บทที่ 10 แผนเล็กๆของกุหลาบ

คล้ายกับว่ากุหลาบตั้งใจสาดเกลือลงบนบาดแผลของเธอ

หลังจากที่บังคับเธอทานยาลงไปแล้ว เธอก็โทรไป หาเหมันต์ต่อหน้าเธอ

“ ฮัลโหลคะ พี่เหมันต์ ” เข้าไปแล้วหรือยัง? “ อือ เฮเลนทานยา

เธอเปิดลำโพงไว้ ดังนั้นวินาทีต่อมา เสียงใสของ ปลายสายก็ดังขึ้นมาทั่วรอบๆ

เสียงของเขาเย็น เหมือนกับว่าแม้แต่ลมหายใจก็ ยังเป็นความหนาวเหน็บ

เฮเลนหลับตาลงอย่างจ็บปวด รู้สึกแต่ว่าทุกอย่าง บ้าบอคอแตกมาก

เหมันต์ คุณไม่อยากให้ฉันท้องลูกของคุณ ทำไม คุณถึงไม่บอกกับฉันเอง

ทำไมถึงต้องให้กุหลาบมาทำร้ายฉัน

หรือว่าคุณนึกว่า เฮเลนเป็นคนที่ดาบและมีดฟัน แทงไม่เข้า

เจ็บไม่เป็น จะไม่เจ็บปวดหรอคะ?
กุหลาบชื่นชมความความหมดหวังของเฮเลน ริม ฝีปากยกยิ้ม

เอ่ยด้วยเสียงอ่อนหวานว่า

“ ทานแล้วค่ะ ฉันมองพี่เฮเลนทานเข้าไป ‘ อย่าง ง่ายดาย ‘เองกับตาเลยค่ะ! ”

จู่ๆปลายสายก็เงียบไป ตอนที่เวลากลายเป็นความ เย็นชาและโดดเดี่ยว

เหมันต์ก็วางสายโดยไม่พูดอะไร กุหลาบเก็บมือ ถือเข้ากระเป๋า

เหลือบมองเฮเลนด้วยสายตาที่ใช้มองมดตัวเล็กๆ

อย่างดูถูก

ส่งเสียงออกมาอย่างเยาะเย้ย ทรมานแล้วหรอ? น่าสงสารจริงๆ เฮเลน แค่นี้ก็

หากฉันเป็นเธอ ก็จะรีบหย่ากับพี่ชายให้เร็วที่สุด เพราะชีวิตแต่งงานที่ไร้ความรัก

เธอยังจะได้รับอะไรบ้างล่ะ? นี่ก็จะทำให้เธอยิ่ง หมดหวังมากกว่าเดิมไม่ใช่หรอ? ”

เอเลนเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก จ้องกุหลาบสักพัก

ในดวงตาสีดำเต็มไปด้วยความเกลียดชัง จู่ๆเธอก็ หัวเราะออกมา

“ กุหลาบ แล้วเธอเจ็บปวดไหม ต้องมองฉันที่เป็น ภรรยาของเหมันต์ตลอดชีวิต

จะยิ่งเจ็บปวดมากกว่าฉันไหม? ไม่งั้น เราก็มาเจ็บ ปวดด้วยกันเถอะ ”

ดังนั้น แม้ว่าตัวเองจะเจ็บปวดทรมานมากแค่ไหน เธอก็จะทำแบบนี้

“ ดี ดีมากเลย ฉันจะลองดูว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ เวลาต่อไปนี้ เราลองดูก็แล้วกัน!

เฮเลน ฉันจะทำให้เธอเสียใจทีหลังกับคำพูดที่เธอ พูดในวันนี้! ”

กุหลาบหยิบกรรไกรตัดเชือกทิ้ง

หึเสียงเย็นแล้วจากไปอย่างหยิ่งผยองคล้ายกับนก

ยูงตัวหนึ่ง

เฮเลนจ้องแผ่นหลังของเธอนิ่งอย่างโกรธแค้น เล็บ จิกเข้าไปในฝ่ามืออย่างแรง
เจ็บ ก็ไม่รู้สึกสักนิด…… อาจจะเป็นเพราะว่า เหมันต์มีอะไรกับเธอครั้งแรกแล้วติด

เหมันต์มีอะไรกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าทุกครั้ง เขาก็จะป้องกันมาโดยตลอด

วันหนึ่ง ตอนที่เหมันต์ไม่อยู่

เฮเลนแอบเอาเข็มเข็มหนึ่งแล้วแทงให้ถุงยาง อนามัยทุกอันที่วางอยู่ใน

ลิ้นชักให้เป็นรูหลายๆ รู จากนั้นก็จากไปอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คืนนั้น หลังจากที่เหมันต์จะไปถึงจุดสุดยอดนั้น จู่ๆ เฮเลนก็กอดเขาแน่น

ไม่ให้เขาลุกออกไปจากร่างเธอ

เฮเลน ” เขาก็กอดเธอไว้อย่างเอ็นดู จูบลงบน แก้มของเธอไปทั่ว

เธอหลับตาลง ขนตาที่เหมือนกับปีกผีเสื้อสั่นน้อยๆ

ภายใต้แสงดวงจันทร์

ทุกอย่างสงบไร้ร่องรอยหลังจากที่ลมพายุผ่านไป
ตอนที่อยู่ที่บ้านกุหลาบไม่ได้กลั่นแกล้งเฮเลน

โดยตรง

กุหลาบจะกลั่นแกล้งเธอตอนที่อยู่ที่ดอกบาน

เท่านั้น

ความสามารถของเฮเลนถูกกุหลาบซ่อนไว้ กุหลาบไม่ให้เธอได้ยุ่งกับงานออกแบบใดๆทั้งนั้น แม้แต่ห้องออกแบบเฮเลนก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไป เธอต้องเอาไม้ถูพื้นทำความสะอาดบันไดทั้งหมด ของบริษัท

