ตอนที่7 จะใช้เด็กผูกมัดผมหรือ

จันทรัตร์จุงมือหทัยพัชรเดินต่อไป เงยหน้าก็เห็นสุพจน์ ทันที แปลกใจนิดๆ แต่แป๊บเดียวก็ปรับตัวทัน เดินต่อไปด้วย ใบหน้าสงบ

“เธอมาทําอะไรที่นี่? ” สุพจน์ถาม

หทัยพัชรพูดด้วยเสียงโกรธ คุณรู้ไหมจันทรัต…….

จันทรัต ดึงแขนหทัยพัชรไว้ ไม่อย่าให้เธอพูดต่อ “ฉัน มาดูคุณกรรณารา

สุพจน์เม้มปาก พูดอย่างประชดประชันว่า “เธอจะใจดี ขนาดนี้เหรอ”

“อื้อ ไปดูหน่อย นอนตั้งครึ่งเดือนแล้ว “จันทรัตร์ก็พูด อย่างประชดประชันเช่นกัน

ตามสุพจน์ไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย จันทรัตร์เห็นหน้า ซีดของกรรณาราทันที หน้าผากยังฉีกยาบาดทะยักอยู่

แค่ครึ่งเดือน เธอผอมลงมาก เพื่อจะกระตุ้นความ สัมพันธ์ระหว่างจันทรัตร์และสุพจน์ เธอก็ทำได้เสียทุกอย่าง จริงๆ

“พี่สุพจน์……
ประตูเปิดออก กรรณาราร้องอย่างดีใจ พอเห็นจันทรัตร์ สีหน้าเย็นชาทันที พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เธอมาทำไหม จะมาดูว่าฉันตายหรือยังเหรอ”

จันทรัตรไม่โกรธ เดินเข้ามาอย่างสงบ “มาเยี่ยมคุณ กรรณาราคะ นอนโรงบาลตั้งครึ่งเดือน ยังไม่ดีขึ้นเลย พี่ส พจน์เป็นห่วงแย่เลยเนอะ

ใจกรรณาราคุกรุ่นและเร่าร้อนเหมือนมีไฟสุมอยู่ใน อก เธอแย่งสามีของจันทรัตร์ ยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น เหมือนเป็นเรื่องของคนอื่นด้วยซ้ำ ทำให้กรรณารายิ่ง เกลียดจันทรัตร์มากขึ้น “ถ้าคุณไม่อิจฉาฉัน ครอบครอง ผู้ชายของฉันไว้ ทำไมฉันต้องมานอนที่นี่ละ จันทรัตร์ เธอ โหดร้ายมาก กรรมจะตามสนองแก่สักวันหนึ่ง

จันทรัตร์ยิ้ม ถึงจะมีกรรมตามสนองก็ไม่ใช่ฉัน “คุณ กรรณารา พูดคำนี้ไม่รู้สึกอายบ้างหรือ เธอแย่งสามีฉันไป เป็นเวลาห้าปี เป็นกิ๊กทำได้ถึงขนาดนี้ ก็สุดยอดจริงๆ”

กรรณาราโกรธจนหน้าแดง โดนจันทรัตร์ประชดประชัน อย่างนี้ ยิ่งพูดเสียงดังขึ้น “ตอนนั้นฉันกับสุพจน์จะแต่งงาน กันแล้ว เธอนั้นแหละเป็นกิ๊ก บีบบังคับทำให้แม่ฉันต้องตาย เธอมีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก เธอนั้นแหละที่เป็นกิ๊ก”

“เหรอคะ” จันทรัตร์พูดอย่างไม่สะทกสะเทือนสักนิด เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด “หากสุพจน์ไม่ลืมฉัน เธอว่าเขา จะรักเธอไหม กรรณารา เธอปลอมตัวเป็นฉันอยู่มาห้าปี อยู่ในเงาของฉัน มีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก ถ้าเธอไม่โกหกชาตินี้สุพจน์ก็คงไม่มีวันมองหน้าเธอหลอก”

คำพูดที่ก้าวร้าวทำให้กรรณาราได้รับความกระตุ้น เข้า มองจันทรัต ด้วยดวงตาแดงเหมือนปีศาจ เธอปลอมตัว เป็นจันทรัตร์ครอบครองสุพจน์มาห้าปี แล้วไง แค่มีวิธี เธอ ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ

“ฉันท้องแล้ว” จันทรัตร์พูด “เป็นลูกของฉันกับพี่สุพจน์ เอง”

กรรณาราตกใจตาโต โกรธจนตะโกนกรีด จับของโยนจัน ทรัตร์ ยังดีที่จันทรัต หลบทัน โยนไม่ถูกตัว

“จันทรัต “เธอไปตายซะ เธอไม่ได้ตายดีแน่” กรรณารา พาลโมโหโกรธเกรี้ยว

สพจน์ได้ยินเสียงทะเลาะด้งออกมาจากห้องคนป่วย ก็ รีบวิ่งเข้ามา กรรณาราโวยวาย เห็นสุพจน์เข้ามา ร้องไห้ว่า “พี่สพจน์ พี่ให้จันทรัตร์ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ เธอ โหดร้ายมาก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”

สีหน้า พจน์เปลี่ยนทันที ถามด้วยเสียงโกรธ “จันทรัต เธอทําอะไรกับกรรณารา”

“ไม่ได้ทําอะไร ก็แค่บอกเธอว่า ฉันท้อง”
คำพูดนี้เหมือนลูกระเบิด สุพจน์ตื่นตระหนก ไม่คิดว่าจัน ทรัตร์จะมีเล่ห์เหลี่ยมขนาดนี้ ทำอะไรลับหลังให้ตัวเองท้อง ได้

สพจน์ลากมือจันทรัตร์ พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอออกไป

จันทรัต เดินตามสุพจน์ออกไปอย่างสงบ ไม่ได้ตกอก ตกใจอะไร แต่การกระทำของเธอกระแทกใจสุพจน์ สุพจน์ ไม่ชอบจันทรัตร์เล่นเล่ห์เหลี่ยม แม้แต่เรื่องตั้งครรภ์ก็เอา มาหลอกล้อเขา พูดเสียงต่ำๆว่า “เธอท้องกับผมได้ไง เธอ ทำอะไร ”

จันทรัตร์ บท้อง “ฉันเคยพูดแล้วว่าอยากมีลูก ฉันก็มีวิธี ของฉัน คุณวางใจได้ ก่อนที่ลูกจะออกมา ฉันจะดูแลเอง คุณไม่ต้องกังวล

“จันทรัตร์”

สพจน์เรียกอย่างตะโกน แววตาดุดันจ้องมองเธอ “จะ คลอดลูก เธอไม่ได้ถามผมสักคำ อยู่ๆก็มีลูกโผล่ออกมาคน นึง เธอจะใช้ลูกผูกมัดผม แล้วไม่อยากหย่ากับผมใช่ไหม”