บทที่ 13 คุกเข่าขอโทษ

มายมิ้นท์ค่อนข้างแปลกใจ

เปปเปอร์ก็นับว่าเป็นคนมีพรสวรรค์ ตระกูลนวบดินทร์ก็เป็น ครอบครัวมั่งคั่ง ทำไมพิศมัยถึงได้เหมือนกับหญิงชนบทไร้การ ศึกษาเช่นนี้?

ริมฝีปากของเธอกระตุก “รบกวนคุณช่วยทำความเข้าใจด้วย ฉันกับลูกชายของคุณหย่ากันแล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ได้เอาเงินของ ตระกูลนาบดินทร์ของพวกคุณไปสักบาทเดียว

“แกพูดเหลวไหล!” พิศมัยไม่เชื่อคําพูดโกหกของเธอ ดูท่าทาง ไม่ยอมปล่อยไป “คนจนอย่างแกจะเอาเงินที่ไหนมาสถานที่ได้ เอนด์แบบนี้? ถ้าไม่ได้เอาเงินลูกชายของฉันไป ฉันจะบอกแกให้ นะมายมิ้นท์ ถึงตอนนี้แกจะคุกเข่าขอโทษฉัน ฉันก็ไม่ยกโทษให้ แก!”

คุกเข่าขอโทษ?

มายมิ้นท์โกรธจนหัวเราะออกมา

พิศมัยผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมคนนี้ สมองไม่เคยปกติ

ไม่คู่ควรให้เธอเสียเวลา หันตัวจะเดินจากไป แต่พิศมัยที่ก่อเรื่องวุ่นวายจะยอมปล่อยเธอไปได้อย่างไร? “ยังคิดจะหนีอีก!” พิศมัยเอื้อมมือไปยังเส้นผมตรงท้ายทอยด้านหลังของมายมิ้นท์

ลาเต้ที่เตรียมตัวอยู่ก่อนแล้วผลักพิศมัยออกไป ถึงมายมิ้นท์ ปกป้องไว้ข้างหลัง

ลาเต้จงใจใช้แรงเล็กน้อย พิศมัยควบคุมไม่อยู่ล้มลงไปข้าง หลัง เสียการทรงตัวหกคะเมนลงไป “ว้าย คุณพระช่วย!”

เธอเงยหน้าขึ้นมาสบเข้ากับสายตารังเกียจของลาเต้ จึงนั่งลง กับพื้นร้องไห้โหวกเหวกเสียงดัง “ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม! ฉันเป็นคนแก่อายุตั้งเท่าไหร่ ไม่คิดว่าจะถูกไอ้เด็กทำร้ายได้ ฉันตายดีกว่า…”

ผู้คนรอบข้างยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในไม่ช้าจึงนำพาให้ผู้จัดการ ของที่นี่มา

พิศมัยรีบชี้ไปที่ลาเต้ ฟ้องผู้จัดการ “ไอ้สารเลวนี้ทำร้ายฉัน

โอ๊ยเอวของฉัน…เจ็บสุดๆ ไปเลย…”

เธอคือลูกค้า VIP ของในร้านนี้ ใช้จ่ายเงินไปไม่น้อย ผู้จัดการ นายเมฆจะต้องให้ความช่วยเหลือโดยปริยาย

เขากวาดตามองมายมิ้นท์และพวกเขาด้วยสีหน้าเอาจริงเอา จัง เมื่อสายตามาอยู่ที่ร่างของราเม็ง ก็ช็อกไป

“เห้ย…”

คำพูดในส่วนท้ายถูกราเม็งขัดจังหวะ “เธอโกหก ไม่เชื่อคุณ สามารถตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดได้
เนื่องจากผู้จัดการนายเมฆผ่านเหตุการณ์มามากมาย นึกอะไร ขึ้นได้ จู่ๆ ก็เปลี่ยนไป พยักหน้าโค้งคำนับพร้อมกับรอยยิ้ม “ได้ ครับๆ ผมจะไปตรวจกล้องวงจรปิด”

สําหรับการเปลี่ยนแปลงที่น่าประหลาดใจ มายมิ้นท์ยิ่งสงสัย ในตัวของราเม็งมากขึ้น เขาเป็นแค่นักเรียนยากจนที่ออกมาจากหมู่บ้านในชนบทจริง

เหรอ?

เมื่อผู้จัดการนายเมฆกลับมาอีกครั้ง ก็ได้เปลี่ยนจุดยืน รู้สึก หมดคำพูดกับพิศมัย “คุณป้าครับ คุณควรจะกลับไปก่อน มี ฉะนั้นตำรวจจะมาถึงแล้ว”

พิศมัยชะงักงัน “ตำรวจอะไร?”

