บทที่ 2 เฮเลนมีความเกลียด

เฮเลนรู้ ในเมือง a โซนที่มีวิลล่าสร้างไว้เป็นที่ ที่ดินราคาแพงนั้น

ของโซนแถบนี้เป็นทรัพย์สมบัติของเหมันต์ทั้งหมด

เขาพูดถูก

ตอนนี้ที่ที่ให้เธออยู่แค่พื้นที่เล็กๆก็ไม่มี แล้วจะไปสืบความจริงของพ่อของเธอได้ยังไงกัน

“เฮเลน นี่เป็นบ้านของเรา เขียนชื่อของคุณ และผมไว้ด้วยกัน

รหัสประตูคือวันเกิดของคุณ

ชายหนุ่มกดรหัส มือข้างหนึ่งจับมือของเธอไว้ แล้วเดินเข้าไปในบ้านที่เป็นของ

‘ พวกเขา ’

ในบ้านมีกลิ่นหอมลอยไปทั่ว ผู้หญิงสวยผมตรง ได้ยินเสียงดังก็วิ่งออกมาอย่างยินดี : “ พี่เหมันต์ พี่ : ” สะใภ้คะ พวกพี่กลับมาแล้วหรอคะ! ”

บนร่างของเธอยังคงสวมผ้ากันเปื้อนไว้ ตะหลิวที่ เธอจับไว้ยังมีแกงหยดลงมา
บนเท้าสวมด้วยรองเท้าแตะรูปการ์ตูนน่ารัก

เฮเลนมองเท้าของชายหนุ่มที่สวมรองเท้าแตะ เหมือนกับเธอ

และของตัวเองเป็นแค่รองเท้าแตะของผู้หญิง ธรรมดาเท่านั้นเอง

ระหว่างคนสามคน ทั่วทั้งร่างของเธอมีแต่สิ่งที่

บอกว่าเธอเป็นคนที่มาจากข้างนอก

เธอยกยิ้มมุมปากขึ้น เยาะเย้ยเขาที่เมื่อครู่นี้เขา เพิ่งบอกว่า

* บ้านของเรา เขาพูดไม่ถูกต้อง

ไม่ใช่บ้านของเธอและเขา แต่เหมือนกับว่าเป็น บ้านของเขาและกุหลาบมากกว่า

นี่ก็คือกุหลาบ สามปีก่อนใบหน้าของเธอยัง คงอ่อนเยาว์ วันนี้กลายเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งแล้ว ดวงตาของเธอคล้ายกับเสี้ยวดวงจันทร์

มีรอยยิ้มติดหน้าสวยงามและอ่อนหวาน และเธอ สวมด้วยเสื้อผ้าเก่าๆ

ใบหน้า สกปรก เมื่อเทียบกับกุหลาบแล้วก็คือคนที่อยู่บนท้องฟ้า

และคนที่อยู่บนดิน

กุหลาบรู้สึกถึงสายตาของเธอ เอ่ยว่า : “ พี่เฮเลน คะ พี่อย่าเข้าใจผิดนะคะ

รองเท้าแตะคู่นี้ซื้อมาตอนที่ลดราคาพอดีค่ะ ฉัน เห็นว่าถูกเลยซื้อมา

ก็แค่รองเท้าแตะคู่เดียวเองนะคะ ”

แม้จะพูดอย่างนี้ แต่เธอก็โชว์รองเท้าแตะออกมา

ให้เธอได้เห็นชัดเจนมากกว่าเดิม

คล้ายกับการท้าทายที่ไร้ร่าง

“ อ่อ สวยดี

เฮเลนหรี่ตามองเธอ

กุหลาบเหลือบไปมองเหมันต์อย่างรวดเร็ว ดวงตา สว่างขึ้นมาทันที :

“ หากพี่เฮเลนชอบ

งั้นฉันเปลี่ยนกับพี่นะคะ

เฮเลนยิ้มบางๆจนเกือบจะมองไม่เห็น

รองเท้าของกุหลาบ
นี่เป็นการเยาะเย้ยที่มองไม่เห็น เธอเข้าใจ

จู่ๆชายหนุ่มข้างกายก็พูดว่า : “ กุหลาบ เธอใส่ รองเท้าเบอร์ใหญ่กว่า

ให้รองเท้าคู่นี้กับเฮเลนไม่พอดีกับเท้าของเธอ รองเท้าของเฮเลนให้เธอ เธอก็ใส่ไม่ได้ ”

กุหลาบโบกมือไปมา “ ไม่เป็นไรค่ะพี่ พี่เฮเลน ชอบก็พอค่ะ ฉันยังไงก็ได้ค่ะ ”

ว่าแล้วเธอก็รีบถอดรองเท้าออก เท้าขาวเหยียบ ลงบนหินอ่อนเย็น

คล้ายกับว่าเย็นมากเธอเลยขมวดคิ้วมุ่น

เหมันต์เห็นดังนั้น ก็รีบกล่าวตักเตือนอย่างเป็นห่วง

ว่า :

ซน รีบใส่รองเท้าเดี๋ยวนี้! ”

