ตอนที่ 16 อยากขอโทษเธอ

วัจสาเธอช่วยเชื่อฟังฉันหน่อยได้ไหม หากเธอทำให้ช้า มันก็จะยิ่งมืด ในฐานะพี่สาวเธอไม่เข้าใจหรอ ใบหน้าที่เยือก เย็น ธัชชัยเฉยเมยยิ่งกว่าเดิม

น้ำเสียงที่พูดนั้นมันไม่เหมือนน้องชายคุยกับพี่สะใภ้ เหมือนที่ควรจะเป็น มันเหมือนเสียงที่ตะโกนใส่แฟนกัน มากกว่า แต่เวลานั้นทั้งสามไม่ได้ใส่ใจลายละเอียด

ในใจภาวินีเสียใจมากและไม่อยากอยู่ตรงนี้แต่ต้องยิ้มสู้ ” ชายน้อยพูดถูกแล้วฉันต้องกลับแล้ว ไม่งั้นแม่จะเป็นห่วงไป ก่อนนะมีโอกาสจะมาเยี่ยม ”

เธอไม่ได้สังเกตภายใต้สูทของธัชชัยนันจับมือวัจสาอยู่ หมกมุ่นกับความอับอายและกำลังจะกลับบ้าน

วัจสากัดริมฝีปากตัวเอง เธอพูดกับตัวเองเสมอว่าตัวเอง มันน่ารังเกียจจริงๆ

เธอดูเฟอร์รารี่สีแดงค่อยๆขับออกไปเธอต้องเก็บความ อดทนทั้งหมดเอาไว้เปรียบเสมือนเม่นที่มีหนามแหลมเพื่อ ปกป้องตัวเอง

ปล่อยฉัน ฉันจะไปดูคุณวรพล ฉันทนคุณไม่ไหวแล้วและ จะไม่มีครั้งต่อไปอีก ! ถ้าพี่ชายคุณรู้เรื่องนี้จะเศร้าแค่ไหน?

ถึงเขาจะไม่ได้ชอบฉันจริงๆแต่ฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย คุณมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างไหม คุณมีค่าที่ เขาต้องเสียสละชีวิตช่วยคุณรึเปล่า?

ประโยคสุดท้ายของเธอนั้น เปรียบเสมือนการขว้างงูไม่ พันคอ ธัชชัยปล่อยมือของเธอแล้วก้าวเท้าจากไปอย่าง รวดเร็ว

วังสาปิดตาที่ร้อนผ่าวของเธอไม่สามารถแสดงความ อ่อนแอได้ อย่างน้อยก็คนในบ้านหลังนี้จะไม่เห็นความ อ่อนแอของเธอ จากนั้นเธอค่อยเดินเข้าบ้านไป

ป้าอ้อยที่กำลังเดินมาเห็นวัจสาเข้ามาทักทายด้วยเสียง สดใส ” นายหญิงในที่สุดก็กลับมาแล้ว ”

ดีจริงๆในที่สุดนายหญิงก็ให้อภัยชายน้อยแล้วคราวนี้พวก เขาคงได้อยู่ด้วยกัน

” ป้าอ้อย คุณวรพลไม่เป็นไรใช่ไหม ” วังสาเบาใจขึ้นมา

หน่อย ถ้าเป็นเพราะเธอที่ทำให้เขาป่วย เธอจะไม่มีทางให้ อภัยตัวเอง

ฉันสามารถไปเยี่ยมเขาได้ไหม ”

วังสาถาม

ฉันอยากไปขอโทษเขาเพราะว่าฉันเป็นคนทำร้ายเขา

” ได้ค่ะ คุณชายใหญ่เพิ่งทำการรักษาเสร็จ ร่างกายยัง อ่อนแออยู่ ป้ากําลังจะไปส่งอาหารพอดี ” ป้าอ้อยไปห้อง ครัวแล้วนำยาออกมา
ทุกคืนฉันอยากอยู่ในห้องพักฟื้น เป็นเพื่อนเขาได้ไหม ” ในใจของวังสาเสียใจมากเลยใช้วิธีนี้เพื่อชดเชยความผิดใน ระหว่างทางที่เธอกลับมา เธอได้ตัดสินใจเรียยร้อยแล้ว

ป้าอ้อยไม่รู้จะตอบยังไง แต่ธัชชัยนั้นกำลังเดินมาพอดี

11 ชายน้อย”

เมื่อธัชชัยเห็นเธอไม่มองหน้าเขา ราวกับว่าการมองเห็น เขาจะทำให้สายตาเธอเสีย

” หลังจากกินอาหารเย็น เธอไปทำเค้กเหมือนครั้งที่แล้ว

ด้วย

วัจสาโกรธมาก ทำไมฉันต้องทำในสิ่งที่เขาสั่งด้วย

ธัชชัยพูดเสริม ” ครั้งที่แล้ว พี่ฉันชอบมาก

ได้ยินว่าวรพลชอบ เธอก็อุ่นใจขึ้นมา และคิดว่าเธอจะได้ ทำบ่อยๆให้เขาอารมณ์ดี วัจสาพูดเสียงเบาๆ ” รู้แล้ว

