ตอนที่ 1 สามีนอกใจ

วันครบรอบแต่งงานหนึ่งปี ถางชิ้นคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นวันที่ สามีของเธอนอกใจ!

ไม่ บางทีเขาอาจจะนอกใจตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ เพียงแต่เธอ เพิ่งจับได้เท่านั้นเอง

ตามแผนเดิมที่ได้วางไว้เวลานี้เธอคงเป็นแขกนั่งอยู่บนเครื่อง บินที่กำลังมุ่งหน้าไปเมืองมิวนิก

แต่คิดดูแล้ว ก่อนออกเดินทางเธอตัดสินใจยกเลิกการไป ทำงานนอกสถานที่ในครั้งนี้ แล้วจึงสั่งจองเค้ก ดอกไม้และไวน์ แดงเพื่อเซอร์ไพรส์สามีของเธอ

เมื่อถางในผลักประตูที่กำลังแง้มอยู่ ก็เห็นคนสองคนกำลัง พลอดรักกันอยู่บนเตียง รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว

วันนี้ช่างเป็นเซอร์ไพรส์ครั้งยิ่งใหญ่จริง ๆ

ตัณหาอันร้อนแรงภายในห้องลุกโชนดั่งไฟ ภาพบาดตานั้น ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ถึงหยุดลงได้

ถางซินยังได้ยินเสียงของหญิงสาวพร้อมด้วยเสียงสวมเสื้อผ้า

อันแผ่วเบา

“หยางซิว ฉันได้หย่าแล้วนะ เมื่อไหร่คุณจะหย่ากับนางนั้นใน บ้านคุณสักที ? ยังไงซะเธอก็ตอบสนองความต้องการของคุณไม่ได้ เจ็บแบบชั่วคราวดีกว่าเจ็บไปตลอดนะ

“เรื่องหย่าช้าเร็วก็ต้องหย่าอยู่ดี ไม่ต้องรีบร้อน” มู่หยางชีว

ตอบออกมา

เขาเคยคิดว่าการแต่งงานมีเพียงความรักถึงจะประคองความ รักให้ยืนนานอยู่ได้ แต่ว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ทางในไม่ เคยยอมมีอะไรกับเขาเลย

เขาก็เป็นผู้ชายที่มีความต้องการเหมือนคนปกติทั่วไป ต้องการที่จะปลดปล่อย ไปๆ มาๆ จึงชินกับการไปหาความสุข กับผู้หญิงนอกบ้าน

เพียงสองคำ “หย่าร้าง” มันกะทันหันเกินไป เขาก็ไม่รู้จะเริ่ม นเอ่ยปากกับกางซินยังไง และจะต้องให้เธอ “ออกจากบ้าน โดยไม่ได้อะไรเลย”

ถาง นบีบโทรศัพท์มือถือจนแน่น ระงับอาการปวดเกร็ง ใน

กระเพาะ

มิน่าหล่ะ พักนี้หยางซิวถึงได้กลับบ้านน้อยลงทุกวัน ที่แท้ ดอกไม้ริมทางได้โดนเขาเหยียบจนเละหมดแล้ว!

จำได้ลางๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นทำงานบริษัทเดียวกับหยางซิว

เธอเป็นหัวหน้าของมู่หยางซิวนั่นเอง

หยางซิวยังเคยเอ่ยถึงเธอว่าอยากจะเลื่อนตำแหน่ง จึงต้อง

ประจบผู้หญิงคนนี้เอาไว้

นี่เหรอคือวิธีการประจบของเขา ?
ถางซินแค้น กัดฟันแน่น ต้องอดทนอย่างมากเพื่อไม่ให้หุนหัน พลันแล่นผลักประตูเข้าไป

สติสัมปชัญญะทำให้เธอไม่ได้ทิ้งดอกไม้และเค้กที่อยู่ในมือ มืออีกข้างที่ว่างอยู่หยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดกล้องยื่นเข้าไปถ่าย จากที่หวานซึ้งในห้องนอน

ถางซินรีบเดินออกจากประตูอพาร์ทเม้นท์ ทิ้งสิ่งของที่หอบมา ลงไปในถังขยะ แล้วยื่นมือไปโบกรถแท็กซี่ เสียงมือถือใน กระเป๋าก็ดังขึ้นมา

