ตอนที่ 8 ท้องเหรอ

“ขอบ…ขอบคุณค่ะท่านประทาน” ถังซินรีบลุกขึ้นยืน ส่วนที่ถูก เล็บของเขาสัมผัส ตอนนี้ยังสั่นอยู่ “ฉันมาจากแผนกนักแปลชื่อ ถังขิน การเจรจาการค้าในครั้งนี้ ฉันรับหน้าที่เป็นผู้แปลให้กับ ท่าน”

เฉินหยวนเพียงแค่ “อืม” ด้วยเสียงโทนต่ำ แฝงด้วยมีความ สนใจเป็นอย่างยิ่ง “ถ้างั้นก็รบกวนคุณถางด้วย

“ท่านประทานถ่อมตัวแล้ว” ถังซินฝืนยิ้ม

ยังดีเฉินหยวนไม่ทำเธอลำบากใจ พูดเสร็จก็เดินไปพร้อมกับ ตัวแทนของอีกฝ่าย ทำให้ถังซิ่นรู้สึกสบายใจมากขึ้น

ถังซินเร่งฝีเท้าเดินนำไปช่วยนำทางให้พวกเขา

การเจรจาทั้งสองฝ่ายคนค่อนข้างเยอะ ถังซินจึงตั้งใจจองเป็น ห้องอาหารส่วนตัว หลังจากพาคนเข้าห้องอาหาร เธอก็ออกไป พูดกับพนักงานบริการว่า อีกยี่สิบนาทีเสิร์ฟอาหารได้

เมื่อเธอกลับเข้าไปห้องอาหารอยากจะนั่งพักสักครู่ ก็ได้พบ ว่าที่นั่งมีคนนั่งเต็มหมดแล้ว

“คุณถาง เชิญทางนี้” ผู้ช่วยจางยกที่นั่งของเขาให้กับเธอ “การเจรจาครั้งนี้รบกวนคุณมาเป็นผู้แปล ฉันมีธุระจะต้องออกไป จัดการ”
ที่นั่งของผู้ช่วยจางก็อยู่ด้านข้างเฉินหย่วน ถัดไปจากเฉิน หย่วนก็เป็นตัวแทนของสวิตเซอร์แลนด์ ถังในท่ายังไงก็ไม่ สามารถปฏิเสธได้ เพียงได้แต่นั่งลงไปดีๆ

การเจรจาครั้งนี้เกี่ยวกับค่าขนส่งทางทะเล บริษัทอีกฝ่ายได้ ซื้อสินค้าของบริษัทในเครือของบริษัท ซื้อในระยะยาว การมา ในครั้งนี้ต้องการซื้อเพิ่มอีกหลายงวด แต่ว่าค่าขนส่งทางทะเล ค่อนข้างแพง หวังว่าบริษัทมู่ชื่อจะลดราคาให้

คำพูดภาษาโรมานซ์เป็นภาษาที่อ่อนโยน ดังนั้นการพูดของ ตัวแทนอีกฝ่ายในบางครั้งจะพูดค่อยๆ ถังซินเพื่อที่จะฟังให้ ชัดเจน จําเป็นต้องโน้มร่างกายเอียงไปข้างหน้า

ด้านข้างของเธอก็คือเงินหยวน บางที่ศอกก็ไปกระทบโดน เฉินหยวน เพียงแค่กั้นด้วยเสื้อเชิตบางๆ ถังซิ่นสามารถสัมผัสถึง ความร้อนในร่างกายของชายหนุ่ม มันร้อนมากจริงๆ

ถังชินบางครั้งก็สติเหม่อลอยคิดถึงเรื่องที่โรงแรม ในคืนวันนั้น ทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวร้อนตามขึ้นมา

เธอทำไมถึงคิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิดนะ!