เดิมทีเธอทำท่าทางขนลุกแต่พอรู้ว่าพี่ใหญ่ชอบเธอก็ใจดี ขึ้นมา ไม่รู้ทำไม แต่ในใจเธอไม่มีความสุขเลย

บนชั้นสอง หมอภาคินกำลังตรวจร่างกายวรพล

หลังจากตรวจเสร็จหมอภาคินทักทายธัชชัยและเดินออก ไป พี่น้องอยู่ด้วยกัน มีคนนอกด้วยคงไม่ดีเท่าไหร่
ธัชชัยวางยาไว้บนโต๊ะ และมานั่งที่โซฟาสีดำ ” พี่ดีขึ้นบ้าง

ไหม ”

ถ้าได้เห็นวัจสา อารมณ์ก็จะดีขึ้นมากว่านี้

พี่วางใจเถอะ ผมพาผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้ว

เสียงที่แหบแห้งของวรพลดังขึ้น ” ผู้หญิงคนไหนกัน นั้น คือภรรยาของเธอ ผู้หญิงที่ไปจดทะเบียนสมรสตามกฎ หมาย ”

ธัชชัยรู้ว่าพี่เขาดื้อรั้นมากและจริงจังมากและจะไม่โต้เถียง กับเขา เขานํายาที่โต๊ะมาป้อนให้พี่เขา

“ ได้ยินมาว่าวันนี้คุณลุงนำคนไปบริษัทเพื่อทำอะไรบาง อย่าง ขอโทษที ฉันไม่รู้เลยเรียกนายกลับมา ” เสียงของว รพลเต็มไปด้วยความสาบากใจ

ธัชชัยพูดกลับไปว่า “ไม่เป็นไร ผมทำอะไรเสร็จแล้วถึง กลับมา ” ในสายตาของธัชชัย ไม่มีใครสำคัญไปกว่าวรพล

บริษัทโฮสติ้งที่จริงเป็นของธัชชัยซึ่งเป็นคนเริ่มก่อตั้ง เขา ต้องออกจากบริษัทบีเค-เทโรที่มีอยู่ เนื่องจากธัชชัยถูกพ่อเขาเรียกตัวกลับมาที่ตระกูลศรีทอง

แต่เขาไม่เป็นที่ยอมรับ เนื่องจากคุณยายได้ตรวจสอบแล้ว

เขาเป็นลูกนอกสมรส มรดกทั้งหมดของบริษัทบีเค-เทโรที่

ได้รับทั้งหมดคือ วรพลพี่ชายคนโตของเขา
ธัชชัยไม่ได้สนบริษัทบีเค-เทโร แต่ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะ ไม่ได้อิจฉา คนที่อิจฉาที่สุดน่าจะเป็นคุณลุงมนายุของเขา

ก่อนที่คุณยายจะตายเขาเขียนพินัยกรรมและถือว่า มนาย เป็นทายาทคนที่สอง ดังนั้นหากวรพลประสบอุบัติเหตุเสีย ชีวิตคนที่ได้ประโยชน์โดยตรงคือคุณลุง

ธัชชัยสงสัยว่าคุณลุงว่าเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุนี้ไหม

เขามีแรงจูงใจและน่าสงสัยมากรอเขาค้นเจอหลักฐานเขา อาจจะได้ฆ่าลุงเขาแน่ๆ

พฤติกกรมของธัชชัยวรพลไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ปกติเขา จะมีนิสัยอ่อนโยนมากโดยเฉพาะกับแม่ เขาไม่ต้องการให้ คนในครอบครัวนั้นมีเรื่องถึงขนาดต้องเลือดตกยางออก ว รพลจึงไม่เห็นด้วย แต่ธัชชัยเลือกที่จะหาหลักฐานต่อไป แม้ว่าลุงจะมีนิสัยเย็นชาและดูน่าสงสัยมากที่สุด

ธัชชัยเขาคิดว่าถึงเวลาต้องไปเล่นกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว

” พี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน พักผ่อนเยอะๆ ” หลัง จากที่เขารู้ว่าพี่เขานั่นอาการทรุดลงมาก เขากังวลเกี่ยวกับ เรื่องอุบัติเหตุ

วรพลให้เขาไปแล้วปิดประตูลง

ธัชชัยไปที่ห้องหอแล้วเรียกพ่อบ้านเข้าไปช่วยใส่เครื่อง แต่งกายหนังเทียมอย่างประณีต และนั่งอยู่บนรถเข็น
พ่อบ้านถอนหายใจคิดว่าชายน้อยน่าจะทำให้นายหญิง ตกใจอีกแล้ว

