รักคล้องใจ สามีตัวแทน

ตอนที่ 9 ด้านข้างใบหน้าเธอ



ตอนที่ 9 ด้านข้างใบหน้าเธอ

ถูกวรพลเตือนอย่างนี้ ธัชชัยก็รู้แล้วว่าจะโต้ตอบไปยัง ไง “เรื่องที่จะไปรักษาตัวที่อเมริกา พี่เตรียมตัวเสร็จยัง? วัน หลังฉันต้องมาปรึกษากับหมอภาคินดีๆแล้ว เขาพูดซ้ำๆมา หลายรอบ แต่ทุกครั้งก็บอกว่ารอก่อน”

นี่ไง มาอีกแล้ว

รออีกหน่อย พวกเธอเพิ่งจะแต่งงานกันเอง ฉันก็ถือ โอกาสนี้พักผ่อนที่บ้าน เตรียมตัวไม่พร้อมจะทำยังไง?วรพ ลรู้ว่าน้องชายของตัวเองเป็นห่วงสภาพร่างกายของเขา ขอ แค่หมอภาคินพูดอะไรหน่อย เวลายังไม่ถึง เขาจะไม่ยอมให้ ตัวเองไปเสี่ยง

รอธัชชัยกับวัจสาความสัมพันธ์ดีขึ้น เขาก็ไว้ใจที่จะไปแล้ว รูปถ่ายที่เก็บไว้บนเตียงที่ประคองเธอรักษาตัวมาทีละครั้งก็ คือผู้หญิงในรูป

กนิษฐา รอฉันที่โลกใบนั่นนะ

เป็นอย่างที่คิดจริงๆธัชชัยไม่รู้จะพูดอะไร กินอาหารเย็น เสร็จ ก็คุยกันแป๊บนึง

แล้วกลับไปที่เรือนหอ เห็นร่างกายที่เล็กๆนอนหมอบอยู่ บนเตียง แขนขาวๆที่บอบบางข้างๆมีหนังสือที่เกี่ยวกับการ รักษาบาดเจ็บจากไฟลวก
เธอเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมที่เปียกครึ่งๆนอนไว้ที่ หมอนที่ขาวดุจหิมะ

ทำให้หน้าผากขาวยิ่งกว่าหิมะ หายใจไปอย่างใสสะอาด ขนตาที่ยาวเสมือนผีเสื้อที่ไม่เป็นสุข ค่อยๆสั่นไหว

ธัชชัยทนไว้ไม่ได้ไปจับ

กลิ่นหอมในตัวของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนใจของธัชชัย เขา นั่งอยู่ข้างๆเตียง ถลกผมที่กระจายอยู่หน้าเธอ หน้าที่ สวยงามของผู้หญิงก็แจ่มชัด พูดได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้สวย มาก ให้คนใจเต้นขึ้นมา อีกอย่างบุคลิกที่บริสุทธิ์สวยงาม เหมือนภาพวาดภาพหนึ่ง

ถ้าเธอไม่มีจุดประสงค์อะไรที่แต่งมา ไม่แน่เขาอาจใช้ชีวิต กับเธอได้

คิดถึงตรงนี้แววตาของธัชชัยก็ย่นขึ้นมา

วันนี้เขาก็เดินทางมา เหนื่อยมาก นอนลงไป อาการง่วง นอนก็มาถึง กลิ่นหอมของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนจมูกของเธอ ทำให้รู้สึกสบายมาก ธัชชัยก็นอนหลับลงไป

ห้องที่กว้างใหญ่นี้ มีใจสองดวงที่เต้นอยู่ อยู่ใกล้ก็เหมือน กับอยู่ไกลๆ

วันที่สองเช้า แดดออกมาแล้ว ตอนวัจสาตื่น เห็นว่าปวดหัว มาก คิดแล้วคิด เหมือนเมื่อคืนตนเองอาบน้ำเสร็จ ดูหนังสือไปด้วยแล้วรอวรพลทำกายภาพบำบัดเสร็จกลับมา ก็นอน หลับไปแล้ว ตอนนั้นผมยังไม่แห้ง ก็ว่าทำไมปวดหัว

เธอตั้งสติ เหมือนห้องอาบน้ำส่งเสียง จ๊อกๆ หรือว่าวรพล อาบน้ำ

วัจสาเอียงตัวขึ้นมา เหมือนได้กลิ่นสะระแหน่ที่สดชื่น เหมือนกลิ่นโฮโมนผู้ชาย

วรพลร่างกายไม่สะดวก ถ้าตอนอาบนําก็น่าจะไม่สะดวก วัจสาคิดถึงตรงนี้ ก็รีบวิ่งไปที่ห้องอาบน้ำ

