ตอนที่ 6 กลิ่นน้ำหอมหญิงสาวผู้นั้น

ไม่ใช่มั้ง กระดุมข้อมือเงินหยวนจะมาอยู่ในกระเป๋าเราได้ยังไง ? คนมีเงินอย่างเฉินหย่วน คงไม่สนใจกระดุมข้อมือที่หายไป เพียงเม็ดเดียวมั้ง ถังชิ้นคิดแล้วก็เอากระดุมแขนเสื้อใส่กลับ เข้าไปในกระเป๋า แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้าบริษัท ช่าง บังเอิญ เธอแหงนหน้าขึ้นมาเจอมหยางซิวกับสาวหุ่นดีเดินคุย หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ถังซินเพ่งมองหญิงสาวคนนั้นให้ ชัดๆ เธอคือหญิงคนที่นอนกลิ้งกับมหยางซิวเมื่อคืน

พอมหยางชีวเห็นถังซิ่น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ในความทรง จ่าเขาตอนนี้ถึงซินน่าจะไปทำงานที่มิวนิกไม่ใช่เหรอ ? กลับมา เมื่อไหร่ ? หรือไม่ได้ไป?

ขณะนี้ ผู้หญิงข้างกายหยางซิวเดินนำหน้าเขาไป ก็ไม่รู้ว่าพูด อะไรกันถึงดึงดูดความสนใจของหยางชั่วให้กลับมา สายตา จ้องกัน แล้วหญิงสาวก็หันเดินไปขึ้นลิฟต์ บนซอกคอของเธอมี รอยดูดบางๆ ในขณะเดินไปยังยกนิ้วให้กับถังซิน เหมือนว่า กำลังหัวเราะเยาะเย้ย ถังชินก้มหน้าลง เหมือนว่าพวกเขาจะมี ความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา’ มาก่อนหน้านี้

มู่หยางซิวเพียงชำเลืองมองถังซินที่เดินมาขึ้นลิฟต์ด้วย ทั้ง สองไม่มีคำพูดต่อกัน

เมื่อประตูลิฟต์ปิด มู่หยางซิวรู้สึกผิดแล้วปริปากพูดว่า “นั่น เป็นหัวหน้าของผม เมื่อเธอถามผมเรื่องงานเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเธอไม่ได้ไปทำงานที่มิวนิคเหรอ?”

ถังซินหนีบกระเป๋าไว้แน่น รู้สึกไม่สบายใจ แถมยังมีอารมณ์ อย่างอื่นด้วย

เป็นเพราะเรื่องในสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเรื่องนั้น เธอจึงกลัว การมีเพศสัมพันธ์ หลังจากแต่งงานกับหยางซิว ลองกันหลาย ครั้งก็ไม่สำเร็จ ทั้งสองไม่เคยใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาเลย, มู่ หยางซิวเป็นผู้ชายปกติทั่วไป นานแบบนั้นจะต้องอดไม่ไหวแน่

จะต้องคิดอะไรมากมาย เมื่อวานก็สะใจที่หาคนเพื่อเอาคืน หยางซิวได้แล้ว ในใจเธอตอนนี้ก็ไม่คิดอะไรอีกแล้ว

ถังซินปริปากพูดเบาๆ “เมื่อคืนเป็นวันครบรอบหนึ่งปีแต่งงาน ของพวกเรา ฉันยกเลิกการเดินทาง อยากจะอยู่ฉลองกับคุณ อย่างมีความสุข แต่รู้ว่าคุณทำโอที ก็ไม่ได้มาหาคุณที่บริษัท

พอได้ฟังสีหน้ามหยางซิวก็เปลี่ยนไป แต่พอลูบกล่องที่อยู่ใน กระเป๋า สีหน้าก็เปลี่ยนกลับคืนเป็นสภาพปกติ

“ผมขอโทษ ผมลืมวันที่สำคัญมากไปเลย แต่ว่า….” หยางชีว หยิบกล่องที่อยู่ในกระเป๋าออกมาแล้วเปิด ข้างในเป็นแหวนเพชร หนึ่งวง “ผมเตรียมของขวัญชิ้นนี้ไว้ให้คุณ

ถังซันมองดูแหวนคล้ายกับรูปแบบต่างหูบนหูของหัวหน้าคน นั้นของเขา คาดว่าน่าจะอยากมอบให้หญิงคนนั้น ทันใดนั้น ถึง ซินรู้สึกมองหน้าไม่ติด ก็ดึงมือเข้ามา หยางซิวอยากจะสวม แหวนให้กับเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไม “ทำไมหล่ะ คุณไม่ชอบแหวน เหรอ? ”
“ชอบ แต่ว่าตอนนี้อยู่ในบริษัท ถ้าคนอื่นเห็นจะดูไม่ดี” ถังซิ นพูดแล้วก็ถือโอกาสนี้หยิบแหวนในมือของเขามา

มู่หยางซิวไม่มีความสงสัยในคำพูดของถังซิ่นว่าจริงหรือเปล่า เขาโอบไหล่ของเธอ “คืนนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ฉันจะชดใช้คืนให้ คุณอย่าง ”

บนตัวของเขามีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนนั้นติดอยู่จนทำให้ จมูกแสบเล็กน้อย ถังซินขมวดคิ้วแล้วผลักเขาออกไป

เสียง ทิ้ง ประตูลิฟต์ก็เปิดออก มีเพื่อนร่วมงานยืนอยู่ด้านนอก

เพื่อนร่วมงานกำลังจะเดินเข้ามาเห็นหยางซิวกับถังในสนิท ชิดเชื้อ ก็หยุดอยู่ตรงนั้นสักครู่ มองดูพวกเขาด้วยสายตาที่แปลก ใจ

“คุณถาง คุณยืนให้หน่อย” การตอบสนองของมู่หยางซิวไว มาก มือก็เคลื่อนออกจากไหล่ของถังซิน ยังแก้ตัวกับเพื่อนร่วม งาน “ถังซินใส่รองเท้าส้นสูงยืนไม่มั่นคง เขาแค่พยุงเธอนิด

หน่อยเอง”

ถังซินบอกไม่ถูกถึงความรู้สึกในตอนนี้

ในห้องโถงเขาสามารถสนิทชิดเชื้อแนบแน่นกับหัวหน้าของ เขาได้ แต่ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน เขาดูเหมือนกับว่ากลัวคนอื่น จะมาเห็น น่าขบขันเสียจริง !

“ขอบคุณผู้จัดการมู่คะ” ถังซินมีน้ำเสียงนิ่ง ๆ จากนั้นก็ออก จาก ฟ ไป
เธอดมกลิ่นน้ำหอมบนตัวของเขาแล้วอยากจะอ้วก!

ถังซิ่นทํางานอย่างรวดเร็ว ช่วงบ่ายจึงไปหาทนายร่างใบหย่า

หยางซิวเป็นคนนอกใจก่อน แม้เธอเอาคืนแล้วแต่ก็ยังมี ความโกรธอยู่ เธอรู้ว่าไม่มีทางที่จะไปเริ่มต้นใหม่กับมหยาง

เธอเป็นผู้เสนอเรื่องหย่า คงไม่ถึงกับจนตรอกมาก แต่ใบหย่า ใบนี้ถังซินยังไม่เอาติดตัวไป ก็เพราะว่าที่นิวยอร์กต้องการกำลัง คน เก็บของคืนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ต้องตรงไปสนามบินเลย