กุหลาบกลับไม่กล้าใส่ มองหน้าของเฮเลนอย่าง หวาดๆ คล้ายกับกำลังรอเธอพูด

เฮเลนปล่อยเสียงหัวเราะออกมา จ้องกุหลาบนิ่ง :

“ ฉันไม่ชอบ โดยเฉพาะรูปการ์ตูนแบบนี้ปัญญาอ่อนมาก

สีหน้าของกุหลาบเปลี่ยนไปทันที

เข้าไปในฝ่ามือ

เล็บหยิก

เหมันต์ถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า : “ รีบใส่ซะ ดูเธอ บุ่มบ่ามขนาดนี้ ยังไม่รีบเข้าครัวไปอีก

พี่พาพี่สะใภ้ของเธอไปอาบน้ำข้างบนก่อน ”

สายตาของกุหลาบมองไปยังมือที่พวกเขาจับกัน ไว้อย่างรวดเร็ว

“ ค่ะ งั้นพี่เหมันต์คะ ฉันไปก่อนนะคะ อ๊ะ แกงของ ฉันเหมือนกับว่าจะแห้งแล้วค่ะ! ”

จากนั้นเธอก็วิ่งเข้าห้องครัวไปอย่างเลินเล่อ เหมันต์มองแผ่นหลังของเธอ ยิ้มบางๆ

หันกลับมาพูดกับเฮเลนที่เงียบมาโดยตลอดว่า :

“ ความเลินเล่อบุ่มบ่ามไม่คิดหน้าคิดหลังเล่อของ

เด็กคนนี้

เหมือนกับคุณเมื่อก่อนมาก

คำพูดเรียบๆ คล้ายกับมีความคิดถึงที่รู้สึกไม่ถึงเหมือนมาก?

ริมฝีปากของเฮเลนมีความเยาะเย้ยออกมา

เมื่อก่อน ความเลินเล่อบุ่มบ่ามไม่คิดหน้าคิดหลัง ของเธอสําหรับเขาแล้ว

คือความรำคาญ ตอนนี้ความเลินเล่อบุ่มบ่ามไม่

คิดหน้าคิดหลังของกุหลาบ

สําหรับเขาแล้วคือความไร้เดียงสา เธอชักมือออก มาจากการจับกุมแน่นจากเขา

สายตาเงยขึ้นไปมองชั้นบน :

“ คุณบอกฉันมาว่าห้องไหนที่ฉันสามารถอาบน้ำ ได้ ฉันไปเอง ”

เขาไม่ชอบท่าทางแบบนี้ของเธอ เขาขมวดคิ้ว

น้อยๆ

แต่เขาก็วางนิสัยที่เอาแต่ใจของตัวเองลง แม้ว่า ในใจของเขาจะเจ็บแปลบก็ตาม

แต่ไม่ได้แสดงออกมาจากดวงตาสักนิด

“ชั้นสอง ห้องแรกด้านซ้าย ” นั่นเป็นห้องนอนที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ

“ อือ ” เธอตอบรับเสียงต่ำ และไม่มองเขาอีกต่อ ไป ก้าวขาแล้วเดินขึ้นไป

เหมันต์อดเป็นห่วงท่าทางในตอนนี้ของเธอไม่ได้ เลยตามเธอขึ้นไปอย่างไม่รู้ตัว

เวลานี้ มีเสียงดังมาจากห้องครัว :

“ กรี๊ด พี่เหมันต์คะ มือของฉันโดนมีดบาดแล้วค่ะ เจ็บจังเลย ”

สายตาของเหมันต์มีความตกใจปรากฏออกมา

แล้ววิ่งไปยังห้องครัวทันทีโดยไม่มีความลังเลสัก

นิด ดูเขาร้อนรนมาก

เหมือนกับเมื่อสามปีก่อนนั้น ระหว่างเธอกับกุหลาบ

การเลือกของเขาก็จะเป็นกุหลาบมาโดยตลอด

เฮเลนยืนนิ่งอยู่กลางบันได มุมนี้สามารถมองเห็น

ห้องครัวได้พอดี

ในห้องครัวที่มีกลิ่นหอมของอาหาร สีหน้าเจ็บปวดของหญิงสาว
คิ้วของชายหนุ่มขมวดมุ่นอย่างเอ็นดูเธอนั้นกลาย เป็นภาพที่น่ามองมาก

กุหลาบรู้สึกถึงสายตาของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นแล้ว ยิ้มให้เธอ

งดงามเหมือนกับดอกไม้และมีความสะใจอยู่ใน รอยยิ้มนั้นด้วย

เฮเลนเม้มริมฝีปากแน่นเลิกมองภาพนั้นแล้วเธอก็ หันหลังเดินขึ้นไป

เหมันต์ คุณรู้ไหมว่าในใจของเฮเลนมีความเกลียด เธอเกลียด ทำไมเธอติดคุกสามปี

และคนที่เป็นคนสร้างปัญหาขึ้นมานี้เติบโตขึ้นมา

จากการที่ถูกคุณดูแลปกป้อง และเธอ

กลับเสียทุกอย่างไป แม้กระทั่ง…… ไม่สามารถ เจอพ่อที่รักมากเป็นครั้งสุดท้ายอีก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