เธอทํางานอย่างนี้วันแล้ววันเล่า นี่เป็นงานที่เธอ

ต้องทำ

“ เฮเลน หัวหน้าออกแบบเรียกเธอไปห้องทำงาน

ของหัวหน้า

มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา แย่งไม้ถูพื้นจากมือของ เธอไป แล้วเริ่มทำงานแทนเธอ

เฮเลนขมวดคิ้ว เงียบไปหลายวินาที สุดท้ายแล้ว เธอก็ไปห้องทำงานของกุหลาบ
กุหลาบเห็นว่าเธอมาแล้ว ก็ชี้กาแฟบนโต๊ะตรงมุม โซฟาอย่างสบายๆ

‘ นี่ เธอไปนั่งที่ตรงนั้นสักพักไป ”

เฮเลนไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอถูพื้นมา ทั้งวันเหนื่อยแล้วจริงๆ

เธอนั่งลงอย่างไม่เกรงใจเธอ

บนโต๊ะ ไม่ใช่แค่ผลไม้มากมายที่วางอยู่ กาแฟ ซา มีหมด เธอนึกในใจ

กุหลาบที่เป็นหัวหน้า สบายมากจริงๆ ตอนที่เธอ

กำลังนึกอย่างนี้

กุหลาบก็อุ้มแฟ้มเอกสารกองโตวางลงบนโต๊ะ

ทำงานของตัวเอง

เธอก้มหน้าเริ่มทำงานขึ้นมาอย่างไม่สนใจเฮเลน

นอกห้องทำงานมีเสียงดังขึ้นมาเป็นระยะๆ เฮเลน กำลังสงสัยอยู่ ประตูก็ถูกเปิดออก

คนที่มากลับเป็นเหมันต์ เหมันต์มองเห็นกุหลาบ กำลังทำงานอยู่บนโต๊ะอย่างยุ่งๆ
และมองเห็นเฮเลนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะที่เต็มไปด้วย ผลไม้และเครื่องดื่มมากมาย

งานของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก

มุ่นน้อยๆ

เขาขมวดคิ้ว

“ พี่เหมันต์มาแล้วหรอคะ” ใบหน้าของกุหลาบมี

ความยินดี

“อื้อ พี่ดูสิคะว่าฉันกำลังยุ่งอยู่เลย พี่นั่งกับพี่เฮ เลนก่อนนะคะ

ฉันจะทำงานเสร็จแล้วค่ะ ”

เหมันต์ไม่ได้ไปนั่งลง แต่กลับเดินไปหาเธอ มอง เอกสารตรงหน้าของเธอ

“ เธอกำลังจัดเอกสาร งานพวกนี้ควรเป็น

งานของผู้ช่วย

กุหลาบตั้งใจเหลือบมองเฮเลนอย่างหวั่นๆ กัดฟัน แล้วเอ่ยอย่างติดๆขัดๆว่า

เอ่อ…… พี่เฮเลนน่าจะเหนื่อยเกินไปแล้วค่ะ แค่ก แค่ก ดังนั้น…..แค่ก

ดังนั้นฉันช่วยพี่เฮเลนทำน่ะค่ะ…….”
ช่วงนี้เหมือนกับว่าเธอไม่สบายเล็กน้อย พูดไม่มี

คำก็จะไอดูแล้วอย่างกับเหนื่อยมาก

เฮเลนหัวเราะเสียงเบา ในที่สุดก็รู้เป้าหมายของ กุหลาบแล้ว

กุหลาบทรมานเธอ แต่เฮเลนกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไร เมื่อไม่ทำให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาได้

ดังนั้นเลยเปลี่ยนมาลงมือกับเหมันต์แทน

เหมันต์กลับไม่เชื่อคำพูดของกุหลาบสักนิด เขาหัน ไปมองเฮเลนดวงตาเคร่งขรึมลง

“ เฮเลน คุณมาที่บริษัท หากไม่ใช่เพื่อศึกษา พัฒนาตัวเอง

เรื่องในอนาคตข้างหน้าจะทำยังไง? และที่สำคัญ ช่วงนี้ ร่างกายของกุหลาบไม่ค่อยดี

ทำไมคุณถึงใช้เธอช่วยคุณทำงานกัน? ”

วันนี้เขาเลิกงานเช้า เลยมารับพวกเธอกลับบ้าน ด้วยกัน นานๆมาที

เลยให้เขาได้เห็นภาพแบบนี้ เขาจะไม่นึกไปในทาง

‘ บังเอิญ’
แต่จะนึกว่าเฮเลนไม่ค่อยทํางานมาโดยตลอด เท่านั้นเอง

“ เมื่อครู่นี้ กุหลาบบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอคะว่า ฉันเหนื่อยมากเกินไปแล้ว

ดังนั้นเธอเลยช่วยฉัน ”

เฮเลนยิ้มแต่ก็เหมือนกับว่าไม่ได้ยิ้ม

หรือพูดว่า คุณรู้สึกว่าเธอช่วยฉันแล้วทำให้เธอ เหนื่อย คุณเอ็นดูเธอ?

เธอมาทํางานที่บริษัทดอกบานนี้มานานแล้ว ก็ไม่ เคยเห็นเหมันต์มาที่นี่สักครั้ง กุหลาบไม่สบายเขาก็มา ทันที มองจากเวลาแล้วก็เป็นเวลาเลิกงานพอดี

ดังนั้นเขามาสั่งให้กุหลาบเลิกงานกลับบ้านมั้ง

เฮเลนกำลังยิ้ม แต่หัวใจคล้ายกับแช่อยู่ในน้ำขม ขมจนชาหนึบไปหมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