“ วรพลเธออยู่ข้างในไหม”

วังสารออยู่สักพัก แต่ไม่มีคนตอบ เขาน่าจะไม่ได้ยิน แล้ว เธอก็เรียกอีกหนึ่งรอบ ” ต้องกันช่วยไหม

เสียงน้ำในข้างในยังไม่หยุด สายตาของธัชชัยที่เอาฝักบัว ไว้ยิ่งมืดขึ้น เสียงของผู้หญิงคนนี้น่ารักกว่าจุดประสงค์ของ เธอ แต่ว่าได้ยินเธอเรียกชื่อพี่ ธัชชัยรู้สึกไม่สบายใจมาก

ถ้าเธอใช้เสียงหวานนี้เรียกเขา จะเป็นยังไง

แต่ว่านึกได้ว่าถ้าผู้หญิงคนนี้กล้าเข้ามา ทันใดที่เห็นเขา แล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไหร่?

จินตนาการดูว่าปฏิกิริยาของวังสา ริมฝีปากของธัชชัยก็ก็ ยิ้มขึ้นมา หน้าที่หล่อเหลาเหมือนเล่ห์
“งั้นฉันเข้ามาแล้วนะ” วัจสาคิดว่าเขาอายเลยไม่ตอบ เลย มุ่งตรงไปแล้วเปิดประตู

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะดูแลเขา ก็ต้องทำจากสิ่งเล็กไป ภรรยาถูกหลังให้สามีที่ไม่สะดวก ต้องทำจะเรื่องธรรมดา อย่างก่อน ไม่ต้องหวาดกลัว วัจสาให้กำลังใจตัวเอง แล้ว ค่อยๆเปิดประตูห้องอาบน้ำ

ธัชชัยที่อยู่ข้างในทำตัวอย่างสงบเยือกเย็นไม่สะทก สะท้าน รอวังสาเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าที่สวยงามนั้น จะ เป็นตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหรือว่าจะเป็นตู้มๆกันแน่?

ผู้ชายสีหน้าเย็นชาแต่ถูกตามาก หน้าตาหล่อ

วัจสาคิดไม่ถึงเลยว่า ตนเองจะเจอสิ่งที่ทำให้ผู้หญิง ทั้งหมดต้องหน้าแดงกันทั้งนั้นนั่นก็คือภาพที่ชายงามที่เพิ่ง อาบน้ำเสร็จ

ผู้ชายเพิ่งจะสระผมเสร็จ ตาที่เปียก ผมที่เปียก หยดน้ำ ไหลลงมาจากลายเส้นที่งดงามของคอ ไหลผ่านซิกแพ็คที่ แข็งแกร่ง ซิกแพ็คแปดอันนี้มีสีน้ำตาล ค่อยๆหายไปจาก… และในหมอก

แม้ว่าข้างล่างจะไม่มีแล้ว แต่ผ้าเช็คตัวก็บังไว้อยากไม่ สนิท ให้คนคิดไปเรื่อยได้

คนที่ผลักประตูอย่างวัดสาเองก็อึง นี่คือเรือนหอของเธอ อีกอย่างวงศ์ตระกูลศรีทองก็มีห้องนอนและห้องอาบน้ำเยอะขนาดนี้ ทำไมธัชชัยจึงปรากฏมาที่นี่!

ให้เธอไม่ระวังมองถูกร่างกายของธัชชัยไปหมด หน้าของ เขาก็แดงขึ้นมา

ธัชชัยเห็นวังสาโง่ไปแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก หน้าที่ขาว ของวังสาตอนนี้เต็มไปด้วยแดงสดใส เขามองจนสําคอรู้สึก

แน่ขึ้นมา

แต่ว่าน้ำเสียงที่เปิดปากพูดก็เฉยชามาก เหมือนกับว่าเขา ปรากฏตัวที่นี่มันเป็นเรื่องธรรมดา “ดูเสร็จหรือยัง ?ดูเสร็จก็ ออกไปสิ”

วังสาเหมือนเพิ่งเก็บลิ้นกลับมา”ธ ธัชชัย เธอ เธออยู่เรือน หอของฉันกับพี่ชายเธอทำไม”

ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวสงบ แต่สีหน้าที่แดงของเขาก็ขาย ความวุ่นวายของเขา

แววตาที่ลึกเหมือนดวงดาวค่อยๆกวาดผ่านเธอ เดินออก จากห้องอาบน้าอย่างสงบเยือกเย็นสะทกสะท้าน แล้วมอง ข้ามคําถามเธอ สวยไหม?”

