บทที่ 7 เธอหักหลังเขา

เห็นเขามีท่าทางลึกลับ กระตุ้นความแปลกใจของมายมิ้นท์ “นายบอกมาก่อน ฉันจะได้ตัดสินใจวะไปหรือเปล่า” ราเม็งถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “พี่ครับ ผมบอกก็ไม่

เซอร์ไพรส์สิ”

มายมิ้นท์เห็นเขาทำท่าทางเศร้าใจ จึงอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อเปปเปอร์ออกมาจากประตู มองเห็นชายหนุ่มก้มหน้าลงไป พูดอะไรข้างหูมายมิ้นท์พอดี

มายมิ้นท์หัวเราะอย่างมีความสุข ดวงตาคู่นั้นช่างสดใสเหลือ เกิน

เดิมทีเขาจะเข้าไปในรถ แต่เขาหยุดลง หันตัวไปมองชายหญิง

คู่นั้นอย่างเย็นชา แววตาปกคลุมไปด้วยหิมะเหน็บหนาวจนถึง

กระดูก

หลังจากทั้งสองแต่งงานกัน เธอไม่เคยหัวเราะแบบนี้เลย

เธอพูดข้างหูไปเรื่อยไม่รู้จักจบ ทั้งหมดเป็นเรื่องจุกจิก หยุมหยิม ทุกครั้งที่ดวงตาคู่นั้นมองเขา ล้วนมีแต่ท่าทาง ระมัดระวัง

ความจริงแล้วเขาไม่ชอบเธอที่เป็นแบบนั้น รู้สึกว้าวุ่นใจ คิดไม่ถึงว่าพอหย่าแล้ว เธอจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคน เปล่งประกายแสงจากภายในสู่ภายนอก

เพราะผู้ชายคนนั้น?

มุมปากของเปปเปอร์มเย็นชา

ผู้หญิงนอกใจที่ไม่รักตนเอง ไม่คู่ควรให้เขามอง

“คุณผู้ชายครับ?” ผู้ช่วยเหมันตร์เห็นเจ้านายตนเองไม่ยอมขึ้น รถ จึงเอ่ยเตือนอย่างระมัดระวัง

เปปเปอร์ถอนสายตากลับมา เข้าไปนั่งในรถ “กลับ”

ไม่รู้ว่าผู้ช่วยเหมันตร์เข้าใจผิดหรือเปล่า รู้สึกว่าคุณผู้ชาย โกรธมาก สีหน้าน่าตกใจ…

มายมิ้นท์เพิ่งจะนั่งลงบนเบาะด้านข้างคนขับ หางตาชำเลือง เห็นเปปเปอร์จากไป

หลังจากรถขับไป เธอมองต้นไม้ด้านนอกที่ผ่านไปรวดเร็ว

อย่าง ใจลอย

ความเงียบเหงาของเธออยู่ในสายตาของราเม็ง เขาระงับ อารมณ์ในแววตาอย่างสงบ “พี่กำลังคิดอะไรอยู่?

มายมิ้นท์ดึงสติกลับมาและยิ้ม “ไม่มีอะไร

ในสายตา อวัยวะบนใบหน้าด้านข้างของราเม็งมีมิติยิ่งกว่า ค่อนข้างมีหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง

ปีนั้นเปปเปอร์เป็นนักเรียนชายที่มีหน้าตาโดดเด่นมีชื่อเสียง ของโรงเรียน แต่ราเม็งก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยสักนิด ไหล่กว้างเอวบางขายาว สามารถเทียบกับนายแบบระดับนานาชาติ

“นาย…ทําไมถึงเลือกท่าอาชีพนายแบบเหรอ?” มายมิ้นท์เคย คิดว่าอาศัยคะแนนดีๆ ของเขา ก็จะก้าวไปสู่เส้นทางนักเรียนแถว หน้าได้

“ตอนแรกไปเทสหน้ากล้องตามใจชอบ คิดไม่ถึงว่า หลังจาก นั้นจะเข้าวงการนายแบบ” อาศัยกระจกรถ เขาเหลือบมองมาย นท์ แกล้งทำเป็นถามอย่างไม่ใส่ใจ “พี่ไม่ชอบอาชีพนายแบบเห รอครับ?”

มายมิ้นท์ส่ายหน้า แววตาอ่อนโยน “ไม่หรอก ตราบใดที่นาย มีอนาคตสดใส ส่องแสงในอาณาเขตของตนเอง ต่างก็เหมือน กัน”

แววตาของเด็กหนุ่มมีรอยยิ้ม เบรกรถอย่างมั่นคง “พี่ครับ พวกเราถึงแล้ว”

ตรงหน้าคืออาคารสองชั้นขนาดเล็กค่อนข้างโบราณ มีชาย

ชราผมขาวกำลังนั่งดื่มชาบนเก้าอี้หวาย

ชายชราหันตัวมา ส่งยิ้มบางๆ ให้เธอ “ยัยหนู มายมิ้นท์อึ้งไป แทบไม่อยากเชื่อ ชายชราถอนหายใจ “ตารู้เรื่องของหลานหมดแล้ว ลำบาก หลานแย่เลย”

ขอบตาร้อนผ่าว เธอโผเข้าไปที่ตักของชายชรา “คุณตา หลาย ปีที่ผ่านมาคุณตาไปไหนมา?”
หกก่อน เงินของเทนเดอร์กรุ๊ปขโมย หลักฐานคุณพ่อ ไม่เพียงถูกปลดออกจากบอร์ดบริหาร แต่ยังต้องเผชิญ สถานการณ์เข้านั่งในคุก

แถมกระโดดตึกด้วยความโกรธ

ท่านตากล่าว ตาเอาตรวจสอบเรื่องเงินถูกขโมยไป เมื่อนั้น พบว่าความเกี่ยวข้องกับเอสซีกรุ๊ป พ่อหลานถูก คนทำให้

ขณะมายมิ้นท์ครุ่นคิด ท่านหยิบเอกสารออกมาฉบับ หนึ่ง วางในของเธอ หนู หุ้น 51% ของเทนเดอร์ กรุ๊ป

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปาก สีหน้าเคร่งขรึม หนูลากตัวคนร้ายคุณพ่อออกมา แน่นอนค่ะ”