บทที่ 10 ยั่วยุ

ราเม็งพยักหน้าให้ทามทอยอย่างมีมารยาทมาก จากนั้นหัน ไปทางมายมิ้นท์ มุมปากยกขึ้นเบาๆ “ได้ยินลาเต้บอกว่าพี่เคย เรียนเต้นมาก่อน พี่สอนผมดีไหม?”

มายมิ้นท์กลับอารมณ์ดีเกินความคาดหมาย “ไม่มีปัญหา”

ทั้งสองจูงมือไปที่ฟลอร์เต้นรำ ทามทอยได้สติกลับมา สาย หน้าอีกครั้งและถอนหายใจ “นายแบบคนนี้ไม่ธรรมดาเลย

เนื่องจากราเม็งมีอาชีพนายแบบ จึงเรียนเต้นได้ราบรื่น

ให้ดีเจเปลี่ยนสีแสงไปก่อนแล้ว เวทีจึงเต็มไปด้วยดวงดาว ทั้ง สองเต้นเข้ากันได้ดีมาก

ลาเต้ดื่มไปผิวปากไปอยู่ด้านล่าง

อาจเพราะไม่ได้เต้นมานาน สุดท้ายส้นเท้าของมายมิ้นท์ไม่

มั่นคง ล้มลงไปโดยพลัน ราเม็งมือไวตาไว มือใหญ่โอบแผ่นหลังของเธอ คว้าทั้งตัวไว้

ในอ้อมแขน

มายมิ้นท์แนบชิดกับร่างกายด้านหน้าของเขา เหมือนจะได้ยิน เสียงหัวใจของเขาเต้นรัว

เปปเปอร์เพิ่งจะเข้ามามองเห็นฉากนี้พอดี

ผู้หญิงที่ในวันธรรมดาอ่อนโยนและสวยเพรียบพร้อม ตอนนี้ฟุบอยู่ในอ้อมแขนชายอื่นอย่างไม่คาดคิด เหมือนปีศาจยั่วยวน เซ็กซี่น่าหลงใหล

ใบหน้าของเปปเปอร์เย็นชาขึ้นในชั่วพริบตา มืดมนจนน่า

กลัว

ราเม็งกระซิบข้างใบหูมายมิ้นท์ “พี่ครับ เขามาแล้ว

มายมิ้นท์เห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ก่อนแล้วจากกระจกบานใหญ่ฝั่ง ตรงข้าม เธอทำเป็นยิ้มเหมือนไม่เห็น ทัดปอยผมยุ่งๆ ไว้ข้างหู “ฉันหิวแล้ว ไปหาอะไรกินก่อน”

ราเม็งปล่อยเธอออก ลงมาจากฟลอร์เต้นรําด้วยกัน

เมื่อเดินผ่านด้านข้างเปปเปอร์ ชะงักไปเล็กน้อย ยกเปลือกตา

ในสายตาของเปปเปอร์ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุ

“มายมิ้นท์ช้าก่อน!!

มายมิ้นท์หันหลังหยุดให้เขา และหันมา มุมปากยกขึ้นเป็น ส่วนโค้งตื้นๆ “คุณเปปเปอร์มาได้ยังไงคะ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ดู เหมือนฉันจะไม่ได้เชิญคุณ?”

เปปเปอร์เหลือบมองราเม็งก่อน แววตามีความเป็นศัตรูกับ ชายหนุ่ม หรี่ตาลงเล็กน้อย

แต่กลับพูดกับมายมิ้นท์ “ผมคิดว่าคุณควรจะสนใจหน่อยนะ พวกเราเพิ่งจะหย่าคุณก็สร้างข่าวฉาวมากมายแบบนี้ ผมไม่สนใจหรอก แต่ตระกูลนวบดินทร์ของผมยังต้องคำนึงถึงชื่อ เสียง

มายมิ้นท์รู้สึกน่าข่า “มันถึงตาที่คุณต้องมาสั่งสอนฉันแล้วเห รอ? อีกอย่าง ฉันชอบใครก็อยู่กับคนนั้น มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?

“คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่คุณ ทำตัวเวอร์แบบนี้ เรื่องไปถึงหูคุณย่าแล้ว ฝ่ายชายยืนทำหน้า เคร่งขรึมอยู่ที่เดิม สายตาที่เย็นชาผสมผสานเข้ากับแสงสีใน ยามราตรี

รอยยิ้มมุมปากมายมิ้นท์แข็งทื่อ “ท่านย่า กลับมาแล้ว?

“อืม ท่านอยากเจอคุณ” มุมปากของเปปเปอร์กระตุกอย่าง เย็นชา กวาดมองไปที่ราเม็งด้านหลัง จงใจพูด “แน่นอน ถ้าคุณ ยุ่งกับการเดตกับผู้ชาย ก็ไม่ต้องไป

ฝ่ายชายจากไปโดยไม่หันกลับมามอง แววตาของมายมิ้นท์

ยุ่งเหยิง ตรึกตรองสักพักหนึ่ง เตรียมตัวก้าวตามไป

เห็นราเม็งจะตามมาด้วย เธอหันไปปลอบโยนเขา “ไม่ต้อง เป็นห่วง ฉันไม่เป็นไร

มองแผ่นหลังมายมิ้นท์จากไปไกล ในแววตาของราเม็งเศร้า หมอง

ในตอนนี้ เขาสังเกตเห็นเงาคนที่มุมกำแพง
ทามทอยเดินออกมาด้วยใบหน้ากระอักกระอ่วน ส่งเสียงไอ เบาๆ “คือว่า…ผมสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกได้ยินพวกคุณคุยกันพอดี”

ราเม็งสีหน้าเย็นชา ไม่สนใจเขา

ทามทอยกูจมูก รู้สึกน่าหัวเราะกับความเป็นศัตรูของเขาที่มี ต่อตนเอง “คุณชอบมายมิ้นท์ใช่ไหม? วางใจเถอะ ผมไม่ได้คิด จะแย่งผู้หญิงกับคุณ”

ราเม็งกวาดตามองเขาอย่างเยือกเย็น “ด้านนอกลมแรง คุณ ทามทอยควรจะกลับไปเร็วๆ” พูดจบก็เดินจากไป

ทามทอยอิ้ง ส่ายหน้าเผลอหัวเราะออกมา