุณ ”

เธอนิ่งไม่พูดอะไร ได้แต่ก้มศรีษะลง จ้องนิ้วเท้า

ของตัวเอง

เมื่อก่อน ผู้หญิงที่ชอบมองเขาด้วยตาใส

ตอนนี้แม้แต่ความกล้าที่จะมองตาเขาก็ไม่มี ไม่มีแล้ว ไม่มีหรือว่าไม่อยาก

หัวใจของเหมันต์ปวดหนึบ และก็เอ็นดูเธอเหมือน กันที่ถูกขังทรมานมาอยู่ตั้งสามปี

แต่ยังดีที่เขาได้จัดการให้คนในคุกให้ดูแลเธอดีๆ ตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว

ไม่ได้ให้เธอได้รับความทรมานจากเนื้อหนังมาก่อน

จริงๆแล้วในเวลาสามปีนี้ เธอก็แค่ย้ายที่อยู่เท่านั้น

แต่ว่านิสัยที่สดใสร่าเริงเลินเล่อของเธอนั้น

น่าจะเก็บนิสัยแบบั้นไว้จนออึดอัดมากเกินไปแล้ว

เอง

มั้ง

เขาจับมือของเธอขึ้นมาอย่างอ่อนโยน แล้วจับมือ ของเธอลงไปทานข้าวข้างล่าง

เฮเลนตามเขามาได้สองก้าว จู่ๆก็เงยหน้าขึ้น :

“ เหมันต์ ไม่ว่าฉันจะเป็นยังไง คุณก็ไม่คิดที่จะ ปล่อยฉันไปใช่ไหม?

เหมันต์พยักหน้าแรงๆ : “ ใช่ ”
เธอหันไปมองทางอื่นแล้วไม่พูดอะไรอีกแล้วตาม เขาลงไปชั้นล่าง

ในห้องรับแขก กุหลาบเตรียมอาหารเย็นไว้ เรียบร้อยแล้ว เธอเชื่อฟังมาโดยตลอด

จำได้ว่าตอนที่ธุรกิจของเหมันต์ยังไม่ประสบความ สำเร็จนั้น

กุหลาบก็เป็นคนดูแลการอยู่การกินของเขามาโดย

ตลอด

นึกไม่ถึงว่าหน้าที่แบบนี้จะทำมาจนถึงตอนนี้

‘พี่เหมันต์ พี่เฮเลน รีบนั่งลงทานข้าวสิคะ กุหลาบเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

โบกมือเรียกพวกเขา เมื่อสายตาของเธอมองเห็น เสื้อผ้าผู้ชายบนร่างของเฮเลน

รอยยิ้มบนริมฝีปากก็แข็งทื่อ แล้วหายไปทันที

ผู้หญิงที่ยิ้มได้สวยแบบนี้

มองไม่ออกเลยว่าเป็นคนที่เคยชนคนตายแล้ว หลบหนีมาก่อน
นึกได้ว่า เพื่อให้เธอออกมาจากประสบการณ์ที่น่า กลัว

เหมันต์น่าจะใช้ทุกวิธีทางมากมายเลย

เฮเลนหลุบตาลงต่ำ นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆโต๊ะอย่าง

เงียบๆ

กุหลาบตักแกงใส่ถ้วยเรียบร้อยแล้วยื่นมาตรงหน้า

ของเธอ

พูดด้วยคำพูดที่มีความหมายอีกอย่างหนึ่งว่า :

พี่เฮเลนคะ สามปีก่อนขอบคุณพี่มากจริงๆเลย (( นะคะ หากไม่ใช่พี่ที่ช่วยฉันไว้

ก็จะไม่มีดารานักออกแบบ กุหลาบอย่างฉัน แล้ว

นะคะ ”

ดารานักออกแบบ

เธอมีชื่อเสียงมากขนาดนี้แล้ว

เฮเลนรับแกงที่เธอยื่นมา ถามออกมาประโยคหนึ่ง อย่างแปลกๆ :

วิทยาลัยศิลปะฝรั่งเศษ ดีไหม? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