สมองของวังสาโครม ถูกการที่ไม่เอาหน้าของเขาทอดจน สมองว่างเปล่า สวยไหมสวยไหมสวยไหม สามคำ วนเวียน อยู่ในสมอง……….

อันที่จริงก็หล่อตนเอง เธอมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนศิลาปะ มีวันหนึ่งที่เธอไปหาเขา บังเอิญเห็นเธอกำลังวาดร่างเปลือย มีนายแบบตัวจริงไม่ใส่อะไรยืนไว้ตรงนั้น ตอนนั้นวังสาดก ใจมาค เห็นร่างกายของผู้ชายครั้งแรก

แต่ รูปร่างของธั ชชัยดีกว่านายแบบพวกนั้นเยอะมาก

ซิกแพ็คที่สวยงาม ลายเส้นที่แข็งแกร่ง ไม่มีตรงไหนที่จะ ไม่เสน่ห์

ใจของวังสาเหมือนจะหยุดเต้น แต่หลังก็รีบเต้นขึ้นมา ป๊อปๆไม่หยุด

พูดขอโทษอย่างหน้าแดงๆก็ลนๆลานๆ แล้วออกไปอย่าง รีบๆร้อนๆ

ก็เพราะธัชชัย อยู่ข้างในก็ไม่ออกเสียงหน่อย มันต้อง เจตนาที่จะให้เธอเสียหน้าแน่ ถึงแม้ธัชชัยจะไม่ชอบเธอ ก็ตาม แต่กลั่นแกล้งนี่ มันเกินไปแล้ว ยังไงตนเองก็เป็นพี่ สะใภ้ของเขา นี่มันก็ถือว่าไม่เคารพวรพลเหมือนกัน

“โง่เง่าเต่าน”

วัจสาพิงไว้ที่มุมประตูแล้วด่าไปอย่างโกรธ เรื่องนี้พูดกับว รพลไม่ได้ จะทําลายความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้อีก อย่างร่างกายเขาก็ไม่ดี ถ้าเรื่องเล็กๆนี่กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทําให้เขาโกรธก็ยิ่งไม่ดีแล้ว

เธอต้องแก้ไขเอง เธอจะไม่ทน ให้คนอื่นรังแก อย่างน้อยก็ต้องได้รับความเคารพจากธัชชัย ไม่งั้นวันหลังเหตุการณ์ แบบนี้ก็จะยิ่งเยอะ

การแก้ปัญหาที่ดีก็คือให้คนอื่นไปเตือนเขา ธัชชัยที่ความ จำไม่ดีนี่

วังสาคิดตัวเลือกเสร็จ ก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างห้องครัว

ธัชชัยที่อยู่ข้างนอกได้ยินที่เธอสาปแช่งว่าโง่เง่าเต่าตุ่น อารมณ์ก็ดีขึ้นเลย ยัยนี่ บางครั้งก็น่ารักเหมือนกัน

“ป้าอ้อย ทำงานเสร็จรึยัง”วัจสารู้สึกว่าในบ้านนี้ ป้าอ้อยก็ รับใช้พวกเขาพี่น้องมาหลายปีแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไร ดีๆไว้แต่ก็เหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน ธัชชัยก็ยังถือว่าเคารพป้า อ้อยอยู่ ถ้าเธอเป็นคนพูด เขาต้องไม่ใส่ใจแน่ๆ

ที่จริงป้าอ้อยยังเหลือผักอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้ผัด เห็น วัจสาก็ดีใจมาก “คุณผู้หญิง คุณตื่นแล้วหรอเดี๋ยวก็กินข้าว ได้แล้ว”

วังสารอเขาทํางานในมือเสร็จ เขาจึงพูดว่า “ฉันมีเรื่อง หนึ่งที่จะขอร้องป้า

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณผู้หญิงมีอะไรก็ถามตรงๆเลยค่ะ”

ฉันรู้ว่าธัชชัยยังถือว่าเชื่อฟังคุณ “ยังไงก็อยู่รวมกันมา หลายปีแล้ว ฉันแค่อยากบอกกับเขาว่า คราวหน้าไม่ต้องเข้า เรือนหอของฉันกับวรพล ยังไงมันก็ไม่ค่อยสะดวก เขาก็มีห้องนอนของเขาเอง”

วัจสานึกถึงเรื่องเมื่อกี้และท่าทีของธัชชัย ในใจก็แค้นมาก

ป้าอ้อยอึ้งมาก เรือนหอนี้ก็คือเรือนหอของรองท่านชาย กับคุณผู้หญิงนี่

ก็ดัดแปลงมาจากห้องนอนเก่ามาเป็นห้องนอนใหม่ ไม่ให้ เขาอาบน้ำที่นั่น แล้วจะให้ไปไหน..

