บทที่ 8 คุณเสียใจที่หย่ากับเธอหรือเปล่า

คฤหาสน์ตระกูลนวบดินทร์

พิศมัยกำลังสั่งคนรับใช้ลบร่องรอยที่มายมิ้นท์เคยอาศัยอยู่ ผ้าปูเตียงที่เคยนอน รองเท้าแตะที่เคยสวมใส่ ผ้ากันเปื้อนที่เคย ใช้ แม้แต่ชามตะเกียบที่เคยใช้ก็ให้ทั้งหมด

“นี่แม่ทำอะไรครับ?” เปปเปอร์ที่กลับมาขมวดคิ้วเล็กน้อย

พิศมัยส่งเสียงทางจมูกเบาๆ “สิ่งของนังนั่นจะเหลือทิ้งไว้ ทำไม? หลังจากนี้ส้มเปรี้ยวจะแต่งเข้ามาแล้ว

คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอรีบขยับไปใกล้ “เปอร์ นังนั่นมันเลิกกับ ลูกแล้วใช่ไหม? แม่จะบอกลูกให้ฟังนะ เงินที่ลูกหามาด้วยความ ยากลําบาก มันอย่าได้คิดเอาไปแม้แต่นิดเดียว!”

เขาพูดอย่างเรียบเฉย “เธอไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น

เห็นได้ชัดว่าพิศมัยไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ มันไม่มีเงินสักนิด เดียว ทำไมถึงไม่ฉวยติดมือจากลูกไปสักส่วน? ไม่งั้นมันจะเอา เงินจากไหนไปเลี้ยงชายชู้ข้างนอก

นึกถึงความสัมพันธ์ของมายมิ้นท์กับนายแบบคนนั้น จู่ๆ ขมับ ของเปปเปอร์ก็กระตุก ไม่อยากรับมือกับพิศมัยอีกต่อไป สั่งให้ผู้ ช่วยเหมันตร์นําข้อตกลงการหย่าให้เธอดูทันที

ขึ้นมาชั้นบน ส้มเปรี้ยวกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงหน้าต่าง
เธอเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มให้เขาอย่างนุ่มนวล “คุณกลับมาแล้ว” เปปเปอร์เห็นรอยยิ้มที่เงียบสงบของเธอ อาการใจร้อนในกัน บึงหัวใจสงบลงอย่างช้าๆ

ร่างกายดีขึ้นบ้างไหม?

“ก็ดีนะ อยู่แต่ในห้องน่าเบื่อมาก เลยหาหนังสือมาอ่านฆ่า เวลา” ส้มเปรี้ยววางหนังสือลงบนโต๊ะข้างเตียง หลังจากลุกขึ้น มาก็กอดเอวฝ่ายชายจากด้านหลัง “เปปเปอร์ คุณเสียใจที่หย่า กับเธอไหมคะ?”

เสียงของเปปเปอร์ทุ้ม “มีอะไรให้เสียใจ ผมไม่ได้รักเธอ ยิ่ง ไปกว่านั้น เธอนอกใจก่อน”

มุมปากของส้มเปรี้ยวกระดกขึ้นเบาๆ

ฝ่ายชายหันตัวมา โอบกอดเธอ “อย่าพูดถึงเธออีกเลย ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือร่างกายของคุณ เดือนหน้าคุณลุงเยี่ยมบุญ จะ จัดงานเลี้ยงเพื่อคุณ รีบหายไวๆ”

ส้มเปรี้ยวกะพริบตา “เข้าใจแล้วค่ะ”

หลังจากเปปเปอร์ออกไป เธอกดโทรหาพ่อบ้านตระกูลภักดี พิศุทธิ์

“คุณหนู คุณมีคำสั่งอะไรครับ

“เอาเรื่องที่มายมิ้นท์ขับรถชนฉัน เล่าให้คุณพ่อของฉันฟัง จะ ต้องพูดยังไง คุณรู้ใช่ไหม?”
“ครับคุณหนู”

หลังจากวางสาย ส้มเปรี้ยวหันไปมองต้นกระบองเพชรบน หน้าต่าง มุมปากค่อยๆ ยกขึ้น

เปปเปอร์กลับมาที่บริษัท เรียกผู้ช่วยเหมันตร์มาตรงหน้า ดวงใจสีคราม ที่ผมให้คุณเตรียมเป็นยังไงบ้าง?

ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบอย่างเคารพ “คุณผู้ชาย ทางฝั่งนั้นส่งข่าว มาว่า อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ถึงจะขนส่งทางเครื่องบินมาได้ ครับ”

ดวงใจสีคราม’ คือสร้อยคอที่เป็นผลงานสร้างชื่อเสียงของ ปรมาจารย์ K ผู้มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ทั้งประเทศมีเพียงเส้น เดียว ล้ำค่ามาก ผู้ช่วยเหมันตร์รู้ว่าเปปเปอร์ต้องใช้ความ พยายามอย่างหนักในการซื้อ ตั้งใจว่าในงานเลี้ยงตระกูลภักดี พิศุทธิ์ จะขอคุณส้มเปรี้ยวแต่งงาน

ผู้ช่วยเหมันตร์นึกถึงคุณผู้หญิงที่อยู่กับคุณผู้ชายมาหกปี โดย ไม่ได้ตั้งใจ

คุณผู้ชายไม่เคยให้ของขวัญคุณผู้หญิงเลย อย่าพูดถึงสร้อย คอที่มีค่า แม้แต่ดอกไม้ก็ไม่มี

ครั้งหนึ่งคุณผู้หญิงเคยนำอาหารกล่องมาเยี่ยมคุณผู้ชายที่ บริษัท กลับถูกคุณผู้ชายขับไล่อย่างเย็นชา จนคุณผู้หญิงกลาย เป็นที่น่าหัวเราะของทั้งบริษัท พนักงานทุกคนรู้ดีว่าคุณผู้ชายไม่ เห็นคุณผู้หญิงอยู่ในสายตา หลังจากนั้นคุณผู้หญิงก็มาอีกหลาย ครั้ง แต่ถูกแผนกต้อนรับปิดประตูใส่
ผู้ช่วยเหมันตร์ถอนหายใจ คุณผู้ชายปฏิบัติต่อคุณนายน้อย กว่าความอ่อนโยน 0.0001% ที่ปฏิบัติต่อคุณส้มเปรี้ยวเสียอีก

ชายหนุ่มส่งเสียงตอบเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก ก้มหน้าจัดการ เอกสาร

ในขณะนั้นเอง มีสายโทรเข้า

เปปเปอร์มองปราดไป เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท จึงรับสายอย่าง

รวดเร็ว “มีธุระอะไร?”

ปลายสายเป็นเสียงชายหนุ่มทะเล้น “เปปเปอร์ นายพาดหัว ข่าวล่าสุดบนอินเทอร์เน็ตส

เปปเปอร์ไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร เปิดมือถือดู กวาดมองอย่างไม่ ใส่ใจ สายตาค้างไปโดยพลัน

เป็นรูปภาพของมายมิ้นท์ที่ดูสนิทสนมกับนายแบบคนนั้น คน

หนึ่งก้มหน้า คนหนึ่งเงยหน้า จากมุมที่เห็นเหมือนกำลังจูบกัน

พาดหัวสีแดงสะดุดตา ช็อก!ประธานบริษัทตระกูลนวบดินทร์ ถูกบีบให้หย่า นายแบบชื่อดังเลื่อนขั้นสำเร็จ