ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณารา
บางครั้งจันทรัตร์ก็มีความรู้สึกเกลียดตัวเอง เพื่อสุพจน์ เธอทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ จันทรัตร์พยายามทำให้ตนเอง สงบลง ไม่ให้คำพูดของสุพจน์สะทกสะท้านเธอ “หย่า แน่นอน และลูกก็เป็นของคุณด้วย”
สุพจน์หัวเราะ รู้สึกจันทรัตร์กำลังพูดเล่นอยู่ เธอคลอด ลูกอย่างลำบาก สุดท้ายให้เขาอย่างง่าย ใครจะไปเชื่อ มัน เป็นไปไม่ได้
“พูดเพราะดีเนอะ เล่ห์เหลี่ยมเธอเยอะมาก เธอคิดว่าผมจะ เชื่อเหรอ รีบไปทำแท้งซะ” สุพจน์พูดอย่างโหดร้าย
จันทรัตร์หน้าซีด ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะให้เธอไปทำแท้ง
จันทรัตร์ไม่ยอม คำพูดอันโหดร้ายกำแพงที่คุ้มครองเธอ พังหมด “ไม่ ฉันต้องคลอดออกมา นี่คือเลือดเนื้อของเรา สองคน”
“คุณรู้ไหม ผมเกลี่ยดคุณ” สุพจน์ดึงมือจันทรัตร์ไว้ “เกลียดทั้งสายเลือดเธอ คลอดออกมาก็เป็นเด็กกรรม รีบไป ทำแท้งเลย”
จันทรัตร์น้ำตาไหลเต็มหน้า ความตื่นตระหนกกับคำพูด ดหดร้ายกระแทกประสาทเธอ เกือบเป็นลม เลือดในตัวจัน ทรัตร์กำลังไหลย้อนกลับ ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกในเวลา นั้น
จันทรัตร์รู้สึกตัวอีกที คือสุพจน์ลากเธอไปคณะ สูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา เธอเช็ดน้ำตา พยายามดึงมา ออกจะมือสุพจน์ “คุณปล่อยฉันนะ”
“จันทรัตร์ เธอรู้ไหมทำไมผมไม่อย่ามีลูกกับเธอ เพราะว่า ถ้ามีลูกอยู่ ระหว่างเราก็จะตัดขาดกันไม่ได้ นี่คือฝันร้ายของ ผม แต่งงานกับเธอก็เป็นฝันร้ายของผมเช่นกัน
“พอแล้ว ! ”
จันทรัตร์เจ็บใจเหมือนตายทั้งเป็น เพียะ! สุพจน์โดนตบ อย่างแรง
เสียงตบทำให้สุพจน์นิ่งไว้ เสียงนี้ก็ทำให้จันทรัตร์ตื่น ด้วย จันทรัตร์จ้องมองสุพจน์ด้วยน้ำตานอง สายตาต็มด้วย ความผิดหวัง “เราหย่ากันเดี๋ยวนี้เลย ส่วนลูกฉันก็ไม่ให้คุณ ล่ะ”
สุพจน์ตกใจไปพักหนึ่ง มองจันทรัตร์อย่างไม่มีตัวตน มือ ก็ปล่อยไปแล้ว
พอจันทรัตร์ได้อิสระ ก็หันเดินไปเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อ กับตัว ในชีวิตนี้เธอไม่ใช่มีแต่สุพจน์ ยังมีลูก แต่น่าสงสาร ลูกจัง เกิดมาก็ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ
เวลานี้ จันทรัตร์สับสนแล้ว สิ่งที่เธอกำลังทำถูกต้องไหม
หากลูกไม่มีความสุข เธอคลอดลูกออกมาจะมีความหมายอะไร
จันทรัตร์ร้องให้เงียบๆคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ลูกเป็น อนุสรณ์ ที่เธออยากให้สุพจน์ แต่เขาไม่เอา
“ฉันท้องแล้วและเป็นลูกคุณ สุพจน์ คุณไม่เอาฉันแล้ว หรือ”
กรรณาราหวาดกลัวมาก กลัวว่าจันทรัตร์ท้องสุพจน์จะ ทิ้งเธอไป ติดตามสุพจน์และถามบ่อยๆ สุพจน์รู้สึกเครียด ถูกกรรณาราถามบ่อยๆยิ่งเครียดขึ้น ปัดมือกรรณาราทิ้ง สายตาแฝงด้วยความเย็นชา “กรรณารา เธอไม่เชื่อใจผม หรือไม่เชื่อใจตัวเอง”
กรรณารานิ่งไว้ ก้มหัวลง ความโลภของเธอทำให้เธอ อึดอัดใจมาก เธอไม่ใช่ไม่เชื่อใจสุพจน์ วันหนึ่งที่จันทรัตร์ ไม่ยอมหย่ากับสุพจน์ เธอก็จะอึดอัดใจไปวันหนึ่ง สักวันเมื่อ ความจริงปรากฏ ความเท็จก็จะสลายไป ถึงวันนั้นเธอไม่ได้ สุพจน์และสุพจน์ก็จะเกลี่ยดเธออีก เธอไม่อยากเห็นสภาพ แบบนี้มากที่สุด
“ไม่ใช่แน่นอนคะ”กรรณาราฝืนยิ้ม รีบจับมือเขาไว้ “ฉัน ไม่ไว้วางใจจันทรัตร์ต่างหาก เธอมีเล่ห์เหลี่ยมมาก เพื่อผล ประโยชน์ตัวเองอะไรก็ทำได้ ฉันก็เกือบตายในมือเขา ฉัน กลัวค่ะ”
สุพจน์ผลักกรรณาราออกไป “ผมไม่อยากได้ยินชื่อจัน ทรัตร์อีก หากเธอเหนื่อยก็พักผ่อนดีๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวก็อย่าไปยุ่ง”
สุพจน์จากไปด้วยระคายเคือง บัดนี้เขาไม่มีความอดทน เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนกรรณาราพูดถึงเรื่องจันทรัตร์ ทําให้เขาอึดอัดใจมาก แยกแยะไม่ออกความรักของตัวเอง คิดถึงแววตาที่ผิดหวังของจันทรัตร์ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก กลัวจันทรัต จะจากเขาไปกะทันหัน ฉนั้นเขาต้องปล่อย วางเรื่องทำแท้งก่อน
กรรณาราพูดเรื่องจันทรัตร์ต่อหน้าเขาบ่อยๆ และพูด ว่าจันทรัตร์เคยทำอะไรๆ เขาเกลียดมาก ไม่อยากให้คน อื่นทําลายชื่อเสียงของจันทรัตร์ ความรู้สึกที่ผสมผสานกัน อย่างนี้ทําให้เขาทรมานมาก เขาปวดหัวอีกแล้ว
สุพจน์กินยาไปสองเม็ด หายใจเข้าลึกๆ อาการณ์ปวดหัว ค่อยๆหายไป
“ปวดหัวอีกแล้วเหรอ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