ตัวแทนอีกฝ่ายได้ฝากคำพูดให้เธอแปลให้เฉินหย่วนอีกครั้ง ถังซินขยับตัวมาทางด้านหลัง หน้าแดงผิดปกติ เพื่อที่จะปกปิด ความเขิน เธอก็ได้หยิบแก้วไวน์บนโต๊ะมาดื่ม

ในวินาทีนั้นถังซินรู้สึกมีสายตากำลังจดจ้องตนเองอยู่ ค่อยๆ หันหน้าไปกลับพบว่าเป็นเงินหยวนกำลังเอาหนึ่งนิ้วแตะไว้ที่ คางแล้วมองเธอด้วยสายตาที่แปลกประหลาด เอานิ้วเขี่ยที่ริมปากเบา

ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนี้ ?

ในใจถังชินคิดแล้วรู้สึกมีความตึงเครียดอย่างบอกไม่ถูก สายตาก็เหลือบไปบนโต๊ะพบว่าแก้วไวน์แดงของเธอใบนั้นยัง วางอยู่ด้านซ้ายของมืออยู่เลย แล้วแก้วที่ถือในมือดูเหมือนจะ เป็นแก้วของเฉินหยวน

ที่แท้เธอได้ดื่มไวท์ของเฉินหย่วน มิน่าหล่ะเขาถึงมองเธอ

แบบนี้

ขณะนี้รู้สึกขึ้นมาทันทีไวท์แดงที่อมอยู่ในปากร้อนเหมือนกับ ก้อนเหล็กที่เดือดอยู่ กลืนก็ไม่ดี ไม่กลืนก็ไม่ได้ ท้ายสุดเธอก็ต้อง กลืนไวท์ลงไป ทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นวางแก้วไว้บนโต๊ะ เหมือนเดิม

เฉินหยวนมองดูการกระทำเล็กน้อยของเธอ ทาตากลิ้งไป กลิ้งมาแล้วยิ้มอย่างชอบใจ

ผู้หญิงคนนี้ช่างนิ่งจริง ๆ

เฉินหยวนมีความใจกว้าง ตอบตกลงตัวแทนอีกฝ่ายลดภาษี ศุลกากรท้องทะเล การเจรจาจบลงก่อนครึ่งชั่วโมง ทั้งสองฝ่าย ก็ได้รับประทานอาหารด้วยกัน บรรยากาศสนิทสนมกลมกลืนกัน

ห้องอาหารห้องใหญ่มีคนเยอะ ดังนั้นจึงเปิดแอร์ความเย็น ถังชินกินข้าวได้ไม่กี่คำ ก็รู้สึกมวนท้อง หน้าผากมีเหงื่อไหลมาไม่หยุด มู่เฉินหย่วนก็ยังสังเกตเห็น

มู่เฉินหย่วนพูดด้วยเสียงเรียบ ๆ ไปพักผ่อนเถอะ การเจรจา

ได้จบลงแล้ว “ขอบคุณค่ะท่านประทาน” ถังในขอบคุณและซาบซึ้งเป็น อย่างมาก อยากจะไปอ้วกจริง ๆ เธอเอามือทั้งสองข้างปิดปาก

รีบวิ่งไปข้างนอก

ชายหนุ่มมองเธออย่างไม่ระสายตา หัวคิ้วมีรอยย่นเล็กน้อย

พอเข้ามาในห้องน้ำ ถังซินไม่ทันได้ปิดประตู โอบกอด ชักโครกอ้วกอย่างหนักหน่วง หลังจากอ้วกเสร็จกระเพาะก็สบาย ขึ้นมาไม่น้อย เธอกดชักโครก พอหันมาก็เจอกับคนๆ หนึ่ง

“ท่าน…ท่านประทาน” มองเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ตรงวงกบ ประตู ถังซินพูดออกมาจนเกือบกัดลิ้นตัวเอง “นี่มันห้องน้ำหญิง นะ ห้องน้ำชายอยู่………..ข้าง

เฉินหยวนเงยหน้าขึ้นมา ใช้สายตาอันเฉียบแหลมมองท้อง ที่ราบเรียบของเธอขึ้นลงไปมา

ถังซินเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา

เฉินหยวนเดินเข้ามา มือของเขาข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋า เดินมุ่งมายืนด้านหน้าถังซิน ใช้สายตามองเหมือนจะกดขี่เธอ ถามด้วยความเย็นชา

“ท้องเหรอ”