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก วัจสาเดินเอาเค้กเข้ามาครั้งนี้เธอ ทำสวยกว่าครั้งที่แล้ว วัจสาเห็นวรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นแบบ ไม่รู้สึกตัว ดวงตาก็ร้อนผ่าว คิดว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจ เขาเป็นห่วงเธอมาก ทำให้สภาพของเขาย่ำแย่

” เธอกลับมาแล้ว ” ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงแหบห้าว

เขาไม่คิดว่าเสียงมันจะไม่น่าฟัง มองไปที่ร่างกายของ เขาเห็นแต่แผลจุดด่างดำบนร่างกาย เธอไม่รู้สึกกลัวหรือ ขยะแขยง

วังสาเดินไปหาเขาแล้ววางเค้กบนโต๊ะ ย่อตัวลงมาข้างๆ เขา ” ได้ยินมาว่าอาการคูณแย่ลง มันเป็นเพราะฉัน ฉันมัน ไม่ดีไม่ควรเอาแต่ใจ ในวันแต่งงานฉันไม่ได้ตั้งใจ ที่จริง ฉันกลัวมาก ไม่คิดว่าจะแต่งงานกันในวันนั้น และยังนอน เตียงเดียวกับคุณอีก

เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้ชายคนนี้ แม้จะไม่ได้ใช้เวลาอยู่ ด้วยกันนานแต่เธอรู้ว่าเขามีจิตใจดี

ฉันเข้าใจดีและไม่โทษคุณ ” เขาไม่ได้คาดว่าว่าเธอจะ ฉลาดและนุ่มนวลเหมือนแมวที่ร้องออดอ้อนออกมา

เมื่อได้ยินเขาให้อภัย เธอน้ำตาไหลออกมาข้างๆ เธอเอา หน้าของตัวเองมาวางไว้ที่หลังมือของเขา ” มันต้องเจ็บปวดมากในเวลานั้น ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหม ”

คำทักทายที่อ่อนโยนของเธอ ทำให้ภายในใจของเขา เหมือนภูเขาน้ำแข็งที่กำลังละลายกลายเป็นสายน้ำอุ่นๆ นานมากแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้ ความอาบอุ่นของผู้หญิง

พวกเขาไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้กำลังเข้ามาบรรจบกันอย่างช้าๆ วันข้างหน้าจะมีเพียงโลกที่มีแต่พวกเขา

“ ในอนาคตฉันจะดูแลคุณเป็นอย่างดี ” วัจสาพูดออกมา เขามองไปที่ผมของเธอแล้วเอื้อมมือออกไปลูบอย่างช้าๆ

ผู้หญิงคนนี้ตอนอยู่กับพี่และฉันนั้นต่างกันแต่เวลานี้เขา แค่เพียงต้องการความอบอุ่นจากเธอ

“ ที่เธอวิ่งออกไปตอนนั้น มีคนรังแกเธอใช่ไหม พูดออกมา ฉันจะไม่ปล่อยมันเป็นไปแน่ แม้แต่น้องฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น ”

เขาดูท่าทีของเธอ

วัจสาถอนหายใจ” ไม่มีใครรังแกฉันทั้งนั้น ธัชชัยเคารพ ฉันในฐานะพี่สะใภ้ ”

วัจสาเธอไม่ต้องการทำลายความรู้สึกระหว่างพี่น้อง ของพวกเขาและมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูด มันจะยิ่งทำร้าย

ร่างกายเขา
พอได้ฟังธัชชัยนั้นแปลกใจ เขาคิดว่าเธอจะฟ้องพี่ของ เขาไม่คิดว่าจะยังรักษาภาพลักษณ์ตัวเองอยู่

เขามองไปที่น้ำตาบนหน้าของเธอและค่อยๆเช็ดความ เศร้าโศกออกไป แม้เขาจะสวมชุดหนังแต่ก็สัมผัสมันได้ ความลื่นและเนียนจากผิวของเธอ

จากมุมของเขาที่มองลงไปนั้นเห็นหน้าอกกลมๆของเธอ ไม่คิดว่าร่างกายจะละเอียดนุ่มขนาดนี้

ธัชชัยหายจกระเซ่าวิ่งไปถึงท้องส่วนล่างของเขา เขา ปรารถนาผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ต่อหน้า

ลมหายใจเขาค่อนข้างหนักเขามีอาการความต้องการขึ้น มา “วัจสาเธออยากดูแลฉันไม่ใช่หรอ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรามา ชดเชยความเสียใจในคืนแต่งงานกันเถอะ ”

วัจสาตัวแข็งทื่อ และ เธอก็ยังไม่พร้อม