ผู้จัดการนายเมฆตาหนิเธออย่างไม่สบอารมณ์ “ในกล้อง วงจรปิดเห็นชัดเจนว่าคุณเป็นฝ่ายลงมือก่อน คุณพูดได้ยังไงว่า เขาเป็นคนทำร้ายคุณ? จากการที่คุณก่อความวุ่นวาย ตำรวจจะ ต้องมาสังเกตการณ์ และจะต้องลงโทษที่คุณจงใจทำเรื่องผิดให้ เป็นเรื่องถูก”

พิศมัยได้ฟังก็แทบไม่อยากเชื่อ “มีสิทธิ์อะไร!”

เห็นเธอยังคงทำตัวไร้เหตุผล ลาเต้โกรธจนหัวเราะ พูด เหน็บแนม ใส่พิศมัย “แก่ขนาดนี้แล้วทําไมถึงยังหน้าไม่อาย น้องสาวของผมอยู่ในบ้านพวกคุณถูกคุณทรมาน ตอนนี้หย่ากับ ลูกชายกากๆ ของคุณแล้ว คุณยังไม่ปล่อยไปอีก? อย่าคิดว่าเป็น คนแก่แล้วผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณ ทำให้ผมโกรธ ตายแน่นั่งหมาแก่!”

พิศมัยตกใจลาเจนเงียบไปชั่วขณะ กัดฟัน ไม่ยินยอมที่จะไป

ก่อน

ลาเต้ถุยออกมา และหัวเราะเยาะ “อีแก่ที่รังแกคนอ่อนแอและ หวาดกลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า คนเลวต้องเจอคนเลวยิ่งกว่า

มือถือของเขาดังขึ้นกะทันหัน หลังจากรับสาย ไม่รู้ว่าปลาย สายพูดอะไร ทำให้เขามองมาทางมายมิ้นท์โดยไม่รู้ตัว เธอเลิกคิ้ว “นายมองแบบนี้ เกี่ยวกับฉันใช่ไหม?

“เพื่อนคนหนึ่งของฉันบอกว่า เขาเห็นผู้ช่วยเหมันตร์กำลัง ทำการตรวจสอบกล้องวงจรปิดริมถนนของอุบัติเหตุรถยนต์ส้ม เปรี้ยวหกปีก่อน!”

เขาพูดจบ ใบหน้าของมายมิ้นท์เย็นชาลง ราเม็งเห็นสีหน้าของเธอทะแม่งๆ จึงหันกลับไปถาม “ลาเต้

กล้องวงจรปิดอะไรเหรอ?”

ลาเต้ฉุนเฉียวอย่างไม่ปิดบัง ตอบด้วยเสียงเย็นชา “ส้มเปรี้ยว นังผู้หญิงชั่วช้า หลังจากฟื้นมารู้ว่าน้องสาวแต่งงานกับเปปเปอร์ ใจในเกิดความอิจฉา อาฆาตพยาบาท จงใจบิดเบือนความจริง บอกว่าอุบัติเหตุรถยนต์ของเธอมายมิ้นท์ขับชนเธอเพราะความ ริษยา เปปเปอร์ผู้ชายที่ฉลาดแบบนั้น ไม่คิดว่าจะมองไม่ออกว่านี้ เป็นคำโกหก? เซ็งจริงๆ

ราเม็งก้มหน้าคิดใตร่ตรองสักพักหนึ่ง “ยังไม่ต้องพูดถึงว่าคลิปวิดีโอที่นานขนาดนั้นยังอยู่หรือเปล่า แม้เปปเปอร์จะโชคดี คว้ามาได้ มันจะมีประโยชน์อะไร?”

“ก็ใช่” ไม่รู้ว่าลาเต้คิดอะไรได้ สีหน้าเปลี่ยน “ส้มเปรี้ยวจิตใจ อำมหิตถึงขนาดพูดโกหกอย่างไม่มีที่มาที่ไปได้ หล่อนจะสร้าง คลิปวิดีโอปลอมมาเล่นงานเธอหรือเปล่า?”

มายมิ้นท์พลันยิ้มขึ้น รอยยิ้มไปไม่ถึงดวงตา “เดิมที่ฉันคิดว่า ในเมื่อหย่ากับเปปเปอร์แล้ว ต่อจากนี้ให้ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้อง มายุ่งเกี่ยวกัน ดูเหมือนฉันจะไร้เดียงสาเกินไป ตรงกันข้ามมีคน ไม่ยอมปล่อยฉัน”

คุณพ่อได้รับความไม่เป็นธรรมมีส่วนเกี่ยวข้องกับเยี่ยมบุญ ลูกสาวของเขาฟื้นขึ้นมาก็หมายหัวข้อหาฆาตกรรมกับเธอ

สมกับที่เป็นพ่อลูกกันจริงๆ

เห็นเธอเป็นคนแพ้ง่ายๆ เหรอ?

มายมิ้นท์ยกมุมปากขึ้น รอยยิ้มดุจดอกไม้ “ถ้าส้มเปรี้ยวไม่ สร้างปัญหา ฉันจะไม่ทำอะไรแน่นอน แต่เธอคิดทำร้ายฉัน ฉันจะ ทำให้เธอเห็นว่า ฉันก็ไม่ใช่แม่พระ