บทที่ 3 ละครเศร้า

“เป็นไปไม่ได้! หลังจากเสร็จเรื่องฉันก็กินยาไปแล้ว!” ท่าทางของ หยูนจิ้งจีบอกว่าคุณอย่าคิดจะหลอกฉัน

ดูท่าทางของเธอแล้ว เหมือนกับว่าไม่อยากท้องลูกของตน อย่างนั้นเลย ฉิวหยู่เฉิงก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงรู้สึกมีโมโหขึ้นมา หน่อยๆ เขาพยักหน้า ตั้งใจกล่าวอย่างเป็นทางการ: “ดีแล้ว ใน เมื่อคุณหยูนก็ไม่อยากได้เด็กคนนี้ ก็เอาออกอย่างตรงไปตรงมา เถอะ!”

เอาเด็กออกอย่างนั้นหรือ?

เรื่องออกมาเป็นอย่างนี้ ก็ทำให้หยูนจึงค่อนข้างสับสน เรื่อง ที่ตนกำลังจะมีลูกยังไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ต้องเอาออกแล้ว

ด้วยจิตใต้สำนึกเธอยื่นมือมาปกปิดท้องของตนไว้ยากที่จะ จินตนาการเหลือเกินว่าในท้องนี้มีอีกหนึ่งชีวิตต้องเอาเขา ออก……จริงๆหรือ?

“คุณหยูน ฉันอยากจะให้คุณเข้าใจสักหน่อย เรื่องของพวกเรา ครั้งที่แล้วเป็นอุบัติเหตุอย่างแท้จริง ถ้าหากคุณคิดจะใช้เด็กคนนี้ มาจับฉันไว้อย่างนั้นก็คงต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว” ถ้าเพื่อเด็ก คนนี้แล้วก็เลยอยากจะให้ฉันรับผิดชอบขึ้นมา อย่างนั้นคงได้ เดียงสามากจริงๆ

หยูนจิ้งจีรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที สมองของนายคนนี้ทำไมถึงได้ประหลาดขนาดนี้ แม้จะหน้าตาหล่อเหลา แต่นิสัยแย่สุดๆ ก็ ทําให้เธอชอบไม่ลงจริงๆ! “คงจะทำให้คุณกังวลใจสินะ? คุณวางใจเถอะ ฉันไม่มัดคุณไว้

หรอก” หยูนจิ้งจีพูดเหน็บแนม

“ถึงคุณไม่มัดผมไว้ แต่ในท้องของคุณมีลูกของฉัน พวกเรา สองคนเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เกี่ยวพันกัน สุดท้ายแล้ว ตนเองก็ เป็นพ่อของเด็ก แต่แค่ยังไม่อยากแบกรับหน้าที่เลี้ยงดู อย่างนั้น พวกเขาก็ต้องเกี่ยวพันกันอีกครั้งแน่นอน

ทำไมหนจึงจะไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่าย คงเพราะ ในท้องของเธอมีอีกหนึ่งชีวิตเล็กๆก็เลยทำให้เธอสะเทือนใจ

แต่สถานการณ์ของเธอตอนนี้จะอนุญาตให้เธอแบกรับอีกหนึ่ง

ชีวิตได้อย่างไร?

หยูนจิ้ง ก้มหน้าคิดอย่างหนัก สุดท้ายก็กัดฟัน ตัดสินใจแล้ว “ฉันจะเอาเด็กออก

“คุณพูดจริง หรือโกหกกันแน่?” ฉิวหยู่เฉิงซักถามอีกครั้ง แสดงความรู้สึกไม่เชื่อเธอออกมาอย่างชัดเจน

ก็แค่พูดเท่านั้น เรื่องที่ทำแต่ปาก ใครจะทำไม่ได้บ้าง?

ท่าทางของเขาหยิ่งยโสเกินไป หยูนจิ้งจีมองแล้วรู้สึกไม่ สบายใจ

“ฉันรับปากคุณแล้วว่าจะเอาเด็กออก คุณยังจะถามแบบนี้มี ความหมายอะไรไหม? ระหว่างคุณกับฉันไม่มีความรู้สึกผูกพันอะไรกันเลย ถ้าฉันคลอดเด็กคนนี้ออกมา เขาจะมีความสุขไหม? คงไม่ดีเท่าให้เขาไปเกิดใหม่กับครอบครัวที่ดีกว่านี้หรอก” หยูน จิ้งจีฝืนยิ้มพูดออกมา

แต่ความคิดแรกเริ่มเธอคิดเอาไว้อย่างนี้ ครอบครัวที่ไม่มีทาง ทำให้เด็กคนนี้มีความสุขได้ คงไม่เท่ากับไม่ให้เข้ามาอยู่บนโลก ใบนี้สักครั้งหรอก

ฉิวหยู่เฉิงนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดออกมาเช่นนี้ เด็กคนหนึ่ง สําหรับเธอคิดว่าผู้หญิงที่แต่งเข้าครอบครัวที่ร่ำรวย ก็เป็นแค่ เครื่องมือไม่ใช่หรือ?

หรือบางทีตอนนี้เธอกำลังแสดงละครอยู่หรือ?

ถ้าเป้าหมายของเธอไม่ใช่ตนแล้วทำไมถึงมาปรากฏตัวต่อ หน้าเขาอีกครั้ง แล้วยังทำให้ไม่มีทางปฏิเสธได้อีกด้วย

“คุณคงไม่ได้กำลังแสดงละครเศร้าใช่ไหม?” ฉิวหยู่เฉิงเดาไป ตามอำเภอใจ

“ละครเศร้าอย่างนั้นหรือ?” หยูนจิ้งจีหัวเราะเยาะออกมา “อย่ามีความคิดที่ยโสโอหังเหมือนกับคุณ มากอย่างนั้น คิดว่า เรื่องคืนวันนั้นมีแค่คุณคนเดียวที่ชีวิตเปลี่ยนไปอย่างถึงที่สุดหรือ แม้ว่าฉันจะไม่มีเงินไม่มีอำนาจ แต่ฉันก็ไม่ยอมขายมดลูกของตัว เอง เพื่อจะคลอดลูกให้กับผู้ชายที่ไม่มีความรู้สึกหรอก!”

คำพูดของหยูนจิ้งจีครั้งนี้ถือว่าอ้อมค้อมขึ้นนิดหน่อย นิสัยของ ผู้ชายคนนี้ แย่มากจริงๆ ครั้งที่แล้วก็ด้วย เขียนเช็คแล้วทิ้งไว้ที่ หน้าของเธอ ตอนนี้ยังพูดจาอย่างนี้อีก ฉวยโอกาสเหยียดหยามเธออีกแล้ว

คืนวันนั้นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ตัวเธอเองดื่มมากไม่ได้ เธอก็ ยอมรับความพ่ายแพ้

แต่เธอก็ไม่ได้ขอโทษอะไรฉิวหยู่เฉิง อีกอย่าง เกิดเรื่องแบบ นั้นขึ้น ระหว่างพวกเขาสองคน ใครกันแน่ที่เสียเปรียบกว่ากัน!

ตัวเองก็ไม่ได้ต่อว่าต่อขานเขา คิดไม่ถึงเขากลับมาเล่นงาน เธอเสียได้!