ตอนที่ 17 เรียกฉันว่าสามี

ฉันยังไม่พร้อมอย่าเพิ่งเร่งฉันเธอพูดแล้วรีบแกะมือออก

“ แต่ฉันคือสามีของเธอ พวกเราเป็นสามีภรรยากันเรื่อง แบบนี้เป็นเรื่องปกติหรือว่าคุณยังสนใจเกี่ยวกับรูปลักษณ์ ของฉัน “เสียงของธัชชัยดังขึ้น

“ ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ คุณได้โปรดอย่าพูดแบบนี้”

วัจสาที่ดูน่ารัก ใบหน้าของเธอมีสีแดงดวงตากลมโตทำให้ ดูเหมือนกระต่ายที่พร้อมจะเข้าปากเสือ

* เธอไม่ต้องเตรียมตัวอะไรฉันจะทำเอง “เขายิ้มมุมปาก ทำให้คนฟังรู้สึกใจเต้น

วังสาหน้าเธอแดงก่ำหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ร่างกายที่ เป็นแบบนี้ทำไมยังคิดเรื่องแบบนั้นได้

ฉันจะทําแบบนั้นได้อย่างไร เราแทบจะไม่มีความสัมพันธ์ แบบนั้นกันเลย

พวกเรามาเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันรอความสัมพันธ์ก่อตัว ขึ้น ให้ฉันได้เตรียมตัว แล้วเราก็ คำพูดนั้นยิ่งพูดก็พูดไม่ ออก

คำพูดที่เธอพูดออกมาทำให้คนฟังนั้นไม่สบายหูเลยซัก
“อย่าเรียกฉันว่า วรพล ” เขากระซิบ

“ไม่เรียกชื่อแล้วให้เรียกว่าอะไร ” วัจสาพูดกลับอย่าง รวดเร็ว

ธัชชัยกระซิบ เรียกว่า “ สามี ” เขาพูดแบบไร้ยางอาย

สา…สามี เธอเกือบจะสำลักน้ำลาย เธอถูกคนที่ไม่สนิท ดันเคยมาเป็นสามี มันไม่เพียงแต่เขินอายเท่านั้น เธอไม่ สามารถพูดคำนั้นออกมาได้

เรามาเรียกแบบนี้กันไหม ธัชชัยถูกให้เปลี่ยนความคิด

คุณผู้ชาย ” เขาคิดว่าแบบนี้มันน่าเบื่อ และไม่ควรจะเรียก

ชื่อนี่

แม้จะเปลี่ยนจากชื่อที่คุ้นเคยกลายเป็นห่างเหิน เธอถอน

หายใจด้วยความโล่งใจ “ได้ค่ะ คุณผู้ชาย ”

ธัชชัยฟังแล้วยังรู้สึกหงุดหงิด

วัจสาเธอแต่งงานเข้ามาในบ้านนี้ เธอถูกบังคับใช่ไหม ” เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้และพูดออกไป

วัจสายิ้มๆ “ ไม่ได้นับว่าถูกบังคับ คุณป้าให้ที่พักอาศัยฉัน มา20ปี ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องไปไหนบางทีถ้าอยู่บนถนน อาจจะตายไปแล้วก็ได้ แม้ว่านี้จะเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับเลี้ยง

ดูฉัน แต่ฉันสัญญาว่าจะดูแลคุณให้ดี ”
เขามองเห็นความจริงในตาของเธอ คิดว่าเธอเป็นผู้หญิง ที่ไม่ได้โหดร้าย แต่เขายังไม่เชื่อเธอหรืออาจะเป็นเพียงการ แสดงของเธอเท่านั้น

“แบบนั้น หลังจากนี้เธอจะทำอะไรต่อไป ใช้ชีวิตอยู่ในบ้าน หลังนี้ แบบไม่มีอิสระไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ”

