ตอนที่2 เครื่องหมายในใจของสุพจน์

จันทรัตร์ตะโกนออกมา ใจเหมือนถูกมีดบาด ชื่อนี้เป็น มะเร็งในใจเธอ แต่เป็นเครื่องหมายในใจของสุพจน์

ตอนนั้นจันทรัตร์บังคับสุพจน์แต่งงานกับเธอ ไล่กรรณา ราออกจากชีวิตเขาโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบใดๆทั้งสิ้น ยิ่ง กว่านี้คือทำให้แม่ของกรรณาราต้องตาย จนกรรณาราท้อแท้ เลิกกับสุพจน์ เธอถึงมีโอกาสเข้ามาชีวิตเขา ใช้ทรัพย์สมบัติ ตระกูลผูกมัดเขาไว้ตลอดชีวิต

สุพจน์เกียจเธอมาหลายปี ไม่ชอบเธอพูดถึงกรรณารา วันนี้เธอผิดสัญญาอีก

สุพจน์กัดหมัดแน่น หันกลับมาใช้แววตาดุดันจ้องมอง เธอ “เธอมีสิทธิ์อะไรเรียกชื่อนี้ ผมให้เธอทำหน้าที่ภรรยาให้ ดี เริ่มจากการปิดปากของเธอ”

ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเอ่ยชื่อเธอต่อหน้าสุพจน์ เพราะว่า เธอก็ไม่อยากให้กรรณารามาทำลายความรักของเธอ “ค่ะ ต่อไปฉันจะไม่พูดละ พรุ่งนี้เช้าคุณอยากกินอะไร ฉันทำให้ อีกอย่างเสื้อผ้าคุณฉันซักเสร็จแล้ว หากคุณไปบริษัท อย่า ลืมเอาไปด้วย ฉันใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้ว ฉัน……

“พอแล้ว “แววตาของสุพจน์เต็มไปด้วยความรำคาญ “จัน ทรัตร์ เวลาผ่านไปหลายปี เธอยังเหมือนเดินไม่เคยเปลี่ยน

“ให้คนรังเกียจ”
เอาหมอนและผ้าห่มออกจากตู้ สุพจน์เตรียมตัวไปนอน ห้องรับแขกคืนหนึ่ง

จันทรัตร์จับมือเขาไว้ไม่ให้ไป ด้วยสายตาร้องขอมอง หน้าสุพจน์พักหนึ่ง

“พี่สุพจน์ อยู่กับฉันอีก10เดือนนะ หลัง10เดือน ฉันจะหย่า กับคุณ ฉันขอร้องล่ะ อย่าเกียจฉันนะ”

คำพูดเหล่านี้หลุดออกจากปากจันทรัตร์ ทำให้สุพจน์ ตกใจไม่น้อย ตอนที่จันทรัตร์อยากแต่งงานกับเขาทำได้ทุก อย่าง ยังพูดว่าจะ

ผูกมัดเขาตลอดชีวิต ถึงแม้ว่าเขาไม่รักเธอ รังเกียจ เธอ แค่ขอให้เขาอยู่เคียงข้างเธอก็พอ เดี๋ยวนี้กลับพูดว่า อีก10เดือนจะหย่ากับเขา มันไม่เหมือนคำพูดที่คนที่ชื่อจัน ทรัต พูดเลย

สุพจน์ พูดแบบเยาะเย้ยว่า “เล่นมุขไหนของเธอ”

“ฉันเหนื่อยละ อยากปล่อยตัวบ้าง”

จันทรัตร์ก้มหน้าตลอด ที่ไหนได้ น้ำตาหยดลงบนหลัง มือเป็นเม็ดๆ

ปกติสุพจน์จะกลับบ้านทุกวัน แต่กลับดึกมาก ไม่ค่อย ได้พูดคุยกับจันทรัตร์เลย นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่กิน ข้าวกับเธอด้วย
จู่ๆจันทรัตร์ก็พูดว่าอีก10เดือนจะหย่ากัน ทำให้สุพจน์ แปลกใจยิ่งขึ้น จันทรัตร์ยอมปล่อยมือง่ายๆจริงหรือ

ตอนที่เขาแต่งงานกับจันทรัตร์ ได้สัญญากับพ่อจันทรัต ไว้ว่าจะดูแลเธอดีๆ

จันทรัตร์เป็นคนดูแลตัวเองไม่เป็น ไม่มีเขา เท่ากับไม่มี

โลก หย่ากับเขาแล้ว เธอจะใช้ชีวิตอย่างไร

เพื่อที่จะมีลูกของสุพจน์ จันทรัตร์ใช้เข็มเจาะถุงยางเป็น รๆ หาทุกวิธีเพื่อให้สุพจน์นอนกับเธอ ทุกครั้งที่สุพจน์เข้าตัว เธอจากด้านหลัง ก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ตอบสนองอย่าง ดูดดื่ม เหมือนใช้เสียวชีวิตสุดท้ายอยู่กับสุพจน์

คืนนี้ สุพจน์ดื่มจนเมา เขาจูบจันทรัตร์ จันทรัตร์ยดีใจมาก แต่เมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อออกมาว่า “กรรณารา”เหมือนถูกนำ เย็นๆราดใส่ทันที

เขาพูดว่า กรรณารา ผมหย่ากับจันทรัตร์ก็แต่งงานกับ

เธอนะ

จันทรัต นําตาไหลท่วมหน้า มองเพดานด้วยแววตาว่าง เปล่า เขารอจนไม่ไหว อยากจะแต่งงานกับกรรณาราขนาด นั้นเชียวหรือ

เสียดาย เธอมองไม่เห็นแล้ว

วันต่อมา จันทรัต และเพื่อนสนิทหทัยพัชรมาเดินห้างกัน หทัยพัชรตั้งครรภ์4เดือนแล้ว จันทรัตร์กลัวว่าตอนเขา คลอด เธอนอนอยู่ห้องคนป่วยไม่สามารถเป็นเพื่อนเขาได้ เธอเลยอยากเตรียมเสื้อผ้าเด็กไว้ก่อน กังวลยิ่งกว่าคนเป็น แม่เสียอีก

หทัยพัชรเห็นเธอมีพฤติกรรมผิดปกติ เลยถามว่า “จัน ทรัตร์ เธอทำอะไร เด็กออกมาค่อยซื้อก็ยังทันอยู่ เดี๋ยวนี้แค่ กี่เดือนเองจ๊ะ”

“ฉันกลัวไม่มีโอกาสแล้ว

“เธอจะไม่มีโอกาสได้ไง เธอเป็นแม่บุญธรรมของลูกนะ”

จันทรัตร์แค่ยิ้ม แต่เธอก็หวังให้ตนมีลูก จะได้เหมือน

หทัยพัชรเป็นแม่ที่มีความสุข

“จันทรัตร์ ดูซิ ฉันเห็นสุพจน์” หทัยพัชรเรียกอย่างตื่นเต้น และดึงแขนจันทรัตรไว้

จันทรัตร์หันไปดู รอยยิ้มนิ่งอยู่ เธอกำมือไว้แน่น หัวใจ เหมือนโดยสลายเป็นชิ้นๆ ผู้ชายที่เลือกเสื้อผ้าอยู่ไม่ไกลนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นสุพจน์กับกรรณารานั้นเอง