ถางซินยังไม่รับสาย ก้มตัวเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง แต่ไฟบนหน้า จอโทรศัพท์มือถือไม่หยุดกะพริบ เหมือนกับว่าถึงตายก็ไม่ยอม

เลิกรา

เธอชักรู้สึกหงุดหงิด ในที่สุดก็ยอมรับสาย

ในทันใดนั้นเสียงของแม่สามีได้พูดผ่านลำโพงออกมา “ถาง ขึ้น ! นี่เธอหมายความว่าอะไร ? ฉันหวังดีนัดผู้เชี่ยวชาญด้าน การเจริญพันธุ์ระดับท๊อปของเมืองนี้ ให้เธอ เธอผิดนัดเขาฉันก็ไม่ ว่าอะไร ตอนนี้แม้แต่ฉันโทรไปเธอก็ไม่รับสาย! หากว่าเธอไม่ อยากมีทายาทให้ตระกูลมู่ทำไมไม่พูดตั้งแต่ทีแรก! รีบหย่ากับ หยางชีวเถอะ มีผู้หญิงเยอะแยะที่อยากจะแต่งเข้าตระกูลของ เรา! ”

เสียงของแม่สามีทยอยมาอย่างต่อเนื่อง ค่าก็ตระกูลมู่ สอง คำตระกูล คำๆ นี้ฟังแล้วทำให้ถางซีนกำมือตัวเองจนแน่น
ไข่สี ตั้งแต่เธอเริ่มแต่งงานเข้าตระกูลมู่ แม่ของสามีก็ไม่เคย คิดว่าเธอเป็นคนของตระกูลมู่เลย

ในสายตาของพวกเขา ตระกูลของเธอมีฐานะยากจน ไม่มีชื่อ เสียงทางสังคม ถ้าให้กำเนิดลูกชายลูกสาวให้กับตระกูลมได้ก็ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว

เฮ้อ…ตอนแรกทำไมเธอถึงเชื่อคำพูดหลอกลวงของหยางชีว

ได้นะ

เชื่อคำพูดของเขาว่าฉันจะดีกับเธอตลอดชีวิต จะทำให้พ่อแม่ คลายความไม่พอใจและยอมรับในตัวเธอ จะตามใจเธอถึงแม้ เธอเคยได้รับบาดแผลจากความรักและไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับ เขา เขาก็จะไม่สน เขาจะทำให้เธอเปิดใจให้ได้

ใช่ เธอเตรียมพร้อมที่จะเปิดใจกับเขา แต่เขาหล่ะ ?

ได้ยินแม่ของสามีค่าเสียๆ หายๆ สมองก็ฉุกคิดถึงภาพในอ พาร์ทเม้นท์ที่ผ่านมาไม่นานมานี้ ทำให้ถางซินโกรธจนนิ้วไม่มีสี เลือด

เธอบีบมือถือจนแน่น แล้วพูดแต่ละค่าแต่ละประโยคอย่าง ชัดเจน “คุณแม่วางใจได้ ฉันจะหย่ากับเขาอย่างแน่นอน ไม่ต้อง ให้คุณแม่มาเร่งเร้า คุณแม่อยากจะได้หลานไม่ใช่เหรอคะ? ฉัน จะมีหลานให้คุณแม่เองค่ะ”

แต่ว่าไม่มีกับคนอย่างหยางซิวอย่างแน่นอน!

ไหน ๆ เขาก็นอกใจฉันแล้ว ก่อนหย่าร้างเธอก็อยากจะสวมเขา สักคู่ไว้บนหัวของหยางซิว

“เธอ! เธอช่างเป็นผู้หญิงที่ต่ำทราม นี่เธอพูดอะไรออกมา ก่อนวางสายโทรศัพท์ ยังได้ยินคำด่าสารพัดของแม่สามีเข้ามา

ในหูอย่างไม่ขาดสาย

ถางขึ้นจึงปิดมือถือทันที แล้วพูดกับคนขับรถว่า “ไปคลับเฮาส์ เทียนช่างเหรินเจียนค่ะ”