วัจสาคิดถึงคำถามนี้ เธอคิดว่าจะหนีปัญหา แต่จะหนี อย่างไร การแต่งงานเป็นภรรยาควรจะมีความรับผิดชอบใน หน้าที่ เธอทำได้เพียงก้มหน้า

ธัชชัยยังไม่ยอมแพ้ เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีความคิดที่ไม่ ดี มีความโลภ แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ปรากฏในตัวเธอ

เธอกำลังแสดงหรือเป็นแบบนี้กันแน่

ท้ายที่สุดก็ไม่มีหลักฐานอะไรเขาเลยเลือกที่จะไม่ถาม หัวข้อนี้

“ ในเมื่อเธอแต่งงานกับฉัน เธอก็อุ่นใจที่จะอยู่ที่นี้เถอะ ฉัน จะไม่ปฏิบัติต่อเธอไม่ดี แน่นอนว่าไม่มีอิสระและชีวิตเป็น ของตัวเองอย่างที่เธอพูด ” เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนี้ ออกมา

แต่เธอฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น วรพลเป็นคนอบอุ่นจริงๆ

“ คุณผู้ชายกินสตูว์ก่อนที่มันจะเย็น ” วันนี้ป้าอ้อยตุ่นเข้า

เนื้อเลย
เขามองปากสีแดงๆของเธอลำคอที่สวยงาม คอเขาเริ่มตึง ขึ้นและร่างกายก็เร้าร้อน

“ เมื่อกี้ฉันกินแล้ว วางไว้เถอะ ” 11

วัจสาคิดขึ้นมาได้ว่าธัชชัยนำอาหารไปให้เขากินแล้ว

คุณผู้ชายหลังจากนี้ให้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องอาหารของ คุณ น้องคุณดูแลบริษัทก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว ให้เขาได้พัก ผ่อนเถอะ

ธัชชัยรู้สึกขอบคุณที่เธอพูแบบนี้ แต่กลับพูดเย็นชาออก มาอีกครั้ง

คุณต้องการให้เราตัดขาดความเป็นพี่น้องกันหรอ ”

อารมณ์ของวรพลเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอรีบ อธิบาย “ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ตรงนี้มันเป็นหน้าที่ ของฉัน อีกอย่างเขาก็มีครอบครัวเขาที่ต้องดูแล ไม่สามารถ ดูแลคุณได้ตลอดเวลา ”

เธอพูดด้วยเสียงอ่อนนุ่ม มีเอกลักษณ์ทำให้คนอดไม่ได้ที่ จะฟัง

“ คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอที่นี้” เขาพูดเพื่อดูปฏิกิริยาเธอ

อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะเอาใจพี่ชายที่ยังโกรธอยู่ คืนนี้เขา จะนอนห้องเดียวกับวัจสาเพื่อให้พี่เขามีความสุข
ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงแดงและมีท่าทีแปลกๆแข็ง ที่อ

ปกติเวลานอนเตียงเดียวกัน เธอจะหลับไปก่อน เขาจะมา ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เขาบอกว่าจะอยู่ด้วยด้วยกัน ไม่รู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นไหม

วัจสาไม่รู้ว่าจะทำยังไง ที่เธอพูดว่าจะดูแลเขาแต่นั้นไม่ได้ หมายถึงดูแลเรื่องบนเตียงด้วย

ธัชชัยมองไปที่หน้าของเธอที่ไม่อาจคาดเดาได้ รู้สึกตลก ขึ้นมาทันที

แต่การตัดสินใจมีความเสี่ยงมาก ชุดหนังนี้สวมได้แค่ ร่างกายส่วนบน หากเธอเห็นส่วนร่าง เธอก็อาจจะเจอมัน แม้ว่าการเจอจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อย่างมากก็แค่รู้ว่าเขาเป็น สามีเธอ ไม่ใช่พี่ชาย