เฮ้ เธอถอนหายใจ รองท่านชายก็น่าสงสาร ที่จริงก็ไม่มีใจ แต่งงาน ถูกบังคับให้แต่งงานกับคุณผู้หญิงไม่มีทางเลี่ยงๆ ถ้าพวกเขาจะอยู่รวมกันอย่างนี้อีก รองท่านชายเมื่อไรถึงจะ รักคุณผู้หญิงได้? อีกอย่างถ้าเข้ากันไม่ได้ เรื่องนี้ก็จะะทำให้ ทั้งชีวิตของสองคนพัง

“เดี๋ยวฉันจะพูดกับรองท่านชายค่ะ” ป้าอ้อยก็ไม่สะดวกจะ พูดอะไรมาก ได้แต่พูดเป็นนัย

วัจสาเห็นป้าอ้อยรับปากแล้ว ในใจจึงโล่งอกไปที “รบกวน ป้าอ้อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ”

เมื่อเห็นมือขวาของป้าอ้อยถืออาหารเช้าไว้ ใช่แล้ว ถือ โอกาสนี้เอาข้าวเช้าไปให้วรพรดีกว่า ยังไงก็มีว่าง

ป้าอ้อยหันหน้ามา ถืออาหารเจที่ทำอย่างพิเศษให้วัจสา

วัจสารับไปได้อย่างธรรมชาติ ตอนที่เตรียมตัวจะขึ้นไปบังเอิญเจอธัชชัยที่กำลังลงมาจากข้างบน

เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้ว ทั้งตัวดูเหมว่าจะ สะอาดเรียบร้อย และหล่อเหลามาค

อย่างนี้ก็เตือนให้วัจสานึกถึงสถานการณ์เมื่อกี้ที่เก้อเขิน ไม่ น่าจะเป็นเขาคนเดียวที่เก้อเขิน ธัชชัยอยู่อย่างสงบเยือก

เย็นอยู่

ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ยืนอยู่ตรงนี้นานยัง น่าจะได้ยินที่เธอพูด กับป้าอ้อยแล้ว

ได้ยินก็ไม่เป็นไร ยังไงก็อยากจะให้เขาได้ยินอยู่แล้ว จะ ได้ให้เขามีจิตสำนึกหน่อย รู้ว่าอะไรคือความเคารพอย่างพื้น

ฐาน

เธอ ยังไม่รู้อีกว่า เรือนหอที่ตัวเองพูดนั่น เป็นห้องที่รวม

กับคนบางคน

ตอนที่คิดอย่างนี้ ทันใดนั้นใจที่วุ่นวายเมื่อกี้ก็สงบลงมา ถืออาหารเช้าเดินตรงขึ้นไป ไม่ได้มองสีหน้าของธัชชัย

“เอาของในมือเธอให้ฉัน” ข้างหลังส่งเสียงต่ำๆของผู้ชาย คนหนึ่งที่กำลังยุนโกรธ

มือที่วังสาจับถาดก็แน่ไปอีกนิดนึง จับแรงเกินไปจน ซีด ฉันเป็นภรรยาของวรพล ดูแลเขาเป็นหน้าที่ของฉัน อีก อย่างเธอก็ต้องมีครอบครัวเหมือนกัน หรือว่าเธอจะดูแลชายเธอทั้งชีวิต?”

ธัชชัยเดินขึ้นไปข้างหน้า แล้วไปแย่งอาหารเจมาอย่าง

แรง

แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงเย็นถึงกระดูก “เธอ คิดว่าฉันดูแลพี่ชายฉันไม่ได้ทั้งชีวิตหรอ?เธอมันเป็นอะไร

พูดจบแล้วเดินออกไป

เหลือแต่วัจสาที่ทำหน้าแปลก เธอเป็นของอะไร?ตลก จริงๆ ดูแลสามีตัวเองยังต้องถูกว่า ผู้ชายคนนี้ทั้งเผด็จการ และเย่อหยิ่ง,

แต่ว่าวัจสาไม่อยาเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ พะวงอยู่ในใจ ทน แล้วทนน้ำตาที่จะไหลลงมา แล้วหันหลังออกจากบ้าน

พ่อบ้านภูษิตยืนอยู่ที่ใต้บรรได เห็นพวกเขาแยกกันแล้วก็ ค่อยเดินออกมา ดูไปที่ธัชชัยรูปร่างสูงและตรง แล้วดูไปที่ วัจสารูปร่างตัวเล็กๆ ถอนหายใจอย่างยาว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