เขาคาดหวังว่าตอนที่เธอจะได้รู้ เธอจะดีใจออกมาแต่ใน ความประทับใจของเธอนั้นเขาคือคนเลว

กลางคืนค่อยๆมืดลงและแสงไฟด้านนอกกดับลง

เธอถูกให้นําเอาเค้กลงไปเก็บด้านล่าง พอกลับขึ้นมานั้น “ วรพล ” นอนอยู่บนเตียงแล้ว

ร่างกายของเธอโน้มไปบนเตียงอย่างแข็งทื่อ แม้จะไม่รู้ว่า เขาขึ้นไปบนเตียงได้อย่างไร แต่ตอนนี้เธอเป็นกังวลมาก
“มานี้ ” เสียงผู้ชายแหบแห้งดังขึ้น วัจสาแทบจะกระโดด ลงจากเตียง

“ ท่านต้องการอาบน้ำไหม “เธอพูดโดยไม่คิดอะไร

‘ฉันอาบแล้ว ” ”

“ฉันไปอาบก่อน ” เธอรีบเข้าห้องน้ำและปิดประตูแล้วเอน พิงกับบกำแพงอ้าปากค้าง

กระจกสะท้อนให้เห็นแก้มแดงๆ ฉันควรทำอย่างไรในเมื่อ ฉันไม่ต้องการจะทำสิ่งนี้

เธอไม่รู้อะไรเลย ถ้าเป็นวรพลจริงๆเขาจะไม่ทำแบบนี้ แม้แต่ร่างกายยังขยับไม่ได้ แต่ถ้าร่างกายนี้เป็นของธัชชัย เขาสามารถโยนเธอลงแล้วรีบกลายร่างเป็นหมาป่าทันที

วัจสาเดินออกมา ห้องมืดไปหมด เธอพยายามจะคลำหาส วิสต์ไฟ

“ ไม่ต้องเปิด “เสียงที่อยู่บนเตียงพูดออกมา

วัจสามองไม่เห็นทาง

ต้องเดินตามกำแพงไปทีละก้าว

ในที่สุดก็มาถึงเตียง ไม่ทันได้สังเกตเดินไปโดนรถเข็นคน

พิการ และล้มลงบนเตียง
ชายคนนั้นทําเสียงออกมา

“ ไม่เป็นไร ” เสียงแหบนั้นแปลกไปเล็กน้อยเหมือนกำลัง

เจ็บปวด

การตอบสนองของเธอนั้นทำให้หน้าเป็นสีแดงใกล้จะ

ระเบิด แต่โชคดีที่ไม่สามารถมองเห็นได้

เธอต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอวเธอถูกจับไว้ อยู่ แขนที่ทรงพลังก็โอบเธอและยึดแขนเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้น ออกไปได้

หน้าอกของเธอของเธอนั้นอยู่บนหน้าของคนที่เธอกดทับ เธอกลัวจนเหงื่อแตก มันเป็นสถาณการณ์ที่น่าอึกอัด

เธอเอื้อมมือไปพยุงตัว “ คุณชายอย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ อยากจะทับคุณ ”

ความนุ่มนิ่มของผิวเธอ แม้จะสวมชุดหนังก็ยังได้กลิ่นหอม จากร่างกายเธอ เขาต้องการที่จะชนะเธอ

‘ฉันสบายมาก ”

เหมือนว่าเขากำลังหยอกล้อกับเธอ แต่เธอคิดว่าเขาเป็น คนอ่อนโยน เมื่อคิดแบบนี้ เธอรีบพลิกลงมาโดยไม่ให้เขา ได้รับบาดเจ็บ

เธอรีบไปด้านหลังของเตียงพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงคุณชายรีบนอนเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ”

เขาถอนหายใจ “ วัจสาเธอกลัวฉันใช่ไหม”

เธอจับที่เอวของเขา ทำให้เขานั้นดึงความสนใจมาได้ แต่ ร่างกายของเธอนั้นสั้นประหม่า